اطعام مومنان و شادمانی در روز نهم ربیع الاول (مفاتیح الجنان)
اعمال ماه ربیع الاول؛ مستحب است در این روز اطعام برادران مؤمن و خوشنود گردانیدن ایشان و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن جامه هاى نو و شکر و عبادت حق تعالى کردن و این روز روز برطرف شدن غم ها است و روز بسیار شریفى است و چون روز هشتم ماه وفات امام حسن عسکرى علیه السلام بوده این روز روز اول امامت حضرت صاحب الزمان ارواح العالمین فداه و سبب مزید شرافتش خواهد بود.
اطعام مومنان و شادمانی در روز نهم ربیع الاول (زاد المعاد)
اعمال ماه ربیع الاول؛ و اما روز نهم این ماه و مستحب است در این روز اطعام برادران مؤمن و خوش‌بو گردانیدن ایشان و توسعه دادن بر عیال خود و دیگران و پوشیدن جامه‌هاى نو و شکر و عبادت حق تعالى و این روز برطرف شدن غم‌هاست و روز روزه داشتن نیست.
مؤلّف گوید که از نقل این بزرگواران معلوم شد که بر فضیلت این روز و وقوع این قضیۀ مبارکه در آن احادیث بسیار وارد شده است و در اعصار سابقه میان شیعه مشهور بوده است و برخلافش روایتى به نظر این قاصر نرسیده است و اتفاق مؤرخان عامّه با احادیث معتبره معارضه نمی‌کند و اگر کسى استبعاد کند که چنین واقعۀ عظیمی که سبب حزن جمعى و سرور جمعى گردد چون می‌تواند بود که مضبوط نماند، جواب آن است که این واقعه از واقعۀ وفات حضرت رسالت صلّى اللّه علیه و آله و شهادت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام عظیم‌تر نیست و در هریک از آنها خلاف میان خاصّه و عامّه هست و در واقعۀ اوّل اتفاق دارند عامّه، برخلاف آنچه مختار شیعه است. و اگر گویند که باعثى بر افتراى ایشان در این‌جا نیست، جواب می‌گوییم که شبهه در دو جارى است و باعث قوى در این‌جا هست، زیرا که ممکن است که براى دفع شماتت شیعیان اخفاى آن نموده باشند و على اىّ حال، چون مدار علماى خاصّه و عامّه بر آن است که در مستحبّات به احادیث ضعیفه متمسّک می‌شوند، بنابر احادیث صحیحه که از ائمّه علیهم السّلام وارد شده است که هرکه از خدا ثوابى به او برسد بر عملى و آن را به جا آورد آن ثواب به او داده می‌شود هرچند چنان نباشد که به او رسیده است، پس اگر اعمال این روز را که نوعش از شارع وارد شده باشد و مخالفتى با آیات و اخبار نداشته باشد کسى به عمل آورد خوب خواهد بود و مستحقّ ثواب خواهد گردید و بعضى می‌گویند که عمر بن سعد-علیه اللّعنه-در این روز به جهنّم واصل شده است.
اگر چنین باشد این شرافت نیز براى آن کافى است.