فضیلت هشت روز روزه داری در ماه شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل صوم ثمانیه أیام من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل بیست و ششم، فضیلت هشت روز روزه‌دارى در ماه شعبان:
رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ فِیمَا ذَکَرَهُ فِی کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى النَّبِیِّ ص قَالَ
«ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» به سند خود از پیامبر اکرم -صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آورده است:
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ لَمْ یَخْرُجْ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى یُسْقَى مِنْ حِیَاضِ الْقُدْس
«هرکس هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از دنیا نمی‌رود تا این‌که از حوض‌هاى قدس [بهشتى، یا توحیدى] سیراب گردد.»[1]
[1]) ثواب الاعمال، ص 87؛ امالى صدوق، ص 30