مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ

ترجمه مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ: بردگانشان (غلام یا کنیزی را که برده شخصی می شد از آن سو مُلک یمین او می خواندند که در مقابل هزینه زندگیش، تمامی منافع عملش برای مالکش بود،از آنجا که منع برده داری در اسلام به صورت دفعی قابل اجرا نبود، اسلام در قبال بردگان رویه ای پیش گرفت که به تدریج منجر به محو برده داری گردید . آزاد کردن برده به عنوان یک امر مستحب وتعیین کفاره ی آزاد کردن برده، برای پاره ای از گناهان از این اقدامات بود.اسلام سفارش کرده بود که مولا با عبد خود معامله پدر و فرزندی نموده و او را یکی از اهل بیت خود حساب کنند.رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) با غلامان و خدمتکاران خود غذا می‏خورد ، نشست و برخاست می‏کرد، در خوراک و پوشاک و امثال آن هیچ تقدمی برای خود نسبت به آنان قائل نبود. وتوصیه می نمود که بر غلام و کنیز سخت نگیرند و آنان را شکنجه ندهند و ناسزا نگویند و ظلم روا ندارند غلامان و کنیزان اجازه ازدواج با خود یا غیر بردگان را داشتند و شهادت دادن آنها در محکمه ها قابل قبول بود. حتی برخی از بردگان عهده دار مسئولیتهای مهم از جمله امیری لشکریان گردیدند.برخی از بزرگترین صحابه رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) مانند سلمان فارسی و بلال حبشی زمانی جزء بردگان بودند)