«مَنِىّ» در اصل از ماده «مَنْى» (بر وزن سعى) به معنى تقدیر و اندازه گیرى است؛ و از آنجا که آب نطفه، اندازه گیرى یک انسان یا حیوان را در بردارد، این واژه به آن اطلاق شده است؛ و مرگ را از این رو «مَنیّه» می گویند که اجل مقدّر انسان یا حیوان است.
«مَنِىّ» در اصلاز ماده «مَنْى» (بر وزن سعى) به معنى تقدیر و اندازه گیرى است؛ و از آنجا که آب نطفه، اندازه گیرى یک انسان یا حیوان را در بردارد، این واژه به آن اطلاق شده است؛ و مرگ را از این رو «مَنیّه» می گویند که اجلمقدّر انسان یا حیوان است.
اطلاق واژه «تمنى» بر آرزوها به خاطر آن است که انسان آن را در دل تصویر و اندازه گیرى می کند؛ و چون بسیارى از آرزوها با واقعیّت مطابق نیست؛ واژه «اُمْنِیّه» گاه به معنى دروغنیز آمده است.(1)،(2)
پی نوشت:
(1). المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانى حسین بن محمد، تحقیق: صفوان عدنان داود، دارالعلم- الدار الشامیه، دمشق –بیروت، چاپ: اول، 1412 ق، ص 779؛ مجمع البحرین، طریحى فخر الدین، تحقیق: سید احمد حسین، کتابفروشى مرتضوى، تهران، چاپ سوم، 1375 ش، ج 1، ص 339؛ لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 ق، ج 15، ص 292.
(2). پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 هـ ش، چاپ نهم، ج 2، ص 75.