اعمال ام‌داوود

عمل و دعای ام داود (مفاتیح الجنان)

اعمال مخصوصه ماه رجب: روز نیمه رجب روز مبارکی است و در آن چند عمل است پنجم؛ عمل ام داود که عمده اعمال این روز است و براى برآمدن حاجات و کشف کربات و دفع ظلم ظالمان مؤثر است و کیفیت آن بنا بر آنچه در مصباح شیخ است آن است که چون خواهد این عمل را بجا آورد روزه بگیرد روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را پس در روز پانزدهم نزد زوال غسل کند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتى که رکوع و سجودشان را نیکو کند و در موضع خلوتى باشد که چیزى او را مشغول نسازد و انسانى با او تکلم ننماید پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله کند و بخواند حمد را صد مرتبه و سوره اخلاص را صد مرتبه و آیه الکرسی را ده مرتبه و بعد از اینها بخواند سوره انعام و بنی إسرائیل و کهف و لقمان و یس و صافات و حم سجده و حم عسق و حم دخان و فتح و واقعه و ملک و ن و إذا السماء انشقت و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اینها فارغ شود بگوید در حالتى که رو به قبله باشد

صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِیمُ الَّذِی لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ‏

صدق است کلام خداى بزرگ که هیچ خدایى جز او نیست او زنده پاینده است
ذُو الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ‏

و صاحب جلالت و بزرگوارى و بخشش و مهربانى و حلم و کرم است
الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ الْبَصِیرُ الْخَبِیرُ

آن خدایى که هیچکس مثل و مانندش نیست و او شنوا و دانا و بینا و آگاه است
(شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلاَئِکَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِماً بِالْقِسْطِ

ذاتش خود گواهى دهد که هیچ خدایى جز او نیست و فرشتگان و دانایان عالم همه گواهى می ‏دهند و او نگهبان عدل و داد است
لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ) [1] وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرَامُ وَ أَنَا عَلَى ذَلِکَ مِنَ الشَّاهِدِینَ‏

و خدایى جز آن ذات با حکمت و عزت و اقتدار نیست و رسولان بزرگوارش تبلیغ امر او نمودند و من بر این امور چون شاهدان دیگر شاهد و گواه می ‏باشم
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الْمَجْدُ وَ لَکَ الْعِزُّ وَ لَکَ الْفَخْرُ وَ لَکَ الْقَهْرُ وَ لَکَ النِّعْمَهُ

اى خدا ستایش و مجد و عزت و فخر و قهر همه مخصوص توست و نعمت
وَ لَکَ الْعَظَمَهُ وَ لَکَ الرَّحْمَهُ وَ لَکَ الْمَهَابَهُ وَ لَکَ السُّلْطَانُ‏

و بزرگوارى و مهربانى و هیبت و پادشاهى
وَ لَکَ الْبَهَاءُ وَ لَکَ الاِمْتِنَانُ وَ لَکَ التَّسْبِیحُ وَ لَکَ التَّقْدِیسُ وَ لَکَ التَّهْلِیلُ وَ لَکَ التَّکْبِیرُ

و بهاء و بخشش و پاکى و پاکیزگى و یکتایى و کبریایى اختصاص به تو دارد
وَ لَکَ مَا یُرَى وَ لَکَ مَا لاَ یُرَى وَ لَکَ مَا فَوْقَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى‏

و در ملک وجود آنچه به چشم دیده شود و آنچه دیده نشود و آنچه فوق آسمانهاى بلند
وَ لَکَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ لَکَ الْأَرَضُونَ السُّفْلَى وَ لَکَ الْآخِرَهُ وَ الْأُولَى‏

و زمین هاى پست و هر چه زیر زمین است‏ و دنیا و آخرت همه از توست
وَ لَکَ مَا تَرْضَى بِهِ مِنَ الثَّنَاءِ وَ الْحَمْدِ وَ الشُّکْرِ وَ النَّعْمَاءِ

و هر حمد و ثناء و شکر بر نعماء که تو پسندى خاص توست
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَبْرَئِیلَ أَمِینِکَ عَلَى وَحْیِکَ وَ الْقَوِیِّ عَلَى أَمْرِکَ‏

اى خدا درود فرست بر جبرئیل که امین وحى است و در اطاعت امرت نیرومند
وَ الْمُطَاعِ فِی سَمَاوَاتِکَ وَ مَحَالِّ کَرَامَاتِکَ الْمُتَحَمِّلِ لِکَلِمَاتِکَ النَّاصِرِ لِأَنْبِیَائِکَ الْمُدَمِّرِ لِأَعْدَائِکَ‏

و در سماوات و مقامات عالى از جانبت فرمانده مطاع است و نگهبان سخنان وحى و یارى کننده پیغمبران و هلاک کننده دشمنان توست
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مِیکَائِیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ وَ الْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ وَ الْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِینِ لِأَهْلِ طَاعَتِکَ‏

اى خدا درود فرست بر میکائیل که فرشته رحمت است و براى ظهور رأفتت خلق شده و آمرزش طلب و یارى رسان بر اهل طاعتت
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى إِسْرَافِیلَ حَامِلِ عَرْشِکَ وَ صَاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِکَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِیفَتِکَ‏

اى خدا درود فرست بر اسرافیل که حامل عرش و صاحب صور و نداى توست و آماده فرمان و ترسان و هراسان از خوف توست

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حَمَلَهِ الْعَرْشِ الطَّاهِرِینَ وَ عَلَى السَّفَرَهِ الْکِرَامِ الْبَرَرَهِ الطَّیِّبِینَ وَ عَلَى مَلاَئِکَتِکَ الْکِرَامِ الْکَاتِبِینَ‏

خدایا درود فرست بر حاملان عرشت که از پاکانند و هم بر سفیران بزرگوار نیکوکار پاکیزه ‏ات و هم بر فرشتگان با کرامت نویسنده اعمال
وَ عَلَى مَلاَئِکَهِ الْجِنَانِ وَ خَزَنَهِ النِّیرَانِ وَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ الْأَعْوَانِ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ‏

و هم بر فرشتگان خازن بهشت و دوزخت و بر ملک الموت و اعوانش اى خداى صاحب جلال و بزرگوارى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِینَا آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ الَّذِی کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلاَئِکَتِکَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ‏

خدایا درود فرست بر پدر ما آدم ابو البشر خلق بدیع بى ‏نظیرت که او را شرافت بخشیدى و مسجود فرشتگانش ساختى و بهشت را بر او مباح فرمودى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّنَا حَوَّاءَ الْمُطَهَّرَهِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاهِ مِنَ الدَّنَسِ الْمُفَضَّلَهِ مِنَ الْإِنْسِ الْمُتَرَدِّدَهِ بَیْنَ مَحَالِّ الْقُدْسِ‏

و هم درود فرست بر حوا مادر ما پاک و پاکیزه از پلیدى و آلودگى که از نوع آدمیانش فضیلت دادى و در میان (بهشت) مقامات قدس اجازه رفت و آمدش دادى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شَیْثٍ وَ إِدْرِیسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ‏

خدایا درود فرست بر هابیل و شیث و ادریس و نوح و هود و صالح
وَ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ یُوسُفَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ لُوطٍ وَ شُعَیْبٍ‏

و ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و یوسف – و اسباط یعقوب و لوط و شعیب
وَ أَیُّوبَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ یُوشَعَ وَ مِیشَا وَ الْخِضْرِ وَ ذِی الْقَرْنَیْنِ‏

و ایوب و موسى و هرون و یوشع و میشا و خضر و ذى القرنین
وَ یُونُسَ وَ إِلْیَاسَ وَ الْیَسَعِ وَ ذِی الْکِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَیْمَانَ وَ زَکَرِیَّا وَ شَعْیَا وَ یَحْیَى‏

و یونس و الیاس و یسع و ذى الکفل و طالوت و داود و سلیمان و زکریا و شعیا و یحیى
وَ تُورَخَ وَ مَتَّى وَ إِرْمِیَا وَ حَیْقُوقَ وَ دَانِیَالَ وَ عُزَیْرٍ وَ عِیسَى‏

و تورخ و متى و ارمیا و حیقوق و دانیال و عزیز و عیسى
وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِیسَ وَ الْحَوَارِیِّینَ وَ الْأَتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَهَ وَ لُقْمَانَ‏

و شمعون و جرجیس و حواریین و تابعان آنها و خالد و حنظله و لقمان
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل محمد و برکت ده بر محمد و آل محمد
کَمَا صَلَّیْتَ وَ رَحِمْتَ (وَ تَرَحَّمْتَ) وَ بَارَکْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

چنانکه درود و رحمت و برکت بر ابراهیم و آلش فرستادى که تویى سزاوار حمد و ثناء و مجد و بزرگوارى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَوْصِیَاءِ وَ السُّعَدَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ أَئِمَّهِ الْهُدَى‏

خدایا درود فرست بر اوصیاى پیغمبرانت و سعیدان و شهیدان و پیشوایان هدایت خلق
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَبْدَالِ وَ الْأَوْتَادِ وَ السُّیَّاحِ وَ الْعُبَّادِ وَ الْمُخْلِصِینَ وَ الزُّهَّادِ وَ أَهْلِ الْجِدِّ وَ الاِجْتِهَادِ

خدایا درود فرست بر ابدال و اوتاد و سیاحان و اهل عبادت و بندگان با اخلاص و زهاد و اهل کوشش و جهد،
وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ أَجْزَلِ کَرَامَاتِکَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّی تَحِیَّهً وَ سَلاَماً

بر همه درود فرست و محمد و آلش را به بهترین درود و بزرگترین مقام کرامتت مخصوص گردان و به روح و جسد شریفش از من تحیت و سلام رسان
وَ زِدْهُ فَضْلاً وَ شَرَفاً وَ کَرَماً حَتَّى تُبَلِّغَهُ أَعْلَى دَرَجَاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَفَاضِلِ الْمُقَرَّبِینَ‏

و بر فضیلت و شرافت و بزرگواریش بیفزا تا آنکه او را به عالی ترین درجات اهل شرافت از انبیاء و رسل و بهترین مقربان درگاهت برسانى
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مَنْ سَمَّیْتُ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلاَئِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ‏

خدایا درود فرست بر آنان که نام بردم و یا نام نبردم از فرشتگان و انبیاء و رسل و اهل طاعتت
وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِی إِلَیْهِمْ وَ إِلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْعَلْهُمْ إِخْوَانِی فِیکَ وَ أَعْوَانِی عَلَى دُعَائِکَ‏

و درود مرا به آنها و به ارواح پاک آنها برسان و آنها را برادران من در راهت و یاوران من در دعاى به درگاهت قرار ده
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَیْکَ وَ بِکَرَمِکَ إِلَى کَرَمِکَ‏

اى خدا من تو را بسوى تو شفیع می ‏گردانم و به کرمت بسوى کرمت
وَ بِجُودِکَ إِلَى جُودِکَ وَ بِرَحْمَتِکَ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ بِأَهْلِ طَاعَتِکَ إِلَیْکَ‏

و به جودت بسوى جودت و به رحمتت بسوى رحمتت و به اهل طاعتت بسوى تو متوسل می ‏شوم
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِکُلِّ مَا سَأَلَکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَهٍ شَرِیفَهٍ غَیْرِ مَرْدُودَهٍ

و از تو درخواست می‏ کنم آنچه از خواهش هاى بلند مرتبه مقبول تو که این بندگانى که نام بردم از تو درخواست کنند
وَ بِمَا دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَهٍ مُجَابَهٍ غَیْرِ مُخَیَّبَهٍ

و هر دعاى مستجاب آنها که نومیدى در آن نیست
یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا حَلِیمُ یَا کَرِیمُ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ یَا مُنِیلُ یَا جَمِیلُ‏

اى خدا اى بخشنده اى مهربان اى بردبار اى کریم اى بزرگ اى بزرگوار اى عطا بخش اى نیکو
یَا کَفِیلُ یَا وَکِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُجِیرُ یَا خَبِیرُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِیرُ یَا مَنِیعُ یَا مُدِیلُ یَا مُحِیلُ‏

اى کفیل خلق اى وکیل اى گذشت کننده اى پناه دهنده اى آگاه اى روشن کننده اى هلاک کننده اى با مناعت اى دولت بخش اى با تدبیر
یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا بَصِیرُ یَا شَکُورُ یَا بَرُّ یَا طُهْرُ یَا طَاهِرُ یَا قَاهِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ‏

اى بزرگ اى توانا اى بینا اى پاداش دهنده شاکران اى نیکو اى پاک اى پاکیزه اى قادر غالب اى پیدا اى پنهان
یَا سَاتِرُ یَا مُحِیطُ یَا مُقْتَدِرُ یَا حَفِیظُ یَا مُتَجَبِّرُ یَا قَرِیبُ یَا وَدُودُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا مُبْدِئُ‏

اى ساتر گناهان اى محیط به خلق اى با اقتدار اى نگهبان اى جبران کننده اى نزدیک اى مهربان اى ستوده صفات اى با مجد و عزت اى آفریننده
یَا مُعِیدُ یَا شَهِیدُ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ یَا هَادِی یَا مُرْسِلُ‏

اى برگرداننده اى گواه اى احسان کننده اى نیکویى کننده اى نعمت بخش اى افزونى بخش اى باز گیرنده اى گستراننده اى رهنما اى فرستنده
یَا مُرْشِدُ یَا مُسَدِّدُ یَا مُعْطِی یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا بَاقِی یَا وَاقِی یَا خَلاَّقُ‏

اى هدایت کننده اى قوت بخشنده اى عطا بخش اى منع کننده اى دفع کننده اى رفعت بخش اى باقى ابدى اى نگهدار اى آفریننده
یَا وَهَّابُ یَا تَوَّابُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ یَا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتَاحٍ یَا نَفَّاعُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ‏

اى روزى دهنده اى بخشنده بى ‏عوض اى توبه پذیر اى گشاینده اى بخشنده اى سود دهنده اى کسى که هر کلید به دست توست اى منفعت بخش اى مهربان اى با عطوفت
یَا کَافِی یَا شَافِی یَا مُعَافِی یَا مُکَافِی یَا وَفِیُّ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا سَلاَمُ‏

اى کفایت کننده اى شفا بخشنده اى صحت بخش‏اى پاداش دهنده اى وفادار اى نگهبان اى با عزت اى جبران کننده اى با تکبر و جلال اى سلام
یَا مُؤْمِنُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا نُورُ یَا مُدَبِّرُ یَا فَرْدُ یَا وِتْرُ یَا قُدُّوسُ یَا نَاصِرُ یَا مُونِسُ‏

اى ایمنى بخش اى یکتا اى بى‏نیاز اى نور اى تدبیر کننده اى متفرد اى یگانه اى منزه اى یارى کننده اى مونس
یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا عَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا بَادِی یَا مُتَعَالِی یَا مُصَوِّرُ یَا مُسَلِّمُ یَا مُتَحَبِّبُ‏

اى برانگیزنده مردگان اى وارث بندگان اى دانا اى حکم فرما اى پدید آور اى راهبر اى بلند مقام اى صورت نگار اى سلامت بخش اى دوست
یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا عَلِیمُ یَا حَکِیمُ یَا جَوَادُ یَا بَارِئُ یَا بَارُّ یَا سَارُّ

اى قائم به ذات اى ابدى الذات اى باعلم اى باحکمت اى با جود و بخشش اى آفریننده اى نیکوکار اى ناپیدا
یَا عَدْلُ یَا فَاصِلُ یَا دَیَّانُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا سَمِیعُ یَا بَدِیعُ یَا خَفِیرُ یَا مُعِینُ (مُغَیِّرُ)

اى دادگر اى جدا کننده اى کیفر دهنده اى مشفق و مهربان اى اهل احسان اى شنوا اى پدید آور اى پناه بخش اى یاور

یَا نَاشِرُ یَا غَافِرُ یَا قَدِیمُ یَا مُسَهِّلُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُمِیتُ یَا مُحْیِی یَا نَافِعُ یَا رَازِقُ‏

اى نشر دهنده اى آمرزنده اى قدیم الذات اى سهل و آسان گیر اى میراننده اى زنده کننده اى سود بخشنده اى روزى دهنده

یَا مُقْتَدِرُ (مُقَدِّرُ) یَا مُسَبِّبُ یَا مُغِیثُ یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا خَالِقُ یَا رَاصِدُ

اى با اقتدار اى سبب ساز اى فریادرس اى بى‏نیازى بخش اى سرمایه بخش اى آفریدگار اى مراقب

یَا وَاحِدُ یَا حَاضِرُ یَا جَابِرُ یَا حَافِظُ یَا شَدِیدُ یَا غِیَاثُ یَا عَائِدُ یَا قَابِضُ‏

اى یگانه اى حاضر اى جبران کننده اى حفظ کننده اى محکم کار اى فریادرس اى فایده رسان اى قبض کننده

یَا مَنْ عَلاَ فَاسْتَعْلَى فَکَانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى یَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَى وَ عَلِمَ السِّرَّ وَ أَخْفَى‏

اى که بلند مقامی و از هر مقام بلند که تصور شود برترى و به بالاترین منظرى اى کسى که نزدیک و بسیار نزدیکى و دورى و بسیار دورى و داناى اسرار و پنهانترین اسرارى

یَا مَنْ إِلَیْهِ التَّدْبِیرُ وَ لَهُ الْمَقَادِیرُ وَ یَا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیْهِ سَهْلٌ یَسِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى مَا یَشَاءُ قَدِیرٌ

اى کسى که تدبیر و تقدیر امور عالم با اوست و اى کسى که هر مشکل نزدش آسان است اى کسى که بر هر چیز تواناست

یَا مُرْسِلَ الرِّیَاحِ یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ یَا بَاعِثَ الْأَرْوَاحِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ‏

اى فرستنده بادها و پدید آرنده صبح ها و برانگیزنده روح ها اى صاحب جود و بخشش

یَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ یَا نَاشِرَ الْأَمْوَاتِ یَا جَامِعَ الشَّتَاتِ یَا رَازِقَ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ‏

اى برگرداننده گذشته ‏ها اى زنده کن مرده ‏ها اى گرد آرنده پراکنده‏ ها اى روزى بخش به هر که خواهى بى‏ حساب

وَ یَا فَاعِلَ مَا یَشَاءُ کَیْفَ یَشَاءُ وَ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ‏

و اى کسى که‏ هر چه بخواهى و هر گونه بخواهى توانى کرد اى صاحب جلال و بزرگوارى اى زنده پاینده ابدى

یَا حَیّاً حِینَ لاَ حَیَّ یَا حَیُّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى یَا حَیُّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏

اى زنده هنگامی که هیچکس زنده نیست اى زنده اى که مردگان را زنده می‏ کند اى زنده‏ اى که خدایى جز تو نیست اى پدید آرنده زمین و آسمانها

یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ

اى خدا و آقاى من درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آلش

وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و برکت ده بر محمد و آلش

کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ رَحِمْتَ (تَرَحَّمْتَ) عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

چنانکه درود و برکت و رحمت فرستادى بر ابراهیم و آلش که همانا تو ستوده صفات و بزرگوارى

وَ ارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ فَقْرِی وَ انْفِرَادِی وَ وَحْدَتِی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اعْتِمَادِی عَلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی إِلَیْکَ‏

اى خدا و به خوارى من و بر فقر و فاقه و تنهایى و بى کسیم ترحم کن و به فروتنیم در پیشگاه تو و اعتمادم به تو و تضرع و زاریم به درگاه تو کرم فرما

أَدْعُوکَ دُعَاءَ الْخَاضِعِ الذَّلِیلِ الْخَاشِعِ الْخَائِفِ الْمُشْفِقِ الْبَائِسِ الْمَهِینِ الْحَقِیرِ الْجَائِعِ الْفَقِیرِ الْعَائِذِ الْمُسْتَجِیرِ

اى خدا تو را می ‏خوانم به دعایى با حال خضوع و خشوع و ذلت و ترس و هراس و پریشانى و خوارى و بى مقدارى و گرسنگى و فقر و در حالتى که به تو پناه آورده

الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَکِینِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ (نَفْسُهُ)

و معترف است به گناه خود و از تو آمرزش می‏ طلبد و به درگاه خداى خود زارى می‏ کند تو را می‏خواند به دعاى کسى که یاران معتمدش او را تسلیم بلا کرده

وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِیعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِینٍ ضَعِیفٍ مَهِینٍ بَائِسٍ مُسْتَکِینٍ بِکَ مُسْتَجِیرٍ

و دوستانش او را ترک گفته باشند و مصیبتش سخت باشد دعاى کسى که در آتش حزن و اندوه می‏ سوزد ناتوان و خوار و پریشان حال و بینواست و به تو پناه آورده

اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ مَلِیکٌ وَ أَنَّکَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ یَکُونُ وَ أَنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ

اى خدا و از تو درخواست می ‏کنم که تو پادشاه ملک وجودى و هر چه بخواهى به امرت موجود می‏ شود و بر هر چیز توانا هستى

وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْبَیْتِ الْحَرَامِ وَ الْبَلَدِ الْحَرَامِ وَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ‏

و از تو درخواست می ‏کنم به حرمت این ماه (رجب) و به شهر محرم (مکه) و بیت الحرام و رکن و مقام

وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلاَمُ‏

و شعارها و عبادتهاى بزرگ و به حق پیغمبر اکرمت محمد (ص) که بر او و آلش سلام باد

یَا مَنْ وَهَبَ لِآدَمَ شَیْثاً وَ لِإِبْرَاهِیمَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلَى یَعْقُوبَ‏

اى خدایى که ‏به آدم ابو البشر شیث را عطا کردى و به ابراهیم اسمعیل و اسحق را اى خدایى که یوسف را به یعقوب برگردانیدى

وَ یَا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلاَءِ ضُرَّ أَیُّوبَ یَا رَادَّ مُوسَى عَلَى أُمِّهِ وَ زَائِدَ الْخِضْرِ فِی عِلْمِهِ‏

و اى آنکه رنج و درد ایوب را پس از ابتلا برطرف ساختى اى آنکه موسى را به مادرش برگردانیدى و علم و دانش خضر را افزودى

وَ یَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ وَ لِزَکَرِیَّا یَحْیَى وَ لِمَرْیَمَ عِیسَى‏

اى آنکه به داود سلیمان را عطا کردى و به زکریا یحیى را و به مریم عیسى را بخشیدى

یَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ وَ یَا کَافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسَى (عَنْ وَالِدَتِهِ)

اى نگهدار دختر شعیب (زن موسى) و اى کفالت کننده فرزند مادر موسى

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا وَ تُجِیرَنِی مِنْ عَذَابِکَ‏

از تو درخواست می ‏کنم که درود بر محمد و آلش فرستى و گناهان مرا تمام بیامرزى و مرا از عذابت در پناه گیرى

وَ تُوجِبَ لِی رِضْوَانَکَ وَ أَمَانَکَ وَ إِحْسَانَکَ وَ غُفْرَانَکَ وَ جِنَانَکَ‏

و مقام رضاى خود را و امان و احسان و غفران و بهشت و رضوانت را به من عطا فرمایى

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَفُکَّ عَنِّی کُلَّ حَلْقَهٍ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ یُؤْذِینِی وَ تَفْتَحَ لِی کُلَّ بَابٍ‏

و باز درخواست می ‏کنم از تو که هر حلقه تنگ عداوتى میان من و آزار کنندگان من است باز کنى و هر در خیر به رویم بگشایى

وَ تُلَیِّنَ لِی کُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِی کُلَّ عَسِیرٍ وَ تُخْرِسَ عَنِّی کُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ وَ تَکُفَّ عَنِّی کُلَّ بَاغٍ‏

و هر کار مشکل را بر من سهل کنى و هر سخت را آسان سازى و هر که را بر من زبان بد گشاید زبانش ببندى و شر هر ستمگر را از من دفع کنى

وَ تَکْبِتَ (عَنِّی) کُلَّ عَدُوٍّ لِی وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ مِنِّی کُلَّ ظَالِمٍ وَ تَکْفِیَنِی کُلَّ عَائِقٍ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ حَاجَتِی‏

و هر دشمن و حسودم را به رو در افکنى و هر ظالم را از من منع فرمایى و هر چه مانع میان من و حاجت هاى من است

وَ یُحَاوِلُ أَنْ یُفَرِّقَ بَیْنِی وَ بَیْنَ طَاعَتِکَ وَ یُثَبِّطَنِی عَنْ عِبَادَتِکَ‏

و خواهد که میان من و طاعتت جدایى افکند و مرا از عبادتت باز دارد او را از من کفایت کنى

یَا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِینَ وَ قَهَرَ عُتَاهَ الشَّیَاطِینِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ الْمُتَجَبِّرِینَ‏

اى آنکه دیو سرکش را لجام کرده ‏اى و گردنکشان شیاطین را مقهور ساخته ‏اى و متکبران و جباران عالم را ذلیل نموده‏ اى

وَ رَدَّ کَیْدَ الْمُتَسَلِّطِینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِینَ أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلَى مَا تَشَاءُ

و مکر و فریب مقتدران را از ضعیفان برگردانیده‏ اى از تو درخواست می‏کنم به حق قدرتت که به هر چه خواهى شامل است

وَ تَسْهِیلِکَ لِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضَاءَ حَاجَتِی فِیمَا تَشَاءُ

و به آسان بودن نزدت هر چه را بخواهى و هر گونه بخواهى‏ که حاجت هاى مرا هر چه را می ‏خواهى روا گردانى.

