ترجمه سوره نجم – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به ستاره هنگامى که افول میکند، (۱)

که هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، (۲)

و هرگز از روى هواى نفس سخن نمیگوید! (۳)

آنچه میگوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست! (۴)

آن کس که قدرت عظیمى دارد ( جبرئیل امین) او را تعلیم داده است; (۵)

همان کس که توانایى فوق العاده دارد; او سلطه یافت… (۶)

در حالى که در افق اعلى قرار داشت! (۷)

سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد… (۸)

تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود; (۹)

در اینجا خداوند آنچه را وحى کردنى بود به بنده‏ اش وحى نمود. (۱۰)

قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت. (۱۱)

آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله میکنید؟! (۱۲)

و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد، (۱۳)

نزد «سدرة المنتهى‏»، (۱۴)

که «جنت الماوى‏» در آنجاست! (۱۵)

در آن هنگام که چیزى ( نور خیره‏کننده‏اى) سدرة المنتهى را پوشانده بود، (۱۶)

او پاره‏اى از آیات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را دید! (۱۸)

به من خبر دهید آیا بتهاى «لات‏» و «عزى‏»… (۱۹)

و «منات‏» که سومین آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (۲۰)

آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى که بزعم شما دختران کم ارزش‏ترند!) (۲۱)

در این صورت این تقسیمى ناعادلانه است! (۲۲)

اینها فقط نامهایى است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏اید (نامهایى بى‏محتوا و اسمهایى بى مسما)، و هرگز خداوند دلیل و حجتى بر آن نازل نکرده; آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پیروى میکنند در حالى که هدایت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است! (۲۳)

یا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟! (۲۴)

در حالى که آخرت و دنیا از آن خداست! (۲۵)

و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودى نمیبخشد مگر پس از آنکه خدا براى هر کس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (۲۶)

کسانى که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى میکنند! (۲۷)

آنها هرگز به این سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پایه پیروى میکنند با اینکه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بى‏نیاز نمیکند!(۲۸)

حال که چنین است از کسى که از یاد ما روى میگرداند و جز زندگى مادى دنیا را نمیطلبد، اعراض کن! (۲۹)

این آخرین حد آگاهى آنهاست; پروردگار تو کسانى را که از راه او گمراه شده‏اند بهتر میشناسد، و (همچنین) هدایت‏یافتگان را از همه بهتر میشناسد! (۳۰)

و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به کیفر کارهاى بدشان برساند و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش دهد! (۳۱)

همانها که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى میکنند، جز گناهان صغیره (که گاه آلوده آن میشوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمین آفرید و در آن موقع که بصورت جنینهایى در شکم مادرانتان بودید; پس خودستایى نکنید، او پرهیزگاران را بهتر میشناسد! (۳۲)

آیا دیدى آن کس را که (از اسلام -یا انفاق-) روى گردان شد؟! (۳۳)

و کمى عطا کرد، و از بیشتر امساک نمود! (۳۴)

آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بر دوش گیرند)؟! (۳۵)

یا از آنچه در کتب موسى نازل گردیده با خبر نشده است؟! (۳۶)

و در کتب ابراهیم، همان کسى که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، (۳۷)

که هیچ کس بار گناه دیگرى را بر دوش نمیگیرد، (۳۸)

و اینکه براى انسان بهره‏اى جز سعى و کوشش او نیست، (۳۹)

و اینکه تلاش او بزودى دیده میشود، (۴۰)

سپس به او جزاى کافى داده خواهد شد! (۴۱)

(و آیا از کتب پیشین انبیا به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت منتهى میگردد؟! (۴۲)

و اینکه اوست که خنداند و گریاند، (۴۳)

و اوست که میراند و زنده کرد، (۴۴)

و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید… (۴۵)

از نطفه‏اى هنگامى که خارج میشود (و در رحم میریزد)، (۴۶)

و اینکه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)، (۴۷)

و اینکه اوست که بى‏نیاز کرد و سرمایه باقى بخشید، (۴۸)

و اینکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (۴۹)

(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیاى پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین س‏ذللّه را هلاک کرد؟! (۵۰)

و همچنین قوم «ثمود» را، و کسى از آنان را باقى نگذارد! (۵۱)

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند! (۵۲)

و نیز شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید، (۵۳)

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (۵۴)

(بگو:) در کدام یک از نعمتهاى پروردگارت تردید دارى؟! (۵۵)

این (پیامبر) بیم‏دهنده‏اى از بیم‏دهندگان پیشین است! (۵۶)

آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرامیرسد)، (۵۷)

و هیچ کس جز خدا نمیتواند سختیهاى آن را برطرف سازد! (۵۸)

آیا از این سخن تعجب میکنید، (۵۹)

و میخندید و نمیگریید، (۶۰)

و پیوسته در غفلت و هوسرانى به سر میبرید؟! (۶۱)

حال که چنین است همه براى خدا سجده کنید و او را بپرستید! (۶۲)