اولین بار چه کسى از زیارت قبر پیامبر حضرت محمد (ص) جلوگیرى کرد؟
حاکم نیشابورى (متوفاى 405 ه خ) از داود بن ابو صالح نقل می کند:
روزى مروان حَکَم دید که شخصى صورت خود را بر قبر پیامبر (ص) گذاشته است، با شتاب سوى او آمد و گردن او را گرفته، از جاى بلند کرد و گفت: می دانى چه می کنى؟! منظور وى این بود که چرا به زیارت سنگ و کلوخ آمده اى! زائر که ابو ایوب انصارى- از صحابه پیامبر (ص)- بود گفت: آرى خوب می دانم که چه می کنم! من هرگزبه زیارت سنگ نیامده ام، بلکه به زیارت پیامبر (ص) آمده ام.
از رسول اللّه (ص) شنیدم که فرمود: «بر دین خدا گریه نکنید اگر متولّیانش اهل بودند، و آنگاه که نااهلان برآن حکم راندند، برایش بگریید.»
جالب است که این حدیث را حاکم و ذهبى هر دو صحیح می دانند!
از این رخداد تاریخى به خوبى روشن می شود که ریشه این تفکّر از بنىامیه و به خصوص مروان بن حکم؛ همان طرد شده رسول اللّه (ص) است. (مستدرک حاکم، ج 4، ص 560)