در روایات اسلامی از برخی از اعمال صالح و پسندیده نام برده شده است که انجام آنها موجب بخشیده شدن و از بین رفتن گناهان می‌شود. البته به نظر می‌آید که آنها مصداقی از اعمال صالحی باشند که خداوند متعال در قرآن کریم انجام آن را موجب بخشش گناهان معرفی کرده است: «والّذین آمنوا و عملوا الصالحات لنکفّرنّ عنهم سیئاتهم (عنکبوت؛ آیه7) ؛ کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام می‌دهند، گناهان آنان را می‌بخشیم».
در ادامه گوشه‌ای از این روایات بیان می‌گردد:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «لکلّ داء دواء و دواء الذّنوب الاستغفار؛ (وسائل الشیعه، ج 11، ص 354) برای هر دردی، درمانی است. درمان گناهان توبه و استغفار است». مطابق این روایت استغفار و طلب بخشش از خداوند موجب بخشیده شدن گناهان می‌شود.
یکی از عوامل نجات از گناه و بخشیده شدن، اقرار به گناه [اعتراف و قبول داشتن قصور و کوتاهی خود] نزد خداوند متعال است.
امام محمّد باقر(علیه السلام) فرمود: «واللَّه ما ینجو من الذّنب إلاّ من أقرّ به؛ (شیخ عبد علی بن جمعه، نورالثقلین، ج 4، ص 157) سوگند به خدا! جز آن که به گناه اقرار کند، نجات نیافت».
محبت مؤمنان به یکدیگر عامل دیگری برای بخشیده شدن گناهان است.
امام محمّد باقر(علیه السلام) فرمود: «وقتی دو مؤمن به هم رسیدند و با هم دست دادند، گناهان آن دو می‌ریزد، چنان که برگ از درخت می‌ریزد .تا زمانی که از هم جدا نشده اند، خداوند به آنان نظر رحمت دارد». (اصول کافی، ج3، ص 259 – 264)
همچنین در برخی روایاتی کار زن در خانه شوهر و همچنین کار مرد در خانه و کمک به همسر کفاره گناهان دانسته شده است. در حدیث آمده است : اگر زنی حتی یک لیوان آب به دست شوهرش بدهد، خداوند شصت گناه او را می‌آمرزد و شهری در بهشت برای او آماده می‌کند. (وسائل الشیعه، ج 14، ص 123)