قسمت بیست و هشتم شرح مناجات شعبانیه سید محمود طاهری
اِلهى اِنْ دَعانى اِلَى النّارِ عَظیمُ عِقابِکَ فَقَدْ دَعانى اِلَى الْجَنَّهِ جَزیلُ ثَوابِک.
معبودمن! اگر کیفر عظیم تو، مرا به آتش میخواند، پاداش سرشارت مرا بهسوى بهشت فرا میخواند.
آدمی گناه میکند و در نتیجه، عقوبت پروردگار، او را به سمت آتش سوقمیدهد. همچنین عمل ثواب و کار نیک نیز انجام میدهد، در نتیجه، رحمتخداوند، او را به سوى بهشت سیر میدهد. ولى غلبه نهایى با کدام است و کدامیک، گوى سبقت را از دیگرى میرباید؟ مولانا در کتاب مثنوى پاسخ این سؤال رااینگونه به روشنى داده است:
فضل حق با اینکه او کژ(200) میتند عاقبت زین جمله پاکش میکند
سبق برده رحمتش، و آن غَدْر(201) رداده نورى که نباشد بدر را
آب، بهر این ببارید از سماک(202)تا پلیدان را کند از خبث(203) پاک
——————————–
پی نوشت ها:
200. کج.
201. جنایت پیشه.
202. بالا.
203. پلیدى.