وقایع روز 9 ربیع الاول
روز 9 ربیع الاول
١ـ آغاز امامت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف
٢ ـ قتل عمر بن خطاب
٣ ـ قتل عمر بن سعد
1ـ آغاز امامت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در هشتم ربیع الاول سال 260 هـ .ق. حضرت بقیه الله الأعظم علیه السلام ، بر مسند امامت تکیه زدند.
آری! نهم ربیع الاول، مصادف با آغاز امامت موعودی است که چشم همه عاشقان و شیفتگان عدالت و انسانیت به راه اوست. او خواهد آمد تا جهان را از عدل و داد پر کند؛ همان گونه که از ظلم و جور پُر شده است.
2 ـ قتل عمر بن الخطاب
2- عمر بن الخطاب در روز نهم ربیع الاول سال 23 هـ .ق. به دست ابولؤلؤ که نامش فیروز و غلام مغیره بن شعبه بود به هلاکت رسید. ماجرای قتل چنین بود که ابولؤلؤ هنگام طلوع فجر وارد مسجد شد و قبل از تکبیر نماز صبح با خنجری که در دست داشت، ضربه ای بر کتف وضربه ای دیگر بر پهلوی عمر وارد ساخت که بر اثر این ضربات خلیفه نقش بر زمین شد. جماعتی از مردم جلو رفتند و وی را به خانه‌اش بردند.
هنگامی که عمر را به خانه بردند برایش طبیب حاضر کردند. طبیب از عمر پرسید: « چه شرابی برای تو دوست داشتنی تر است؟» عمر گفت: «نبیذ»!، لذا مقداری نبیذ تهیه کردند که وقتی خلیفه آن را خورد، از قسمت های ضربت خورده خارج شد. از آنجا که آن شراب با خون هم رنگ بود. مشخص نشد که این مایع خون است یا نبیذ؛ لذا دوباره مقداری شیر به وی دادند؛ شیر را خورد و از محلی که ضربه های ابولؤلؤ بر بدنش وارد شده بود، خارج شد. طبیب به عمر گفت: «دیگر امیدی به زنده ماندنت نیست، هر کاری که داری انجام بده». سرانجام ضربه‌های ابولؤلؤ کارگر شد و عمر به قتل رسید و او را در کنار ابوبکر دفن کردند.
مدت خلافت عمر، ده سال و شش ماه بود و او اولین کسی بود که خود را امیرالمؤمنین نامید! نخستین کسی که او را با این لقب غصبی در منبر خطاب کرد ابوموسی اشعری بود.
عمر کسی بود که به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) در بستر بیماری، نسبت هذیان داد! در خانه فاطمه زهرا سلام الله علیها، آن خانه وحی و امامت را در جریان سقیفه به آتش کشید. جگر گوشه حضرت زهرا سلام الله علیها ـ حضرت محسن بن علی علیه السلام ـ را در روز سقیفه و ماجرای بیعت گرفتن از حضرت علی علیه السلام به شهادت رساند؛ به قنفذ ملعون دستور داد تا به دختر پیامبرخدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، حضرت زهرا سلام الله علیها تازیانه بزند؛ قباله فدک را از حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها گرفت و به آن حضرت جسارت کرد . متعه حج ومتعه نساء را حرام کرد. با همراهی ابوبکر سهم ذوی القربی را نداد ؛ به نخواندن نماز برای کسی که آب نیافته است، فتوا داد و جهل خود را نسبت به احکام شریعت و معارف قرآن را یک بار دیگر برملا ساخت؛ بارها وبارها می‌گفت: «همه مردم از عمر داناتر و فقیه ترند»!
3 ـ قتل عمر بن سعد
در نهم ربیع الاول سال 67 هـ .ق. عمر بن سعد فرمانده ظالم سپاه یزید در کربلا، به دستور جناب مختار ثقفی به درک واصل شد. جریان قتل به این صورت بود که عمر بن سعد با شفاعت « جعده بن هبیره » که فرزند خواهر امیرالمؤمنین علیه السلام بود، از مختار با این شرط که از خانه‌اش خارج نشود، امان نامه گرفت. ولی مختار در پی بهانه ای بود تا عمر بن سعد را به قتل برساند؛ زیرا نمی‌توانست ستم‌های بی رحمانه او را نسبت به اهل بیت علیهم السلام نادیده بگیرد؛ از این رو به مختار خبر دادند که عمر بن سعد شب گذشته در مکانی خارج از کوفه به نام «حمام» حضور داشته است. مختار که دنباله چنین بهانه‌ای بود، فوراً به یکی از فرماندهانش به نام «ابو عُمره» دستور داد تا وی را به هلاکت برساند. ابوعُمره نیز به همراه دوازده تن از یارانش به خانه عمر بن سعد وارد شدند واو را به هلاکت رساندند و سرش را به نزد مختار آوردند. مختار هم دستور داد سر او را به حضور محمد بن حنفیه و اهل بیت امام حسین علیه السلام در مدینه بفرستند.