ترجمه کَظِیمٌ : آنکه با وجود ناراحتی زیاد سخنی نمی گوید و ناراحتیش را پنهان می کنند – آنکه دم نمی زند(کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است ، وقتی میگویند کظم خود را گرفت ، یعنی جلو نفس خود را گرفت ، و کظوم به معنای حبس کردن نفس است ، که خود کنایه از سکوت است ، همچنانکه در هنگام توصیف و مبالغه در باره سکوت میگویند : فلانی نفسش بیرون نمیآید ، و دم نمیزند یعنی بسیار کم حرف است و کظم فلان یعنی نفس فلانی حبس شد ، و از این باب است جمله اذ نادی و هو مکظوم یعنی ندا کرد در حالی که نفسش گرفته شده بود ، و همچنین کظم غیظ ، حبس آنست و جمله و الکاظمین الغیظ بهمین معنا است )