پس سجده کن بر زمین و بر خاک بگذار دو طرف روى خود را و بگو

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ اجْتِهَادِی وَ تَضَرُّعِی وَ مَسْکَنَتِی وَ فَقْرِی إِلَیْکَ یَا رَبِ‏

خدایا براى تو سجده می‏ کنم و به تو ایمان دارم تو به خوارى و پریشانیم ترحم کن که جهد و کوششم و زارى و مسکنت و فقرم به درگاه توست اى پروردگار من.

و کوشش کن که اشک بریزد چشم هاى تو اگر چه بقدر سر مگسى (سوزنى) باشد بدرستى که این علامت استجابت است‏

[1] ) سوره آل عمران، آیه 18.

عمل و دعای ام داود (مصباح المتهجد)

اعمال ام داود فی یوم النصف من رجب

روز نیمه ماه رجب

وَ یُسْتَحَبُّ أَنْ یَدْعُوَ بِدُعَاءِ أُمِّ دَاوُدَ وَ إِذَا أَرَادَ ذَلِکَ فَلْیَصُمِ اَلْیَوْمَ اَلثَّالِثَ عَشَرَ وَ اَلرَّابِعَ عَشَرَ وَ اَلْخَامِسَ عَشَرَ فَإِذَا کَانَ عِنْدَ اَلزَّوَالِ اِغْتَسَلَ فَإِذَا زَالَتِ اَلشَّمْسُ صَلَّى اَلظُّهْرَ وَ اَلْعَصْرَ یُحْسِنُ رُکُوعَهُنَّ وَ سُجُودَهُنَّ وَ یَکُونُ فِی مَوْضِعٍ خَالٍ لاَ یَشْغَلُهُ شَاغِلٌ وَ لاَ یُکَلِّمُهُ إِنْسَانٌ فَإِذَا فَرَغَ مِنَ اَلصَّلاَهِ اِسْتَقْبَلَ اَلْقِبْلَهَ وَ قَرَأَ اَلْحَمْدَ مِائَهَ مَرَّهٍ وَ سُورَهَ اَلْإِخْلاَصِ مِائَهَ مَرَّهٍ وَ آیَهَ اَلْکُرْسِیِّ عَشْرَ مَرَّاتٍ ثُمَّ یَقْرَأُ بَعْدَ ذَلِکَ سُورَهَ اَلْأَنْعَامِ وَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ اَلْکَهْفِ وَ لُقْمَانَ وَ یس وَ اَلصَّافَّاتِ وَ حم اَلسَّجْدَهِ وَ حم عسق وَ حم اَلدُّخَانِ وَ اَلْفَتْحِ وَ اَلْوَاقِعَهِ وَ اَلْمُلْکِ وَ ن وَ إِذَا اَلسَّمٰاءُ اِنْشَقَّتْ وَ مَا بَعْدَهَا إِلَى آخِرِ اَلْقُرْآنِ . فَإِذَا فَرَغَ مِنْ ذَلِکَ قَالَ وَ هُوَ مُسْتَقْبِلُ اَلْقِبْلَهِ-

مستحب است در این روز دعای ام داود را بخواند و چون خواهد این عمل را بجا آورد روزه بگیرد روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را پس در روز پانزدهم هنگام زوال خورشید غسل کند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتى که رکوع و سجودشان را نیکو کند و در موضع خلوتى باشد که چیزى او را مشغول نسازد و انسانى با او تکلم ننماید پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله کند و بخواند حمد را صد مرتبه و سوره اخلاص را صد مرتبه و آیه الکرسی را ده مرتبه و بعد از اینها بخواند سوره انعام و بنی إسرائیل و کهف و لقمان و یس و صافات و حم سجده و حم عسق و حم دخان و فتح و واقعه و ملک و ن و إذا السماء انشقت و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اینها فارغ شود بگوید در حالتى که رو به قبله باشد

صَدَقَ اَللَّهُ اَلْعَظِیمُ اَلَّذِی لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ اَلْحَیُّ اَلْقَیُّومُ

ذُو اَلْجَلاٰلِ وَ اَلْإِکْرٰامِ – اَلرَّحْمٰنُ اَلرَّحِیمُ اَلْحَلِیمُ اَلْکَرِیمُ

اَلَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ – وَ هُوَ اَلسَّمِیعُ اَلْعَلِیمُ اَلْبَصِیرُ اَلْخَبِیرُ

(شَهِدَ اَللّٰهُ أَنَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ وَ اَلْمَلاٰئِکَهُ وَ أُولُوا اَلْعِلْمِ قٰائِماً بِالْقِسْطِ

لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ اَلْعَزِیزُ اَلْحَکِیمُ) [1] وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ اَلْکِرَامُ وَ أَنَا عَلَى ذَلِکَ مِنَ اَلشَّاهِدَیْنِ

اَللَّهُمَّ لَکَ اَلْحَمْدُ وَ لَکَ اَلْمَجْدُ وَ لَکَ اَلْعِزُّ وَ لَکَ اَلْفَخْرُ وَ لَکَ اَلْقَهْرُ وَ لَکَ اَلنِّعْمَهُ

وَ لَکَ اَلْعَظَمَهُ وَ لَکَ اَلرَّحْمَهُ وَ لَکَ اَلْمَهَابَهُ وَ لَکَ اَلسُّلْطَانُ

وَ لَکَ اَلْبَهَاءُ وَ لَکَ اَلاِمْتِنَانُ وَ لَکَ اَلتَّسْبِیحُ وَ لَکَ اَلتَّقْدِیسُ وَ لَکَ اَلتَّهْلِیلُ وَ لَکَ اَلتَّکْبِیرُ

وَ لَکَ مَا یُرَى وَ لَکَ مَا لاَ یُرَى وَ لَکَ مَا فَوْقَ اَلسَّمَاوَاتِ اَلْعُلَى

وَ لَکَ مَا تَحْتَ اَلثَّرَى وَ لَکَ اَلْأَرَضُونَ اَلسُّفْلَى وَ لَکَ اَلْآخِرَهُ وَ اَلْأُولَى

وَ لَکَ مَا تَرْضَى بِهِ مِنَ اَلثَّنَاءِ وَ اَلْحَمْدِ وَ اَلشُّکْرِ وَ اَلنَّعْمَاءِ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَبْرَئِیلَ أَمِینِکَ عَلَى وَحْیِکَ وَ اَلْقَوِیِّ عَلَى أَمْرِکَ

وَ اَلْمُطَاعِ فِی سَمَاوَاتِکَ وَ مَحَالِّ کَرَامَاتِکَ اَلْمُتَحَمِّلِ لِکَلِمَاتِکَ اَلنَّاصِرِ لِأَنْبِیَائِکَ اَلْمُدَمِّرِ لِأَعْدَائِکَ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مِیکَائِیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ وَ اَلْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ وَ اَلْمُسْتَغْفَرِ اَلْمُعِینِ لِأَهْلِ طَاعَتِکَ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى إِسْرَافِیلَ حَامِلِ عَرْشِکَ وَ صَاحِبِ اَلصُّورِ اَلْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِکَ اَلْوَجِلِ اَلْمُشْفِقِ مِنْ خِیفَتِکَ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حَمَلَهِ اَلْعَرْشِ اَلطَّاهِرِینَ وَ عَلَى اَلسَّفَرِهِ اَلْکِرَامِ اَلْبَرَرَهِ اَلطَّیِّبِینَ وَ عَلَى مَلاَئِکَتِکَ اَلْکِرَامِ اَلْکَاتِبِینَ

وَ عَلَى مَلاَئِکَهِ اَلْجِنَانِ وَ خَزَنَهِ اَلنِّیرَانِ وَ مَلَکِ اَلْمَوْتِ وَ اَلْأَعْوَانِ یَا ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِکْرَامِ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِینَا آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ اَلَّذِی کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلاَئِکَتِکَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّنَا حَوَّاءَ اَلْمُطَهَّرَهِ مِنَ اَلرِّجْسِ اَلْمُصَفَّاهِ مِنَ اَلدَّنَسِ اَلْمُفَضَّلَهِ مِنَ اَلْإِنْسِ اَلْمُتَرَدِّدَهِ بَیْنَ مَحَالِّ اَلْقُدُسِ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شِیثٍ وَ إِدْرِیسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ

وَ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ یُوسُفَ وَ اَلْأَسْبَاطِ وَ لُوطٍ وَ شُعَیْبٍ

وَ أَیُّوبَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ یُوشَعَ وَ مِیشَا وَ اَلْخَضِرِ وَ ذِی اَلْقَرْنَیْنِ

وَ یُونُسَ وَ إِلْیَاسَ وَ اَلْیَسَعِ وَ ذِی اَلْکِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَیْمَانَ وَ زَکَرِیَّا وَ شَعْیَا وَ یَحْیَى

وَ تُورَخَ وَ مَتَّى وَ أَرْمِیَا وَ حَیْقُوقَ وَ دَانِیَالَ وَ عُزَیْرٍ وَ عِیسَى

وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِیسَ وَ اَلْحَوَارِیِّینَ وَ اَلْأَتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَهَ وَ لُقْمَانَ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِرْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

کَمَا صَلَّیْتَ وَ رَحِمْتَ وَ بَارَکْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى اَلْأَوْصِیَاءِ وَ اَلسُّعَدَاءِ وَ اَلشُّهَدَاءِ وَ أَئِمَّهِ اَلْهُدَى

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى اَلْأَبْدَالِ وَ اَلْأَوْتَادِ وَ اَلسُّیَّاحِ وَ اَلْعُبَّادِ وَ اَلْمُخْلَصِینَ وَ اَلزُّهَّادِ وَ أَهْلِ اَلْجِدِّ وَ اَلاِجْتِهَادِ

وَ اُخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ أَجْزَلِ کَرَامَاتِکَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّی تَحِیَّهً وَ سَلاَماً

وَ زِدْهُ فَضْلاً وَ شَرَفاً وَ کَرَماً حَتَّى تُبَلِّغَهُ أَعْلَى دَرَجَاتِ أَهْلِ اَلشَّرَفِ مِنَ اَلنَّبِیِّینَ وَ اَلْمُرْسَلِینَ وَ اَلْأَفَاضِلِ اَلْمُقَرَّبِینَ

اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مَنْ سَمَّیْتَ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلاَئِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ

وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِی إِلَیْهِمْ وَ إِلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اِجْعَلْهُمْ إِخْوَانِی فِیکَ وَ أَعْوَانِی عَلَى دُعَائِکَ

اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَیْکَ وَ بِکَرَمِکَ إِلَى کَرَمِکَ

وَ بِجُودِکَ إِلَى جُودِکَ وَ بِرَحْمَتِکَ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ بِأَهْلِ طَاعَتِکَ إِلَیْکَ

وَ أَسْأَلُکَ اَللَّهُمَّ بِکُلِّ مَا سَأَلَکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَهٍ شَرِیفَهٍ غَیْرِ مَرْدُودَهٍ

وَ بِمَا دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَهٍ مُجَابَهٍ غَیْرِ مَخِیبَهٍ

یَا اَللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا حَلِیمُ یَا کَرِیمُ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ یَا مُنِیلُ یَا جَمِیلِ

یَا کَفِیلُ یَا وَکِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُجِیرُ یَا خَبِیرُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِیرُ یَا مَنِیعُ یَا مُدِیلُ یَا مُحِیلُ

یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا بَصِیرُ یَا شَکُورُ یَا بَرُّ یَا طُهْرُ یَا طَاهِرُ یَا قَاهِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ

یَا سَاتِرُ یَا مُحِیطُ یَا مُقْتَدِرُ یَا حَفِیظُ یَا مُتَجَبِّرُ یَا قَرِیبُ یَا وَدُودُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا مُبْدِئُ

یَا مُعِیدُ یَا شَهِیدُ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ یَا هَادِی یَا مُرْسِلُ

یَا مُرْشِدُ یَا مُسَدِّدُ یَا مُعْطِی یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا بَاقِی یَا وَاقِی یَا خَلاَّقُ

یَا وَهَّابُ یَا تَوَّابُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ یَا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتَاحٍ یَا نَفَّاعُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ

یَا کَافِی یَا شَافِی یَا مُعَافِی یَا مُکَافِی یَا وَفِیُّ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا سَلاَمُ

یَا مُؤْمِنُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا نُورُ یَا مُدَبِّرُ یَا فَرْدُ یَا وَتْرُ یَا قُدُّوسُ یَا نَاصِرُ یَا مُونِسُ

یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا عَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا بَادِی یَا مُتَعَالِی یَا مُصَوِّرُ یَا مُسَلِّمُ یَا مُتَحَبِّبُ

یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا عَلِیمُ یَا حَکِیمُ یَا جَوَادُ یَا بَارِئُ یَا بَارُّ یَا سَارُّ

یَا عَدْلُ یَا فَاصِلُ یَا دَیَّانُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا سَمِیعُ یَا بَدِیعُ یَا خَفِیرُ یَا مُغَیِّرُ

یَا نَاشِرُ یَا غَافِرُ یَا قَدِیمُ یَا مُسَهِّلُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُمِیتُ یَا مُحْیِی یَا نَافِعُ یَا رَازِقُ

یَا مُقَدِّرُ یَا مُسَبِّبُ یَا مُغِیثُ یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا خَالِقُ یَا رَاصِدُ

یَا وَاحِدُ یَا حَاضِرُ یَا جَابِرُ یَا حَافِظُ یَا شَدِیدُ یَا غِیَاثُ یَا عَائِدُ یَا قَابِضُ

یَا مَنْ عَلاَ فَاسْتَعْلَى فَکَانَ بِالْمَنْظَرِ اَلْأَعْلَى یَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَى وَ عَلِمَ اَلسِّرَّ وَ أَخْفىٰ

یَا مَنْ إِلَیْهِ اَلتَّدْبِیرُ وَ لَهُ اَلْمَقَادِیرُ وَ یَا مَنِ اَلْعَسِیرُ عَلَیْهِ یَسِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى مَا یَشَاءُ قَدِیرٌ

یَا مُرْسِلَ اَلرِّیَاحِ یَا فَالِقَ اَلْإِصْبَاحِ یَا بَاعِثَ اَلْأَرْوَاحِ یَا ذَا اَلْجُودِ وَ اَلسَّمَاحِ

یَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ یَا نَاشِرَ اَلْأَمْوَاتِ یَا جَامِعَ اَلشَّتَاتِ یَا رَازِقَ مَنْ یَشَاءُ

وَ فَاعِلَ مَا یَشَاءُ کَیْفَ یَشَاءُ وَ یَا ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِکْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

یَا حَیُّ حِینَ لاَ حَیَّ یَا حَیُّ یَا مُحْیِی اَلْمَوْتَى یَا حَیُّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ یَا بَدِیعَ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ

یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِرْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ رَحِمْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

وَ اِرْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ فَقْرِی وَ اِنْفِرَادِی وَ وَحْدَتِی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اِعْتِمَادِی عَلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی إِلَیْکَ

أَدْعُوکَ دُعَاءَ اَلْخَاضِعِ اَلذَّلِیلِ اَلْخَاشِعِ اَلْخَائِفِ اَلْمُشْفِقِ اَلْبَائِسِ اَلْمُهِینِ اَلْحَقِیرِ اَلْجَائِعَ اَلْفَقِیرِ اَلْعَائِذِ اَلْمُسْتَجِیرِ

اَلْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ اَلْمُسْتَغْفَرِ مِنْهُ اَلْمُسْتَکِینِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ نَفْسُهُ

وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِیعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِینٍ ضَعِیفٍ مَهِینٍ بِائِسٍ مُسْتَکِینٍ بِکَ مُسْتَجِیرٍ

اَللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ مَلِیکٌ وَ أَنَّکَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ یَکُونُ وَ أَنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ

وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا اَلشَّهْرِ اَلْحَرَامِ وَ اَلْبَیْتِ اَلْحَرَامِ وَ اَلْبَلَدِ اَلْحَرَامِ وَ اَلرُّکْنِ وَ اَلْمَقَامِ

وَ اَلْمَشَاعِرِ اَلْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ

یَا مَنْ وَهَبَ لآِدَمَ شِیثاً وَ لِإِبْرَاهِیمَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلَى یَعْقُوبَ

وَ یَا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ اَلْبَلاَءِ ضُرَّ أَیُّوبَ یَا رَادَّ مُوسَى عَلَى أُمِّهِ وَ زَائِدَ اَلْخَضِرِ فِی عِلْمِهِ

وَ یَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ وَ لِزَکَرِیَّا یَحْیَى وَ لِمَرْیَمَ عِیسَى

یَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ وَ یَا کَافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسَى

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا وَ تُجِیرَنِی مِنْ عَذَابِکَ

وَ تُوجِبَ لِی رِضْوَانَکَ وَ أَمَانَکَ وَ إِحْسَانَکَ وَ غُفْرَانَکَ وَ جِنَانَکَ-

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَفُکُّ عَنِّی کُلَّ حَلْقَهٍ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ یُؤْذِینِی وَ تُفَتِّحَ لِی کُلَّ بَابٍ

وَ تُلَیِّنَ لِی کُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِی کُلِّ عَسِیرٍ وَ تُخْرِسَ عَنِّی کُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ وَ تَکُفَّ عَنِّی کُلَّ بَاغٍ

وَ تَکْبِتَ عَنِّی کُلَّ عَدُوٍّ لِی وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ مِنِّی کُلَّ ظَالِمٍ وَ تَکْفِیَنِی کُلَّ عَائِقٍ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ حَاجَتِی

وَ یُحَاوِلُ أَنْ یُفَرِّقَ بَیْنِی وَ بَیْنَ طَاعَتِکَ وَ یُثَبِّطَنِی عَنْ عِبَادَتِکَ

یَا مَنْ أَلْجَمَ اَلْجِنَّ اَلْمُتَمَرِّدِینَ وَ قَهَرَ عُتَاهَ اَلشَّیَاطِینِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ اَلْمُتَجَبِّرِینَ

وَ رَدَّ کَیْدَ اَلْمُتَسَلِّطِینَ عَنِ اَلْمُسْتَضْعَفِینَ أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلَى مَا تَشَاءُ

وَ تَسْهِیلِکَ لِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضَاءَ حَاجَتِی فِیمَا تَشَاءُ

ثُمَّ اُسْجُدْ عَلَى اَلْأَرْضِ وَ عَفِّرْ خَدَّیْکَ وَ قُلِ

پس سجده کن بر زمین و بر خاک بگذار دو طرف روى خود را و بگو

اَللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ اِجْتِهَادِی وَ تَضَرُّعِی وَ مَسْکَنَتِی وَ فَقْرِی إِلَیْکَ یَا رَبِّ

وَ اِجْتَهِدْ أَنْ تَسِحَ عَیْنَاکَ وَ لَوْ بِقَدْرِ رَأْسِ اَلذُّبَابَهِ دُمُوعاً فَإِنَّ ذَلِکَ عَلاَمَهُ اَلْإِجَابَهِ.

و کوشش کن که اشک بریزد چشم هاى تو اگر چه بقدر سر مگسى (سوزنى) باشد بدرستى که این علامت استجابت است

[1] ) سوره آل عمران، آیه 18.

عمل و دعای ام داود (بلدالامین)

یوم النصف من رجب

روز نیمه ماه رجب

وَ أَنْ یَدْعُوَ بِدُعَاءِ الِاسْتِفْتَاحِ وَ هُوَ الْمَعْرُوفُ بِدُعَاءِ أُمِّ دَاوُدَ فَإِذَا أَرَادَ ذَلِکَ فَلْیَصُمْ الْیَوْمَ الثَّالِثَ عَشَرَ وَ الرَّابِعَ عَشَرَ وَ الْخَامِسَ عَشَرَ وَ هِیَ أَیَّامُ الْبِیضِ فَإِذَا کَانَ عِنْدَ الزَّوَالِ فِی یَوْمِ الْخَامِسَ عَشَرَ اغْتَسَلَ فَإِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ صَلَّى الظُّهْرَ وَ الْعَصْرَ یُحْسِنُ رُکُوعَهُنَّ وَ سُجُودَهُنَّ وَ یَکُونُ فِی مَوْضِعٍ خَالٍ لَا یَشْغَلُهُ شَاغِلٌ وَ لَا یُکَلِّمُهُ إِنْسَانٌ فَإِذَا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَهَ وَ قَرَأَ الْحَمْدَ مِائَهَ مَرَّهٍ وَ الْإِخْلَاصَ کَذَلِکَ وَ آیَهَ الْکُرْسِیِّ عَشْراً ثُمَّ یَقْرَأُ الْأَنْعَامَ وَ الْإِسْرَاءَ وَ الْکَهْفَ وَ لُقْمَانَ وَ یس وَ الصَّافَّاتِ وَ حم السَّجْدَهَ وَ الشُّورَى وَ الدُّخَانَ وَ الْفَتْحَ وَ الْوَاقِعَهَ وَ الْمُلْکَ وَ ن وَ الْإِنْشِقَاقَ وَ مَا بَعْدَهُ إِلَى آخِرِ الْقُرْآنِ فَإِذَا فَرَغَ مِنْ ذَلِکَ وَ هُوَ مُسْتَقْبِلُ الْقِبْلَهِ قَالَ

و بخواند دعای استفتاح را و آن معروف به دعای ام داود است. چون خواهد این عمل را بجا آورد روزه بگیرد روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را پس در روز پانزدهم هنگام زوال خورشید غسل کند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتى که رکوع و سجودشان را نیکو کند و در موضع خلوتى باشد که چیزى او را مشغول نسازد و انسانى با او تکلم ننماید پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله کند و بخواند حمد را صد مرتبه و سوره اخلاص را صد مرتبه و آیه الکرسی را ده مرتبه و بعد از اینها بخواند سوره انعام و اسراء و کهف و لقمان و یس و صافات و حم سجده و شوری و دخان و فتح و واقعه و ملک و ن و انشقاق و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اینها فارغ شود بگوید در حالتى که رو به قبله باشد

صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِیمُ الَّذِی‏ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ‏

ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ‏الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ‏ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ

الَّذِی‏ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ‏ الْبَصِیرُ الْخَبِیرُ

(شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِکَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ

لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‏)[1] وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرَامُ وَ أَنَا عَلَى ذَلِکَ مِنَ الشَّاهِدِینَ

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الْمَجْدُ وَ لَکَ الْعِزُّ وَ لَکَ الْقَهْرُ وَ لَکَ النِّعْمَهُ

وَ لَکَ الْعَظَمَهُ وَ لَکَ الرَّحْمَهُ وَ لَکَ الْمَهَابَهُ وَ لَکَ السُّلْطَانُ

وَ لَکَ الْبَهَاءُ وَ لَکَ الِامْتِنَانُ وَ لَکَ التَّسْبِیحُ وَ لَکَ التَّقْدِیسُ وَ لَکَ التَّهْلِیلُ وَ لَکَ التَّکْبِیرُ

وَ لَکَ مَا یُرَى وَ لَکَ مَا لَا یُرَى وَ لَکَ مَا فَوْقَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى

وَ لَکَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ لَکَ الْأَرَضُونَ السُّفْلَى وَ لَکَ الْآخِرَهُ وَ الْأُولَى

وَ لَکَ مَا تَرْضَى بِهِ مِنَ الثَّنَاءِ وَ الْحَمْدِ وَ الشُّکْرِ وَ النَّعْمَاءِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَبْرَئِیلَ أَمِینِکَ عَلَى وَحْیِکَ وَ الْقَوِیِّ عَلَى أَمْرِکَ

وَ الْمُطَاعِ فِی سَمَاوَاتِکَ وَ مَحَالِّ کَرَامَاتِکَ الْمُتَحَمِّلِ لِکَلِمَاتِکَ‏ النَّاصِرِ لِأَنْبِیَائِکَ الْمُدَمِّرِ لِأَعْدَائِکَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مِیکَائِیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ وَ الْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ وَ الْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِینِ لِأَهْلِ طَاعَتِکَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى إِسْرَافِیلَ حَامِلِ عَرْشِکَ وَ صَاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِکَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِیفَتِکَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حَمَلَهِ الْعَرْشِ الطَّاهِرِینَ وَ عَلَى السَّفَرَهِ الْکِرَامِ الْبَرَرَهِ الطَّیِّبِینَ وَ عَلَى مَلَائِکَتِکَ الْکِرَامِ الْکَاتِبِینَ

