ترجمه سوره جاثیة – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتاب از سوى خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

بى ‏شک در آسمانها و زمین نشانه‏ هاى (فراوانى) براى مؤمنان وجود دارد; (3)

و نیز در آفرینش شما و جنبندگانى که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانه ‏هایى است براى جمعیتى که اهل یقینند. (4)

و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانى) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانه‏ هاى روشنى است براى گروهى که اهل تفکرند! (5)

اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت میکنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان مى ‏آورند؟! (6)

واى بر هر دروغگوى گنهکار… (7)

که پیوسته آیات خدا را میشنود که بر او تلاوت میشود، اما از روى تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویى اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسى را به عذابى دردناک بشارت ده! (8)

و هرگاه از بعضى آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا میگیرد; براى آنان عذاب خوارکننده‏اى است! (9)

و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آورده‏اند آنها را (از عذاب الهى) رهایى نمیبخشد، و نه اولیایى که غیر از خدا براى خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگى براى آنهاست! (10)

این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانى که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابى سخت و دردناک دارند! (11)

خداوند همان کسى است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوى خودش مسخر شما ساخته; در این نشانه ‏هاى (مهمى) است براى کسانى که اندیشه میکنند! (13)

به مؤمنان بگو: «کسانى را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومى را به اعمالى که انجام میدادند جزا دهد»! (14)

هر کس کار شایسته ‏اى بجا آورد، براى خود بجا آورده است; و کسى که کار بد میکند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده میشوید! (15)

ما بنى اسرائیل را کتاب (آسمانى) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهاى پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برترى بخشیدیم; (16)

و دلایل روشنى از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهى; و این اختلاف بخاطر ستم و برترى‏جویى آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى میکند. (17)

سپس تو را بر شریعت و آیین حقى قرار دادیم; از آن پیروى کن و از هوسهاى کسانى که آگاهى ندارند پیروى مکن! (18)

آنها هرگز نمیتوانند تو را در برابر خداوند بى‏نیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)

این (قرآن و شریعت آسمانى) وسایل بینایى و مایه هدایت و رحمت است براى مردمى که (به آن) یقین دارند! (20)

آیا کسانى که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانى قرارمیدهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏ اند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داورى میکنند! (21)

و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالى که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمى نخواهد شد! (22)

آیا دیدى کسى را که معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده‏اى افکنده است؟! با این حال چه کسى میتواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمیشوید؟! (23)

آنها گفتند: «چیزى جز همین زندگى دنیاى ما در کار نیست; گروهى از ما میمیرند و گروهى جاى آنها را میگیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمیکند!» آنان به این سخن که میگویند علمى ندارند، بلکه تنها حدس میزنند (و گمانى بى ‏پایه دارند)! (24)

و هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده میشود، دلیلى در برابر آن ندارند جز اینکه میگویند: «اگر راست میگویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهى دهند)!» (25)

بگو: «خداوند شما را زنده میکند، سپس میمیراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدى نیست گردآورى میکند; ولى بیشتر مردم نمیدانند.» (26)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین براى خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان میبینند! (27)

در آن روز هر امتى را میبینى (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتى بسوى کتابش خوانده میشود، و (به آنها میگویند:) امروز جزاى آنچه را انجام میدادید به شما میدهند! (28)

این کتاب ما است که بحق با شما سخن میگوید (و اعمال شما را بازگو میکند); ما آنچه را انجام میدادید مینوشتیم! (29)

اما کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد میکند; این همان پیروزى بزرگ است! (30)

اما کسانى که کافر شدند (به آنها گفته میشود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمیشد و شما استکبار کردید و قوم مجرمى بودید؟! (31)

و هنگامى که گفته میشد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکى نیست‏» ، شما میگفتید: «ما نمیدانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانى در این باره داریم، و به هیچ‏وجه یقین نداریم!» (32)

و بدیهاى اعمالشان براى آنان آشکار میشود، و سرانجام آنچه را استهزا میکردند آنها را فرامیگیرد! (33)

و به آنها گفته میشود: «امروز شما را فراموش میکنیم همان‏گونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاورى ندارید! (34)

این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگى دنیا شما را فریب داد! س‏خ‏للّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون میآورند، و نه هیچ‏گونه عذرى از آنها پذیرفته میشود! (35)

پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)

و براى اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)