دعای سبحان الذی ینشی السحاب الثقال
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب السابع و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الثالثه و العشرین منه و یومها، فصل فیما یختص بالیوم الثالث و العشرین من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هفتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و سوم ماه، فصل دعاهای مخصوص روز بیست و سوم رمضان (دعای اول):
مِنْ دُعَاءِ الْیَوْمِ الثَّالِثِ وَ الْعِشْرِینَ
از دعای روز بیست و سوم ماه رمضان
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِی (یُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ وَ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِکَهُ مِنْ خِیفَتِهِ وَ یُرْسِلُ الصَّواعِقَ فَیُصِیبُ بِها مَنْ یَشاءُ)[1]
منزّه باد خدایى که ابرهاى سنگین را پدید می‌آورد و آذرخش همراه با ستایش او، و نیز فرشتگان از بیم او، او را به پاکى می‌ستایند و آذرخش‌ها را می‌فرستد و هرکس را که بخواهد دچار آن می‌کند
(وَ یُرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ)[2] وَ یُنَزِّلُ الْمَاءَ مِنَ السَّمَاءِ بِکَلِمَاتِهِ وَ یُنْبِتُ النَّبَاتَ بِقُدْرَتِهِ وَ یَسْقُطُ الْوَرَقُ بِعِلْمِهِ [بِأَمْرِهِ]
و بادها را به‌عنوان مژده‌رسان پیش از رحمت خود [باران]گسیل می‌دارد و آب را با کلمات خود از آسمان فرومی‌فرستد و گیاه را به قدرت خویش می‌رویاند و برگ درختان را به علم [فرمان]خود فرومی‌ریزد.
سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ کُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
پاکا خداى پدیدآورنده‌ى انسان‌ها، پاکا خداى صورت‌نگار، پاکا خداى آفریننده‌ى تمام جفت‌ها، پاکا خداى آفریننده‌ى تاریکى‌ها و نور،
سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ کُلِّ شَیْءٍ
پاکا خداى آفریننده‌ى همه‌ى اشیا،
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا یُرَى وَ مَا لَا یُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ (سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ)[3]
پاکا خداى آفریننده‌ى موجوداتى که دیده می‌شوند و یا نمی‌شوند، منزّه باد خدا به اندازه‌ى نوشتن کلمات او، پاکا خدا، پروردگار جهانیان.
ثَلَاثا
(سه بار)
[1]) سوره الرعد، آیات 12-13
[2]) سوره الاعراف، آیه 57
[3]) سوره النمل، آیه 8