فرقان یعنى چه؟
«فرقان» در اصل، مصدر به معناى فرق گذاردن است؛ لیکن در قرآن به معناى اسم فاعلى یعنى فارق و جداکننده به کار رفته و در بسیارى از موارد می توان آن را به معناى جدا کننده حق از باطل گرفت22. فرقان در برخى روایات به آیات محکم اطلاق شده، ولى قرآن همه آیات را شامل است23.
گفتنى است که این وصف از زبان پیامبر(ص) درباره حضرت على(ع) نیز به کار رفته است، زیرا آن بزرگوار در قیامت، جدا کننده مؤمنان از کافران و بهشتیان از دوزخیان خواهد بود24.
—————
22. ر.ک: راغب اصفهانى، مفردات الفاظ القرآن، ص 63 ـ 64.
23. کلینى، کافى، ج2، ص630 ، ح11. (کتاب فضل القرآن، باب النوادر).
24. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ج1، ص9؛ قندوزى، ینابیع الموده، ج1، ص455 و ج2، ص402؛ محمد کراجکى، کتاب التعجب، ص35.