فضیلت قرائت قرآن با صدای حزین از دیدگاه روایات
1-قال رسولالله صلّی الله علیه و آله:
إنّ القرآنَ نَزَلَ بالحُزنِ، فإذا قرأتُمُوه، فابکُوا فإن لَم تَبکُوا، فَتَباکُوا.
براستی قرآن همراه با حزن نازل شده است. بنابریان این هنگامی که قرآن میخوانید گریه کنید. و اگر گریه نکردید، حالت گریه بر خود گیرید. (جامعالأخبار/57؛ و أمالی المرتضی1/25)
2-قال رسولالله صلّی الله علیه و آله:
أحسَنُ النّاسِ قِراءَهً مَن إذا قَرَأ القُرآنَ یَتَحَزَّنُ فیهِ.
نیکوترین مردمان در قرائت کسی است که به هنگام قرائت قرآن صدایش را حزنانگیز کند. (کنزالعمال1/602)
3-قال الصادق علیهالسلام:
إن القرآن نَزَلَ بالحُزنِ. فاقرَؤُوهُ بالحَزنِ.
همانا قرآن همراه با اندوه فرود آمده است. پس آن را همراه با حزن بخوانید. (الکافی2/614)
4-قال الکاظم علیهالسلام:
کانَ الکاظِمُ عَلیهِالسّلام إذا قرأ یُحزِّنُ، و یَبکی و یَبکی السامِعُون لِتِلاوتِهِ.
هنگامی که امام کاظم علیهالسلام قرآن میخواند، صدایش را حزنانگیز میکرد و میگریست و شنوندگان تلاوت حضرتش نیز میگریستند. (الإرشاد2/235)
5-قال الصادق علیهالسلام:
کان الکاظِم عَلیهالسّلام: إذا قرأ کانَت قراءتُهُ حُزناً و کأنّما یُخاطِبُ إنساناً.
وقتی امام کاظم علیهالسلام قرآن میخواند، قرائتش اندوهناک بود. چناان بود که انسانی را مورد خطاب قرار میدهد. (الدعوات/23)