اصحاب الکهف
نام گروهی از مؤمنان که از ستم پادشاهی مشرک به غاری پناه بردند و سال های زیادی به خوابی عمیق رفتند. خواب این افراد در غار، به فرمان خداوند سال ها طول کشید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی جرأت نزدیک شدن به آن ها را نداشت و افرادی که آن ها را می دیدند، گمان می کردند که آن ها بیدار هستند. این خفتگان سالیانی چند و بنا بر تصریح قرآن 309 سال را در همان حال گذراندند و چون به خواست الهی از خواب برخاستند، گمان بردند که تنها روزی یا کمی بیشتر از روز در خواب بوده اند. وقتی یکی از آن ها برای فراهم آوردن غذا به شهر وارد شد، مردم از حال شگفت انگیزشان آگاهی یافتند و تصمیم گرفتند تا بر در غار آنان مسجدی به پا سازند. آنان سگی را نیز همراه خود داشتند که بر در غار، خفته و با هیبتی شگفت، دو دست خود را بر زمین گسترانیده بود.(1)
__________________
1. ر.ک: کهف: 22-9؛ تاریخ طبری، ج15، ص147-143؛ ابن اثیر، الکامل، ج1، ص 359-357؛ تفسیر قرطبی، ج10، ص 379-378.