دعای سبحان مقلب القلوب و الابصار سبحان مقلب اللیل و النهار
دعای سبحان مقلب القلوب و الابصار سبحان مقلب اللیل و النهار
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب التاسع عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الخامسه عشر و یومها
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب نوزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز پانزدهم ماه:
و فیها عده روایات ما نختاره من عده روایات فی الدعوات
اعمال شب پانزدهم عبارت‌اند: 4 . دعاهاى مخصوص این شب.
و أما الدعوات فمنها ما وجدناها فی کتب أصحابنا رحمهم الله العتیقه و قد سقط منها أدعیه لیال و هو دعاء اللیله الخامسه عشر
دعاهاى این شب عبارت‌اند از: (اولین) دعاى شب پانزدهم براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه-:
سُبْحَانَ مُقَلِّبِ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ سُبْحَانَ مُقَلِّبِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
پاکا خداى دگرگون‌کننده‌ى دل‌ها و دیده‌ها، پاکا خداى دگرگون‌کننده‌ى شب و روز
وَ خَالِقِ الْأَزْمِنَهِ وَ الْأَعْصَارِ الْمُجْرِی عَلَى مَشِیَّتِهِ الْأَقْدَارَ الَّذِی لَا بَقَاءَ لِشَیْءٍ سِوَاهُ
و آفریننده‌ى زمان‌ها و روزگاران که مقدّرات را براساس خواست خود روان گردانید و هیچ جز او پایدار نمی‌ماند
وَ کُلُّ شَیْءٍ یَعْتَوِرُهُ الْفَنَاءُ غَیْرَهُ فَهُوَ الْحَیُّ الْبَاقِی الدَّائِمُ (تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ)[1]
و بر همه چیز جز او نیستى عارض می‌گردد. بنابراین، او زنده‌ى پاینده و جاودانى است، بلندمرتبه و منزّه باد خدا، که پروردگار جهانیان است.
اللَّهُمَّ قَدِ انْتَصَفَ شَهْرُ الصِّیَامِ بِمَا مَضَى مِنْ أَیَّامِهِ وَ انْجَذَبَ إِلَى تَمَامِهِ وَ اخْتِتَامِهِ
خداوندا، ماه صیام در اثر گذشت روزهاى آن، به نیمه رسید و رو به پایان است
وَ مَا لِی عُدَّهٌ أَعْتَدُّ بِهَا فَأَلْجَأُ إِلَیْهَا وَ لَا أَعْمَالٌ مِنَ الصَّالِحَاتِ أُعَوِّلُ عَلَیْهَا سِوَى إِیمَانِی بِکَ وَ رَجَائِی لَکَ
و من اندوخته‌اى قابل ملاحظه [که بدان پناهنده شوم] و اعمال شایسته‌اى که بر آن اعتماد کنم، جز ایمان و امید به تو ندارم
فَأَمَّا رَجَائِی فَیُکَدِّرُهُ عَلَیَّ صَفْوَهُ الْخَوْفِ مِنْکَ وَ أَمَّا إِیمَانِی فَلَا یَضِیعُ عِنْدَکَ وَ هُوَ بِتَوْفِیقِکَ
و بااین‌حال، امیدم را بیم خالص از تو مکدّر می‌کند ولى ایمانم به تو، به توفیق تو در نزد تو ضایع نمی‌گردد.
اللَّهُمَّ فَلَکَ الْحَمْدُ حِینَ لَمْ تُفَکِّکْ [لَمْ تَفْکُکْ یَدِی عِنْدَ اسْتِمْسَاکِی] یَدِی عِنْدَ التَّمَاسُکِ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَى وَ لَمْ تُشْقِنِی بِمُفَارَقَتِهَا فِیمَنِ اعْتَوَرَهُ الشَّقَاءُ
خداوندا، پس ستایش تو را که هنگام چنگ زدن من به دستاویز استوار، دستم را از آن جدا نکردى و به واسطه‌ى جدایى از آن جزو کسانى که بدبختى بر آنان عارض گشته، بدبخت ننمودى.
اللَّهُمَّ فَأَنْصِفْنِی مِنْ شَهَوَاتِی فَإِلَیْکَ مِنْهَا الشَّکْوَى وَ مِنْکَ عَلَیْهَا أُؤَمِّلُ الْعَدْوَى فَإِنَّکَ تَشَاءُ وَ تَقْدِرُ وَ أَشَاءُ وَ لَسْتُ [وَ لَا] أَقْدِرُ وَ لَسْتُ
خداوندا، پس نسبت به خواهش‌هاى نفسانى‌ام به عدل و داد رفتار کن، که از آن‌ها به تو گله می‌گزارم و به تو بر آن‌ها امید یارى دارم؛ زیرا تو اراده می‌کنى و توانایى، ولى من اراده می‌کنم و توانایى ندارم.
إِلَهِی وَ سَیِّدِی مَحْجُوجاً وَ لَکِنْ مَسْئُولًا تُرْجَى وَ مَخُوفاً یُتَّقَى تُحْصِی وَ نَنْسَى وَ بِیَدِکَ حُلْوُ وَ مُرُّ الْقَضَاءِ
اى معبود و آقاى من، تو مغلوب استدلال کسى قرار نمی‌گیرى، لیکن از تو درخواست و به تو امید بسته می‌شود و از تو هراسیده و پرهیز می‌شود، [اعمال و گناهان و غفلت‌هاى ما را]به شماره درمی‌آورى و ما فراموش می‌کنیم و شیرینى و ترشى سرنوشت حتمی به دست تو است.
اللَّهُمَّ فَأَذِقْنِی حَلَاوَهَ عَفْوِکَ وَ لَا تُجَرِّعْنِی غُصَصَ سَخَطِکَ [سُخْطِکَ] وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خداوندا، شیرینى گذشت را به من بچشان و غصه‌هاى خشمت را به من مچشان. درود خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاک او، اى مهربان‌ترین مهربانان.
[1]) سوره الاعراف، آیه 54