به نام خداوند بخشنده مهربان
قسم به آسمان بلند که دارای کاخهای با عظمت است. (۱)
و قسم به روز موعود (قیامت که وعده گاه خلایق است). (۲)
و قسم به شاهد (عالم، پیغمبر خاتم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و به مشهود (او قیامت و امت).(۳)
قسم به اینان که اصحاب اخدود (یعنی آن قوم کافری که بر مؤمنان به مکر مسلط شدند و آنها را به خندقهای آتش در افکندند) همه کشته (یعنی ملعون و مطرود) شدند. (۴)
همان آتش سختی که (آن مردم ظالم به جان خلق) بر افروختند. (۵)
که بر کنار آن خندقهای آتش بنشستند. (۶)
و سوختن مؤمنانی که به آتش افکندند مشاهده میکردند. (۷)
و با آن مؤمنان که بسوختند هیچ عداوتی نداشتند جز آنکه آنان به خدای مقتدر ستوده صفات ایمان آورده بودند. (۸)
آن خدایی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن اوست، و خدا بر هر چه در عالم است گواه است. (۹)
آنان که مردان و زنان با ایمان را به آتش فتنه سوختند و توبه نکردند، بر آنها عذاب جهنم و آتش سوزان دوزخ مهیاست. (۱۰)
آنان که به خدا ایمان آورده و نیکوکار شدند بر آنها البته (در بهشت) باغهایی است که زیر درختانش نهرها جاری است. این بهشت ابد به حقیقت سعادت و فیروزی بزرگ است. (۱۱)
همانا مؤاخذه و انتقام خدا بسیار سخت است. (۱۲)
اوست که به حقیقت نخست خلق را بیافریند و باز (پس از مرگ به عرصه قیامت) برگرداند. (۱۳)
و هم او بسیار آمرزنده و دوستدار مؤمنان است. (۱۴)
و خداوند عرش (عظیم) و هم با اقتدار و عزت است. (۱۵)
هر چه بخواهد آن را در کمال قدرت و اختیار انجام دهد. (۱۶)
آیا احوال جنود (شاهان گذشته) بر تو حکایت شده است؟ (۱۷)
داستان فرعون و قوم ثمود (که به کیفر کفر و دشمنی با رسل هلاک شدند). (۱۸)
بلی آنان که کافرند به تکذیب میپردازند. (۱۹)
و خدا بر همه آنها محیط است. (۲۰)
بلکه این کتاب قرآن بزرگوار و ارجمند الهی است. (۲۱)
که در لوح محفوظ حق (و صفحه عالم ازلی) نگاشته است. (۲۲)