اصحاب المؤتکفات
همان افراد قوم لوط هستند. منظور از قوم لوط، قبائلی است که در زمان حضرت لوط علیه السلام در شهری به نام «سلام» زندگی می کردند، در قرآن به این شهر و سه شهر اطرافش «مؤتکفات» گفته شده است.(1) مؤتکفات به معنی شهرهای زیرو رو شده می باشد که عبارتند از: «عموره»، «صوغر» و «صبوییم».(2) «مؤتکفات» مانند استانی دارای شهرها و آبادی های به مرکزیت «سدوم» بود. فرستاده حضرت ابراهیم علیه السلام در این شهر سکنا گزید و مردم فاسد و بت پرست آن شهر را به دوری از فساد اخلاقی (عمل لواط) دعوت نمود و این دعوت سی سال طول کشید، اما ثمری نداشت. فحشاء فقط بین مردان نبود؛ بلکه بین زنان نیز شیوع داشته است و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می نمودند تا اینکه مستحق عذاب الهی شدند. فرشته های عذاب به سوی قوم آمدند و در سه مرحله صیحه مرگبار، زیر و رو شدن قوم لوط و فرو ریختن باران سنگ آنان را نابود کردند.(3) هر کدام از این عذاب ها برای آن قوم گمراه کافی بود و نازل شدن این عذاب های سه گانه، به خاطر شدت گناه و جسارت آن ها نسبت به آلودگی و ننگ بوده است و نیز خداوند برای عبرت دیگران، مجازات آن ها را چند برابر کرده است.(4)
___________________
1. ابن منظور، لسان العرب، ج1، ص 166. 2. قرشی، قاموس قرآن،ج 6، ص 217.
3. ذاریات:36؛ شعراء: 162- 161 و 167؛ حجر: 74-73؛ هود: 83-82؛ عراقی نژاد، داستان های قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان، ج1؛ ص 308.