در مورد قرائت «حفص از عاصم» توضیح دهید؟
پس از نزول قرآن، عده‌اى از یاران پیامبر آن را می‌نوشتند و عده‌اى تنها به قرائت پیامبر گوش فرا می‌دادند و پس از تکرار قرائت به وسیله پیامبر یا یکى از یاران آن حضرت برخى از مسلمانان موفق می‌شدند قرآن را حفظ کنند.
توجه ویژه پیامبر به قرآن و آیاتى که درباره تعلیم و تربیت و آموختن قرآن، وجود دارد باعث شد تا در همان صدر اسلام مسلمانان براى یادگیرى قرآن اهمیت فوق العاده‌اى قائل شوند و از این رو اولین اساتید و آموزگاران قرآن که شامل یاران پیامبر بودند پدید آمدند. برخى از این اساتید عبارتند از: امام على(علیه السلام)، عبدالله بن مسعود، زید بن ثابت و ابى بن کعب و… که به این اساتید طبقه اول قراء گفته می‌شود. این افراد نیز شاگردان برجسته‌اى تربیت کردند که از جمله می‌توان به عبدالله بن عباس، ابوالاسود دئلى و ابوعبدالرحمن سلمی اشاره کرد، که همگى از شاگردان امام على(علیه السلام) بودند.
ابوعبدالرحمن سلمی نیز به نوبه خود شاگردانى تربیت کرد، که یکى از آنها «عاصم» بود. عاصم نیز چند شاگرد ممتاز داشت که یکى از آنها حفص بن سلیمان است.
قرآنى که هم اکنون در دست ما است با قرائت این استاد است. در واقع حضرت على قرآن را به ابوعبدالرحمن سلمی و او به عاصم و عاصم به حفص آموخته است.[3]
————–
[3]. نام کامل او «عاصم بن ابى النجود اسدى» است. وى متوفاى سال 128 قمرى و قارى کوفه بود. (آیه الله معرفت، علوم قرآن).