دعای شب بیست و هفتم ماه رمضان (مفاتیح الجنان)
اعمال مخصوصه ماه رمضان: دعاهای شب های دهه آخر؛ و از جمله این دعاها است که در کافى سندا و در مقنعه و مصباح مرسلا نقل شده که می گویى در شب بیست و هفتم
یَا مَادَّ الظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاکِناً وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلاً ثُمَّ قَبَضْتَهُ (إِلَیْکَ) قَبْضاً یَسِیراً
اى آنکه سایه خورشید را منبسط نمودى تا همه را فرا گرفت و اگر خواستى ساکن ساختى و خورشید را رهبر آن گردانیدى و پس از انبساط و فرا گرفتن عالم باز اندک اندک قبض کردى
یَا ذَا الْجُودِ وَ الطَّوْلِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْآلاَءِ
اى صاحب جود و کرم و بزرگوارى و نعمتهاى ظاهر و باطن تویى
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَهِ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ
که جز تو خدایى نیست داناى عالم غیب و شهودى و بخشنده و مهربانى
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ یَا قُدُّوسُ یَا سَلاَمُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ
خدایى جز تو نیست اى ذات پاک از هر آلایش اى منزه از هر عیب اى برتر از هر چه هست اى مقتدر و قاهر و غالب اى متکبر
یَا اللَّهُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
اى خدا اى آفریننده اى پدید آرنده اى نگارنده صورتهاى خلق اى خدا اى خدا اى خدا
لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاَءُ
نام هاى نیکو مخصوص توست و نشان هاى مقام بلند و بزرگى و هر انعام و احسان به تو اختصاص دارد
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ فِی السُّعَدَاءِ
از تو درخواست می کنم که بر محمد و آلش درود فرستى و نام مرا در این شب در صف اهل سعادت ثبت فرمایى
وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً
و روح مرا با شهیدان محشور سازى و طاعتم را در مقام علیین رسانى و از اعمال زشتم درگذرى
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی
و مقام یقینى که هرگزاز قلبم جدا نشود و ایمانى که هر شک و ریب را از من دور سازد به من عطا کنى و به هر چه قسمت و نصیبم فرموده اى راضى و خشنودم سازى
وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ
و ما را در دنیا هر چه نیکوست و در آخرت هر چه نیکوست عطا فرمایى و از آتش سوزان دوزخ نگاه دارى
وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ إِلَیْکَ
و در این ماه مرا شکر و ذکر و شوق لقاى خود
وَ الْإِنَابَهَ وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ
و توبه و انابه به درگاهت نصیب فرمایى و بر آنچه محمد و آل محمد علیهم السلام را توفیق عطا فرمودى موفق سازى.
دعای شب بیست و هفتم رمضان (بلدالامین)
وَ لْنُتْبِعْ ذَلِکَ بِأَدْعِیَهِ لَیَالِی اَلْعَشْرِ اَلْأَخِیرِ مِنْهُ مِنْ مُتَهَجِّدِ اَلشَّیْخِ اَلطُّوسِیِّ رَحِمَهُ اَللَّهُ
و به دنبال این دعاها، دعاهایی از متهجد شیخ طوسی رحمه الله در ده شب آخر ماه رمضان، نقل شده است:
اَللَّیْلَهِ اَلسَّابِعَهِ
شب هفتم (یعنی شب بیست و هفتم)
یَا مَادَّ اَلظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاکِناً وَ جَعَلْتَ اَلشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلاً ثُمَّ قَبَضْتَهُ قَبْضاً یَسِیراً
یَا ذَا اَلْجُودِ وَ اَلطَّوْلِ وَ اَلْکِبْرِیَاءِ وَ اَلْآلاَءِ
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ عَالِمُ اَلْغَیْبِ وَ اَلشَّهَادَهِ اَلرَّحْمَنُ اَلرَّحِیمُ
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ یَا قُدُّوسُ یَا سَلاَمُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ
یَا اَللَّهُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا اَللَّهُ یَا اَللَّهُ یَا اَللَّهُ
إِلَى آخِرِهِ کَمَا مَرَّ فِی اَلْأَوَّلِ
تا آخر دعا آنچه قبلاً ذکر شد (دعای شب بیست و یکم ماه رمضان) را می خوانی.
دعای شب بیست و هفتم رمضان (زاد المعاد)
اعمال ماه رمضان؛ به سندهاى معتبر در هرشب از دهه‌ى آخر دعاى مخصوصى از حضرت صادق علیه السّلام وارد شده است و مشتمل بر مطالب دنیا و آخرت است.
