طبیب را تو بیاری، حبیب را تو بخوانی
دلم غریب؛ خوشا این غریب را تو بخوانی
دعای این دل شرمنده مستجاب نگردد
مگر که آیۀ «أمّن یُجیب» را تو بخوانی
عجیب قصۀ اصحاب کهف نیست، می‌آیی
که قصه‌های شگفت و عجیب را تو بخوانی
خوشا مُکبّر قد قامت الصلات تو باشم
نماز این غزل ناشکیب را تو بخوانی
حسین «نصرُ من الله» را نوشت به خونش
به شرط اینکه «وَ فتحٌ قریب» را تو بخوانی
——
شاعر: مهدی جهاندار