وَ عَلَى مَلَائِکَتِکَ الْجِنَانِ وَ خَزَنَهِ النِّیرَانِ وَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ الْأَعْوَانِ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِینَا آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ الَّذِی کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلَائِکَتِکَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّنَا حَوَّاءَ الْمُطَهَّرَهِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاهِ مِنَ الدَّنَسِ الْمُفَضَّلَهِ مِنَ الْإِنْسِ الْمُتَرَدِّدَهِ بَیْنَ مَحَالِّ الْقُدُسِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شَیْثٍ وَ إِدْرِیسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ

وَ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ یُوسُفَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ لُوطٍ وَ شُعَیْبٍ

وَ أَیُّوبَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ یُوشَعَ وَ مِیشَا وَ الْخَضِرِ وَ ذِی الْقَرْنَیْنِ

وَ یُونُسَ وَ إِلْیَاسَ وَ الْیَسَعِ وَ ذِی الْکِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَیْمَانَ وَ زَکَرِیَّا وَ شَعْیَا وَ یَحْیَى

وَ تُورَخَ وَ مَتَّا وَ أَرْمِیَا وَ حَیْقُوقَ وَ دَانِیَالَ وَ عُزَیْرٍ وَ عِیسَى

وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِیسَ وَ الْحَوَارِیِّینَ وَ الْأَتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَهَ وَ لُقْمَانَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

کَمَا صَلَّیْتَ وَ رَحِمْتَ وَ بَارَکْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَوْصِیَاءِ وَ السُّعَدَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الْأَئِمَّهِ الْهُدَى

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَبْدَالِ وَ الْأَوْتَادِ وَ السُّیَّاحِ وَ الْعِبَادِ وَ الْمُخْلَصِینَ وَ الزُّهَّادِ وَ أَهْلِ الْجَدِّ وَ الِاجْتِهَادِ

وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ أَجْزَلِ کَرَامَتِکَ [کَرَامَاتِکَ‏] وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّی تَحِیَّهً وَ سَلَاماً

وَ زِدْهُ فَضْلًا وَ شَرَفاً وَ کَرَماً حَتَّى تُبَلِّغَهُ أَعْلَى دَرَجَاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَفَاضِلِ الْمُقَرَّبِینَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مَنْ سَمَّیْتُ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلَائِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ

وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِی إِلَیْهِمْ وَ إِلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْعَلْهُمْ إِخْوَانِی فِیکَ وَ أَعْوَانِی عَلَى دُعَائِکَ

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَیْکَ وَ بِکَرَمِکَ إِلَى کَرَمِکَ

وَ بِجُودِکَ إِلَى جُودِکَ وَ بِرَحْمَتِکَ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ بِأَهْلِ طَاعَتِکَ إِلَیْکَ

وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِکُلِّ مَا سَأَلَکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَهٍ شَرِیفَهٍ غَیْرِ مَرْدُودَهٍ

وَ بِمَا دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَهٍ مُجَابَهٍ غَیْرِ مُخَیَّبَهٍ

یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا حَلِیمُ یَا کَرِیمُ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ یَا مُنِیلُ یَا جَمِیلُ

یَا کَفِیلُ یَا وَکِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُجِیرُ یَا خَبِیرُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِیرُ یَا مَنِیعُ یَا مُدِیلُ یَا مُحِیلُ

یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا بَصِیرُ یَا بَرُّ یَا شَکُورُ یَا طُهْرُ یَا طَاهِرُ یَا قَاهِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ‏

یَا سَاتِرُ یَا مُحِیطُ یَا مُقْتَدِرُ یَا حَفِیظُ یَا مُتَجَبِّرُ یَا قَرِیبُ یَا وَدُودُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا مُبْدِئُ

یَا مُعِیدُ یَا شَهِیدُ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ یَا هَادِی یَا مُرْسِلُ

یَا مُرْشِدُ یَا مُسَدِّدُ یَا مُعْطِی یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا بَاقِی یَا وَافِی یَا خَلَّاقُ

یَا رَزَّاقُ یَا وَهَّابُ یَا تَوَّابُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ یَا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتَاحٍ یَا نَفَّاعُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ

یَا کَافِی یَا شَافِی یَا مُعَافِی یَا مُکَافِی یَا وَفِیُّ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا سَلَامُ

یَا مُؤْمِنُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا نُورُ یَا مُدَبِّرُ یَا فَرْدُ یَا وَتْرُ یَا قُدُّوسُ یَا نَاصِرُ یَا مُونِسُ

یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا عَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا بَارِئُ یَا مُتَعَالِ یَا مُصَوِّرُ یَا مُسَلِّمُ یَا مُتَحَبِّبُ

یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا عَلِیمُ یَا حَکِیمُ یَا جَوَادُ یَا بَارِئُ یَا بَارُّ یَا سَارُّ

یَا عَدْلُ یَا فَاصِلُ یَا فَاضِلُ یَا دَیَّانُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا سَمِیعُ یَا بَدِیعُ یَا خَفِیرُ یَا مُغَیِّرُ

یَا نَاشِرُ یَا غَافِرُ یَا قَدِیمُ یَا مُسَهِّلُ یَا مُبَشِّرُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُمِیتُ یَا مُحْیِی یَا نَافِعُ یَا رَزَّاقُ

یَا مُقَدِّرُ یَا مُسَبِّبُ یَا مُغِیثُ یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا خَالِقُ یَا وَاحِدُ یَا رَاصِدُ

یَا حَاضِرُ یَا جَابِرُ یَا حَافِظُ یَا شَدِیدُ یَا غِیَاثُ یَا عَائِدُ یَا فَائِضُ

یَا مَنْ عَلَا فَاسْتَعْلَى فَکَانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى یَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَى وَ عَلِمَ السِّرَّ وَ أَخْفَى

یَا مَنْ إِلَیْهِ التَّدْبِیرُ وَ لَهُ الْمَقَادِیرُ یَا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیْهِ یَسِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى مَا یَشَاءُ قَدِیرٌ

یَا مُرْسِلَ الرِّیَاحِ یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ یَا بَاعِثَ الْأَرْوَاحِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ

یَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ یَا نَاشِرَ الْأَمْوَاتِ یَا جَامِعَ الشَّتَاتِ یَا رَازِقَ مَنْ یَشَاءُ

وَ فَاعِلَ مَا یَشَاءُ کَیْفَ یَشَاءُ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

یَا حَیّاً حِینَ لَا حَیَّ یَا حَیُّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى یَا حَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ‏ بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏

یَا إِلَهِی صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ رَحِمْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

وَ ارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ فَقْرِی وَ انْفِرَادِی وَ وَحْدَتِی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اعْتِمَادِی عَلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی إِلَیْکَ

أَدْعُوکَ دُعَاءَ الْخَاضِعِ الذَّلِیلِ الْخَاشِعِ الْخَائِفِ الْمُشْفِقِ الْبَائِسِ الْمُهِینِ الْحَقِیرِ الْجَائِعِ الْفَقِیرِ الْعَائِذِ الْمُسْتَجِیرِ

الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَکِینِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ نَفْسُهُ

وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِیعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِینٍ ضَعِیفٍ مَهِینٍ بِائِسٍ مُسْتَکِینٍ بِکَ مُسْتَجِیرٍ

اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ مَلِیکٌ وَ أَنَّکَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ یَکُنْ وَ أَنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ

وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْبَیْتِ الْحَرَامِ وَ الْبَلَدِ الْحَرَامِ وَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ

وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ

یَا مَنْ وَهَبَ لِآدَمَ شَیْثاً وَ لِإِبْرَاهِیمَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلَى یَعْقُوبَ

وَ یَا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلَاءِ ضُرَّ أَیُّوبَ یَا رَادَّ مُوسَى عَلَى أُمِّهِ‏ وَ زَائِدَ الْخَضِرِ فِی عِلْمِهِ

وَ یَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ وَ لِزَکَرِیَّا یَحْیَى وَ لِمَرْیَمَ عِیسَى

یَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ وَ یَا کَافِلَ وُلْدِ مُوسَى أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا وَ تُجِیرَنِی مِنْ عَذَابِکَ

وَ تُوجِبَ لِی رِضْوَانَکَ وَ أَمَانَکَ وَ إِحْسَانَکَ وَ غُفْرَانَکَ وَ جِنَانَکَ

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَفُکَّ عَنِّی کُلَّ حَلْقَهٍ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ یُؤْذِینِی وَ تُفَتِّحَ لِی کُلَّ بَابٍ

وَ تُلِینَ لِی کُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِی کُلَّ عَسِیرٍ وَ تَخْرِسَ عَنِّی کُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ [بِسُوءٍ] وَ تَکُفَّ عَنِّی کُلَّ بَاغٍ

وَ تَکْبِتَ کُلَّ عَدُوٍّ لِی وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ مِنِّی کُلَّ ظَالِمٍ وَ تَکْفِیَنِی کُلَّ عَائِقٍ یَحُولُ بَیْنِی

وَ بَیْنَ وُلْدِی وَ یُحَاوِلُ أَنْ یُفَرِّقَ بَیْنِی وَ بَیْنَ طَاعَتِکَ وَ یُثَبِّطَنِی عَنْ عِبَادَتِکَ

یَا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِینَ وَ قَهَرَ عُتَاهَ الشَّیَاطِینِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ الْمُتَجَبِّرِینَ

وَ رَدَّ کَیْدَ الْمُتَسَلِّطِینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِینَ أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلَى مَا تَشَاءُ

وَ تَسْهِیلِکَ لِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضَاءَ حَاجَتِی فِیمَا تَشَاءُ

ثُمَّ اسْجُدْ عَلَى الْأَرْضِ وَ عَفِّرْ خَدَّیْکَ وَ قُلِ

پس سجده کن بر زمین و بر خاک بگذار دو طرف روى خود را و بگو

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ اجْتِهَادِی وَ تَضَرُّعِی وَ مَسْکَنَتِی وَ فَقْرِی إِلَیْکَ یَا رَبِّ-

وَ اجْتَهِدْ أَنْ تَسُحَّ عَیْنَاکَ وَ لَوْ بِقَدْرِ رَأْسِ الذُّبَابَهِ دُمُوعاً فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَلَامَهِ الْإِجَابَهِ

و کوشش کن که اشک بریزد چشم هاى تو اگر چه بقدر سر مگسى (سوزنى) باشد بدرستى که این علامت استجابت است

[1] ) سوره آل عمران، آیه 18.

عمل و دعای ام داود (زاد المعاد)

و بدان که عمده‌ى اعمال نصف رجب دعاى امّ داود است که ابن بابویه و شیخ طوسى و سیّد بن طاووس رضى اللّه عنهم به سندهاى معتبر روایت کرده‌اند و براى برآمدن حاجات و کشف کربات و دفع ظالمان مجرّب است و مجمل روایاتش آن است که فاطمه مادر داود بن الحسن، پسرزادۀ حسن مجتبى علیه السّلام دایۀ حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام بود و به شیر داوود آن حضرت را شیر داده بود و چون محمّد بن عبد اللّه ابن الحسن در مدینه خروج کرده و منصور دوانقى لشکر فرستاد و او را کشتند و ابراهیم برادر محمّد را نیز شهید کردند و عبد اللّه بن الحسن و جمعى از سادات حسینى را با غل و زنجیر از مدینه به عراق بردند و داود نیز در میان ایشان بود، امّ داود گفت: چون مدّتى از حبس فرزند من گذشت و از او خبرى به من نرسید، پیوسته دعا و تضرّع می‌کردم و از صلحا و نیکان و برادران مؤمن استدعاى دعا می‌نمودم و ایشان تقصیر نمی‌کردند و مطلقا اثر استجابت نمی‌یافتم و گاهى خبر به من می‌رسید که داود را کشتند و گاه می‌گفتند که او را با پسران عمّ او در زیر عمارت زنده گذاشتند و روزبه‌روز مصیبت من زیاده و اندوه من بیش‌تر می‌شد تا آن که از غم او گداختم و پیر شدم و از ملاقات او ناامید گردیدم تا آن‌که شنیدم که حضرت صادق علیه السّلام را علتى عارض شده است، به عیادت آن حضرت رفتم، چون احوال گرفتم، و دعا کردم، چون خواستم که برگردم، حضرت فرمود که از داود چه خبر دارى؟ و من شیر داود را به آن حضرت داده بودم، چون نام داود را شنیدم، گریستم و گفتم: فداى تو شوم، داود کجاست! او در عراق محبوس است و من از ملاقات او قطع امید کرده‌ام و از شما التماس دعا می‌کنم که او را دعا کنید؛ او برادر رضاعى شماست. حضرت فرمود: چرا غافلى از دعاى استفتاح و دعاى اجابت و نجاح، و آن دعایى است که درهاى آسمان براى او گشوده می‌شود و ملائکه استقبال می‌کنند خوانندۀ آن را و بشارت می‌دهند او را به اجابت و آن دعایى است که از مجیب الدّعوات محجوب نمی‌گردد و خوانندۀ آن را ثوابى نیست به غیر از بهشت.

امّ داود گفت: اى فرزند طاهرین و راست‌گویان! چگونه است آن دعا؟ حضرت فرمود که اى مادر داود! ماه محترم، یعنى ماه رجب نزدیک شده است و آن ماهى است مبارک و محترم و حرمت آن عظیم است و دعاها در آن مستجاب است و چون آن ماه درآید سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم آن را که ایّام البیض‌اند، روزه بدار؛ پس حضرت کیفیّت آن عمل را تعلیم او نمود و فرمود که: این دعا را حفظ کن و به همه کس تعلیم مکن که می‌ترسم به دست کسى افتد که از براى امر باطلى و نامشروعى این دعا را بخواند، به درستى که این دعاى بسیار شریفى است و مشتمل است بر اسم اعظم خدا که هرکه بخواند البته حاجت او برآورده می‌شود و اگر درهاى زمین و آسمان همه بسته شود، یا درها حایل باشند میان تو و حاجت تو، چون این دعا را بخوانى، البته حق تعالى آسان می‌گرداند رسیدن تو را به مطلب تو و حاجت تو را برمی‌آورد و هرکه این دعا را بخواند، خدا مستجاب می‌گرداند، خواه مرد باشد و خواه زن؛ و اگر جنّ و انس همه دشمن فرزند تو باشند، خداوند قادر کفایت شرّ دشمنان از او می‌کند و زبان ایشان را می‌بندد و ایشان را منقاد فرزند تو می‌گرداند.

ام داود گفت که حضرت این دعا را براى من نوشت و به خانه برگشتم و چون ماه رجب داخل شد، آنچه حضرت فرموده بود به عمل آوردم و در شب شانزدهم، نماز شام و خفتن را ادا کردم و از روزه افطار نمودم و قدرى عبادت کردم و به خواب رفتم. در خواب دیدم جمیع ملائکه و پیغمبران و شهدا و عبّاد را که من بر ایشان صلوات فرستاده بودم و حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله مرا خطاب فرمود که اى مادر داود! بشارت باد تو را که این جماعت که می‌بینى همه برادران و یاوران و شفیعان تواند و از براى تو طلب آمرزش می‌کنند و بشارت می‌دهند تو را به آن‌که حاجت تو برآورده است؛ پس بشارت می‌دهند تو را به آمرزش خدا و خوشنودى خدا و خدا تو را جزاى خیر دهد؛ و شاد باش که حق تعالى فرزند تو را حفظ می‌کند و به تو برمی‌گرداند، انشاء اللّه تعالى.

ام داود گفت: که من از خواب بیدار شدم و بعد از آن، به آن‌قدر زمان که سوار تندروى از عراق به مدینه آید، داود به نزد من آمد و گفت: اى مادر! من در عراق در زندان بسیار تنگى و سنگینى بند و زنجیر بودم و ناامید بودم از خلاص شدن. چون شب نصف رجب شد، در خواب دیدم که بلندى‌هاى زمین پست شد و تو را دیدم که بر روى حصیر نماز خود نشسته بودى و بر دور تو مردانى چند بودند که سرهاى ایشان در آسمان بود و پاهاى ایشان در زمین و تسبیح و تنزیه خدا می‌کردند؛ پس یکى از ایشان که از همه خوش‌روتر و خوش‌بوتر و جامه‌هاى بسیار پاکیزه در برداشت و گمان کردم حضرت رسالت‌پناه صلّى اللّه علیه و آله، جدّ من است، خطاب کرد با من که بشارت باد تو را اى فرزند عجوزۀ صالحه که حق تعالى دعاى مادر تو را در حقّ تو مستجاب کرد. چون بیدار شدم، رسولان منصور دوانقى به در زندان رسیده به طلب من آمده بودند، در میان شب مرا به نزد او بردند، پس امر کرد که زنجیرها را از تن من برداشتند و ده هزار درهم، که زیاده از هزار تومان بوده، به حساب آن زمان به من عطا کرد و فرمود که مرا بر شتر راهوار سوار کنند و به نهایت سرعت به مدینه بیاوردند.

ام داود گفت که من داود را به خدمت حضرت صادق علیه السّلام بردم؛ حضرت فرمود که سبب خلاص تو آن بود که منصور حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام را در خواب دید که فرمود که رها کن فرزند مرا و اگر نکنى تو را در این آتش می‌اندازم. چون نظر کرد، دریاى آتشى در زیر پاى خود دید، پس، از دهشت بیدار شد و از کردۀ خود پشیمان گردید و تو را رها کرد.[1]

(و امّا کیفیّت این عمل شریف) :

امّ داود گفت که حضرت صادق علیه السّلام فرمود که در ماه مبارک رجب روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را روزه بدار و در روز پانزدهم، در وقت زوال غسل کن و به روایت دیگر، نزدیک به زوال غسل کن و چون زوال معلوم شود پاکیزه‌ترین جامه‌هاى خود را بپوش و به خانه‌ى خلوتى برو و سعى کن که کسى به نزد تو نیاید که تو را مشغول گرداند و با تو سخن بگوید و هشت رکعت نافله‌ى زوال را به عمل آور و رکوع و سجود آنها را خوب به عمل آور، پس نماز ظهر را با آداب و شرایط به عمل آور و بعد از نماز فریضه‌ى ظهر، دو رکعت نماز بکن به هرسوره که خواهى و بعد از آن صد مرتبه بگو

یا قاضى حوائج الطّالبین

پس هشت رکعت نافله‌ى عصر را با آداب به جا می‌آورى و در بعضى از روایات وارد شده است که در هررکعت از نافله‌ى عصر بعد از حمد سه مرتبه سوره‌ى قل هو اللّه احد و یکمرتبه سوره‌ى انا اعطیناک الکوثر بخوان پس نماز عصر را با خشوع و خضوع و آداب به جا آور.

و در روایتى وارد شده است که بر روى حصیر پاکیزه بنشین پس صد مرتبه سوره حمد و صد مرتبه سوره‌ى قل هو اللّه احد و ده مرتبه آیه الکرسى بخوان، پس هریک از این سوره‌ها را یک مرتبه بخوان: سوره‌ى انعام و بنى اسرائیل و کهف و لقمان و یس و و الصّآفات و حم سجده و حم عسق و حم دخان و انّا فتحنا و اذا وقعت و تبارک الذى بیده الملک و ن و القلم و اذا السّماء انشقّت تا آخر قرآن و اگر نتوانى این سوره‌ها را از روى مصحف درست بخوانى، به عوض همه‌، هزار مرتبه سوره‌ى قل هو اللّه احد بخوان و شیخ مفید (ره) گفته است که اگر ندانى یا نتوانى این سوره‌هاى مخصوص را بخوانى، صد مرتبه سوره‌ى حمد و ده مرتبه آیه الکرسى و هزار مرتبه سوره‌ى قل هو اللّه احد بخوان و این احوط است.

و در روایت دیگر وارد شده است که پیش از حمد صد مرتبه بگوید:

سبحان اللّه و الحمد للّه و لا إله الاّ اللّه و اللّه أکبر

منزه است خدا و ستایش خدا راست و نیست معبودى جز خدا و خدا بزرگ‌تر است.

و بعد از آیه الکرسى[2] صد مرتبه بگوید:

أللّهمّ صلّ على محمّد و ال محمّد؛

بار خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد.

اگر آیه الکرسى را نیز درست نتواند خواند، صد مرتبه سوره‌ى حمد و هزار مرتبه قل هو اللّه احد بخواند، پس دعا را بخواند و آیه الکرسى را بهتر آن است که تا هُمْ فِیها خالِدُونَ بخواند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِیمُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ

راست می‌گوید خداى بزرگ که هیچ خدایى جز او نیست. او زندۀ پاینده

ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ

و صاحب جلالت و بزرگوارى و بخشش و مهربانى و حلم و کرم است؛

الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ الْبَصِیرُ الْخَبِیرُ

آن خدایى که هیچ‌کس مثل و مانندش نیست و او شنوا و دانا و بینا و آگاه است؛

(شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلَائِکَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِماً بِالْقِسْطِ

ذاتش خود گواهى دهد که هیچ خدایى جز او نیست و فرشتگان و دانایان عالم همه گواهى می‌دهند و او نگهبان عدل و داد است؛

لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ) [3] إنَّ الدّین عِندَ اللّهِ الاِسلام وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرَامُ وَ أَنَا عَلَى ذَلِکَ مِنَ الشَّاهِدِینَ

و خدایى جز آن ذات باحکمت و عزت و اقتدار نیست و رسولان بزرگوارش تبلیغ امر او نمودند و من بر این امور چون شاهدان دیگر شاهد و گواه هستم.

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الْمَجْدُ وَ لَکَ الْعِزُّ وَ لَکَ الْفَخْرُ وَ لَکَ الْقَهْرُ وَ لَکَ النِّعْمَهُ

اى خدا! ستایش و مجد و عزّت و فخر و قهر، همه مخصوص توست و نعمت

وَ لَکَ الْعَظَمَهُ وَ لَکَ الرَّحْمَهُ وَ لَکَ الْمَهَابَهُ وَ لَکَ السُّلْطَانُ

و بزرگوارى و مهربانى و هیبت و پادشاهى

وَ لَکَ الْبَهَاءُ وَ لَکَ الِامْتِنَانَ وَ لَکَ التَّسْبِیحِ وَ لَکَ التَّقْدِیسُ وَ لَکَ التَّهْلِیلُ وَ لَکَ التَّکْبِیرُ

و بهاء و بخشش و پاکى و پاکیزگى و یکتایى و کبریایى اختصاص به تو دارد؛

وَ لَکَ مَا یُرَى وَ لَکَ مَا لَا یُرَى وَ لَکَ مَا فَوْقَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى‏

و در ملک وجود آنچه به چشم دیده شود و آنچه دیده نشود

وَ لَکَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ لَکَ الْأَرَضُونَ السُّفْلَى وَ لَکَ الْآخِرَهُ وَ الْأُولَى

و آنچه فوق آسمان‌هاى بلند و زمین‌هاى پست و هرچه زیر زمین است و دنیا و آخرت همه از توست

وَ لَکَ مَا تَرْضَى بِهِ مِنَ الثَّنَاءِ وَ الْحَمْدِ وَ الشُّکْرِ وَ النَّعْمَاءِ

و هرحمد و ثنا و شکر بر نعمایى که تو پسندى خاص توست.

أللّهمّ صلّ على صلّ على محمّد و آل محمّد و جَبْرَئِیلَ أَمِینِکَ عَلَى وَحْیِکَ وَ الْقَوِیِّ عَلَى أَمْرِکَ

اى خدا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد بر جبرئیل که امین وحى است و در اطاعت امرت نیرومند

وَ الْمُطَاعِ فِی سَمَاوَاتِکَ وَ مَحَالِّ کَرَامَاتِکَ الْمُتَحَمِّلَ لِکَلِمَاتِکَ النَّاصِرِ لِأَنْبِیَائِکَ الْمُدْمِّرِ لِأَعْدَائِکَ

و در سماوات و مقامات عالى از جانبت فرماندۀ مطاع است و نگهبان سخنان وحى و یارى‌کننده‌ى پیغمبران و هلاک‌کننده‌ى دشمنان توست.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مِیکَائِیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ وَ الْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ وَ الْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِینِ لِأَهْلِ طَاعَتِکَ

اى خدا! درود فرست بر میکائیل که فرشتۀ رحمت است و براى ظهور رأفتت خلق شده و آمرزش طلب و یارى‌رسان بر اهل طاعتت است.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى إِسْرَافِیلَ حَامِلِ عَرْشِکَ وَ صَاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِکَ وَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِیفَتِکَ

اى خدا! درود فرست بر اسرافیل که حامل عرش و صاحب صور و نداى تو و آماده‌ى فرمان و ترسان و هراسان از خوف توست.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عِزْرَائِیلَ قَابِضِ أَرْوَاحِ جَمِیعِ خَلْقِکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حَمَلَهِ الْعَرْشِ الطَّاهِرِینَ وَ عَلَى مَلَائِکَهِ

درود فرست بر عزرائیل قبض کننده‌ى تمام ارواح خلق تو خدایا! درود فرست بر حاملان عرشت که از پاکان‌اند و بر فرشتگان

الذِّکْرِ أَهْلِ التَّأْمِینِ عَلَى دُعَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ عَلَى السَّفَرَهِ الْکِرَامِ الْبَرَرَهِ الطَّیِّبِینَ وَ عَلَى مَلَائِکَتِکَ الْکِرَامِ الْکَاتِبِینَ

ذکر اهل امین گوینده بر دعاى مؤمنان و هم بر سفیران بزرگوار نیکوکار پاکیزه‌ات و هم بر فرشتگان با کرامت نویسنده‌ى اعمال

وَ عَلَى مَلَائِکَهِ الْجِنَانِ وَ خَزَنَهِ النِّیرَانِ وَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ الْأَعْوَانِ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ.