دعای شب بیست و هفتم ماه رمضان
یَا مَادَّ الظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ جَعَلْتَهُ سَاکِناً وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا ثُمَّ قَبَضْتَهُ إِلَیْکَ قَبْضاً یَسِیراً
اى آنکه سایه‌ى خورشید را منبسط نمودى تا همه را فراگرفت و اگر می‌خواستى ساکن می‌ساختى و خورشید را رهبر آن گردانیدى و پس از انبساط و فراگرفتن عالم، باز اندک اندک قبض کردى!
یَا ذَا الْجُودِ وَ الطَّوْلِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْآلَاءِ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَهِ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ
اى صاحب جود و کرم و بزرگوارى و نعمتهاى ظاهر و باطن! که جز تو خدایى نیست، داناى عالم غیب و شهودى و بخشنده و مهربانى.
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ یَا قُدُّوسُ یَا سَلَامُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا اللَّهُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ
خدایى جز تو نیست اى ذات پاک از هرآلایش! اى منزه از هرعیب! اى برتر از هرچه هست! اى مقتدر و قاهر و غالب! اى متکبر، اى خدا! اى آفریننده، اى پدیدآرنده، اى نگارنده‌ى صورتهاى خلق!
یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلَاءُ.
اى خدا، اى خدا، اى خدا! نام‌هاى نیکو مخصوص توست و نشان‌هاى مقام بلند و بزرگى و هرانعام و احسان به تو اختصاص دارد.
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ فِی السُّعَدَاءِ
از تو درخواست می‌کنم که بر محمد و آلش درود فرستى و نام مرا در این شب در صف اهل سعادت ثبت فرمایى
وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً
و روح مرا با شهیدان محشور سازى و طاعتم را در مقام علیین رسانى و از اعمال زشتم درگذرى
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی
و مقام یقینى که هرگز از قلبم جدا نشود و ایمانى که هرشک و ریبى را از من دور سازد به من عطا کنى و به هرچه قسمت و نصیبم فرموده‌اى راضى و خشنودم سازى
وَ (آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ) [1] الْحَرِیقِ
و در دنیا هرچه نیکوست و در آخرت هرچه نیکوست به ما عطا فرمایى و ما را از آتش سوزان دوزخ نگاه دارى
وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَهَ وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ.[2]
و در این ماه، شکر و ذکر و شوق لقاى خود و توبه و انابه به درگاهت را نصیب من فرمایى و بر آنچه محمد و آل محمد علیهم السّلام را توفیق عطا فرمودى موفق سازى.
[1] ) سوره البقره، آیه 201
[2] ) اقبال الاعمال: ص 229.
دعای شب بیست و هفتم رمضان (مصباح المتهجد)
دعاء العشر الأواخر؛ وَ فِی اَللَّیْلَهِ اَلسَّابِعَهِ
دعای ده شب آخر ماه رمضان؛ و در شب هفتم (بیست و هفتم)
یَا مَادَّ اَلظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاکِناً وَ جَعَلْتَ اَلشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلاً ثُمَّ قَبَضْتَهُ إِلَیْکَ قَبْضاً یَسِیراً
یَا ذَا اَلْجُودِ وَ اَلطَّوْلِ وَ اَلْکِبْرِیَاءُ وَ اَلْآلاَءِ
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ عٰالِمُ اَلْغَیْبِ وَ اَلشَّهٰادَهِ . . . اَلرَّحْمٰنُ اَلرَّحِیمُ
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ یَا قُدُّوسُ یَا سَلاَمُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ
یَا اَللَّهُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا اَللَّهُ یَا اَللَّهُ یَا اَللَّهُ
لَکَ اَلْأَسْمَاءُ اَلْحُسْنَى وَ اَلْأَمْثَالُ اَلْعُلْیَا وَ اَلْکِبْرِیَاءُ وَ اَلْآلاَءُ
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اِسْمِی فِی هَذِهِ اَللَّیْلَهِ فِی اَلسُّعَدَاءِ
وَ رُوحِی مَعَ اَلشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ اَلشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی
وَ آتِنٰا فِی اَلدُّنْیٰا حَسَنَهً وَ فِی اَلْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنٰا عَذٰابَ اَلنّٰارِ اَلْحَرِیقِ
وَ اُرْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ اَلرَّغْبَهَ إِلَیْکَ
وَ اَلْإِنَابَهَ وَ اَلتَّوْبَهَ وَ اَلتَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ.