دعای روز بیست و پنجم رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب التاسع و العشرون فیما نذکره مما یختص باللیله الخامسه و العشرین من شهر رمضان، فصل فیما یختص بالیوم الخامس و العشرین، دعاء آخر فی الیوم الخامس و العشرین من شهر رمضان من مجموعه مولانا زین العابدین ص
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و نهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و پنجم ماه، فصل دعاهای مخصوص این روز: (سومین دعا) دعاى بیست و پنجم رمضان به نقل از مجموعهى مولى امام زین العابدین-صلوات اللّه علیه-
اللَّهُمَّ یَا جَاعِلَ اللَّیْلِ لِبَاساً وَ النَّهَارِ مَعَاشاً وَ الْأَرْضِ مِهَاداً وَ الْجِبَالِ أَوْتَاداً یَا اللَّهُ یَا قَادِرُ
خدایا، اى کسى که شب را پوشاننده و روز را وسیلهى کسب روزى و زمین را مایهى آرامش و کوهها را بهعنوان میخها قرار دادى، اى خدا اى توانا،
یَا اللَّهُ یَا قَاهِرُ یَا اللَّهُ یَا حَنَّانُ یَا اللَّهُ یَا مَنَّانُ یَا اللَّهُ یَا سَمِیعُ یَا قَرِیبُ یَا اللَّهُ یَا مُجِیبُ
اى خدا اى چیره، اى خدا اى بسیار مهربان، اى خدا اى بسیار بخشنده، اى خدا اى شنوا، اى نزدیک، اى خدا اى اجابتکننده،
یَا اللَّهُ یَا بَاعِثُ یَا اللَّهُ یَا وَارِثُ یَا اللَّهُ یَا حَقُّ یَا اللَّهُ یَا وَکِیلُ یَا اللَّهُ یَا کَفِیلُ یَا اللَّهُ یَا رَبِّ
اى خدا اى برانگیزاننده، اى خدا اى به ارثبرنده، اى خدا اى حقّ، اى خدا اى کارگزار، اى خدا اى کفایتکننده، اى خدا اى پروردگار،
یَا اللَّهُ یَا مُقِیتُ یَا اللَّهُ یَا حَسِیبُ یَا اللَّهُ یَا جَلِیلُ یَا اللَّهُ یَا جَمِیلُ یَا اللَّهُ یَا نُورُ
اى خدا اى روزىرسان، اى خدا اى حسابرس، اى خدا اى بزرگ، اى خدا اى زیبا، اى خدا، اى نور،
یَا اللَّهُ ذَا الْعَظَمَهِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ الْفَضْلِ وَ الْإِحْسَانِ وَ الْمَنِّ وَ السُّلْطَانِ
اى خدا، اى صاحب عظمت و شکوه برتر و تفضّل و نیکوکارى و بخشش و تسلّط. پاکا خدایى که دانش او همهى اشیاء را برشمرده است،
سُبْحَانَ الَّذِی أَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عِلْمُهُ سُبْحَانَ الَّذِی عَمَّ الْخَلَائِقَ رِزْقُهُ
پاکا خدایى که روزى او همهى آفریدهها را فراگرفته است،
سُبْحَانَکَ (لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ)[1]
منزّهى تو از خدایى که معبودى جز تو وجود ندارد، پاکى تو من از ستمکاران بودم.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ نُوراً فِی قَلْبِی وَ نُوراً فِی سَمْعِی وَ نُوراً فِی بَصَرِی وَ نُوراً فِی شَعْرِی
خدایا، نورى در دلم و نورى در گوشم و نورى در چشمم و نورى در موى من
وَ نُوراً فِی بَشَرِی وَ نُوراً فِی عِظَامِی وَ نُوراً فِی لَحْمِی وَ نُوراً فِی دَمِی وَ نُوراً عَنْ یَمِینِی
و نورى در پوستم و نورى در استخوانهایم و نورى در گوشتم و نورى در خونم و نورى از راست
وَ نُوراً عَنْ شِمَالِی وَ نُوراً مِنْ فَوْقِی وَ نُوراً مِنْ تَحْتِی وَ نُوراً مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ نُوراً مِنْ خَلْفِی
و نورى از چپ و نورى از بالاى من و نورى از زیر من و نورى از پیشاپیش و نورى از پشت من قرار ده
اللَّهُمَّ أَعْطِنِی نُوراً وَ هَبْ لِی نُوراً وَ اجْعَلْ لِی نُوراً یَا نُورَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدایا، به من نور ارزانى دار و ببخش و قرار ده، اى نور آسمانها و زمین اى مهربانترین مهربانان.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُعْتِقَنِی مِنَ النَّارِ
خداوندا، از تو درخواست میکنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و مرا از آتش جهنّم آزاد کنى
وَ تُدْخِلَنِی جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ إِنَّکَ وَاحِدٌ عَزِیزٌ غَفَّارٌ
و به بهشتهایى که جوىها از زیر درختان آن روان است، وارد کنى، به راستى که تو یگانه، سرافراز و بسیار آمرزندهاى.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ سِرِّی فَاقْبَلْ مَعْذِرَتِی وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی فَأَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ تَعْلَمُ حَاجَتِی فَأَعْطِنِی مَسْأَلَتِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدایا، تو از راز من آگاهى، پس پوزشم را بپذیر و از آنچه در جان من است اطّلاع دارى، پس لغزشم را نادیده انگار و حاجتم را میدانى پس درخواستم را بده، اى مهربانترین مهربانان.
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُنَفِّسَ عَنِّی کُرْبَتِی وَ تَقْضِیَ عَنِّی دَیْنِی
از تو خواستارم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و اندوهم را برطرف و وامم را ادا کنى
وَ تُرْضِیَ عَنِّی أَصْحَابَ التَّبِعَاتِ مِنْ خَلْقِکَ بِفَضْلِکَ وَ جُودِکَ وَ کَرَمِکَ لَا بِاسْتِحْقَاقِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و به فضل و بخشش و بزرگوارى خود، نه به استحقاق من کسانى از آفریدههایت را که پیامد سوئى را از من طلبکارند، خرسند گردانى اى مهربانترین مهربانان.
أَحْیِنِی بِعِزَّتِکَ الْقَاهِرَهِ وَ سُلْطَانِکَ الْعَظِیمِ فَإِنَّکَ حَیٌّ قَیُّومٌ لَا یَمُوتُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما
به سربلندى چیره و تسلّط بزرگت مرا زنده کن، زیرا تو زنده و پاینده هستى و هرگز نمیمیرى و درود و سلام شایستهى خداوند بر سرورمان حضرت محمّد پیامبر خدا و خاندان او.
[1]) سوره الانبیاء، آیه 87