فرهنگ واژگان

جِذْع

معنای واژه جِذْع: تنه درخت خرما (الى جذع النّخله). (مریم 23)
حلاّف

معنای واژه حلاّف: کسى که بسیار سوگند یاد میکند (ولا تطع کل حلاّف مهین). (قلم 10)
بَطَن

معنای واژه بَطَن: بِطانه: همراز (لا تتّخذوا بطانه من دونکم). (آل عمران118) معنای واژه بطائن: جمع بطانه و آن باطن و آستر لباس است (بطائنها من استبرق). (رحمن 54)
تحسّس

معنای واژه تحسّس: جستجو کردن (فتحسّسوا من یوسف). (یوسف87) * به معناى کشتن نیز آمده است (گرفتن و ابطال حس) (ولقد صدقکم اللّه وعده اذ تحسّونهم باذنه). (آل عمران 152)
جدار

معنای واژه جدار: دیوار (وامّا الجدار فکان لغلامین). (کهف 82)
اَجَل

معنای واژه اَجَل: مدّت معین (اجل مسمی). (بقره 282)
حِمل

معنای واژه حِمل: (به کسر اول) بار سنگینى که در درون حمل میشود مانند فرزندى که در شکم مادر است (حملته امّه وهناً على وهن). (لقمان 14)
حَسیس

معنای واژه حَسیس: صوت خفى (لا یسمعون حسیسها). (انبیاء 102)
جود

معنای واژه جود: (جودى): نام کوهى است که کشتى نوح بر آن نشست (واستوت على الجودی). (هود 44)
بَهْج

معنای واژه بَهْج: خوش مَنظر، طراوت و سرسبزى (حدائق ذات بهجه). (نمل 60)
تِرْب

معنای واژه تِرْب: همسال (اتراب) وصف حوریان بهشتى (وکواعب أتراباً). (نبأ 33)
تریبه

معنای واژه تریبه جمع آن ترائب: استخوانهاى سینه (یخرج من بین الصّلب والتّرائب). (طارق 7)
حُقُب

معنای واژه حُقُب: دهر، زمان (أو أمضی حقباً) (کهف 60) * جمع آن احقاب (لابثین فیها احقاباً). (نبا 23)
حلق

معنای واژه حلق: تراشیدن (ولا تحلقوا رؤسکم). (بقره 196)