فرهنگ واژگان
-
حفىّ
معنای واژه حفىّ: صاحب لطف، پرمحبت (سأستغفر لک ربّی انّه کان بی حفیّاً). (مریم47) معنای واژه حفىّ: آگاه بودن (یسئلونک کأنّک حفیّ عنها قل انّما علمها عند الله). (اعراف 187)
-
أثاث
معنای واژه أثاث: لوازم منزل، این کلمه اسم جمع است و از جنس خود مفرد ندارد (اثاثاً ومتاعاً). (نحل 80)
-
بَطَر
معنای واژه بَطَر: طغیان، غرور و سرمستى، طغیان به هنگام برخوردارى (ولا تکونوا کالّذین خرجوا من دیارهم بطراً). (انفال 47)
-
بَسْر
معنای واژه بَسْر: بُسُور: چهره در هم کشیدن (ثم عبس وبسر). (مدثر 22)
-
بشر
معنای واژه بشر: بشَره: ظاهر پوست بدن. اطلاق کلمه بشر بر انسان به خاطر جثّه ظاهرى است، خبر شادى که آثارش در بشره و چهره ظاهر میشود، بشارت گویند (لهم البشرى فی الحیوه الدنیا). (یونس 64)
-
اَلْت
معنای واژه اَلْت: نقصان (وما التناهم من عملهم من شیء). (طور 21)
-
حَصْب
معنای واژه حَصْب: هیزم. یا به معناى سنگریزهاى که پرتاب میکنند (حصب جهنم) (انبیاء 98)
-
اَمام
معنای واژه اَمام: جلو (لیفجر أمامه). (قیامت 5)
-
جَحْم
معنای واژه جَحْم (جحیم): آتش بزرگ (فالقوه فی الجحیم). (صافات 97)
-
اَجْل
معنای واژه اَجْل: سبب (من اجْل ذلک). (مائده 32)
-
بَسْل
معنای واژه بَسْل: منع، تسلیم هلاکت شدن، در گرو بودن (وذکّر به ان تبسل نفس بما کسبت). (انعام 70)
-
بَصَل
معنای واژه بَصَل: پیاز (تنبت الأرض من بقلها… وبصلها). (بقره 61)
-
بثّ
معنای واژه بثّ: اندوهى که شخص قادر به کتمان آن نیست (انّما اشکوا بثّی وحزنی الى الله). (یوسف 86)
-
تحریف
معنای واژه تحریف: تغییر کلمه؛ تغییر معنا (یحرّفون الکلم عن مواضعه). (مائده 13)