و هم بر فرشتگان خازن بهشت و دوزخت و بر ملک الموت و اعوانش، اى خداى صاحب جلال و بزرگوارى!

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِینَا آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ الَّذِی کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلَائِکَتِکَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ

خدایا! درود فرست بر پدر ما آدم ابو البشر خلق بدیع بى‌نظیرت که او را شرافت بخشیدى و مسجود فرشتگانش ساختى و بهشت را بر او مباح فرمودى

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّنَا حَوَّاءَ الْمُطَهَّرَهِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاهِ مِنَ الدَّنَسِ الْمُفَضَّلَهِ مِنْ الْإِنْسِ الْمُتَرَدِّدَهِ بَیْنَ مَحَالِّ الْقُدْسِ

و هم درود فرست بر حوا، مادر ما پاک و پاکیزه از پلیدى و آلودگى که از نوع آدمیانش فضیلت دادى و در میان (بهشت) مقامات قدس اجازۀ رفت‌وآمدش دادى.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شَیْثٍ وَ إِدْرِیسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ

خدایا! درود فرست بر هابیل و شیث و ادریس و نوح و هود و صالح

وَ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ یُوسُفَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ لُوطٍ وَ شُعَیْبٍ

و ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و یوسف و اسباط یعقوب و لوط و شعیب

وَ أَیُّوبَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ یُوشَعَ وَ مِیشَا وَ الْخَضِرِ وَ ذِی الْقَرْنَیْنِ

و ایوب و موسى و هرون و یوشع و میشا و خضر و ذى القرنین

وَ یُونُسَ وَ إِلْیَاسَ وَ الْیَسَعِ وَ ذِی الْکِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَیْمَانَ وَ زَکَرِیَّا وَ شَعْیَا وَ یَحْیَى

و یونس و الیاس و یسع و ذى الکفل و طالوت و داود و سلیمان و زکریا و شعیا و یحیى

وَ تُورَخَ وَ مَتَّى وَ أَرْمِیَا وَ حَیْقُوقَ و دَانِیَالَ وَ عُزَیْرَ وَ عِیسَى

و تورخ و متى و ارمیا و حیقوق و دانیال و عزیز و عیسى

وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِیسَ وَ الْحَوَارِیِّینَ وَ الْأَتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَهَ وَ لُقْمَانَ.

و شمعون و جرجیس و حواریین و تابعان آنها و خالد و حنظله و لقمان.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا! درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل محمد و برکت ده بر محمد و آل محمد

کَمَا صَلَّیْتَ وَ رَحِمْتَ وَ بَارَکْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

چنان‌که درود و رحمت و برکت بر ابراهیم و آلش فرستادى، که تویى سزاوار حمد و ثنا و مجد و بزرگوارى.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَوْصِیَاءِ وَ السُّعَدَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ أَئِمَّهِ الْهُدَى

خدایا! درود فرست بر اوصیاى پیغمبرانت و سعیدان و شهیدان و پیشوایان هدایت خلق

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَبْدَالِ وَ الْأَوْتَادِ وَ السُّیَّاحِ وَ الْعُبَّادِ وَ الْمُخْلَصِینَ وَ الزُّهَّادِ وَ أَهْلِ الْجَدِّ وَ الِاجْتِهَادِ

خدایا درود فرست بر ابدال و اوتاد و سیاحان و اهل عبادت و بندگان بااخلاص و زهاد و اهل کوشش و جهد،

وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ أَجْزَلِ کَرَامَاتِکَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّی تَحِیَّهً وَ سَلَاماً

و محمد و آلش را به بهترین درود و بزرگ‌ترین مقام کرامتت مخصوص گردان و به روح و جسد شریفش از من تحیت و سلام رسان

وَ زِدْهُ فَضْلًا وَ شَرَفاً وَ کَرَماً حَتَّى تُبَلِّغَهُ أَعْلَى دَرَجَاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَفَاضِل‏ الْمُقَرَّبِینَ

و بر فضیلت و شرافت و بزرگوارى‌اش بیفزا تا آن‌که او را به عالى‌ترین درجات اهل شرافت از انبیا و رسل و بهترین مقربان درگاهت برسانى.

اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مَنْ سَمَّیْتُ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلَائِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ

خدایا! درود فرست بر آنان‌که نام بردم و یا نام نبردم از فرشتگان و انبیا و رسل و اهل طاعتت

وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِی إِلَیْهِمْ وَ إِلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْعَلْهُمْ إِخْوَانِی فِیکَ وَ أَعْوَانِی عَلَى دُعَائِکَ.

و درود مرا به آنها و به ارواح پاک آنها برسان و آنها را برادران من در راهت و یاوران من در دعاى به درگاهت قرار ده.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَیْکَ وَ بِکَرَمِکَ إِلَى کَرَمِکَ

اى خدا! من تو را به سوى تو شفیع می‌گردانم و به کرمت به سوى کرمت

وَ بِجُودِکَ إِلَى جُودِکَ وَ بِرَحْمَتِکَ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ بِأَهْلِ طَاعَتِکَ إِلَیْکَ

و به جودت به سوى جودت و به رحمتت به سوى رحمتت و به اهل طاعتت به سوى تو متوسل می‌شوم

وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِکُلِّ مَا سَأَلَکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَهٍ شَرِیفَهٍ غَیْرِ مَرْدُودَهٍ

و از تو درخواست می‌کنم آنچه از خواهش‌هاى بلندمرتبه‌ى مقبول تو که این بندگانى که نام بردم از تو درخواست کنند

وَ بِمَا دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَهٍ مُجَابَهٍ غَیْرِ مُخَیَّبَهٍ

و هردعاى مستجاب آنها که نومیدى در آن نیست.

یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا حَلِیمُ یَا کَرِیمُ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ یَا مُنِیلُ یَا جَمِیلُ

اى خداى بخشنده، اى مهربان، اى بردبار، اى کریم، اى بزرگ، اى بزرگوار، اى عطابخش، اى نیکو،

یَا کَفِیلُ یَا وَکِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُجِیرُ یَا خَبِیرُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِیرُ یَا مَنِیعُ یَا مُدِیلُ یَا مُحِیلُ

اى کفیل خلق، اى وکیل، اى گذشت‌کننده، اى پناه‌دهنده، اى آگاه، اى روشن‌کننده، اى هلاک‌کننده، اى بامناعت، اى دولت‌بخش، اى باتدبیر،

یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا بَصِیرُ یَا شَکُورُ یَا بَرُّ یَا طُهْرُ یَا طَاهِرُ یَا قَاهِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ

اى بزرگ، اى توانا، اى بینا، اى پاداش‌دهنده‌ى شاکران، اى نیکو، اى پاک، اى پاکیزه، اى قادر غالب، اى پیدا، اى پنهان،

یَا سَاتِرُ یَا مُحِیطُ یَا مُقْتَدِرُ یَا حَفِیظُ یَا مُتَجَبِّرُ یَا قَرِیبُ یَا وَدُودُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا مُبْدِئُ

اى ساتر گناهان، اى محیط به خلق، اى بااقتدار، اى نگهبان، اى جبران‌کننده، اى نزدیک، اى مهربان، اى ستوده صفات، اى بامجد و عزت، اى آفریننده،

یَا مُعِیدُ یَا شَهِیدُ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ یَا هَادِی یَا مُرْسِلُ

اى برگرداننده، اى گواه، اى احسان‌کننده، اى نیکویى‌کننده، اى نعمت‌بخش، اى افزونى‌بخش، اى بازگیرنده، اى گستراننده، اى رهنما، اى فرستنده،

یَا مُرْشِدُ یَا مُسَدِّدُ یَا مُعْطِی یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا بَاقِی یَا وَاقِی یَا خَلَّاقُ

اى هدایت‌کننده، اى قوت‌بخشنده، اى عطابخش، اى منع‌کننده، اى دفع‌کننده، اى رفعت‌بخش، اى باقى ابدى، اى نگه‌دار، اى آفریننده،

یَا وَهَّابُ یَا تَوَّابُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ یَا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتَاحٍ یَا نَفَّاعُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ

اى روزى‌دهنده، اى بخشنده‌ى بى‌عوض، اى توبه‌پذیر، اى گشاینده، اى بخشنده، اى سوددهنده، اى کسى که هرکلید به دست توست، اى منفعت‌بخش، اى مهربان، اى با عطوفت،

یَا کَافِی یَا شَافِی یَا مُعَافِی یَا مُکَافِی یَا وَفِیُّ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا سَلَامُ

اى کفایت‌کننده، اى شفابخشنده، اى صحت‌بخش، اى پاداش‌دهنده، اى وفادار، اى نگهبان، اى باعزّت اى جبران‌کننده، اى باتکبر و جلال، اى سلام،

یَا مُؤْمِنُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا نُورُ یَا مُدَبِّرُ یَا فَرْدُ یَا وَتْرُ یَا قُدُّوسُ یَا نَاصِرُ یَا مُؤْنِسُ

اى ایمنى‌بخش، اى یکتا، اى بى‌نیاز، اى نور، اى تدبیرکننده، اى متفرد، اى یگانه، اى منزه، اى یارى‌کننده، اى مونس،

یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا عَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا بَادِی یَا مُتَعَالِی یَا مُصَوِّرُ یَا مُسَلِّمُ یَا مُتَحَبِّبُ

اى برانگیزنده‌ى مردگان، اى وارث بندگان، اى دانا، اى حکم‌فرما، اى پدیدآور، اى راهبر، اى بلندمقام، اى صورت‌نگار، اى سلامت‌بخش، اى دوست،

یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا عَلِیمُ یَا حَکِیمُ یَا جَوَادُ یَا بَارِئُ یَا بَارُّ یَا سَارُّ

اى قائم به ذات، اى ابدى الذات، اى باعلم، اى باحکمت، اى باجود و بخشش، اى آفریننده، اى نیکوکار، اى ناپیدا،

یَا عَدْلُ یَا فَاصِلُ یَا دَیَّانُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا سَمِیعُ یَا بَدِیعُ یَا خَفِیرُ یَا مُعِینُ

اى دادگر، اى جداکننده، اى کیفردهنده، اى مشفق و مهربان، اى اهل احسان، اى شنوا، اى پدیدآور، اى پناه‌بخش، اى یاور،

یَا نَاشِرُ یَا غَافِرُ یَا قَدِیمُ یَا مُسَهِّلُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُمِیتُ یَا مُحْیِی یَا نَافِعُ یَا رَازِقُ

اى نشردهنده، اى آمرزنده، اى قدیم الذات، اى سهل و آسان‌گیر، اى میراننده، اى زنده‌کننده، اى سودبخشنده، اى روزى‌دهنده،

یَا مُقْتَدِرُ یَا مُسَبِّبُ یَا مُغِیثُ یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا خَالِقُ یَا رَاصِدُ

اى بااقتدار، اى سبب‌ساز، اى فریادرس، اى بى‌نیازى‌بخش، اى سرمایه‌بخش، اى آفریدگار، اى مراقب،

یَا وَاحِدُ یَا حَاضِرُ یَا جَابِرُ یَا حَافِظُ یَا شَدِیدُ یَا غِیَاثُ یَا عَائِذُ یَا قَابِضُ

اى یگانه، اى حاضر، اى جبران‌کننده، اى حفظکننده، اى محکم‌کار، اى فریادرس، اى فایده‌رسان، اى قبض‌کننده،

یَا مُنِیب‏ یَا مُبِینُ یَا طَاهِرُ یَا مُجِیبُ یَا مُتَفَضِّلُ یَا مُسْتَجِیبُ یَا عَادِلُ یَا بَصِیرُ

اى بازگشت‌کننده، اى روشنگر، اى پاک [آشکار]، اى اجابت‌کننده، اى تفضل‌کننده، اى پاسخ‌دهنده، اى دادگر، اى بینا،

یَا مُؤَمَّلُ یَا مُسْدِی یَا أَبوابُ یَا وَافِی یَا رَاصِدُ یَا مَلِکُ یَا رَبُّ یَا مُذِلُّ یَا رَازِقُ یَا وَلِیُّ

اى برآورنده‌ى آرزو، اى یارى‌گر [تهدیدکننده]، اى بسیار بازگشت‌کننده، اى باوفا، اى راهنما، اى فرمانروا، اى پروردگار، اى سرافراز کننده، اى خوارکننده، اى باشکوه، اى روزى‌رسان، اى سرپرست،

یَا فَاضِلُ یَا سُبْحَانُ یَا مَنْ عَلَا فَاسْتَعْلَى فَکَانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى یَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَى وَ عَلِمَ السِّرَّ وَ أَخْفَى

اى برتر، اى پاک و منزه. اى که بلندمقامی، و از هرمقام بلند که تصور شود برترى و به بالاترین منظرى! اى کسى که نزدیک و بسیار نزدیکى و دورى و بسیار دورى و داناى اسرار و پنهان‌ترین اسرارى!

یَا مَنْ إِلَیْهِ التَّدْبِیرُ وَ لَهُ الْمَقَادِیرُ یَا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیْهِ سَهْلٌ یَسِیرٌ وَ یَا مَنْ هُوَ عَلَى مَا یَشَاءُ قَدِیرٌ

اى کسى که تدبیر و تقدیر امور عالم با اوست و اى کسى که هرمشکل نزدش آسان است! اى کسى که بر هرچیز تواناست!

یَا مُرْسِلَ الرِّیَاحِ یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ یَا بَاعِثَ الْأَرْوَاحِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ

اى فرستندۀ بادها و پدیدآورنده‌ى صبح‌ها و برانگیزنده‌ى روح‌ها! اى صاحب جود و بخشش!

یَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ یَا نَاشِرَ الْأَمْوَاتِ یَا جَامِعَ الشَّتَاتِ یَا رَازِقَ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ

اى برگرداننده‌ى گذشته‌ها، اى زنده‌کننده مرده‌ها، اى گردآورنده‌ى پراکنده‌ها، اى روزى‌بخش به هرکه خواهى بى‌حساب

و یَا فَاعِلَ مَا یَشَاءُ کَیْفَ یَشَاءُ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

و اى کسى که هرچه بخواهى و هرگونه بخواهى توانى کرد! اى صاحب جلال و بزرگوارى اى زنده‌ى پاینده‌ى ابدى

یَا حَیُّ حِینَ لَا حَیَّ یَا مُحْیِی الْمَوْتَى یَا حَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ

اى زنده هنگامی که هیچکس زنده نیست! اى زنده‌اى که مردگان را زنده می‌کند! اى زنده‌اى که خدایى جز تو نیست! اى پدیدآورنده‌ى زمین و آسمان‌ها!

یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

اى خدا و آقاى من! درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آلش و برکت ده بر محمد و آلش،

کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ

چنان‌که درود و برکت و رحمت فرستادى بر ابراهیم و آلش که همانا تو ستوده صفات و بزرگوارى.

وَ ارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ فَقْرِی وَ انْفِرَادِی وَ وَحْدَتِی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اعْتِمَادِی عَلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی إِلَیْکَ.

خدایا! و به خوارى من و بر فقر و فاقه و تنهایى و بى‌کسى‌ام ترحم کن و به فروتنى‌ام در پیشگاه تو و اعتمادم به تو و تضرع و زارى‌ام به درگاه تو کرم فرما.

أَدْعُوکَ دُعَاءَ الْخَاضِعِ الذَّلِیلِ الْخَاشِعِ الْخَائِفِ الْمُشْفِقِ الْبَائِسِ الْمَهِینِ الْحَقِیرِ الْجَائِعِ الْفَقِیرِ الْعَائِذِ الْمُسْتَجِیرِ

خدایا! تو را می‌خوانم به دعاى با حال شخص خاضع خاشع و ذلیل و ترسان و هراسان و پریشان و خوار و بى‌مقدار و گرسنه و فقیر و در حالتى که به تو پناه آورده

الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَکِینِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ

و معترف است به گناه خود و از تو آمرزش می‌طلبد و به درگاه خداى خود زارى می‌کند و تو را می‌خواند، به دعاى کسى که یاران معتمدش او را تسلیم بلا کرده

وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِیعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِینٍ ضَعِیفٍ مَهِینٍ بِائِسٍ مِسْکِینٍ بِکَ مُسْتَجِیرٍ

و دوستانش او را ترک گفته باشند و مصیبتش سخت باشد دعاى کسى که در آتش حزن و اندوه می‌سوزد ناتوان و خوار و پریشان‌حال و بینواست و به تو پناه آورده؛

اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ مَلِیکٌ وَ أَنَّکَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ یَکُونُ وَ أَنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ

خدایا و از تو درخواست می‌کنم که تو پادشاه ملک وجودى و هر چه بخواهى به امرت موجود می‌شود و بر هرچیز توانا هستى.

وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْبَیْتِ الْحَرَامِ وَ الْبَلَدِ الْحَرَامِ وَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ

و از تو درخواست می‌کنم به حرمت این ماه (رجب) و به شهر محرم (مکه) و بیت الحرام و رکن و مقام

وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ

و شعارها و عبادت‌هاى بزرگ و به حقّ پیغمبر اکرمت محمد صلّى اللّه علیه و آله که بر او و آلش سلام باد؛

یَا مَنْ وَهَبَ لآِدَمَ شَیْثاً وَ لِإِبْرَاهِیمَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلَى یَعْقُوبَ

اى خدایى که به آدم ابو البشر شیث را عطا کردى و به ابراهیم اسمعیل و اسحق را! اى خدایى که یوسف را به یعقوب برگردانیدى

وَ یَا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلَاءِ ضُرَّ أَیُّوبَ یَا رَادَّ مُوسَى عَلَى أُمِّهِ وَ زَائِدَ الْخَضِرِ فِی عِلْمِهِ

و اى آن‌که رنج و درد ایوب را پس از ابتلا برطرف ساختى! اى آن‌که موسى را به مادرش برگردانیدى و علم و دانش خضر را افزودى!

وَ یَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ وَ لِزَکَرِیَّا یَحْیَى وَ لِمَرْیَمَ عِیسَى

اى آن‌که به داود سلیمان را عطا کردى و به زکریا یحیى را و به مریم عیسى را بخشیدى

یَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ وَ یَا کَافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسَى

اى نگه‌دار دختر شعیب (زن موسى) و اى کفالت‌کننده‌ى فرزند مادر موسى!

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا وَ تُجِیرَنِی مِنْ عَذَابِکَ

از تو درخواست می‌کنم که درود بر محمد و آلش فرستى و گناهان مرا تمام بیامرزى و مرا از عذابت در پناه گیرى

وَ تُوجِبَ لِی رِضْوَانَکَ وَ أَمَانَکَ وَ إِحْسَانَکَ وَ غُفْرَانَکَ وَ جِنَانَکَ

و مقام رضاى خود را و امان و احسان و غفران و بهشت و رضوانت را به من عطا فرمایى

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَفُکَّ عَنِّی کُلَّ حَلْقَهِ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ یُؤْذِینِی وَ تَفْتَحَ لِی کُلَّ بَابٍ

و باز درخواست می‌کنم از تو که هرحلقۀ تنگ عداوتى میان من و آزارکنندگان من است باز کنى و هردر خیر به رویم بگشایى

وَ تُلِینَ لِی کُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِی کُلَّ عَسِیرٍ وَ تُخْرِسَ عَنِّی کُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ وَ تَکُفَّ عَنِّی کُلَّ بَاغٍ

و هرکار مشکل را بر من سهل کنى و هرسخت را آسان سازى و هرکه را بر من زبان بد گشاید، زبانش ببندى

وَ تَکْبِتَ لِی کُلَّ عَدُوٍّ لِی وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ مِنِّی کُلَّ ظَالِمٍ وَ تَکْفِیَنِی کُلَّ عَائِقٍ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ (ولدى)

و شر هر ستمگر را از من دفع کنى و هردشمن و حسودم را به رو درافکنى و هرظالم را از من منع فرمایى و هرچه مانع میان من و فرزند من (حاجت‌هاى من) است

وَ یُحَاوِلُ أَنْ یُفَرِّقَ بَیْنِی وَ بَیْنَ طَاعَتِکَ وَ یُثَبِّطَنِی عَنْ عِبَادَتِکَ

و خواهد که میان من و طاعتت جدایى افکند و مرا از عبادتت بازدارد، او را از من کفایت کنى.

یَا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِینَ وَ قَهَرَ عُتَاهَ الشَّیَاطِینِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ الْمُتَجَبِّرِینَ

اى آن‌که دیو سرکش را لجام کرده‌اى و گردن‌کشان شیاطین را مقهور ساخته و متکبران و جباران عالم را ذلیل نموده‌اى

وَ رَدَّ کَیْدَ الْمُتَسَلِّطِینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِینَ أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلَى مَا تَشَاءُ

و مکر و فریب مقتدران را از ضعیفان برگردانیده‌اى! از تو درخواست می‌کنم به حقّ قدرتت که به هرچه خواهى شامل است

وَ تَسْهِیلِکِ لِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضَاءَ حَاجَتِی فِیمَا تَشَاءُ.

و به آسان بودن نزدت هر چه را بخواهى و هرگونه بخواهى، که حاجت‌هاى مرا هرچه را می‌خواهى روا گردانى.

(پس سجده کن بر زمین و پهلوهاى روى خود را بر خاک بگذار و بگو) :

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ، فَارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ اجْتِهَادِی وَ تَضَرُّعِی وَ مَسْکَنَتِی وَ فَقْرِی إِلَیْکَ، یَا رَب‏.[4]

خدایا! براى تو سجده می‌کنم و به تو ایمان دارم، تو به خوارى و پریشانى‌ام ترحم کن که جهد و کوشش و زارى و مسکنت و فقرم به درگاه توست، اى پروردگار من!

پس حضرت فرمود که سعى کن که آب از دیده‌ات بیرون آید اگرچه به قدر پر مگسى بوده باشد که آن علامت اجابت و دعاست.

و در روایت دیگر وارد شده است که در سجده این دعا بخواند:

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ، فَارْحَمْ ذُلِّی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ فَقْرِی‏ وَ فَاقَتِی إِلَیْکَ وَ ارْحَمِ انْفِرَادِی

خدایا! براى تو سجده می‌کنم و به تو ایمان دارم؛ تو به خوارى و فروتنى من پیش روى خود و به فقر و بیچارگى‌ام به سوى خود ترحم کن و به تنهایى

وَ خُشُوعِی وَ اجْتِهَادِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ، اللَّهُمَّ بِکَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِکَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ آلِهِ أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ.

و به فروتنى و به کوششم پیش روى خود و توکلم بر تو رحم کن؛ بار خدایا! به تو طلب پیروزى می‌کنم و از تو حاجت طلبم، و به حق محمد، بنده و فرستاده‌ى تو و آل او به سوى تو رو می‌آورم.

اللَّهُمَّ سَهِّلْ لِی کُلَّ حُزُونَهٍ وَ ذَلِّلْ لِی کُلَّ صُعُوبَهٍ وَ أَعْطِنِی مِنَ الْخَیْرِ أَکْثَرَ مِمَّا أَرْجُو وَ عَافِنِی مِنَ الشَّرِّ وَ اصْرِفْ عَنِّی السُّوءَ[5]

بار خدایا! براى من همه‌ى دشوارى‌ها را آسان گردان و هرمشکلى را خوار فرما و از خیر، بیش از آنچه امیدوارم به من عطا فرما و از هربدى مرا نگه‌دار و بدى‌ها را از من دور فرما.

و به روایت دیگر صد مرتبه در سجده بگو:

یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الطَّالِبِینَ اقْضِ حَاجَتِی بِلُطْفِکَ یَا خَفِیَّ الْأَلْطَاف؛

اى برآورنده‌ى حاجت‌هاى طلب‌کنندگان و اى مخفى‌کننده‌ى لطف‌ها! حاجت مرا به لطف و مهربانى خود برآورده ساز.

