وقایع روز 13 جمادی الاول
شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
بنا بر نقل پاره‌ای از روایات، شهادت حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) 75 روز پس از شهادت جانگداز پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) یعنی در سیزدهم جمادی‌الاول سال 11 هـ .ق. واقع شد.
حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) اقیانوس بیکران فضایل و خوبیها بودند که رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) در مناسبتهای مختلف به بیان گوشه ای از فضایل این بانوی بزرگوار می‌پرداختند. اگر چه بنا بر فرمایش مولایمان امام صادق(علیه السلام) عقول بشری از معرفت و شناخت حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) عاجزند.
در روایتی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) آمده است: « اگر همه خوبیها و فضیلت‌ها در شخصیتی جمع گردد، آن شخص فاطمه است؛ بلکه او بالاتر است. همانا دخترم فاطمه (علیهما السلام) در وجود و بزرگواری و کرامت بهترین فرد روی زمین است».
امام حسن عسکری(علیه السلام) می‌فرمایند: « ما حجت‌های خدا بر خلق هستیم و جده ما فاطمه حجت خدا بر ماست».
باید گفت: بعد از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) چه زود حرفها و سفارش‌های آن حضرت را فراموش نمودند؟! و چگونه حق پیامبر را در مورد دخترش رعایت کردند؟! فاطمه ای که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) در حضور عام و خاص در موردشان می‌فرمودند:«فاطمه بضعه منّی من آذاها فقد آذانی ؛ فاطمه پاره تن من است؛ هر کس او را اذیت کند به تحقیق مرا اذیت نموده است». پس از رحلت پیامبر آماج بزرگترین مصیبتها و غربتها و مظلومیتها واقع شدند. آنان که به ظاهر خود را اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله) می پنداشتند، در خانه او را به آتش کشیدند و شوهر گرامی اش امیرمؤمنان امام علی (علیه السلام) را با زور برای بیعت به مسجد بردند و در این میان جگرگوشه اش محسن را به شهادت رساندند و پهلوی آن بانوی گرامی را که برای حمایت از ساحت مقدس ولایت در برابر دشمنان ایستاده بود، شکستند که در اثر همین آزارها در فاصله اندکی پس از رحلت نبی گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) به شهادت رسیدند.
آری! بانوی دو عالم پس از شهادت پدر گرامی شان تمام غم‌ها و دردها را در حمایت از ساحت مقدس ولایت به جان خریدند و مانند شمعی در اندک زمان سوختند و آب شدند. بانویی که امام صادق(علیه السلام) در وصف حال غم انگیز ایشان چنین می‌فرمایند: «بعد از پیامبر(صلی الله علیه و آله) حضرت زهرا(سلام الله علیها) پیوسته در بستر افتاده بودند و جسم ایشان ضعیف و از شدت غصه بدنشان لاغر شده بود».
پس از شهادت مظلومانه حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بنا بر وصیت آن حضرت،امیرمؤمنان امام علی(علیه السلام) بدنشان را شبانه غسل دادند و در اوج غربت، شبانه به خاک سپردند.
به راستی چرا تنها دختر پیامبر(صلی الله علیه و آله) در بهار جوانی با فاصله ای اندک پس از پدر گرامیشان از این جهان رخت بر می‌بندند و مخفیانه و به دور از چشم همگان در دل شب، غریبانه به خاک سپرده می‌شوند و آن حضرت حتی به خلیفه وقت هم اجازه نمی‌دهد در مراسم تدفین او حاضر گردد؟