عبادت امام موسی کاظم

عبادت امام موسی کاظم علیه السلام

امام کاظم علیه السلام در عبادت و زهد از همه مردم عصر خویش برتر بود. و بدین روى او را لقب «العبدالصّالح» داده بودند.

حضرتش عابدترین مردم زمانه خویش و پارساترین و بزرگوارترین و داناترین آنان به کتاب و احکام خدا بود.
حضرت نمازهاى نوافل شب را می‏خواند و آنها را به نماز صبح وصل می‏کرد سپس تا طلوع آفتاب تعقیبات، به جاى می‏آورد.
از ترس از خداوند می‏گریست تا آنجا که محاسنش از اشک خیس می‏شد.
دارای صدای خوش در قرائت قرآن بود.
وقتى که آن حضرت قرآن می‏خواند، حالت حزن و اندوه به خود می‏گرفت و می‏گریست و شنوندگان نیز از قرائت او به گریه می‏افتادند.
وى در مقام، از سایر مردمان بزرگوارتر و در دین، بالاتر و در زبان، فصیح‏تر و در دلاورى پردل‏تر بود. خداوند او را به شرف ولایت اختصاص داده بود و او میراث نبوت را برخوردار شده و بر اریکه خلافت تکیه زده بود.
زین الجمتهدین :
موسى بن جعفر (ع) فقیه‏ترین مردم روزگار خویش بود و کتاب خدا را از همه بهتر حافظ و نگهبان بود و از همه قرآن را خوشتر می‏خواند و هر گاه قرآن تلاوت می‏فرمود خود اندوهگین می‏شد و می‏گریست و کسانى که قرآن خواندنش را می‏شنیدند می‏گریستند و مردم مدینه او را زین المجتهدین نام نهاده بودند.

عبادت امام کاظم علیه السلام در زندان
آن حضرت همواره به عبادت مشغول بود. شب را تماما با خواندن نماز و قرائت قرآن و دعا زنده می‏داشت و در بیشتر روزها، روزه می‏گرفت و هیچ‏گاه رخ از محراب بر نمی‏تافت.

بعضى از مامورین زندان اشاره کرده اند که : بسیار شنیدم که آن حضرت در دعایش ‍ می گفت :

«اللهم انک تعلم انى کنت أسألک ان تفرغنى لعبادتک اللهم و قد فعلت فلک الحمد».
خدایا من از تو می خواستم فراغت و فرصتى براى عبادت تو بیابم ، خواسته ام را برآوردى ، تو را بر این کار حمد و سپاس می گویم .

و در سجده خود می گفت :

قبح الدنب من عبدک فلیحسن العفو و التجاوز من عندک .
زشت است گناه از بنده تو، پس عفو و گذشت نیک از جانب تو می باشد.

———————
منبع:

سیره معصومان، سید محسن امین عاملى / مترجم على حجتى کرمانى‏، سروش‏:تهران‏،1376،ص117.