و در روایت معتبر وارد شده است که مادر داود به حضرت عرض نمود که اى سیّد و آقاى من! آیا این دعا را در غیر ماه رجب می‌توان خواند؟ حضرت فرمود که بلى در روز عرفه می‌توان خواند و اگر موافق افتد که در روز جمعه باشد، صاحبش فارغ نمی‌شود، مگر آن‌که خدا او را می‌آمرزد و در هرماهى که باشد، اگر ایّام البیض آن ماه را روزه بدارد و در روز پانزدهم این دعا را بخواند به نحوى که ذکر کردم، حاجتش برآورده می‌شود.[6]

و در روایت دیگر وارد شده است که حضرت فرمود که در روز عرفه و هرروز که این دعا را بخواند حاجت او برآورده می‌شود.

مؤلف گوید که از این احادیث ظاهر می‌شود که در هرماه که ایّام البیض آن را یعنى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را روزه بدارد و در روز پانزدهم این عمل را به جا آورد، به مطلوب خود فایز می‌گردد و دور نیست که اگر در روز عرفه و جمعه و سایر ایّام متبرّکه نیز این عمل را به جا آورد، بدون روزه، خوب باشد و اگر در غیر اشهر حرم که ذى قعده و ذى الحجّه و ماه محرّم و ماه رجب است، این دعا را بخواند، به جاى بحرمه هذا الشهر الحرام، بگوید بحرمه الشهر الحرام و هذا را بیندازد (یعنی نگوید) بهتر باشد.

[1] ) بحار الانوار، ج 97، ص 47، ح 30، فضائل الاشهر الثلاثه، ص 32، ح 14

[2] ) خوانده می‌شود آیه الکرسى تا وَ هُمْ فِیها خالِدُونَ» .

[3] ) سوره آل عمران، آیه 18.

[4] ) اقبال الاعمال ص 660؛ مفاتیح الجنان، ص 144.

[5] ) اقبال الاعمال، ج  3 ، ص 249.

[6] ) اقبال الاعمال ص 421.

عمل و دعای ام داود (فضایل الاشهر الثلاثه)

حَدِیثُ أُمِّ دَاوُدَ وَ عَمَلُهَا

حدیث ام داود و عمل آن

حَدَّثَنِی جَمَاعَهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الْقَصَبَانِیُّ الْبَغْدَادِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عِیسَى عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ بْنِ هِلَالٍ وَ کَانَ أَهْلُ مِصْرَ یُسَمُّونَهُ شَیْطَانَ الطَّاقِ لِإِیمَانِهِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ «1» الْبَلَوِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْفَضْلِ بْنِ الْعَلَاءِ الْمَدَنِیُّ قَالَ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَهُ بِنْتُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ جَمَاعَهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ القصانی [الْقَصَبَانِیُ‏] «2» قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ الْحُسَیْنُ بْنُ وَصِیفٍ الْعَدْلُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ یَعْقُوبَ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَحْفُوظِ بْنِ الْمُبَارَکِ الْأَنْصَارِیُّ الْبَلَوِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ الْمَدَنِیُّ قَالَ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَهُ بِنْتُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ حَدَّثَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ حَمْزَهَ الْعَلَوِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو غَانِمٍ إِسْمَاعِیلُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْحَارِثِیُّ بِمَکَّهَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَلَوِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ وَ حَدَّثَنَا حَمْزَهُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ زَیْدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالُوا أَخْبَرَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ الدِّینَوَرِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا یَعْقُوبُ بْنُ نُعَیْمِ بْنِ قَرْقَارَهَ «3» قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ السَّبِیعِیُّ بِالْمَدِینَهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ قَالَ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَهُ بِنْتُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ وَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَیْهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عِیسَى عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْهِلَالِ الطَّائِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَلَوِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ قَالَ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَهُ بِنْتُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ

ابراهیم بن عبید (عبد) الله بن علا می گوید: فاطمه دختر عبدالله بن ابراهیم بن حسین برای من نقل نموده که:

قَالَتْ لَمَّا قَتَلَ أَبُو الدَّوَانِیقِ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْحُسَیْنِ بَعْدَ قَتْلِ ابْنَیْهِ مُحَمَّدٍ وَ إِبْرَاهِیمَ وَ حَدَّثَنَا الشَّرِیفُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ حَمْزَهَ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ الْمَدِینِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو مُحَمَّدٍ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْبَلَوِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ قَالَ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَهُ بِنْتُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ الْحُسَیْنِ قَالَتْ لَمَّا قَتَلَ أَبُو الدَّوَانِیقِ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ الْحَسَنِ بْنِ الْحُسَیْنِ بَعْدَ قَتْلِ ابْنَیْهِ مُحَمَّدٍ وَ إِبْرَاهِیمَ حَمَلَ ابْنِی دَاوُدَ بْنَ الْحُسَیْنِ مِنَ الْمَدِینَهِ مُکَبّلًا بِالْحَدِیدِ مَعَ بَنِی عَمِّهِ الْحَسَنِیِّینَ إِلَى الْعِرَاقِ فَغَابَ عَنِّی حِیناً وَ کَانَ هُنَاکَ مَسْجُوناً فَانْقَطَعَ خَبَرُهُ وَ أُعْمِی أَثَرُهُ وَ کُنْتُ أَدْعُو اللَّهَ وَ أَتَضَرَّعُ إِلَیْهِ وَ أَسْأَلُهُ خَلَاصَهُ وَ أَسْتَعِینُ بِإِخْوَانِی مِنْ الزُّهَّادِ وَ الْعُبَّادِ وَ أَهْلِ الْجَدِّ وَ الِاجْتِهَادِ وَ أَسْأَلُهُمْ أَنْ یَدْعُوا اللَّهَ لِی أَنْ یَجْمَعَ بَیْنِی وَ بَیْنَ وُلْدِی قَبْلَ مَوْتِی فَکَانُوا یَفْعَلُونَ وَ لَا یُقَصِّرُونَ فِی ذَلِکَ وَ کَانَ یَصِلُ إِلَیَّ أَنَّهُ قَدْ قُتِلَ وَ یَقُولُ قَوْمٌ‏ لَا قَدْ بُنِیَ عَلَیْهِ أُسْطُوَانَهٌ مَعَ بَنِی عَمِّهِ فَتَعْظُمُ مُصِیبَتِی وَ اشْتَدَّ حُزْنِی وَ لَا أَرَى لِدُعَائِی إِجَابَهً وَ لَا لِمَسْأَلَتِی نُجْحاً فَضَاقَ بِذَلِکَ ذَرْعِی وَ کَبُرَ سِنِّی وَ رَقَّ عَظْمِی وَ صِرْتُ إِلَى حَدِّ الْیَأْسِ مِنْ وَلَدِی لِضَعْفِی وَ انْقِضَاءِ عُمُرِی قَالَتْ ثُمَّ إِنِّی دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع وَ کَانَ عَلِیلًا فَلَمَّا سَأَلْتُهُ عَنْ حَالِهِ وَ دَعَوْتُ لَهُ وَ هَمَمْتُ الِانْصِرَافَ قَالَ لِی یَا أُمَّ دَاوُدَ مَا الَّذِی بَلَغَکِ عَنْ دَاوُدَ وَ کُنْتُ قَدْ أَرْضَعْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ بِلَبَنِهِ فَلَمَّا ذَکَرَهُ لِی بَکَیْتُ وَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَیْنَ دَاوُدُ دَاوُدُ مُحْتَبَسٌ فِی الْعِرَاقِ وَ قَدِ انْقَطَعَ عَنِّی خَبَرُهُ وَ یَئِسْتُ مِنَ الِاجْتِمَاعِ مَعَهُ وَ إِنِّی لَشَدِیدَهُ الشَّوْقِ إِلَیْهِ وَ التَّلَهٌفِ عَلَیْهِ وَ أَنَا أَسْأَلُکَ الدُّعَاءَ لَهُ فَإِنَّهُ أَخُوکَ مِنَ الرَّضَاعَهِ قَالَتْ

چون ابوالدوانیق (منصور دوانیقی) عبدالله بن حسن بن حسین را پس از کشتن دو فرزند او محمد و ابراهیم کشت، فرزند من داود بن حسین را به زنجیر بستند و با عموزادگان او حسنین (حسین) به عراق بردند. فرزند من داود مدتی در زندان بود و من هیچ خبری از او نداشتم جز آنکه به درگاه خدا تضرع می کردم و از خداوند نجات او را می طلبیدم و به برادران خود از زهّاد و اهل عبادت درخواست می کردم که از خدا بخواهند من فرزند خود را قبل از مردن ببینم. آنها نیز برای خواسته من دعا می کردند. در همین حال از بعضی به من خبر می رسید که او را کشته اند و بعضی نیز می گفتند که او زنده است، ولی او و عموزادگان او را زیر دیوار گذارده اند. این (گونه) خبر(ها) مصیبت را بر من سخت تر می کرد و واندوه من بیشتر می گردید و هر چه دعا می کردم به اجابت نمی رسید تا اینکه پیر و ناتوان شدم و کار بر من سخت شد. پس خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم. در حالی که آن حضرت بیمار بود و چون از حال او سؤال نمودم و برای شفای آن حضرت دعا کردم و خواستم از خدمتش مرخّص شوم، به من فرمود: «ای امّ داود! از فرزند خود چه خبر داری؟» البته من آن حضرت را در کودکی در کنار فرزندم داود شیر داده بودم (و من مادر رضاعی او بودم و فرزندم برادر رضاعی او بود). چون امام صادق علیه السلام از فرزندم داود سؤال نمود من گریان شدم و گفتم: فدای شما یوم، داود از دستم رفت، او در عراق محبوس است و من از او هیچ خبری ندارم و از او ناامید شده ام و دلم برای او تنگ شده است. از شما خواهش می کنم که در حق برادر خود دعا کنید.

فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ یَا أُمَّ دَاوُدَ فَأَیْنَ أَنْتِ عَنْ دُعَاءِ الِاسْتِفْتَاحِ وَ الْإِجَابَهِ وَ النَّجَاحِ وَ هُوَ الدُّعَاءُ الَّذِی یَفْتَحُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَبْوَابَ السَّمَاءِ وَ تَتَلَقَّى الْمَلَائِکَهُ وَ تُبَشِّرُ بِالْإِجَابَهِ وَ هُوَ الدُّعَاءُ الْمُسْتَجَابُ الَّذِی لَا یُحْجَبُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا لِصَاحِبِهِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى ثَوَابٌ دُونَ الْجَنَّهِ قَالَتْ قُلْتُ وَ کَیْفَ لِی یَا ابْنَ الْأَطْهَارِ الصَّادِقِینَ

ام داود می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: «ای ام داود! برای چه از دعای استفتاح و احابت آن غافل شده ای؟ ان دعایی است که به برکت آن خداوند درهای آسمان را باز می کند و تو می توانی ملائکه را ملاقات کنی و آنها به تو بشارت نجات خواهند داد و ان دعای مستجاب است و هر کس آن را بخواند پاداش او جز بهشت نخواهد بود.» ام داود می گوید: گفتم ای فرزند پاکان و صادقین! چه باید بکنم؟

قَالَ یَا أُمَّ دَاوُدَ فَقَدْ دَنَا هَذَا الشَّهْرُ الْحَرَامُ یُرِیدُ ع شَهْرَ رَجَبٍ وَ هُوَ شَهْرٌ مُبَارَکٌ عَظِیمُ الْحُرْمَهِ مَسْمُوعُ الدُّعَاءِ فِیهِ فَصُومِی مِنْهُ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ الثَّالِثَ عَشَرَ وَ الرَّابِعَ عَشَرَ وَ الْخَامِسَ عَشَرَ وَ هِیَ الْأَیَّامُ الْبِیضُ ثُمَّ اغْتَسِلِی فِی یَوْمِ النِّصْفِ مِنْهُ عِنْدَ زَوَالِ الشَّمْسِ وَ صَلِّی الزَّوَالَ ثَمَانَ رَکَعَاتٍ تُرْسِلِینَ فِیهِنَّ وَ تُحْسِنِینَ رُکُوعَهُنَّ وَ سُجُودَهُنَّ وَ قُنُوتَهُنَّ تَقْرَأُ فِی الرَّکْعَهِ الْأُولَى بِفَاتِحَهِ الْکِتَابِ وَ قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ وَ فِی الثَّانِیَهِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ فِی السِّتِّ الْبَوَاقِی مِنَ السُّوَرِ الْقِصَارِ مَا أَحْبَبْتِ ثُمَّ تُصَلِّینَ الظُّهْرَ ثُمَّ تَرْکَعِینَ بَعْدَ الظُّهْرِ ثَمَانَ رَکَعَاتٍ تُحْسِنِینَ رُکُوعَهُنَّ وَ سُجُودَهُنَّ وَ قُنُوتَهُنَّ وَ لْتَکُنْ صَلَاتُکِ فِی أَطْهَرِ أَثْوَابِکِ فِی بَیْتٍ نَظِیفٍ عَلَى حَصِیرٍ نَظِیفٍ وَ اسْتَعْمِلِی الطِّیبَ فَإِنَّهُ تُحِبُّهُ الْمَلَائِکَهُ وَ اجْتَهِدِی أَنْ لَا یَدْخُلَ عَلَیْکِ أَحَدٌ یُکَلِّمُکِ أَوْ یَشْغَلُکِ

امام صادق علیه السلام فرمود: «ای ام داود! ماه رجب نزدیک است و آن ماه بسیار مبارکی است و دعا در آن مستجاب است. پس تو روزهای سیزده و چهارده و پانزدهم آن را که ایام البیض است روزه بگیر و نزدیک ظهر روز پانزدهم غسل کن و نافله نماز ظهر را بخوان و رکوع و سجده و قنوت آن را به نیکی انجام ده و در دو رکعت اول آن، در رکعت او حمد و قل یا ایها الکافرون و در رکعت دوم آن حمد و قل هو الله احد را بخوان و در شش رکعت باقیمانده، بعد از حمد از سوره های کوتاه هر کدام را که خواستی بخوان. سپس نماز ظهر را بخوان و پس از آن باز هشت رکعت نافله عصر را بخوان و رکوع و سجود و قنوت آن را نیکو به جای آور و باید نمازهای تو در پاکیزه ترین لباس و در اتاقی نظیف و بر روی فرشی نظیف باشد و خود را معطّر نمایی چراکه ملائکه آن را دوست می دارند و بکوش که در ان حال کسی بر تو وارد نشود و با تو سخن نگوید و تو را مشغول ننماید.»

[ابْنُ‏] الْبَاقِی ذَکَرَ فِی کِتَابِ عَمَلِ السَّنَهِ مَا کَتَبْتُ هَاهُنَا مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکْتُبَ فَلْیَکْتُبْ مِنْ عَمَلِ السَّنَهِ

صدوق پس از آنچه گذشت می فرماید: سایر آداب عمل ام داود در کتاب «عمل السنه» ذکر شده به آن کتاب مراجعه شود.

فَإِذَا فَرَغْتِ مِنَ الدُّعَاءِ فَاسْجُدِی عَلَى الْأَرْضِ وَ عَفِّرِی خَدَّیْکِ عَلَى الْأَرْضِ وَ قُولِی

سپس امام صادق علیه السلام به ام داود می فرماید: «هنگامی که از دعا فراغ گردیدی، بر خاک سجده کن و گونه های خود را بر خاک بگذار و بگو:

لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ کَبْوَتِی لِوَجْهِی

وَ اجْهَدِی أَنْ تسبح [تَسُحَ‏] عَیْنَاکِ وَ لَوْ مِقْدَارَ رَأْسِ الذُّبَابِ دُمُوعاً فَإِنَّهُ آیَهُ إِجَابَهِ هَذَا الدُّعَاءِ حُرْقَهُ الْقَلْبِ وَ انْسِکَابُ الْعَبْرَهِ فَاحْفَظِی مَا عَلَّمْتُکِ ثُمَّ احْذَرِی أَنْ یَخْرُجَ عَنْ یَدَیْکِ إِلَى یَدِ غَیْرِکِ مِمَّنْ یَدْعُو بِهِ لِغَیْرِ حَقٍّ فَإِنَّهُ دُعَاءٌ شَرِیفٌ وَ فِیهِ اسْمُ اللَّهِ الْأَعْظَمُ الَّذِی إِذَا دُعِیَ بِهِ أَجَابَ وَ أَعْطَى وَ لَوْ أَنَّ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقاً وَ الْبِحَارُ بِأَجْمَعِهَا مِنْ دُونِهَا وَ کَانَ ذَلِکَ کُلُّهُ بَیْنَکِ وَ بَیْنَ حَاجَتِکِ یُسَهِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْوُصُولَ إِلَى مَا تُرِیدِینَ وَ أَعْطَاکِ طَلَبَتَکِ وَ قَضَى لَکِ حَاجَتَکِ وَ بَلَّغَکِ آمَالَکِ وَ لِکُلِّ مَنْ دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ الْإِجَابَهُ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى ذَکَراً کَانَ أَوْ أُنْثَى وَ لَوْ أَنَّ الْجِنِّ وَ الْإِنْسَ أَعْدَاءٌ لِوَلَدِکِ لَکَفَاکِ اللَّهُ مَئُونَتَهُمْ وَ أَخْرَسَ‏ عَنْکِ أَلْسِنَتَهُمْ وَ ذَلَّلَ لَکِ رِقَابَهُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ

و بکوش ولو به اندازۀ بال مگس اشک از چشم تو خارج گردد؛ همانا نشانۀ احابت این دعا سوختن دل و جاری شدن اشک است. پس آنچه به تو آموختم را نگهداری کن و سعی کن در اختیار کسی قرار ندهی که برای خواست غیرحقی انجام دهد؛ چراکه آن دعای شریفی است و در آن اسم اعظم خدا نهفته است. که اگر کسی به وسیلۀ آن خدا را بخواند خواستۀ او اجابت می شود و خداوند او را ردّ نمی کند بلکه اگر درهای آسمان ها و زمین به روی کسی بسته شده باشد و دریاها سر راه حاجت او مانع باشند خدواند به وسیلۀ این دعا حاجت او را برآورده می نماید و تو نیز به حاجت خود می رسی و خداوند مشکل تو را آسان می کند و تو را به آرزویی که داری خواهد رساند و اگر جن و انس دشمن فرزند تو باشند خداوند شرّ همه آنان را از او برطرف خواهد نمود و آنان را در مقابل تو گنگ و ذلیل می کند. ان شاء الله.»

قَالَتْ أُمُّ دَاوُدَ فَکَتَبَ لِی هَذَا الدُّعَاءَ وَ انْصَرَفْتُ مَنْزِلِی وَ دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ فَتَوَخَّیْتُ الْأَیَّامَ وَ صُمْتُهَا وَ دَعَوْتُ کَمَا أَمَرَنِی وَ صَلَّیْتُ الْمَغْرِبَ وَ الْعِشَاءَ الْآخِرَهَ وَ أَفْطَرْتُ ثُمَّ صَلَّیْتُ مِنَ اللَّیْلِ مَا سَنَحَ لِی مرتب [وَ بِتُ‏] فِی لَیْلِی وَ رَأَیْتُ فِی نَوْمِی کَمَا صَلَّیْتُ عَلَیْهِ مِنَ الْمَلَائِکَهِ وَ الْأَنْبِیَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الْأَبْدَالِ وَ الْعُبَّادِ وَ رَأَیْتُ النَّبِیَّ ص فَإِذَا هُوَ یَقُولُ لِی یَا بُنَیَّهُ یَا أُمَّ دَاوُدَ أَبْشِرِی فَکُلُّ مَنْ تَرَیْنَ أَعْوَانُکِ وَ إِخْوَانُکِ وَ شُفَعَاءَکِ وَ کُلُّ مَنْ تَرَیْنَ یَسْتَغْفِرُونَ لَکِ وَ یُبَشِّرُونَکِ بِنُجْحِ حَاجَتِکِ فَأَبْشِرِی بِمَغْفِرَهِ اللَّهِ وَ رِضْوَانِهِ فَجُزِیتِ خَیْراً عَنْ نَفْسِکِ وَ أَبْشِرِی بِحِفْظِ اللَّهِ لِوَلَدِکِ وَ رَدِّهِ عَلَیْکِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ

ام داود می گوید: امام صادق علیه السلام این دعا را برای من نوشت و من به خانۀ خود بازگشتم تا اینکه ماه رجب رسید و من در ایّام البیض طبق دستور آن حضرت روزه گرفتم و دعاهایی که او امر نموده بود خواندم و (چون روز پانزدهم گذشت) نماز مغرب و عشا را خواندم و افطار نمودم و هنگامی که پاسی از شب گذشت و نماز شب را چنان که عادت داشتم خواندم و خوابیدم در خواب کسانی که بر آنان صلوات فرستاده بودم مانند ملائکه و پیامبران و شهدا و بندگامن بزرگ خدا را مشاهده نمودم. در آن بین رسول خدا صلی الله علیه و آله را دیدم و آن حضرت به من فرمود: «ای دخترم، ام داود! بشارت باد تو را! همۀ این هایی که می بینی یاران و برادران و شفعای تواند و همۀ آنها برای تو استغفار می کنند و تو ر ابشارت می دهند که حاجتت برآورد شده و من نیز تو ر ابه مغفرت خدا و خوشنودی او بشارت می دهم. خدا تو را جزای خیر بدهد. همانا خداوند فرزند تو را حفظ نمود و او را به تو باز خواهد گرداند. ان شاء الله».

قَالَتْ أُمُّ دَاوُدَ فَانْتَبَهْتُ عَنْ نَوْمِی فَوَ اللَّهِ مَا مَکَثْتُ بَعْدَ ذَلِکَ إِلَّا مِقْدَارَ مَسَافَهِ الطَّرِیقِ مِنَ الْعِرَاقِ لِلرَّاکِبِ الْمُجِدِّ الْمُسْرِعِ حَتَّى قَدِمَ عَلَیَّ دَاوُدُ فَقَالَ یَا أُمَّاهْ إِنِّی لَمُحْتَبَسٌ بِالْعِرَاقِ فِی أَضْیَقِ الْمَحَابِسِ وَ عَلَیَّ ثِقْلُ الْحَدِیدِ وَ أَنَا فِی حَالِ الْیَأْسِ مِنَ الْخَلَاصِ إِذْ نِمْتُ فِی لَیْلَهِ النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ فَرَأَیْتُ الدُّنْیَا قَدْ خُفِضَتْ لِی حَتَّى رَأَیْتُکِ فِی حَصِیرٍ فِی صَلَاتِکِ وَ حَوْلَکِ رِجَالٌ رُءُوسُهُمْ فِی السَّمَاءِ وَ أَرْجُلُهُمْ فِی الْأَرْضِ عَلَیْهِمْ ثِیَابٌ خُضْرٌ یُسَبِّحُونَ مِنْ حَوْلِکِ وَ قَالَ قَائِلٌ جَمِیلُ الْوَجْهِ [حِلْیَتُهُ‏] حِلْیَهُ النَّبِیِّ ص نَظِیفُ الثَّوْبِ طَیِّبُ الرِّیحِ حَسَنُ الْکَلَامِ فَقَالَ یَا ابْنَ الْعَجُوزِ الصَّالِحَهِ أَبْشِرْ فَقَدْ أَجَابَ‏ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ دُعَاءَ أُمِّکَ فَاْنَتَبْهُت فَإِذَا أَنَا بِرَسُولِ أَبِی الدَّوَانِیقِ فَأُدْخِلْتُ عَلَیْهِ مِنَ اللَّیْلِ فَأَمَرَ بِفَکِّ حَدِیدِی وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ وَ أَمَرَ لِی بِعَشَرَهِ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ أَنْ أُحْمَلَ عَلَى نَجِیبٍ وَ أُسْتَسْعَى بِأَشَدِّ السَّیْرِ فَأَسْرَعْتُ حَتَّى دَخَلْتُ إِلَى الْمَدِینَهِ

ام داود می گوید: پس من از خواب بیدار شدم و به خدا سوگند فاصلۀ خواب من و بازگشت فرزندم داود بیش از مسافت حرکتیک سوار تندرو که از عراق به مدینه برسد نبود و چون فرزندم را ملاقات نمودم به من گفت: ای مادر! من در عراق در سخت ترین زندان زیر غل و زنجیر زندانی بودم و امیدی به نجات خود نداشتم تا اینکه در شب نیمه رجب خواب دیدم که دنیا زیر قدم من جمع شد و من تو را دیدم که روی حصیری نماز می خواندی و اطرف تو مردانی بودند که سرهای آنان در آسمان و پاهایشان روی زمین بود و لباس های سبزی بر تن داشتند و اطراف تو تسبیح خدا را می گفتند. پس گوینده ای از بین آنان، زیبا صورت، با لباسی نظیف و معطّر و صدایی دلنشین، به زیبایی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به من فرمود: «ای فرزند پیر زن صالحه! البشاره! خداوند دعای مادر تو را مستجاب نمود.» و چون از خواب بیدار شدم، ناگهان دیدم فرستادۀ ابوالدوانیق نزد من حاضر شده و مرا نزد او بردند و او دستور داد آهن ها را از بدن من جدا کردند و به من احسان نمود و ده هزار درهم به من داد و مرا بر اسب تندرو سوار نمودند و با تمام سرعت به مدینه رساندند.

