مقام قرآن

مقام قرآن از دیدگاه روایات

1-قال رسول‏الله صلّی ‏الله علیه و آله:
یا علیّ سَیِّدُ الکَلامِ القرآنُ.
ای علی سرور کلام، قرآن است. (تفسیر أبی‏الفتوح 2/319)

2-قال رسول‏الله صلّی ‏الله علیه و آله:
القرآنُ غِنیً لاغِنی دُونَهُ و لافَقرَ بَعدَهُ.
قرآن، توانگری است که بالای آن توانگری نیست و از پس آن فقری نیست. (تفسیر أبی‏الفتوح 11/10-11)

3-قال رسول‏الله صلّی ‏الله علیه و آله:
فضلُ القرآنِ علی سائرِ الکلامِ، کَفَضلِ الله علی خلقِه.
برتری قرآن بر سایر سخنان، همانند برتری خداست بر بندگانش. (جامع‏الأخبار47؛ و تفسیر أبی‏الفتوح1/10)

4-قال رسول‏الله صلّی‏ الله علیه و آله:
أصدقُ القَولِ و أبلَغُ المَوعظه و أحسنُ القَصَص، کتاب‏الله.
راست‏ترین گفتار و رساترین موعظت و نیکوترین قصه‏ها کتاب خداست. (أمالی‏الصدوق/394)

5-قال علیّ علیه‏السلام:
أفضلُ الذِّکرِ القرآنُ، بِهِ تُشرَحُ الصُدورُ، و تَستَنیرُ السَّرائِرُ.
برترین ذکر قرآن است، بدو سینه‏ها گشاده شود و درون‏ها روشن. (شرح غرر الحکم 2/450)

6-قال علیّ علیه‏السلام:
فیه ربیعُ القلوبِ و یَنابیعُ العلمِ، و ما لِلقَلبِ جِلاءٌ غَیرُه.
در قرآن بهار دل‏ها، چشمه‏های دانش است. و دل را جز آن جلایی نیست. (نهج‏البلاغه/254، خطبه 176)

7-قال علیّ علیه‏السلام:
إنّ القرآنَ ظاهَرهُ أنیقٌ، و باطنُه عمیقٌ.لاتَفنی عَجائبُهُ و لاتَنقَضی غَرائبُهُ وَ لاتُکشَفُ الظُّلُماتُ إلّا بِهِ.
همانا ظاهر قرآن شگفت‏انگیز و نیکو، و باطنش ژرف و عمیق است.عجایب آن پایان نپذیرد و غرایبش به انجام نرسد و تاریکی‏ها جز به آن زدوده نگردد. (الکافی2/599؛ و نهج‏البلاغه/61، خطبه 18؛ و ارشادالقلوب/8)

8-قال علیّ‏بن‏الحسین علیه‏السلام:
لَو ماتَ مَن بَینَ المَشرقِ و المَغربِ لَما استَوحَشتُ بَعدَ أن یَکونَ القرآنُ مَعی.
اگر همه آنان که بین مشرق و مغرب‏اند بمیرند وحشت نکنم آنگاه که قرآن با من باشد. (الکافی2/602؛ تفسیر‏ العیاشی1/32)

9-قال الصادق علیه‏السلام:
لَقَد تَجَلَّی اللهُ لِخَلقِهِ فی کلامه، ولکِنهم لایُبصِرُونَ.
خداوند در کلامش برای خلقش تجلی کرده ولکن ایشان بصیرت ندارند. (التنبیهات‏العلیه/139؛ و عوامل‏اللالی4/116)