ابو حمزۀ ثمالى، از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده است که: هر کس در ماه شعبان روزه بگیرد، مایۀ پاکى او از هر لغزش و وصمه و بادره خواهد شد، راوى مى‌گوید: از حضرت پرسیدم: وصمه چیست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصیت، عرض کردم: بادره چیست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبۀ از آن همان پشیمانى بر آن است
مفضّل بن عمر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که: به خدا سوگند که روزۀ ماه شعبان و ماه رمضان-دو ماه متوالى-همان توبه‌اى است که خداوند متعال پذیرفته باشد.
عبد اللّٰه بن مرحوم ازدى نقل کرده است که از امام صادق علیه السّلام شنیدم که مى‌فرمود:هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد، حتما بهشت بر او واجب مى‌شود؛ و هر کس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگیرد خداوند متعال در عالم دنیا در هر روز و هر شب به او نظر مى‌کند و نظر خداوند به او تا در بهشت نیز ادامه مى‌یابد؛ و هر کس سه روز روزه بگیرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زیارت مى‌کند
اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و بمنزلۀ بهار مستمندان است، و خداوند متعال عید قربان را فقط براى سیر کردن نیازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام کنید.
ابو الصباح از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است: به خدا سوگند که روزۀ ماه شعبان و ماه رمضان بمنزلۀ قبول توبه است از طرف خداوند است.
مفضّل بن عمر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: پدرم علیه السّلام بین (روزۀ) ماه شعبان و ماه رمضان یک روز فاصله مى‌انداخت، و حضرت امام زین العابدین علیه السّلام آن دو ماه را به هم وصل مى‌کرد و مى‌فرمود: روزۀ دو ماه متوالى، به منزلۀ توبه‌اى است که از طرف خداوند مورد قبول قرار گرفته است.
حفص بن بخترى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که: زنان پیغمبر هر گاه روزهاى بر عهده داشتند، (اداى) آن را تا ماه شعبان به تأخیر مى‌انداختند، تا رعایت حال رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم را کرده باشند؛ و چون ماه شعبان فرا مى‌رسید، روزه مى‌گرفتند و حضرت نیز همراه با آنان روزه مى‌گرفت. حضرت در ادامۀ سخنان خود فرمودند: رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم مى‌فرمود: شعبان، ماه من است.
سماعة بن مهران نقل مى‌کند که به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: آیا کسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مى‌گرفت؟ فرمود: رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم که بهترین پدران من است، در ماه شعبان روزه مى‌گرفت.
زید بن اسلم روایت کرده است که از پیامبر خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم در مورد روزۀ ماه رجب پرسیدند، حضرت فرمود: چرا از (روزۀ) ماه شعبان غافلید؟ !
از انس بن مالک روایت شده است که از رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم پرسیدند: کدام یک از روزه‌ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نیّت بزرگداشت ماه رمضان.
ام سلمه روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم در هیچ ماهى تا پایان ماه روزه نمى‌گرفت مگر ماه شعبان که آن را به ماه رمضان متّصل مى‌کرد.
ابن عباس روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم در حالى که یارانش از فضیلت ماه شعبان سخن مى‌گفتند فرمود: ماه شریفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى که حامل عرشند آن را بزرگ مى‌دارند و حقّش را مى‌شناسند، و آن ماهى است که در آن روزیهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مى‌شوند، و بهشت، زینت و آراسته مى‌گردد، و به این جهت نامش را شعبان گذاشتند که روزیهاى مؤمنان در آن تقسیم مى‌شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه‌اى هفتاد برابر مى‌شود، و سیئه (از نامۀ اعمال) پاک و گناهان آمرزیده مى‌گردد، و عمل نیک، مورد قبول قرار مى‌گیرد. پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مى‌کند و از عرش خویش به روزه‌داران و عبادت‌کنندگان خود نظرى مى‌افکند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مى‌کند. در این هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب علیه السّلام از جا برخاست و عرض کرد: پدر و مادرم بفدایت اى رسول خدا! فضایل این ماه را بیشتر بیان کنید، تا میل به روزه گرفتن و عبادت کردن در این ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شب‌زنده‌دارى بپردازیم.رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد خداوند براى او هفتاد حسنه مى‌نویسد، و هر حسنه‌اى برابر با (ثواب) یک سال عبادت است.
*و هر کس دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، گناهانى که باعث نابودى اویند، آمرزیده مى‌شوند.
*و هر کس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و یاقوت براى او بالا برده خواهد شد.
*و هر کس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، در روزى او گشایش حاصل مى‌شود.
*و هر کس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار مى‌دهد.
*و هر کس شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى‌سازد.
*و هر کس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابلیس و دستیارانش و وسوسه‌ها و اشارات وسوسه انگیز وى در امان مى‌ماند.
*و هر کس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد از دنیا رحلت نمى‌کند مگر آنکه از آب حوضهاى قدس سیراب شود.
*و هر کس نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد منکر و نکیر به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.
*و هر کس ده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى‌دهد.
*و هر کس یازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، یازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى‌شود.
*و هر کس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زیارت مى‌کنند تا زمانى که در صور بدمند.
*و هر کس سیزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى‌کنند.
*و هر کس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پایان و درندگان حتّى ماهیان دریاها الهام مى‌شود که براى او طلب آمرزش کنند.
*و هر کس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، پروردگار عزیز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى‌دهد که: به عزّتم قسم که تو را در آتش نمى‌سوزانم.
*و هر کس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد دریاى آتش براى او خاموش مى‌شود.
*و هر کس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.
*و هر کس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز مى‌گردد.
*و هر کس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار قصر از درّ و یاقوت در بهشت به وى عطا مى‌شود.
*و هر کس بیست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوریان بهشتى را به همسرى او درآورند.
*و هر کس بیست و یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى‌گویند و بالهاى خویش را بر بدن او مى‌سایند.
*و هر کس بیست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى‌پوشانند.
*و هر کس بیست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بیرون آمدن از قبر، مرکبى از نور براى او آماده مى‌کنند، و او بر آن مرکب نور سوار مى‌شود و بسوى بهشت به پرواز در مى‌آید.
*و هر کس بیست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، اختیار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحید به او کرامت مى‌شود.
*و هر کس بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، امان بیزارى از نفاق به او داده مى‌شود.
*و هر کس بیست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنایت مى‌فرماید.
*و هر کس بیست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنّم صادر مى‌کند.
*و هر کس بیست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، چهره‌اى نورانى و شاد پیدا مى‌کند.
*و هر کس بیست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را که بزرگترین پاداشهاست به دست مى‌آورد.
*و هر کس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئیل او را از پیشگاه عرش مورد خطاب قرار مى‌دهد که: اى مرد! عمل خود را از سر گیر، و از نو شروع به کار کن، زیرا گناهان گذشتۀ تو همه آمرزیده شد، و این گفتۀ پروردگار عالمیان است که: اگر گناهان تو به شمارۀ ستارگان آسمان و قطره‌هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بیابان و به شمارۀ روزهاى دنیا باشد، من همۀ آنها را آمرزیدم، و انجام این کار در ازاى روزه‌دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نیست.
منبع: پاداش نیکی‌ها و کیفر گناهان, شیخ صدوق, مترجم:مجاهدی، محمد علی, جلد:١