دعای شب بیست و هفتم رمضان براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی و الثلاثون فیما نذکره مما یختص باللیله السابعه و العشرین من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و یکم اعمال و دعاهای وارد شده در شب بیست و هفتم ماه، (اولین دعای مخصوص شب بیست و هفتم رمضان):
وَ مِنْ ذَلِکَ دُعَاءٌ وَجَدْنَاهُ فِی کُتُبِ أَصْحَابِنَا الْعَتِیقَهِ وَ هُوَ دُعَاءُ لَیْلَهِ سَبْعٍ وَ عِشْرِینَ مِنْهُ
دعاى مخصوص شب بیست و هفتم براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه-
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ بَدَائِعَهُ بِقُدْرَتِهِ وَ مَلَکَ الْأُمُورَ بِعِزَّتِهِ وَ عَدَلَ فَلَا یَجُورُ وَ أَنْصَفَ فَلَا یَحِیفُ
ستایش خدا را که به قدرت خویش پدیده‌هاى نو و شگفت را آفرید و به عزّت خود امور را در اختیار خود گرفت و دادگرى نمود و ستم روا نداشت و انصاف ورزید و بیداد ننمود.
وَ کَیْفَ یَجُورُ وَ یَحِیفُ عَلَى مَنْ سَمَّاهُ بِالضَّعْفِ وَ قَرَعَهُ بِالْفَقْرِ وَ نَبَّهَهُ عَلَى الْغِنَاءِ [الْغِنَى] الْأَکْبَرِ مِنْ رِضْوَانِهِ
چگونه ستم و بیداد روا می‌دارد به کسى که نام ناتوانى و نشان نیازمندى بر او نهاده و بر بزرگ‌ترین بى‌نیازى از خشنودى‌اش آگاهانیده
وَ دَعَاهُ إِلَى الْحَظِّ الْأَوْفَرِ مِنْ غُفْرَانِهِ وَ أَشْرَعَ لَهُ إِلَى ذَلِکَ السَّبِیلَ وَ أَمَرَهُ أَنْ یَلِجَهَا بِصَالِحِ الْعَمَلِ
و به‌سوى بیشترین بهره از آمرزشش فراخوانده و راه رسیدن به آن را براى او هموار کرده و دستور داده است که با عمل شایسته در آن رهسپار گردد؟ !
لَمْ یُتَّهَمْ بِالشَّقْوَهِ مَنْ أَمَرَ بِالرَّحْمَهِ وَ بِالْجَوْرِ عَلَى الْعَبِیدِ بَلْ أَوْجَبَ الْعِقَابَ عَلَى فَاسِقِهِمْ وَ الثَّوَابَ لِمَنْ نَهَاهُمْ
هرگز به بدبخت کردن متّهم نمی‌گردد کسى که به رحمت فرمان داده و وعده‌ى کیفر در برابر ستم بر بندگان داده، بلکه گناهکاران را مستوجب کیفر و [کسانى را که گناهکاران را از گناه بازمی‌دارند]مستحقّ پاداش دانسته است،
مَنْ هُوَ أَشْفَقُ عَلَیْهِمْ مِنْ أُمِّ الْفُرُوخِ عَلَى فَرْخِهَا تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا یَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّاً کَبِیراً
خدایى که از مهربانى مادر به جوجه‌هایش، مهربان‌تر است، بسیار بلندپایه باد خداوند از آنچه ستمگران درباره‌ى او می‌گویند.
سُبْحَانَ مَنْ صَوَّمَنِی عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَ مَنْ فَرَقُهُ بِمَا یُوَرِّطُنِی فِی أَلِیمِ الْعَذَابِ
پاکا خدایى که دستور روزه‌دارى از خوراکى و نوشیدنى به من داد و از افتادن در باتلاق عذاب دردناک بیم داد
فیخلصنی [یُخَلِّصُنِی] مِنَ الْعِقَابِ بِصِیَامٍ واجب [أَوْجَبَ] لِیَ الثَّوَابَ بِصِیَامٍ لَهُ
تا به واسطه‌ى روزه‌اى که پاداش او را در پى داشت، از کیفر خود رهایى دهد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى أَنْ هَدَانِی وَ عَافَانِی وَ کَفَانِی کَمَا یَسْتَحِقُّ الْجَوَادُ الْکَرِیمُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
ستایش خدا را که مرا هدایت نمود و عافیت بخشید و کفایت نمود، همان گونه که بخشنده‌ى بزرگوار شایسته‌ى آن است، اى مهربان‌ترین مهربانان،
[وَ صَلَّى اللَّهُ] صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ وَ سَلِّمْ تَسْلِیماً کَثِیراً
بر حضرت محمّد و خاندان پاک و پاکیزه‌ى او درود و سلام ویژه و فراوان بفرست.