ترجمه سوره ملک – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

پربرکت و زوال‏ناپذیر است کسى که حکومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست. (۱)

آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مى‏کنید، و او شکست‏ناپذیر و بخشنده است. (۲)

همان کسى که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید; در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبى نمى‏بینى! بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللى مشاهده مى‏کنى؟! (۳)

بار دیگر (به عالم هستى) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناکام مانده) به سوى تو باز مى‏گردد در حالى که خسته و ناتوان است! (۴)

ما آسمان پایین (نزدیک) را با چراغهاى فروزانى زینت بخشیدیم، و آنها ( شهابها ) را تیرهایى براى شیاطین قرار دادیم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختیم! (۵)

و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است! (۶)

هنگامى که در آن افکنده شوند صداى وحشتناکى از آن مى‏شنوند، و این در حالى است که پیوسته مى‏جوشد! (۷)

نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهى در آن افکنده مى‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‏پرسند: «مگر بیم‏دهنده الهى به سراغ شما نیامد؟!» (۸)

مى‏گویند: «آرى، بیم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستید!» (۹)

و مى‏گویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقل مى‏کردیم، در میان دوزخیان نبودیم!» (۱۰)

اینجاست که به گناه خود اعتراف مى‏کنند; دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (۱۱)

(اما) کسانى که از پروردگارشان در نهان مى‏ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند! (۱۲)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتى نمى‏کند)، او به آنچه در سینه‏هاست آگاه است! (۱۳)

آیا آن کسى که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالى که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است! (۱۴)

او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه‏هاى آن راه بروید و از روزیهاى خداوند بخورید; و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست! (۱۵)

آیا خود را از عذاب کسى که حاکم بر آسمان است در امان مى‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟! (۱۶)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مى‏دانید که تندبادى پر از سنگریزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهید دانست تهدیدهاى من چگونه است! (۱۷)

کسانى که پیش از آنان بودند (آیات الهى را) تکذیب کردند، اما (ببین) مجازات من چگونه بود! (۱۸)

آیا به پرندگانى که بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مى‏کنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمى‏دارد، چرا که او به هر چیز بیناست! (۱۹)

آیا این کسى که لشکر شماست مى‏تواند شما را در برابر خداوند یارى دهد؟ ولى کافران تنها گرفتار فریبند! (۲۰)

یا آن کسى که شما را روزى مى‏دهد، اگر روزیش را بازدارد (چه کسى مى‏تواند نیاز شما را تامین کند)؟! ولى آنها در سرکشى و فرار از حقیقت لجاجت مى‏ورزند! (۲۱)

آیا کسى که به رو افتاده حرکت مى‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسى که راست‏قامت در صراط مستقیم گام برمى‏دارد؟! (۲۲)

بگو: «او کسى است که شما را آفرید و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما کمتر سپاسگزارى مى‏کنید!» (۲۳)

بگو: «او کسى است که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مى‏شوید!» (۲۴)

آنها مى‏گویند: «اگر راست مى‏گویید این وعده قیامت چه زمانى است؟!» (۲۵)

بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بیم‏دهنده آشکارى هستم!» (۲۶)

هنگامى که آن (وعده الهى) را از نزدیک مى‏بینند، صورت کافران زشت و سیاه مى‏گردد، و به آنها گفته مى‏شود: «این همان چیزى است که تقاضاى آن را داشتید»! (۲۷)

بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند مرا و تمام کسانى را که با من هستند هلاک کند، یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مى‏دهد؟!» (۲۸)

بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کرده‏ایم; و بزودى مى‏دانید چه کسى در گمراهى آشکار است!» (۲۹)

بگو: «به من خبر دهید اگر آبهاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى مى‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (۳۰)