قَالَتْ أُمَّ دَاوُدَ فَمَضَیْتُ بِهِ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَسَلَّمَ عَلَیْهِ وَ حَدَّثَهُ بِحَدِیثِهِ فَقَالَ لَهُ الصَّادِقُ ع إِنَّ أَبَا الدَّوَانِیقِ رَأَى فِی النَّوْمِ عَلِیّاً ع یَقُولُ لَهُ أَطْلِقْ وَلَدِی وَ إِلَّا لَأُلْقِیَنَّکَ فِی النَّارِ وَ رَأَى کَأَنَّ تَحْتَ قَدَمَیْهِ النِّیرَانَ فَاسْتَیْقَظَ وَ قَدْ سُقِطَ فِی یَدِهِ فَأَطْلَقَکَ.

ام داود می گوید: پس من فرزندم را خدمت امام صادق علیه السلام بردم و چون بر آن حضرت سلام نمود و قصۀ خود را بیان کرد امام صادق علیه السلام فرمود: «ابوالدوانیق (نیز) در آن شب علی علیه السلام را در خواب دید و آن حضرت به او فرمود: فرزند مرا آزاد کن وگرنه تو را در آتش خواهم انداخت. پس ابوالدوانیق در خواب دید که زیر قدم های او دریایی از آتش است از خواب بیدار شد و از وحشت و اضطرابی که پیدا نموده بود تو را آزاد کرد.»

عمل و دعای ام داود (اقبال الاعمال)

الجزء الثانی؛ الباب الثامن فیما نذکره مما یختص بشهر رجب و برکاته و ما نختاره من عباداته و خیراته‏ و فیه فصول‏، فصل فیما نذکره من دعاء یوم النصف من رجب الموصوف بالإجابه و ما فیه من صفات الإنابه
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل شصت و چهارم، دعاى امّ داوود(دعای مخصوص نیمه رجب توصیف شده به اجابت و نهفته بودن صفات انابه به درگاه خداوند)
اعلم أن هذا الدعاء الذی نذکره فی هذا الفصل دعاء عظیم الفضل معروف بدعاء أم داود و هی جدتنا الصالحه المعروفه بأم خالد البربریه أم جدنا داود بن الحسن بن الحسن ابن مولانا علی بن أبی طالب أمیر المؤمنین ع و کان خلیفه ذلک الوقت قد خافه على خلافته ثم ظهر له براءه ساحته فأطلقه من دون آل أبی طالب الذین قبض علیهم و سیأتی شرح حال حبس [قبض‏] ولدها جدنا داود و حدیث الدعاء الذی استجابه الله جل جلاله منها رضی الله عنها و جمع شملها به بعد بعد العهود فأما حدیث أنها أم داود جدنا و أن اسمها أم خالد البربریه کمل الله لها مراضیه الإلهیه فإنه معلوم عند العلماء و متواتر بین الفضلاء منهم أبو نصر سهل بن عبد الله البخاری النسابه فقال فی کتاب سر أنساب العلویین ما هذا لفظه و أبو سلیمان داود بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب ع أمه أم ولد تدعى أم خالد البربریه أقول و کتب الأنساب و غیرها من الطرق العلیه قد تضمنت وصف ذلک على الوجوه المرضیه و أما حدیث أن جدتنا هذه أم داود و هی صاحبه دعاء یوم النصف من رجب فهو أیضا من الأمور المعلومات عند العارفین بالأنساب و الروایات و لکنا نذکر منه کلمات عن أفضل علماء الأنساب فی زمانه علی بن محمد العمری تغمده الله بغفرانه فقال فی الکتاب المبسوط فی الأنساب ما هذا لفظه و ولد داود بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب ع أنه أم ولد و کانت امرأه صالحه و إلیها ینسب دعاء أم داود قال شیخ الشرف فی کتاب تشجیر تهذیب الإنسان أیضا و نقلته من خطه عند ذکر جدنا داود ما هذا لفظه لأم ولد إلیها ینسب دعاء أم داود و قال ابن میمون النسابه الواسطی فی مشجره إلى ذکر جدتنا أم داود أنها یکنى أم خالد إلیها یعزى دعاء أم داود و أما روایه هذا دعاء یوم النصف من رجب فإننا رویناه عن خلق کثیر قد تضمن ذکر أسمائهم کتاب الإجازات فیما یخصنی من الإجازات‏ بطرقهم المؤتلفه و المختلفه و هو دعاء جلیل مشهور بین أهل الروایات و قد صار موسما عظیما فی یوم النصف من رجب معروفا بالإجابات و تفریج الکربات و وجدت فی بعض طرق من یرویه زیادات و سوف أذکر أکمل روایته احتیاطا للظفر بفائدته فمن الرواه من یرفعه إلى مولانا موسى بن جعفر الکاظم ص و منهم من یرویه عن أم داود جدتنا رضوان الله علیها و علیه‏
دعاى پرفضیلتى که در این فصل ذکر خواهیم کرد، به دعاى «امّ داوود» معروف است و «امّ داوود» جدّه‌ى صالحه‌ى ما است که نام او «امّ خالد بربریّه» و مادر جدّ ما «داوود بن حسن بن حسن بن مولى علىّ بن ابى طالب امیر مؤمنان» -علیه السّلام-است، که خلیفه‌ى وقت از او هراسید و او را زندانى کرد، سپس پاکى ساحت او آشکار گردید و خلیفه از میان همه‌ى «آل ابى طالب» که زندانى کرده بود، او را آزاد ساخت. که شرح حال گرفتن فرزند «ام داوود» یعنى جدّ ما «داوود» و نیز ماجراى اجابت دعاى «امّ داوود» -رضى اللّه عنها-و باز گرداندن پسرش به او بعد از دورى از او، در ذیل ذکر می‌شود. 1 . این‌که «امّ داوود» جده‌ى ما است و نام او «امّ خالد بربریّه» -که خداوند خشنودى خویش را بر او تکمیل گرداند! -است، نزد دانشمندان روشن و میان فاضلان متواتر است. از جمله «ابو نصر سهل بن عبد اللّه بخارى نسّابه» در کتاب «سرّ انساب العلویّین» آورده است: «مادر ابو سلیمان داوود بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب -علیه السّلام-، کنیزى است به نام امّ خالد بربریّه.» و دیگر کتاب‌هاى علم انساب نیز این مطلب را با طرق عالى و اسناد مورد پسند دربر دارند. 2 . این‌که جده‌ى ما «امّ داوود» ، صاحب دعاى روز نیمه‌ى رجب است نیز از امورى است که نزد عارفان به انساب و روایات، معلوم و روشن است، ولى ما فقط سخن برترین دانشمند علم انساب در زمان خویش، یعنى «علىّ بن محمد عمرى» -که خداوند او را در آمرزش خویش غوطه‌ور کند! -را از کتاب مبسوطى که در زمینه‌ى انساب نگاشته است، یادآور می‌شویم. او چنین می‌گوید: «مادر داوود بن حسن بن حسن بن علىّ بن ابى طالب-علیه السّلام-، کنیز و زن شایسته‌اى است که دعاى «امّ داوود» به او منسوب است.» نیز «شیخ الشّرف» در کتاب «تشجیر تهذیب الانساب» هنگام ذکر جدّ ما «داوود» به خطّ خویش چنین می‌نگارد: «او زاده‌ى کنیزى است که دعاى «امّ داوود» به او منسوب است.» هم‌چنین «ابن میمون» که دانشمند بزرگ اهل «واسط» در زمینه‌ى علم انساب است، در شجره‌نامه‌ى خود، جده‌ى ما «امّ داوود» را چنین ذکر کرده است: «کنیه‌ى او امّ خالد است و دعاى امّ داوود به او منسوب است.» 3 . دعاى روز نیمه‌ى رجب را از افراد بسیار نقل کرده‌ایم، که نام آن‌ها در کتاب «الاجازات» -که دربردارنده‌ى اجازه‌هاى ویژه‌ى من به اسناد موافقان و مخالفان است -ذکر شده است و این دعا، دعاى مشهورى در میان راویان است و مراسم خواندن آن در روز نیمه‌ى رجب به آیین بزرگى در این روزها تبدیل شده است و معروف به اجابت و زدودن اندوه‌ها است و برخى از راویانى که این دعا را نقل کرده‌اند، با اضافات خاصى نقل کرده‌اند که ما براى رعایت احتیاط جهت دست یافتن به فواید آن، کامل‌ترین روایتى که آن را نقل کرده است، یادآور خواهیم شد. ذکر این نکته نیز در اینجا ضرورى است که برخى از راویان این دعا را از مولایمان حضرت موسى بن جعفر کاظم-صلوات اللّه علیه-نقل کرده‌اند و بعضى دیگر از جده‌ى ما «امّ داوود» -رضوان اللّه علیها و علیه-.
فَمِنَ الرِّوَایَاتِ فِی ذَلِکَ‏
در هر حال، یکى از روایات این دعا و ماجرا را به این صورت نقل کرده است:

أَنَّ الْمَنْصُورَ لَمَّا حَبَسَ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ الْحَسَنِ وَ جَمَاعَهً مِنْ آلِ أَبِی طَالِبٍ وَ قَتَلَ وَلَدَیْهِ مُحَمَّداً وَ إِبْرَاهِیمَ أَخَذَ دَاوُدَ بْنَ الْحَسَنِ بْنِ الْحَسَنِ
«زمانى که «منصور» ، «عبد اللّه بن حسن» را به همراه گروهى از «آل ابى طالب» زندانى کرد و دو پسر «عبد اللّه بن حسن» یعنى «محمد» و «ابراهیم» را به قتل رساند، در این زمان «داوود بن حسن بن حسن» را نیز گرفت

وَ هُوَ ابْنُ دَایَهِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ ع لِأَنَّ أُمَّ دَاوُدَ أَرْضَعَتِ الصَّادِقَ ع مِنْهَا بِلَبَنِ وَلَدِهَا دَاوُدَ وَ حَمَلَهُ مُکَبَّلًا بِالْحَدِیدِ
و با بند و زنجیر از «عراق» به مرکز حکومت خویش انتقال داد. او پسر دایه‌ى حضرت ابو عبد اللّه جعفر بن محمد صادق -صلوات اللّه علیه-بود؛ زیرا «امّ داوود» مادر رضاعى امام صادق-علیه السّلام-بود و مادر «داوود» به او شیر داده بود.

قَالَتْ أُمُّ دَاوُدَ فَغَابَ عَنِّی حِیناً بِالْعِرَاقِ وَ لَمْ أَسْمَعْ لَهُ خَبَراً وَ لَمْ أَزَلْ أَدْعُو
امّ داوود می‌گوید: مدت زمانى پسرم نیامد و خبرى از او در «عراق» به گوشم نرسید.

وَ أَتَضَرَّعُ إِلَى اللَّهِ جَلَّ اسْمُهُ وَ أَسْأَلُ إِخْوَانِی مِنْ أَهْلِ الدِّیَانَهِ وَ الْجِدِّ وَ الِاجْتِهَادِ أَنْ یَدْعُوا اللَّهَ تَعَالَى لِی وَ أَنَا فِی ذَلِکَ کُلِّهِ لَا أَرَى فِی دُعَائِی الْإِجَابَهَ
در این زمان، پیوسته به درگاه خداوند-جلّ اسمه-دعا و تضرع نموده و از برادران دینى و کوشا در عبادت، می‌خواستم که در این‌باره به درگاه خدا دعا کنند، ولى اثرى از اجابت دعا نمی‌دیدم،

فَدَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ص یَوْماً أَعُودُهُ مِنْ [فی‏] عِلَّهٍ وَجَدَهَا فَسَأَلْتُهُ عَنْ حَالِهِ وَ دَعَوْتُ لَهُ
تا این‌که روزى براى عیادت به محضر حضرت ابو عبد اللّه جعفر بن محمد-صلوات اللّه علیه-وارد شدم و پس از پرس‌وجو از حال آن حضرت و دعا براى ایشان،

فَقَالَ لِی یَا أُمَّ دَاوُدَ مَا فَعَلَ دَاوُدُ وَ کُنْتُ قَدْ أَرْضَعْتُهُ بِلَبَنِهِ فَقُلْتُ یَا سَیِّدِی وَ أَیْنَ دَاوُدُ وَ قَدْ فَارَقَنِی مُنْذُ مُدَّهٍ طَوِیلٍ وَ هُوَ مَحْبُوسٌ بِالْعِرَاقِ فَقَالَ وَ أَیْنَ أَنْتِ عَنْ دُعَاءِ الِاسْتِفْتَاحِ
آن بزرگوار فرمود: اى امّ داوود، از داوود که من برادر رضاعى او هستم، چه خبر؟ عرض کردم: اى آقاى من، داوود کجاست، در حالى که مدت زمان طولانى است که او را از من جدا و در «عراق» زندانى کرده‌اند. فرمود: چرا دعاى استفتاح را نمی‌خوانى،

وَ هُوَ الدُّعَاءُ الَّذِی تُفْتَحُ لَهُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ یَلْقَى صَاحِبُهُ الْإِجَابَهَ مِنْ سَاعَتِهِ وَ لَیْسَ لِصَاحِبِهِ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى جَزَاءٌ إِلَّا الْجَنَّهَ
همان دعایى که درهاى آسمان براى اجابت آن گشوده می‌گردد و دعاکننده بى‌درنگ اثر اجابت را می‌بیند و در برابر آن، در نزد خداوند متعال پاداشى به جز بهشت ندارد.

فَقُلْتُ لَهُ کَیْفَ ذَلِکَ یَا ابْنَ الصَّادِقِینَ فَقَالَ لِی یَا أُمَّ دَاوُدَ قَدْ دَنَا الشَّهْرُ الْحَرَامُ الْعَظِیمُ شَهْرُ رَجَبٍ
عرض کردم: این دعا چگونه است اى پسر راستگویان! فرمود: اى امّ داوود، ماه حرام بزرگ، ماه رجب نزدیک شده است

وَ هُوَ شَهْرٌ مَسْمُوعٌ فِیهِ الدُّعَاءُ شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَمُّ فَصُومِی الثَّلَاثَهَ الْأَیَّامَ الْبِیضَوَ هُوَ یَوْمُ الثَّالِثَ عَشَرَ وَ الرَّابِعَ عَشَرَ وَ الْخَامِسَ عَشَرَ
و این ماه، ماهى است که دعا در آن به اجابت می‌رسد و این ماه، ماه اصمّ خدا است. بنابراین، سه روز ایام بیض، یعنى روزهاى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم این ماه را روزه بدار

وَ اغْتَسِلِی فِی یوم [الْیَوْمِ‏] الْخَامِسَ عَشَرَ وَقْتَ الزَّوَالِ وَ صَلِّی الزَّوَالَ ثَمَانِیَ رَکَعَاتٍ
و در روز پانزدهم هنگام ظهر غسل کن و هشت رکعت نافله‌ى ظهر را بخوان.»
وَ فِی إِحْدَى الرِّوَایَاتِ وَ تحسنی [تُحْسِنِینَ‏] قُنُوتَهُنَّ وَ رُکُوعَهُنَّ وَ سُجُودَهُنَّ ثُمَّ صَلِّی الظُّهْرَ وَ تَرْکَعِینَ بَعْدَ الظُّهْرِ وَ تَقُولِینَ بَعْدَ الرَّکْعَتَیْنِ
در برخى از روایات در اینجا آمده است: «و قنوت و رکوع و سجده‌ى آن‌ها را به خوبى به‌جا آور.» ، سپس نماز ظهر را بخوان و بعد از آن دو  رکعت نماز بخوان و بعد از این  دو  رکعت صد  بار بگو:

یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الطالبین [السَّائِلِینَ‏]
اى برآورنده‌ى حاجات نیازمندان
مِائَهَ مَرَّهٍ ثُمَّ تُصَلِّینَ بَعْدَ ذَلِکَ ثَمَانِیَ رَکَعَاتٍ وَ فِی رِوَایَهٍ أُخْرَى تَقْرَئِینَ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ یَعْنِی مِنْ نَوَافِلِ الْعَصْرِ بَعْدَ الْفَاتِحَهِ[1] ثَلَاثَ مَرَّاتٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ[2] وَ سُورَهَ الْکَوْثَرِ[3] مَرَّهً
سپس  هشت  رکعت نافله‌ى عصر را بخوان.» در برخى از روایات در اینجا آمده است: «در هر رکعت از این  هشت  رکعت، یعنى نوافل عصر، بعد از فاتحه، سه  بار «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» و یک بار سوره‌ى «کوثر» را بخوان.»،

ثُمَّ صَلِّی الْعَصْرَ وَ لْتَکُنْ صَلَاتُکِ فِی ثَوْبٍ نَظِیفٍ وَ اجْتَهِدِی أَنْ لَا یَدْخُلَ عَلَیْکِ أَحَدٌ یُکَلِّمُکِ
در ادامه‌ى روایت پیشین آمده است: «سپس نماز عصر را بخوان و باید که با لباس پاکیزه نماز بخوانى و بکوش که هیچ‌کس بر تو وارد نشده و با تو سخن نگوید.»

وَ فِی رِوَایَهٍ وَ إِذَا فَرَغْتِ مِنَ الْعَصْرِ فَالْبَسِی أَطْهَرَ ثِیَابِکِ وَ اجْلِسِی فِی بَیْتٍ نَظِیفٍ عَلَى حَصِیرٍ نَظِیفٍ وَ اجْتَهِدِی أَنْ لَا یَدْخُلَ عَلَیْکِ أَحَدٌ یَشْغَلُکِ
در برخى روایات در اینجا آمده است: «و زمانى که نماز عصر را به پایان بردى، پاکیزه‌ترین لباس‌هایت را بپوش و در جاى پاکیزه و بر روى حصیر پاکیزه‌اى بنشین و بکوش که هیچ‌کس بر تو وارد نشود و تو را مشغول نکند.»

ثُمَّ اسْتَقْبِلِی الْقِبْلَهَ وَ اقْرَئِی الْحَمْدَ مِائَهَ مَرَّهٍ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَهً وَ آیَهَ الْکُرْسِیِّ[4] عَشْرَ مَرَّاتٍ
در ادامه‌ى روایت پیشین آمده است: «سپس رو به قبله بنشین و سوره‌ى «حمد» را  صد  بار و سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» را  صد  بار و آیه الکرسى را  ده بار بخوان،

ثُمَّ اقْرَئِی سُورَهَ الْأَنْعَامِ[5] وَ بَنِی إِسْرَائِیلَ[6] وَ سُورَهَ الْکَهْفِ[7] وَ لُقْمَانَ[8] وَ یس[9] وَ الصَّافَّاتِ[10] وَ حم السَّجْدَهِ[11] وَ حمعسق[12]
سپس سوره‌هاى «انعام»، «بنى اسرائیل»؛ (اسراء)، «کهف»، «لقمان»، «یس»، «صافات»، «حم سجده»، «حم عسق»،

وَ حم الدُّخَانِ[13] وَ الْفَتْحِ[14] وَ الْوَاقِعَهِ[15] وَ سُورَهَ الْمُلْکِ[16] وَ ن وَ الْقَلَمِ[17] وَ إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ[18] وَ مَا بَعْدَهَا إِلَى آخِرِ الْقُرْآنِ
«حم دخان»، «فتح»، «واقعه»، «ملک»، «ن و القلم»، إِذَا اَلسَّماءُ اِنْشَقَّتْ و سوره‌هاى بعد از آن تا آخر قرآن را بخوان

وَ إِنْ لَمْ تُحْسِنِی ذَلِکَ وَ لَمْ تُحْسِنِی قِرَاءَتَهُ مِنَ الْمُصْحَفِ کَرَّرْتِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ أَلْفَ مَرَّهٍ
و اگر بلد نبودى و نتوانستى این سوره‌ها را از روى قرآن قرائت کنى، به جاى آن‌ها  هزار  بار «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» بخوان.»

قَالَ شَیْخُنَا الْمُفِیدُ إِذَا لَمْ تُحْسِنْ قِرَاءَهَ السُّورَهِ الْمَخْصُوصَهِ فِی یَوْمِ النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ
شیخ «مفید» در اینجا آورده است: «اگر کسى بلد نبود و نتوانست سوره‌هاى یاد شده را در روز نیمه‌ى رجب بخواند،

أَوْ لَمْ تُطِقْ قِرَاءَهَ ذَلِکَ فَلْتَقْرَأْ الْحَمْدَ مِائَهَ مَرَّهٍ وَ آیَهَ الْکُرْسِیِّ عَشْرَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تَقْرَأُ الْإِخْلَاصَ أَلْفَ مَرَّهٍ
یا طاقت و حال قرائت آن‌ها را نداشت، به جاى آن‌ها  صد  بار «حمد» و  ده بار آیه الکرسى و بعد  هزار  بار سوره‌ى اخلاص «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» بخواند.»

وَ أَقُولُ وَ رَأَیْتُ فِی بَعْضِ الرِّوَایَاتِ وَ یُحْتَمَلُ أَنْ یَکُونَ ذَلِکَ لِأَهْلِ الضَّرُورَاتِ أَوْ مَنْ یَکُونُ عَلَى حَالِ سَفَرٍ أَوْ فِی شَیْ‏ءٍ مِنَ الْمُهِمَّاتِ فَیُجْزِیهِ قِرَاءَهُ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَهَ مَرَّهٍ
در برخى از روایات نیز آمده است: «خواندن  صد  بار «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» کفایت می‌کند.» که احتمال دارد این مورد براى خصوص اهل ضرورت یا کسانى باشد که در حال سفر یا مشغول کارهاى مهم دیگر هستند.

ثُمَّ قَالَ الصَّادِقُ ع فِی إِحْدَى الرِّوَایَاتِ فَإِذَا فَرَغْتِ مِنْ ذَلِکَ وَ أَنْتِ مُسْتَقْبِلَهٌ الْقِبْلَهَ تَقُولِی‏
براساس برخى روایات، سپس امام صادق-علیه السّلام-فرمود: «وقتى همه‌ى این سوره‌ها را خواندى، در حالى که رو به قبله هستى، بگو:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِیمُ الَّذِی‏ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ‏
به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. خداوند [بلندپایه و]بزرگ راست گفت، همان خدایى که معبودى جز او نیست و زنده و پاینده

(ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ)‏[19] الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ الْحَلِیمُ [الْحَکِیمُ‏] الْکَرِیمُ
و بزرگ و بزرگوار و رحمت‌گستر و مهربان و بردبار [حکیم]و گرامی است

الَّذِی‏ (لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ)[20] الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ
و هیچ‌چیز همسان او نیست و شنوا و بینا و دانا و آگاه است.

(شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِکَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ
داوند خود و فرشتگان و نیز دانشمندان گواهى می‌دهند که معبودى جز خدا نیست در حالى که برپادارنده‌ى عدل و داد است،

لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ)[21]‏ وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرَامُ وَ أَنَا عَلَى ذَلِکَ مِنَ الشَّاهِدِینَ
معبودى جز خداوند که سربلند و حکیم است، وجود ندارد. به راستى که دین در نزد خدا عبارت از تسلیم است و فرستادگان گرامی آن را تبلیغ نموده و به مردم رساندند و من نیز بر این گواهى می‌دهم.

