اهل قریه

اهل قریه

اسمی است که برای موضع و محلی که مردم در آنجا زندگی می کنند و آن را مسکن، جایگاه، محل کسب و کار و تلاش خود می دانند و در حقیقت محل زندگی قوم، قبیله و جامعه ها می باشد، به کار می رود.(1) مراد از قریه شهرهایی است که خداوند نعمت های فراوانی را به آنان اعطا کرده و رسولانی نیز برای هدایت و خداپرستی به سوی آنان ارسال کرده است. اگر مردمان از رسولان الهی اطاعت نکنند و به فساد و ظلم بپردازند، خداوند آنان را به عذاب الهی گرفتار و نابود می کند. هم چنان که کافران که نعمت های الهی را در اختیار داشتند،، می گفتند آن نعمت ها از پدارن ما به ما رسیده و همیشه همین گونه بوده است. پس به ظلم و ستم می پرداختند، ناگاه خدا عذاب الهی را بر آنان نازل و آن ها را نابود می کرد. اما اگر از رسولان الهی اطلاعت می کردند و از نافرمان پرهیز می نمودند، خداوند برکت ها آسمان و زمین را برایشان نازل می نمود.(2) این سنت الهی همیشه بوده و خواهد بود. هم چنان که در زمان ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز که مردم دست از ظلم و ستم برداشته و فرمان های الهی را به تمامه اجرا می کنند، خداوند برکت های آسمان و زمین را برایشان نازل می کند.
_______________
1. قصص: 58.
2. تفسیر سور آبادی، ج2، ص782، میبدی، کشف الاسرار، ج3، ص683.