دعای لا اله الا الله وحده لا شریک له فی ملکه و لا منازع له
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثانی و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الثامنه عشر منه و یومها و فیها عده روایات منها روایه من کتب أصحابنا العتیقه و هی فی اللیله الثامنه عشر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و دوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هجدهم ماه (دعای اول) براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه-:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ فِی مُلْکِهِ وَ لَا مُنَازِعَ لَهُ فِی قُدْرَتِهِ أَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَداً
معبودى جز خدا وجود ندارد، یگانه است و شریکى در سلطنت و ستیزه‌جویى در قدرتش نیست و هر چیز را به شماره درآورده
وَ خَلَقَهُ وَ جَعَلَ لَهُ أَمَداً [حَدّاً] فَکُلُّ مَا یُرَى وَ مَا لَا یُرَى (هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ)[1]
و آفریده و وقت مشخصى براى آن قرار داده است. از این‌رو، تمام موجودات اعمّ از موجوداتى که دیده می‌شوند و یا دیده نمی‌شوند، جز روى [اسما و صفات، یا ذات]او نابود است و همه به‌سوى او بازگردانده می‌شوند
وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِی قَهَرَ کُلَّ شَیْءٍ بِجَبَرُوتِهِ وَ اسْتَوْلَى عَلَیْهِ بِقُدْرَتِهِ وَ مَلَکَهُ بِعِزَّتِهِ
و پاکا خدایى که با سرکشى برتر خود همه‌ى اشیا را مغلوب خود قرار داده و به قدرت خویش بر آن‌ها مستولى شده و به سربلندى‌اش در اختیار خود درآورده است.
سُبْحَانَ خَالِقِی وَ لَمْ أَکُ شَیْئاً الَّذِی کَفَلَنِی بِرَحْمَتِهِ وَ غَذَّانِی بِنِعْمَتِهِ وَ فَسَحَ لِی فِی عَطِیَّتِهِ
پاکا خدایى که مرا آفرید درحالى‌که هیچ چیز نبودم و به رحمت خویش سرپرستى مرا عهده‌دار شد و به نعمت خود تغذیه‌ام نمود و عطاهاى خود را بر من گستراند
وَ مَنَّ عَلَیَّ بِهِدَایَتِهِ بِمَا أَلْهَمَنِی مِنْ وَحْدَانِیَّتِهِ وَ التَّصْدِیقِ بِأَنْبِیَائِهِ وَ حَامِلِی رِسَالَتِهِ وَ بِکُتُبِهِ الْمُنْزَلَهِ عَلَى بَرِیَّتِهِ الْمُوجِبَهِ لِحُجَّتِهِ
و با الهام اعتقاد به یگانگى خود و تصدیق پیامبران و حاملان پیامش و نیز تصدیق کتاب‌هایى که بر آفریدگانش فروفرستاده و وسیله‌ى اتمام حجت بر آن‌ها است، هدایت خود را بر من ارزانى داشت،
الَّذِی لَمْ یَخْذُلْنِی بِجُحُودٍ وَ لَمْ یُسَلِّمْنِی إِلَى عَنُودٍ
خدایى که به واسطه‌ى انکار مرا خوار نگردانید و به ستیزه‌جویان نسپرد
وَ جَعَلَ مِنْ أَکَارِمِ أَنْبِیَائِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ أَرُومَتِی وَ مِنْ أَفَاضِلِهِمْ نَبْعَتِی وَ لِخَاتَمِهِمْ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَوْنَتِی
و از نژاد و ریشه‌ى بزرگوارترین و برترین پیامبران-درود خدا بر آنان-قرار داد و با خاتم پیامبران یارى‌ام نمود.
اللَّهُمَّ لَا تُذَلِّلْ مِنِّی مَا أَعْزَزْتَ وَ لَا تَضَعْنِی بَعْدَ أَنْ رَفَعْتَ وَ لَا تَخْذُلْنِی بَعْدَ أَنْ نَصَرْتَ
خدایا، آنچه از من سرافراز نموده‌اى خوار مگردان و بعد از آنکه بالایم بردى، پایین میاور و بعد از آنکه یارى‌ام کردى، از یارى‌ام دست مکش
وَ اطْوِ فِی مَطَاوِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ ذُنُوبِی مَغْفُورَهً وَ أَدْعِیَتِی مَسْمُوعَهً وَ قُرُبَاتِی مَقْبُولَهً
و در ضمن این شب گناهانم را آمرزیده و دعاهایم را شنوده و اعمالى را که براى تقرّب به درگاهت به جا آورده‌ام، بپذیر.
فَ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما
به راستى که تو بر هر چیز توانایى. درود و سلام شایسته‌ى خداوند بر پیامبر خدا، حضرت محمّد و خاندان او.
[1]) سوره القصص، آیه 88