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الْمَجْدُ وَ لَکَ الْعِزُّ وَ لَکَ الْفَخْرُ وَ لَکَ الْقَهْرُ وَ لَکَ النِّعْمَهُ
خدایا، ستایش، بلندپایگى، سربلندى، بالندگى، چیرگى، نعمت،

وَ لَکَ الْعَظَمَهُ وَ لَکَ الرَّحْمَهُ وَ لَکَ الْمَهَابَهُ وَ لَکَ السُّلْطَانُ
عظمت، رحمت، شکوه، تسلط،

وَ لَکَ الْبَهَاءُ وَ لَکَ الِامْتِنَانُ وَ لَکَ التَّسْبِیحُ وَ لَکَ التَّقْدِیسُ وَ لَکَ التَّهْلِیلُ وَ لَکَ التَّکْبِیرُ
حسن و زیبایى و بخشش منحصرا از آن تو است و تسبیح، تقدیس، تهلیل و تکبیر تو را سزد

وَ لَکَ مَا یُرَى وَ لَکَ مَا لَا یُرَى وَ لَکَ مَا فَوْقَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى
و تمام آنچه دیده می‌شود و دیده نمی‌شود و آنچه در فراز آسمان‌هاى بالا

وَ لَکَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ لَکَ الْأَرَضُونَ السُّفْلَى وَ لَکَ الْآخِرَهُ وَ الْأُولَى
و زیر خاک است و نیز زمین‌هاى زیرین و آخرت و دنیا از آن تو است

وَ لَکَ مَا تَرْضَى بِهِ مِنَ الثَّنَاءِ وَ الْحَمْدِ وَ الشُّکْرِ وَ النَّعْمَاءِ
و هر ثنا، ستایش، سپاسگزارى و نعمت که مورد پسند تو باشد، زیبنده‌ى تو است.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَبْرَئِیلَ أَمِینِکَ عَلَى وَحْیِکَ وَ الْقَوِیِّ عَلَى أَمْرِکَ
خداوندا، بر جبرئیل درود فرست، هم او که امانت‌دار تو بر وحى‌ات و نیرومند بر اجراى فرمانت می‌باشد

وَ الْمُطَاعِ فِی سَمَاوَاتِکَ وَ مَحَالِّ کَرَامَاتِکَ [المتحمل لکلماتک‏] النَّاصِرِ لِأَنْبِیَائِکَ [لأولیائک‏] الْمُدَمِّرِ لِأَعْدَائِکَ
و فرشته‌اى که در آسمان‌ها و جایگاه‌هاى کرامات تو از او اطاعت می‌شود [و حامل سخنان تو است]و به دوستان [پیامبران]تو یارى می‌رساند و دشمنانت را سرکوب می‌کند.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مِیکَائِیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ وَ الْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ وَ الْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِینِ لِأَهْلِ طَاعَتِکَ
خدایا، بر میکائیل درود فرست، هم او که فرشته‌ى رحمت تو است و از مهرورزى‌ات آفریده شده و براى اهل طاعت آمرزش خواهى نموده و آنان را یارى می‌کند.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى إِسْرَافِیلَ حَامِلِ [أحد حمله] عَرْشِکَ وَ صَاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِکَ وَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِیفَتِکَ
خدایا، بر اسرافیل درود فرست، هم او که حامل [یکى از حاملان]عرش تو است و در شیپور قیامت می‌دمد و منتظر فرمان تو و از بیم تو لرزان و هراسان است.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عِزْرَائِیلَ مَلَکِ الرَّحْمَهِ الْمُوَکَّلِ عَلَى عَبِیدِکَ وَ إِمَائِکَ الْمُطِیعِ فِی أَرْضِکَ وَ سَمَائِکَ قَابِضِ أَرْوَاحِ عبادک [جَمِیعِ خَلْقِکَ‏] بِأَمْرِکَ
خداوندا، بر عزرائیل درود فرست، هم او که فرشته‌ى رحمت است و بر بندگان تو اعم از مرد و زن گمارده شده است و در زمین و آسمان از تو اطاعت می‌کند و به فرمان تو روح همه‌ى آفریده‌ها [بندگان]تو را می‌گیرد.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حَمَلَهِ الْعَرْشِ [عراشک‏] الطَّاهِرِینَ وَ عَلَى مَلَائِکَهِ الذِّکْرِ أَهْلِ التَّأْمِینِ
خدایا، بر حاملان پاکیزه‌ى عرش و بر [فرشتگان ذکر که بر دعاى مؤمنان آمین می‌گویند]

عَلَى دُعَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ عَلَى السَّفَرَهِ الْکِرَامِ الْبَرَرَهِ الطَّیِّبِینَ وَ عَلَى مَلَائِکَتِکَ الْکِرَامِ الْکَاتِبِینَ
و بر پیک‌هاى گرامی، نیک و پاکیزه و بر فرشتگان گرامی که [اعمال بندگان را]می‌نویسند

وَ عَلَى مَلَائِکَهِ الْجِنَانِ وَ خَزَنَهِ النِّیرَانِ وَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ الْأَعْوَانِ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ
و بر فرشتگان بهشت و کلیدداران جهنم و فرشته‌ى مرگ و یاوران او درود فرست، اى بزرگ و بزرگوار.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِینَا آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ الَّذِی کَرَّمْتَهُ [أکرمته‏] لِسُجُودِ مَلَائِکَتِکَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ
خدایا، بر پدر ما و نوآفریده‌ى خود حضرت آدم درود فرست، هم او که با امر به سجده‌ى فرشتگان در برابر او، او را گرامی و بهشت را به او ارزانى داشتى.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أُمِّنَا حَوَّاءَ الْمُطَهَّرَهِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاهِ مِنَ الدَّنَسِ [اللبس‏] الْمُفَضَّلَهِ مِنَ الْإِنْسِ الْمُتَرَدِّدَهِ بَیْنَ مَحَالِّ الْقُدْسِ
خدایا، بر مادر ما حضرت حوّا درود فرست، هم او که پاکیزه از پلیدى، خالص از آلودگى، برگزیده از میان انسان‌ها است و در جایگاه‌هاى قدس در گردش است.

صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شَیْثٍ وَ إِدْرِیسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ
خدایا، بر حضرت هابیل، شیث، ادریس، نوح، هود، صالح،

وَ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ یُوسُفَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ لُوطٍ وَ شُعَیْبٍ
ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، یوسف و اسباط و نوادگان، لوط، شعیب،

وَ أَیُّوبَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ یُوشَعَ وَ مِیشَا وَ الْخَضِرِ وَ ذِی الْقَرْنَیْنِ
ایوب، موسى، هارون، یوشع، میشا، خضر، ذو القرنین،

وَ یُونُسَ وَ إِلْیَاسَ وَ الْیَسَعِ وَ ذِی الْکِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَیْمَانَ [وَ آصِفَ‏] وَ زَکَرِیَّا وَ شَعْیَا وَ یَحْیَى
یونس، الیاس، یسع، ذو الکفل، طالوت، داوود، سلیمان، [آصف]، زکریا، شعیا، یحیى،

وَ تُورَخَ وَ مَتَّى وَ أَرْمِیَا وَ حَیْقُوقَ وَ دَانِیَالَ وَ عُزَیْرٍ وَ عِیسَى
تورخ، متى، ارمیا، حیقوق، دانیال، عزیر، عیسى، شمعون، جرجیس، حواریون [حضرت عیسى]،

وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِیسَ وَ الْحَوَارِیِّینَ وَ الْأَتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَهَ وَ لُقْمَانَ
پیروان [دیگر پیامبران]، خالد، حنظله و [لقمان] درود فرست.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا، بر حضرت محمد و آل محمد درود فرست و رحمت خود را شامل آنان بنما و بر آنان خجسته گردان،

کَمَا صَلَّیْتَ وَ رَحِمْتَ وَ تَرَحَّمْتَ وَ بَارَکْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ
همان گونه که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم، درود فرستاده، رحم کرده و مهربانى نموده و خجسته گردانیدى، به راستى که تو ستوده و بلندپایه‌اى.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَوْصِیَاءِ وَ السُّعَدَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ أَئِمَّهِ الْهُدَى
خدایا، بر جانشینان، نیکبختان، شهیدان و پیشوایان هدایت درود فرست.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَبْدَالِ وَ الْأَوْتَادِ وَ السُّیَّاحِ وَ الْعُبَّادِ وَ الْمُخْلَصِینَ وَ الزُّهَّادِ وَ أَهْلِ الْجِدِّ وَ الِاجْتِهَادِ
خدایا، بر ابدال، اوتاد، سیاحت‌کنندگان، عابدان، مخلصان، زاهدان، کوشندگان در عبادت درود فرست

وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ أَجْزَلِ کَرَامَاتِکَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّی تَحِیَّهً وَ سَلَاماً
و برترین درودها و فراوان‌ترین [بزرگ‌ترین]کرامت‌هایت را به حضرت محمد و اهل بیت او اختصاص ده و به روح و تن حضرت محمد، از سوى من تحیت و سلام برسان

وَ زِدْهُ فَضْلًا وَ شَرَفاً وَ إِکْرَاماً [و کرما] حَتَّى تُبَلِّغَهُ أَعْلَى دَرَجَاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَفَاضِلِ الْمُقَرَّبِینَ
و بر برترى، شرافت و کرامت او بیفزا، تا این‌که او را به بالاترین درجات اهل شرف از پیامبران، رسولان و افراد برتر مقرب درگاه خدا نایل گردانى.

اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مَنْ سَمَّیْتُ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلَائِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ
خدایا، بر همه‌ى فرشتگان، پیامبران، رسولان و اهل طاعتت که نام بردم و یا نبردم درود فرست

وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِی إِلَیْهِمْ وَ إِلَى أَرْوَاحِهِمْ [وَ أَجْسَادِهِمْ‏] وَ اجْعَلْهُمْ إِخْوَانِی فِیکَ وَ أَعْوَانِی عَلَى دُعَائِکَ [طاعتک‏]
و درودهاى مرا به آنان و به روح‌ها [تن‌ها]ى آنان برسان و آنان را برادران دینى و یاوران من در دعا به درگاهت [و اطاعت از خود]قرار ده.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَیْکَ وَ بِکَرَمِکَ إِلَى کَرَمِکَ
خدایا، من تو را به درگاهت شفیع قرار می‌دهم و نیز کرمت را به کرم تو

وَ بِجُودِکَ إِلَى جُودِکَ وَ بِرَحْمَتِکَ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ بِأَهْلِ طَاعَتِکَ إِلَیْکَ
و بخشش‌ات را به بخشش تو و رحمتت را به رحمت تو و اهل طاعتت را شفاعتگر خود به درگاهت قرار می‌دهم

وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ [بکرامتک‏] بِکُلِّ مَا سَأَلَکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَهٍ شَرِیفَهٍ مَسْمُوعَهٍ غَیْرِ مَرْدُودَهٍ
و اى خدا، [به کرامتت و]به تمام درخواست‌هاى والا، شنیده [اجابت]شده و رد نشده که کسى از تو نموده

وَ بِمَا دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَهٍ مُجَابَهٍ غَیْرِ مُخَیَّبَهٍ
و به دعاهاى مستجاب شده و رد نشده‌اى که به درگاهت شده از تو درخواست می‌کنم.

یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا حَلِیمُ یَا کَرِیمُ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ یَا مُنِیلُ یَا جَمِیلُ
اى خدا، اى رحمت‌گستر، اى مهربان، اى بردبار، اى کریم، اى بزرگ، اى شکوهمند، اى رساننده، اى زیبا،

یَا کَفِیلُ یَا وَکِیلُ یَا مُعِیلُ یَا مُجِیرُ یَا خَبِیرُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِیرُ یَا مَنِیعُ یَا مُدِیلُ یَا مُحِیلُ
اى کفالت‌کننده، اى کارگزار، اى نادیده‌انگارنده‌ى لغزش، اى پناه دهنده، اى آگاه، اى روشنگر، اى نابودکننده، اى سربلند، اى به حکومت‌رساننده، اى گرداننده [و دست به دست کننده‌ى حکومت]،

یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا بَصِیرُ یَا شَکُورُ یَا بَرُّ یَا طُهْرُ یَا طَاهِرُ یَا قَاهِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ
اى بزرگ، اى توانا، اى بینا، اى بسیار سپاسگزار، اى نیکو، اى پاک، اى پاکیزه، اى چیره، اى آشکار، اى پنهان، اى پوشاننده،

یَا سَاتِرُ یَا مُحِیطُ یَا مُقْتَدِرُ یَا حَفِیظُ یَا مُجِیرُ [منجبر] یَا قَرِیبُ یَا وَدُودُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا مُبْدِئُ
اى فراگیر، اى توانمند، اى نگاه‌دار، اى پناه‌دهنده [یارى‌دهنده، اى وفاکننده به وعده]، اى نزدیک، اى مهرورز، اى ستوده، اى بلندپایه، اى آغازگر،

یَا مُعِیدُ یَا شَهِیدُ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ یَا هَادِی یَا مُرْسِلُ
اى بازگرداننده، اى گواه، اى نیکوکار، اى نیکویى‌کننده، اى نعمت‌دهنده، اى تفضل‌کننده، اى گیرنده، اى رهاکننده [گشاینده]، اى هدایتگر، اى گسیل دارنده،

یَا مُرْشِدُ یَا مُسَدِّدُ یَا مُعْطِی یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا بَاقِی یَا وَاقِی یَا خَلَّاقُ
اى راهنما، اى یاریگر، اى عطاکننده، اى بازدارنده، اى به‌دوردارنده [بلا]، اى برطرف‌کننده، اى پایدار، اى نگاه‌دارنده، اى بسیار آفریننده،

یَا وَهَّابُ یَا تَوَّابُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ یَا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتَاحٍ یَا نَفَّاعُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ
اى بسیار بخشنده، اى بسیار توبه‌پذیر، اى بسیار گشاینده، اى بسیار بردمنده [رحمت]، اى آسوده‌کننده، اى کسى که همه‌ى کلیدها در دست تو است، اى بسیار سودرسان، اى بسیار مهرورز، اى بسیار مهربان،

یَا کَافِی یَا شَافِی یَا مُعَافِی یَا مُکَافِی یَا وَفِیُّ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا سَلَامُ
اى کفایت‌کننده، اى بهبودى‌بخش، اى عافیت‌بخش، اى کفایت‌کننده، اى وفاکننده [کامل عطاکننده]، اى نگاه‌بان چیره، اى سرفراز، اى سرکش، اى بزرگمنش، اى ایمن،

یَا مُؤْمِنُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا نُورُ یَا مُدَبِّرُ یَا فَرْدُ یَا وَتْرُ یَا قُدُّوسُ یَا نَاصِرُ یَا مُونِسُ
اى ایمنى‌بخش، اى بى‌همتا، اى بى‌نیاز، اى نور، اى تدبیرکننده، اى یگانه، اى تنها، اى بسیار پاکیزه، اى یارى‌کننده، اى انس‌گیرنده،

یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا عَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا بَارِئُ [یَا بَادِئُ‏] یَا مُتَعَالِی یَا مُصَوِّرُ یَا مُسَلِّمُ یَا مُتَحَبِّبُ
اى برانگیزاننده، اى به ارث‌برنده، اى دانا، اى فرمانروا، اى آغازگر [پدیدآورنده]، اى متعالى، اى چهره‌نگار، اى وتر تسلیم‌کننده، اى ایجادکننده‌ى محبت،

یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا عَلِیمُ یَا حَکِیمُ یَا جَوَادُ یَا بَارِئُ یَا بَارُّ یَا سَارُّ
اى پابرجا، اى جاودانه، اى آگاه، اى حکیم، اى بخشنده، اى پدیدآورنده، اى نیکوکار، اى شادمان‌کننده،

یَا عَدْلُ یَا فَاضِلُ یَا دَیَّانُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا سَمِیعُ یَا بَدِیعُ یَا خَفِیرُ یَا مُغَیِّرُ
اى دادگر، اى برتر، اى بسیار پاداش‌دهنده، اى بسیار مهرورز، اى بسیار ارزانى دارنده، اى شنوا، [اى نوآفرین]، اى پناه‌دهنده و حامی، اى دگرگون سازنده،

یَا مُفْنِی [یَا مُغْنِی‏] یَا نَاشِرُ یَا غَافِرُ یَا قَدِیمُ یَا کَرِیمُ یَا مُسَهِّلُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُمِیتُ یَا مُحْیِی [یَا رَافِعُ‏] یَا نَافِعُ یَا رَازِقُ
اى نابودکننده [بى‌نیازکننده]، اى گسترش‌دهنده، اى آمرزنده، اى بى‌آغاز [گرامی]، اى آسان‌ساز، اى راحت‌کننده، اى میراننده، اى زنده‌کننده، [اى بالابرنده]، اى سودرسان، اى روزى‌رسان،

یَا مُقْتَدِرُ یَا مُسَبِّبُ یَا مُغِیثُ یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا خَالِقُ یَا رَاصِدُ
اى توانمند، اى سبب‌ساز، اى فریادرس، اى بى‌نیازکننده، اى روزى رسان، [اى خشنودکننده]، اى آفریدگار، اى دیده‌بان،

یَا وَاحِدُ یَا حَاضِرُ یَا جَابِرُ یَا حَافِظُ [حَفِیظُ] یَا شَدِیدُ یَا غِیَاثُ یَا عَائِذُ یَا قَابِضُ
اى یگانه، اى حاضر، اى جبران‌کننده، اى نگاه‌دار، اى سخت‌گیر، اى فریادرس، اى پناه‌دهنده، اى گیرنده.

وَ فِی بَعْضِ الرِّوَایَاتِ
نیز بنابر برخى روایات در ادامه بگو:
یَا مُنِیبُ یَا مُبِینُ یَا طَاهِرُ [یَا ظَاهِرُ] یَا مُجِیبُ یَا مُتَفَضِّلُ یَا مُسْتَجِیبُ یَا عَادِلُ یَا بَصِیرُ یَا مُؤَمِّلُ یَا مُسْدِی [مهدد]
اى بازگشت‌کننده، اى روشنگر، اى پاک [آشکار]، اى اجابت‌کننده، اى تفضل‌کننده، اى پاسخ‌دهنده، اى دادگر، اى بینا، اى برآورنده‌ى آرزو، اى یارى‌گر [تهدیدکننده]،

یَا أَوَّابُ یَا وَافِی یَا رَاشِدُ یَا مَلِکُ یَا رَبُّ یَا مُذِلُّ یَا مُعِزُّ یَا مَاجِدُ یَا رَازِقُ یَا وَلِیُّ یَا فَاضِلُ یَا سُبْحَانُ
اى بسیار بازگشت‌کننده، اى باوفا، اى راهنما، اى فرمانروا، اى پروردگار، اى سرافراز کننده، اى خوارکننده، اى باشکوه، اى روزى‌رسان، اى سرپرست، اى برتر، اى پاک.

سپس بگو:
یَا مَنْ عَلَا فَاسْتَعْلَى فَکَانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى یَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَى وَ عَلِمَ السِّرَّ وَ أَخْفَى
اى خدایى که متعالى هستى و لذا برترى و در بلندترین تماشاگاه قرار دارى، اى خدایى که نزدیکى و در کنار هر چیزى و دورى و از هر چیز کناره گرفته‌اى و از راز و نهان‌تر از راز آگاهى،

یَا مَنْ إِلَیْهِ التَّدْبِیرُ وَ لَهُ الْمَقَادِیرُ یَا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیْهِ سَهْلٌ یَسِیرٌ وَ یَا مَنْ هُوَ عَلَى مَا یَشَاءُ قَدِیرٌ
اى خدایى که تدبیر و تقدیر امور به دست تو است، اىخدایى که سخت بر تو آسان و راحت است، اى خدایى که بر هر چیز که بخواهى توانایى،

یَا مُرْسِلَ الرِّیَاحِ یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ یَا بَاعِثَ الْأَرْوَاحِ یَا ذَا الْجُودِ [و الطول‏] وَ السَّمَاحِ
اى فرستنده‌ى بادها، اى شکافنده‌ى صبح، اى برانگیزاننده و زنده‌کننده‌ى روح‌ها، اى صاحب جود و بخشش،

یَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ یَا نَاشِرَ الْأَمْوَاتِ یَا جَامِعَ الشَّتَاتِ یَا رَازِقَ‏ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ
اى بازگرداننده‌ى امور از دست رفته، اى زنده‌کننده‌ى مردگان، اى گردهم‌آورنده‌ى امور پراکنده، اى روزى‌دهنده به هرکس که بخواهى [بدون حساب و کتاب و به صورت فراوان]

وَ یَا فَاعِلَ مَا یَشَاءُ کَیْفَ [مَا] یَشَاءُ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ
و اى کسى که هرچه بخواهى و به هر صورت که بخواهى، می‌کنى و اى بزرگ و بزرگوار، اى زنده و پاینده

یَا حَیُّ حِینَ لَا حَیَّ یَا حَیُّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى یَا حَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ‏ (بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)[22]‏
ای زنده آن‌گاه که هیچ زنده‌اى نبود، اى زنده اى زنده کننده‌ى مردگان، اى زنده اى خدایى که معبودى جز تو نیست و نوآفرین آسمان‌ها و زمین هستى.

یَا إِلَهِی صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِکْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
اى معبود من، بر محمد و آل محمد درود فرست و بر محمد و آل محمد رحم کن و بر محمد و آل محمد مبارک گردان،

کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ رَحِمْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ
همان گونه که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم درود فرستاده و مبارک گردانیدى و رحم و مهربانى نمودى، به راستى که تو ستوده و بلندپایه‌اى

وَ ارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ فَقْرِی وَ انْفِرَادِی وَ وَحْدَتِی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اعْتِمَادِی عَلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی إِلَیْکَ
و بر خوارى، نیاز، فقر، تنهایى، بى‌کسى من و بر فروتنى‌ام در پیشگاهت و اعتمادم بر تو و تضرعم به درگاهت رحم آر.

أَدْعُوکَ دُعَاءَ الْخَاضِعِ الذَّلِیلِ الْخَاشِعِ الْخَائِفِ الْمُشْفِقِ الْبَائِسِ الْمَهِینِ الْحَقِیرِ الْجَائِعِ الْفَقِیرِ الْعَائِذِ الْمُسْتَجِیرِ
همانند شخص فروتن، خوار، خاشع، بیمناک، هراسناک، گرفتار، خاکسار، خرد و کوچک، گرسنه، فقیر، پناه‌جو، یارى‌خواه

الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَکِینِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ
که به گناه خود اقرار نموده و از آن آمرزش می‌خواهد و به درگاه پروردگارش اظهار خاکسارى می‌کند و بسان کسى که افراد مورد اعتماد او را رها کرده

وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِیعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِینٍ ضَعِیفٍ مَهِینٍ بِائِسٍ مُسْتَکِینٍ [مسکین‏] بِکَ مُسْتَجِیرٍ
و دوستانش ترک نموده و سخت دردناک است و همانند دل‌سوخته‌ى اندوهناک، ناتوان خوار، گرفتار بیچاره و کسى که به تو پناه آورده، به درگاهت دعا می‌کنم.

اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ مَلِیکٌ وَ أَنَّکَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ یَکُونُ [یکن‏] وَ أَنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ
خدایا، از تو که فرمانروایى و هر کارى را بخواهى، تحقق می‌یابد و توانایى هرچه را بخواهى دارى،

وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْبَیْتِ الْحَرَامِ وَ الْبَلَدِ الْحَرَامِ وَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ
درخواست می‌کنم که به احترام این ماه حرام و خانه‌ى محترم و سرزمین محترم و رکن [کعبه]و مقام [ابراهیم]

وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِیِّیَک مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ
و جایگاه‌هاى بزرگ [عبادت]و به حق پیامبرت حضرت محمد-سلام بر او و بر خاندان او-از تو درخواست می‌کنم.

یَا مَنْ وَهَبَ لِآدَمَ شَیْثاً وَ لِإِبْرَاهِیمَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلَى یَعْقُوبَ
اى خدایى که شیث را به آدم و اسماعیل و اسحاق را به ابراهیم ارزانى داشتى و اى خدایى که یوسف را به یعقوب بازگرداندى

وَ یَا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلَاءِ ضُرَّ أَیُّوبَ وَ یَا رَادَّ مُوسَى عَلَى أُمِّهِ وَ أَنْتَ زَائِدُ الْخَضِرِ فِی عِلْمِهِ
و اى خدایى که رنجورى ایوب را بعد از بلا و گرفتارى برطرف ساختى و اى بازگرداننده‌ى موسى به مادرش و اى افزاینده‌ى دانش خضر
وَ یَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ وَ لِزَکَرِیَّا یَحْیَى وَ لِمَرْیَمَ عِیسَى
و اى کسى که سلیمان را به داوود و یحیى را به زکریا و عیسى را به مریم ارزانى داشتى

یَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ وَ یَا کَافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسَى عَنْ وَالِدَتِهِ
و اى نگاه‌دار دختر شعیب و اى کفالت‌کننده‌ى فرزند مادر موسى به جاى مادرش،

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا وَ تُجِیرَنِی مِنْ عَذَابِکَ
از تو درخواست می‌کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستى و همه‌ى گناهان مرا بیامرزى و از عذابت در پناه خود درآورى

وَ تُوجِبَ لِی رِضْوَانَکَ وَ أَمَانَکَ وَ إِحْسَانَکَ وَ غُفْرَانَکَ وَ جِنَانَکَ
و خشنودى، ایمنى، نیکوکارى، آمرزش و بهشت‌هایت را براى من بایسته گردانى

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَفُکَّ عَنِّی کُلَّ حلقه و ضیق [حَلْقَهِ ضِیقٍ‏] بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ یُؤْذِینِی وَ تَفْتَحَ لِی کُلَّ بَابٍ
و نیز از تو مسألت دارم که تمامی زنجیرهاى تنگ موجود میان من و کسانى را که به من آزار می‌رسانند، بگشایى و همه‌ى درها را به رویم باز کنى

وَ تُلَیِّنَ لِی کُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِی کُلَّ عَسِیرٍ وَ تُخْرِسَ عَنِّی کُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ [بسوء] وَ تَکُفَّ عَنِّی کُلَّ بَاغٍ
و تمامی سختى‌ها را نرم بین من گردانى و همه‌ى دشوارى‌ها را آسان سازى و زبان هرکس را که درباره‌ى من بد [زشت]سخن بگوید، ببندى و هر کس را که بر من تجاوز و ستم می‌کند، بازدارى

وَ تَکْبِتَ عَنِّی [لی‏] کُلَّ عَدُوٍّ لِی وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ عَنِّی کُلَّ ظَالِمٍ وَ تَکْفِیَنِی کُلَّ عَائِقٍ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ حَاجَتِی
و همه‌ى دشمنان مرا و آنان را که بر من حسد می‌ورزند، خوار گردانى و از هرکس که می‌خواهد به من ستم کند، جلوگیرى کنى و مرا از شرّ هرکس که می‌خواهد میان من و فرزندم

وَ إِخْوَانِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ وَالِدَیَّ وَ یُحَاوَلُ أَنْ یُفَرِّقَ بَیْنِی وَ بَیْنَ طَاعَتِکَ وَ یُثَبِّطَنِی عَنْ عِبَادَتِکَ
[فرزندانم، خواسته‌ام و میان من و برادران مؤمنم اعم از زن و مرد و میان من و پدر و مادرم]مانع ایجاد کند و می‌کوشد میان من و طاعتت جدایى انداخته و مرا از عبادت باز دارد، کفایت نمایى.

یَا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِینَ وَ قَهَرَ عُتَاهَ الشَّیَاطِینِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ الْمُتَجَبِّرِینَ
اى خدایى که جنیان سرکش را لگام زده و بر شیطان‌هاى تجاوزگر چیره‌اى و گردن گردنکشان را خوار گردانیده

وَ رَدَّ کَیْدَ الْمُتَسَلِّطِینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِینَ أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلَى مَا تَشَاءُ
و نیرنگ سلطه‌جویان را از ناتوانان باز می‌گردانى، به آن قدرت تو که همه چیز را فراگرفته
وَ تَسْهِیلِکَ لِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ [تعجل‏] قَضَاءَ حَاجَتِی فِیمَا تَشَاءُ
و به این‌که هرچه را بخواهى و به هر صورت بخواهى، آسان می‌سازى، درخواست می‌کنم که حاجت مرا به صورتى که می‌خواهى [با شتاب]برآورده سازى.

ثُمَّ اسْجُدِی عَلَى الْأَرْضِ وَ عَفِّرِی خَدَّیْکِ عَلَى الْأَرْضِ وَ قُولِی
سپس بر زمین سجده کن و دو طرف صورت خود را بر روى خاک بگذار و بگو:

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ اجْتِهَادِی وَ تَضَرُّعِی وَ مَسْکَنَتِی وَ فَقْرِی إِلَیْکَ یَا رَبِّ
خدایا، در برابر تو سجده نمودم و به تو ایمان آوردم، پس بر خاکسارى، نیاز، کوشش، زارى، بیچارگى و اظهار نیازم به درگاهت، رحم آر، اى پروردگار من.

وَ اجْتَهِدِی أَنْ تَسُحَّ عَیْنَاکِ وَ لَوْ بِقَدْرِ رَأْسِ الذُّبَابَهِ دُمُوعاً فَإِنَّ ذَلِکَ [مِنْ‏] علامه [عَلَامَاتِ‏] الْإِجَابَهِ أَقُولُ هَذِهِ سَجْدَهُ إِحْدَى الرِّوَایَاتِ
و بکوش که از چشمانت اشک بریزد، هرچند به اندازه‌ى سر مگس باشد، زیرا این نشانه‌ى اجابت دعا است. آنچه ذکر شد، دعاى سجده براساس برخى از روایات بود؛

وَ إِذَا کَانَ مَوْضِعُ الْإِجَابَهِ وَ هُوَ [فهو] فِی مَحَلِّ السُّجُودِ فَیَنْبَغِی أَنْ تَسْتَظْهِرَ فِی بُلُوغِ الْمَقْصُودِ بِذِکْرِ مَا رَأَیْنَاهُ أَوْ رَوَیْنَاهُ مِنِ اخْتِلَافِ الْقَوْلِ فِی سَجْدَهِ هَذِهِ الدَّعَوَاتِ
ولى از آنجا که زمان، زمان اجابت دعا و انسان در حال سجده است، شایسته است در رسیدن به مقصود، احتیاط را رعایت نموده و افزون بر دعاى گذشته، همه‌ى دعاهایى را که به صورت مختلف در این سجده نقل شده است بخواند،

رِوَایَهٌ أُخْرَى فِی سَجْدَهِ دُعَاءِ أُمِّ دَاوُدَ مَا هَذَا لَفْظُهَا ثُمَّ اسْجُدِی عَلَى الْأَرْضِ وَ عَفِّرِی خَدَّیْکِ وَ قُولِی
که عبارت‌اند از:  1 . سپس بر زمین سجده کن و دو طرف صورت خود را بر خاک بمال و بگو:

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ کَبْوَتِی لِحَرِّ وَجْهِی [وَ تَفَرُّدِی‏] وَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی
خدایا، در برابر تو سجده نمودم و به تو ایمان آوردم، پس بر خوارى و به رو بر زمین‌افتادنم و بر فقر [خلوت من با تو]و بر اظهار نیازم به درگاهت رحم آر.

وَ اجْتَهِدِی فِی الدُّعَاءِ أَنْ تَسُحَّ عَیْنَاکِ وَ لَوْ قَدْرَ رَأْسِ الْإِبْرَهِ فَإِنَّ ذَلِکَ عَلَامَهُ الْإِجَابَهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ
و در حال دعا به درگاه خداوند بکوش از چشمانت اشک بیاید، هرچند به اندازه‌ى سر سوزن باشد، زیرا این، ان شاء اللّه نشانه‌ى اجابت دعا است.  

رِوَایَهٌ أُخْرَى فِی سَجْدَهِ هَذَا الدُّعَاءِ مَا هَذَا لَفْظُهُ ثُمَّ اسْجُدِی عَلَى الْأَرْضِ وَ عَفِّرِی خَدَّیْکِ وَ قُولِی
2 . سپس بر زمین سجده کن و دو طرف صورت خود را بر خاک بمال و بگو:

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّی وَ خُضُوعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی إِلَیْکَ
خدایا، در برابر تو سجده نمودم و به تو ایمان آوردم، پس بر خوارى و اظهار فروتنى من در پیشگاهت و بر فقر و اظهار نیاز من به درگاهت

وَ ارْحَمِ انْفِرَادِی وَ خُشُوعِی وَ اجْتِهَادِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ
و نیز بر تنهایى، خشوع و کوششم در درگاهت و توکل من بر خود رحم آر.

اللَّهُمَّ بِکَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِکَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ [وَ آلِهِ‏] أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ
خدایا، تنها به [وسیله‌ى]تو طلب پیروزى و بهره‌مندى می‌کنم و با توسل به حضرت محمد، بنده و فرستاده‌ات [و خاندان او]به درگاه تو روى آورده‌ام.

اللَّهُمَّ سَهِّلْ لِی کُلَّ حُزُونَتِی [حزونه] وَ ذَلِّلْ لِی کُلَّ صُعُوبَهٍ
خدایا، تمام امورى را که از آن نگرانم، آسان ساز و همه‌ى دشوارى‌ها را براى من خوار و راحت بگردان

وَ أَعْطِنِی مِنَ الْخَیْرِ أَکْثَرَ مِمَّا أَرْجُو وَ عَافِنِی مِنَ الشَّرِّ وَ اصْرِفْ عَنِّی السُّوءَ
و از امور خیر بیش از آنچه امید دارم به من ارزانى دار و مرا از بدى‌ها عافیت بخش و بدى‌ها را از من دور دار.
ثُمَّ قُولِی مِائَهَ مَرَّهٍ
بعد  صد بار بگو:
یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الطَّالِبِینَ اقْضِ حَاجَتِی بِلُطْفِکَ یَا خَفِیَّ الْأَلْطَافِ
اى برآورنده‌ى خواسته‌هاى درخواست‌کنندگان، حاجتم را برآور، به لطفت اى خدایى که داراى الطاف نهان و باریک هستى.

قَالَ جَعْفَرٌ الصَّادِقُ ع وَ اجْتَهِدِی أَنْ تَسُحَّ عَیْنَاکِ وَ لَوْ مِقْدَارَ رَأْسِ الْإِبْرَهِ [ذبابه] دُمُوعاً
امام صادق-علیه السّلام-فرمود: «و بکوش که از چشمانت اشک بیاید، هرچند به اندازه‌ى سر سوزن [مگس]باشد،

فَإِنَّهُ عَلَامَهُ إِجَابَهِ هَذَا الدُّعَاءِ بِحُرْقَهِ الْقَلْبِ وَ انْسِکَابِ الْعَبْرَهِ وَ احْتَفِظِی بِمَا عَلَّمْتُکِ
زیرا این نشانه‌ى اجابت این دعا است؛ چرا که با سوز دل و ریزش اشک همراه است و آنچه را که به تو آموختم حفظ کن.»  

رِوَایَهٌ أُخْرَى فِی سَجْدَهِ هَذَا الدُّعَاءِ مَا هَذَا لَفْظُهَا ثُمَّ اسْجُدِی عَلَى الْأَرْضِ وَ عَفِّرِی خَدَّیْکِ ثُمَّ قُولِی فِی سُجُودِکِ
3. سپس بر زمین سجده و دو طرف صورت خود را بر خاک بمال و در حال سجده بگو:

اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ لَکَ صَلَّیْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ
خدایا، در برابر تو سجده کردم و براى تو نماز گزاردم و به تو ایمان آوردم و بر تو توکل نمودم،

وَ ارْحَمْ ذُلِّی وَ فَاقَتِی وَ خُضُوعِی وَ ذُلِّی وَ انْفِرَادِی وَ مَسْکَنَتِی وَ فَقْرِی وَ کَبْوَتِی لِوَجْهِکَ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ یَا رَبِّ
بر خوارى، نیاز، فروتنى، تنهایى، بیچارگى، نادارى و این‌که براى [خشنودى]تو و به درگاهت به رو بر زمین افتاده‌ام رحم آر، اى پروردگار من، اى پروردگار من.

وَ اجْتَهِدِی أَنْ تَسُحَّ عَیْنَاکِ وَ لَوْ بِقَدْرِ رَأْسِ ذُبَابٍ دُمُوعاً فَإِنَّ آیَهَ الْإِجَابَهِ لِهَذَا الدُّعَاءِ حُرْقَهُ الْقَلْبِ وَ انْسِکَابُ الْعَبْرَهِ
و بکوش از چشمانت اشک بیاید، هرچند به اندازه‌ى سر مگس باشد، زیرا این نشانه‌ى اجابت این دعا است، چرا که با سوز دل و ریزش اشک همراه است

وَ احْفَظِی مَا عَلَّمْتُکِ وَ احْذَرِی أَنْ تُعَلِّمِیهِ مَنْ یَدْعُو بِهِ لِبَاطِلٍ فَإِنَّ فِیهِ اسْمَ اللَّهِ الْأَعْظَمَ الَّذِی إِذَا دُعِیَ بِهِ أَجَابَ
و آنچه را که به تو آموختم حفظ کن و مبادا آن را به کسى بیاموزى تا براى هدف نادرست و باطلى دعا کند؛ زیرا اسم اعظم خداوند در آن نهفته است، همان اسمی که هرگاه بدان دعا شود، خداوند اجابت می‌کند

وَ إِذَا سُئِلَ بِهِ أَعْطَى فَلَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقاً وَ الْبِحَارَ مِنْ دُونِهِمَا کَانَ ذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ دُونَ حَاجَتِکِ لَسَهَّلَ اللَّهُ تَعَالَى الْوُصُولَ إِلَى ذَلِکَ
و هرگاه با توسل به آن از خدا درخواست شود، عطا می‌کند. اگر آسمان‌ها و زمین و دریاها به روى انسان بسته باشند و حاجت تو از گشوده شدن آن‌ها بزرگ‌تر باشد، خداوند راه رسیدن به آن را براى تو آسان خواهد نمود

وَ لَوْ أَنَّ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ أَعْدَاؤُکِ لَکَفَاکِ اللَّهُ مَئُونَتَهُمْ وَ ذَلَّلَ [الله‏] رِقَابَهُمْ‏
و اگر همه‌ى جنّیان و انسان‌ها دشمن تو باشند، خداوند تو را از مزاحمت آن‌ها کفایت نموده و آن‌ها را ذلیل و خوار خواهد نمود.

أقول فإذا علمت ما ذکرنا من هذا الاحتیاطات للعبادات و الاستظهار فی الروایات و السجدات و لم یسمح عقلک بالخضوع و لا قلبک بالخشوع و لا عینک بالدموع فاشتغل بالبکاء على قساوه قلبک و غفلتک عن ربک و ما أحاط بک من ذنبک عن الطمع فی قضاء حاجتک التی ذکرتها فی دعواتک و بادر رحمک الله إلى معالجه ذاتک و تحصیل شفائک فأنت مدنف المرض على شفاء و تب من کل ذنب و اطلب العفو ممن عودک أنک إذا طلبت العفو منه عفا أقول و نحن نذکر تمام روایه أم [جدنا] داود رضوان الله علیه لیعلم کیفیه تفصیل إحسان الله جل جلاله إلیها فلا تقنع لنفسک أن تکون معاملتک لله جل جلاله و إخلاصک له و اختصاصک به و التوصل فی الظفر برحمته و إجابته دون امرأه و النساء رعایا للعقلاء و (الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ)[23] و قبیح بالرئیس أن یکون دون واحد من رعیته‏
خدایت رحمت کند! اکنون که موارد احتیاطى و روایات متفاوت در رابطه با دعاهاى سجده را یادآور شدیم، اگر با وجود آگاهى از آن، عقلت خاضع و دلت خاشع و دیده‌ات گریان نگردید، به جاى آزمندى و تمایل در برآورده شدن حاجتت که در دعاهایت ذکر کردى، به گریه بر سنگدلى خویش و غفلتت از پروردگار و گناهت که بر تو احاطه کرده است، مشغول شو و به معالجه‌ى بیمارى و تحصیل بهبودى‌ات بشتاب؛ زیرا تو در این صورت، بیمار هستى و از همه‌ى گناهانت توبه کن و از خدایى که هرگاه از او طلب عفو کنى تو را می‌آمرزد، طلب عفو کن. اینک ادامه‌ى روایت جدمان امّ داوود-رضوان اللّه علیها-را ذکر می‌کنیم تا از کیفیت نیکى و احسان خداوند-جلّ جلاله-به آن دو، به تفصیل آگاه گردى. بنابراین، به این قانع مباش که رفتارت با خداوند-جلّ جلاله-و اخلاص و اختصاص و توسل تو به درگاه او براى دست یافتن به رحمت و اجابت الهى، کمتر از یک زن باشد.

فَقَالَتْ أَمُّ جَدِّنَا دَاوُدَ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَیْهِ‏
در هر حال، مادر جدّ ما داوود-رضوان اللّه علیه-می‌گوید:

فَکَتَبْتُ هَذَا الدُّعَاءَ وَ انْصَرَفْتُ وَ دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ وَ فَعَلْتُ مِثْلَ مَا أَمَرَنِی بِهِ تَعْنِی الصَّادِقَ ع
دعاى یادشده را نوشتم و از محضر امام صادق -علیه السّلام-خارج شدم، تا این‌که ماه رجب فرا رسید و به آنچه آن حضرت فرموده بود، عمل کردم.

ثُمَّ رَقَدْتُ تِلْکَ اللَّیْلَهَ فَلَمَّا کَانَ فِی آخِرِ اللَّیْلِ رَأَیْتُ مُحَمَّداً ص وَ کُلَّ مَنْ صَلَّیْتُ عَلَیْهِمْ مِنَ الْمَلَائِکَهِ وَ النَّبِیِّینَ وَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَیْهِمْ یَقُولُ [یقولون‏]
شبى، در اواخر شب حضرت محمد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-و تمام فرشتگان و پیامبرانى را که در دعاى گذشته بر آنان درود فرستادم، در خواب دیدم، در حالى که حضرت محمد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-به من می‌فرمود:

یَا أُمَّ دَاوُدَ أَبْشِرِی وَ کُلَّ مَنْ تَرِینَ مِنْ إِخْوَانِکِ [أخواتک‏] وَ فِی رِوَایَهٍ أُخْرَى مِنْ أَعْوَانِکِ وَ إِخْوَانِکَ وَ کُلُّهُمْ یَشْفَعُونَ لَکِ
اى امّ داوود، به تو و همه‌ى برادرانت-و بنابر روایت دیگر: و یاران و برادرانت-مژده باد، که همگى براى تو شفاعت خواهند کرد

وَ یُبَشِّرُونَکِ بِنُجْحِ حَاجَتِکِ وَ أَبْشِرِی فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یَحْفَظُکِ وَ یَحْفَظُ وَلَدَکِ وَ یَرُدُّهُ عَلَیْکِ
و تو را به برآوردن حاجتت مژده می‌دهند و تو را بشارت باد که خداوند متعال تو و فرزندت را حفظ نموده و آن را به تو باز می‌گرداند.

قَالَتْ فَانْتَبَهْتُ فَمَا لَبِثْتُ إِلَّا قَدْرَ مَسَافَهِ الطَّرِیقِ مِنَ الْعِرَاقِ إِلَى الْمَدِینَهِ لِلرَّاکِبِ الْمُجِدِّ الْمُسْرِعِ الْعَجِلِ حَتَّى قَدِمَ عَلَیَّ دَاوُدُ فَسَأَلْتُهُ عَنْ حَالِهِ
از خواب بیدار شدم و فقط به اندازه‌ى فاصله‌ى «عراق» تا «مدینه» براى سوارى که مرکبش را تند و با شتاب براند، گذشته بود که «داوود» به خانه بازگشت. از حال او پرسیدم.

فَقَالَ إِنِّی کُنْتُ مَحْبُوساً فِی أَضْیَقِ حَبْسٍ وَ أَثْقَلِ حَدِیدٍ وَ فِی رِوَایَهٍ وَ أَثْقَلِ قَیْدٍ إِلَى یَوْمِ النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ فَلَمَّا کَانَ اللَّیْلُ رَأَیْتُ فِی مَنَامِی کَأَنَّ الْأَرْضَ قَدْ قُبِضَتْ لِی
گفت: تا روز نیمه‌ى رجب، در بند و زنجیر و در بدترین زندان‌ها بودم. وقتى شب شد، در خواب دیدم که گویى زمین براى من درنوردیده شد

فَرَأَیْتُکِ عَلَى حَصِیرِ صَلَاتِکِ وَ حَوْلَکِ رِجَالٌ رُءُوسُهُمْ فِی السَّمَاءِ وَ أَرْجُلُهُمْ فِی الْأَرْضِ یُسَبِّحُونَ اللَّهَ تَعَالَى حَوْلَکِ
و دیدم که تو بر روى حصیر مخصوصى که بر روى آن نماز می‌گزارى، نشسته‌اى و مردانى در کنار تو نشسته‌اند که سرهایشان در آسمان و پاهایشان در زمین است و مشغول تسبیح خدا هستند.

فَقَالَ لِی قَائِلٌ مِنْهُمْ حَسَنُ الْوَجْهِ نَظِیفُ النُّورِ طَیِّبُ الرَّائِحَهِ خلت [خِلْتُهُ‏] جَدِّی رَسُولَ اللَّهِ ص أَبْشِرْ یَا ابْنَ الْعَجُوزَهِ الصَّالِحَهِ
یکى از آنان که صورتى زیبا و لباسى پاکیزه و بویى خوش داشت و به گمان من، رسول خدا -صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-بود، به من گفت: اى پسر پیرزن شایسته، تو را بشارت باد!

فَقَدِ اسْتَجَابَ اللَّهُ لِأُمِّکَ فِیکَ دُعَاءَهَا فَانْتَبَهْتُ وَ رُسُلُ الْمَنْصُورِ عَلَى الْبَابِ فَأُدْخِلْتُ عَلَیْهِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ فَأَمَرَ بِفَکِّ الْحَدِیدِ عَنِّی
که خداوند دعاى مادرت را اجابت نمود. از خواب بیدار شدم و دیدم که پیک‌هاى «منصور» دم در ایستاده‌اند. در دل شب، مرا به حضور «منصور» بردند و او دستور داد که زنجیر از دست و پاى من باز نموده

وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ وَ أَمَرَ لِی بِعَشَرَهِ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ حُمِلْتُ عَلَى نَجِیبٍ وَ سُوِّقْتُ بِأَشَدِّ السَّیْرِ وَ أَسْرَعِهِ حَتَّى دَخَلْتُ الْمَدِینَهَ
و به من نیکى و احسان کنند و نیز دستور داد که  ده هزار  درهم به من بدهند و بر شتر راهوار سوار کرده و با سرعت و شتاب براندند، تا این‌که وارد «مدینه» شدم.

قَالَتْ أُمُّ دَاوُدَ فَمَضَیْتُ بِهِ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ [الصَّادِقِ‏] ع فَقَالَ ع إِنَّ الْمَنْصُورَ رَأَى أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیّاً ع فِی الْمَنَامِ
امّ داوود در ادامه می‌گوید: «داوود را به خدمت امام صادق-علیه السّلام-بردم. فرمود: «منصور» ، امیر مؤمنان-علیه السّلام-را در خواب دید

یَقُولُ لَهُ أَطْلِقْ وَلَدِی وَ إِلَّا أَلْقَیْتُکَ فِی النَّارِ وَ رَأَى کَأَنَّ تَحْتَ قَدَمَیْهِ النَّارَ فَاسْتَیْقَظَ وَ قَدْ سُقِطَ فِی یَدَیْهِ فَأَطْلَقَکَ یَا دَاوُدُ
و على-علیه السّلام-به او فرمود: فرزندم را آزاد کن، وگرنه تو را در آتش جهنم می‌افکنم و خود را در حالى دید که گویى زیر پاهایش آتش جهنم قرار دارد. از خواب بیدار شد و مجبور شد که تو را-اى داوود-آزاد کند.»

قَالَتْ أُمُّ دَاوُدَ فَقُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ یَا سَیِّدِی أَ یُدْعَى بِهَذَا الدُّعَاءِ فِی غَیْرِ رَجَبٍ- قَالَ نَعَمْ یَوْمَ عَرَفَهَ
امّ داوود چنین ادامه می‌دهد: «به امام صادق-علیه السّلام-عرض کردم: اى آقاى من، آیا این دعا را در غیر ماه رجب هم می‌شود خواند؟ فرمود: «بله، در روز عرفه.

وَ إِنْ وَافَقَ ذَلِکَ یَوْمَ الْجُمُعَهِ لَمْ یَفْرُغْ صَاحِبُهُ مِنْهُ حَتَّى یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُ‏ وَ فِی کُلِّ شَهْرٍ إِذَا أَرَادَ ذَلِکَ صَامَ الْأَیَّامَ الْبِیضَ
اگر آن روز جمعه باشد و دعاکننده دعا را به پایان نمی‌برد، مگر این‌که خداوند او را می‌آمرزد و در همه‌ى ماه‌ها اگر انسان خواست این دعا را بخواند، ایام بیض و روزهاى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه را روزه می‌گیرد

وَ دَعَا بِهِ فِی آخِرِهَا کَمَا وَصَفْتُ وَ فِی رِوَایَتَیْنِ قَالَ نَعَمْ فِی یَوْمِ عَرَفَهَ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ دَعَا فَإِنَّ اللَّهَ یُجِیبُ إِنْ شَاءَ اللَّه‏
و پس از آن، این دعا را به صورتى که پیش از این یادآور شدم، می‌خواند.» در دو روایت دیگر آمده است که امام صادق-علیه السّلام- چنین پاسخ داد: «بله، در روز عرفه و در هر روز که خواست می‌تواند این دعا را بخواند و ان شاء اللّه تعالى، خداوند دعاى او را اجابت می‌کند.»

[1]) سوره الفاتحه
[2]) سوره الاخلاص
[3]) سوره الکوثر
[4]) سوره البقره، آیات 255-257
[5]) سوره الانعام
[6]) سوره الاسراء
[7]) سوره الکهف
[8]) سوره لقمان
[9]) سوره یس
[10]) سوره الصافات
[11]) سوره السجده
[12]) سوره الشوری
[13]) سوره الدخان
[14]) سوره الفتح
[15]) سوره الواقعه
[16]) سوره الملک
[17]) سوره القلم
[18]) سوره الانشقاق
[19]) سوره الرحمن، آیه 27
[20]) سوره الشوری، آیه 11
[21]) سوره آل عمران، آیه 18-19
[22]) سوره البقره، آیه 117
[23]) سوره النساء، آیه 34