دعای سید بن طاوس در روز اول ماه جمادی الثانی (مفاتیح الجنان)
اعمال ماه ربیع الثانی؛ سید بن طاوس برای روز اوّلِ ماه ربیع الثانی، دعایی نقل فرموده است.
دعای سید بن طاوس در روز اول ماه جمادی الثانی (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب السابع فیما نذکره مما یتعلق بجمادى الآخرة؛ فصل فیما نذکره مما یدعى به عند غرة [هذا الشهر] شهر جمادى الآخرة
جلد دوم؛ باب هفتم، آنچه که متعلق به اعمال ماه جمادی الاخره است؛ فصل اول آنچه که می خوانیم هنگام شروع ماه جمادی الثانی (روز اول ماه)
وَجَدْنَا ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ الْمُخْتَصَرِ مِنْ کِتَابِ الْمُنْتَخَبِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ
در کتاب «المختصر من الکتاب المنتخب» آمده است:
الدُّعَاءُ فِی [عند] غُرَّةِ جُمَادَى الْآخِرَةِ تَقُولُ
دعاى آغاز جمادى الثانى به این صورت است:
اللَّهُمَّ یَا اللَّهُ [أَنْتَ الْقَدِیمُ یَا اللَّهُ] أَنْتَ الدَّائِمُ الْقَائِمُ یَا اللَّهُ أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ یَا اللَّهُ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْأَعْلَى
خداوندا، [اى خدا تو دیرینه‌اى، اى خدا]تو جاودانه و پابرجایى، اى خدا تو زنده و پاینده‌اى، اى خدا تو بلندپایه و برترى،
یَا اللَّهُ أَنْتَ الْمُتَعَالِی فِی عُلُوِّکَ إِلَهُ کُلِّ شَیْءٍ وَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ وَ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَ صَانِعُ کُلِّ شَیْءٍ
اى خدا تو در بلندپایگى خود متعالى و معبود، پروردگار، آفریننده و سازنده‌ى همه‌ى اشیا
الْقَاضِی الْأَکْبَرُ الْقَدِیرُ الْمُقْتَدِرُ تَبَارَکَتْ أَسْمَاؤُکَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ [وَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ]
و داور بزرگ‌تر، توانمند و مقتدر هستى، اسم‌هاى تو بلندپایه و ثناى تو والا است [و معبودى جز تو نیست].
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى] آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَرِّفْنَا بَرَکَةَ شَهْرِنَا هَذَا
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و ما را با برکت این ماه آشنا گردان
وَ ارْزُقْنَا یُمْنَهُ وَ نُورَهُ وَ نَصْرَهُ وَ خَیْرَهُ وَ بِرَّهُ وَ سَهِّلْ لِی فِیهِ مَا أُحِبُّهُ
و خجستگى، نور، یارى، خیر و نیکى آن را به ما روزى کن و آنچه را که دوست می‌دارم در آن برایم آسان ساز
وَ یَسِّرْ لِی فِیهِ مَا أُرِیدُهُ وَ أَوْصِلْنِی إِلَى بُغْیَتِی فِیهِ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و آنچه را می‌خواهم به‌راحتى برایم فراهم آر و به مقصودم برسان، به راستى که تو بر هر چیز توانایى.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ وَ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ وَ یَا مَنْ لِکُلِّ مَسْأَلَةٍ عِنْدَهُ
خدایا، از تو درخواست می‌کنم اى خدایى که خواسته‌هاى درخواست‌کنندگان را در اختیار دارى و از ضمیر خاموشان آگاهى و اى خدایى که براى درخواستى نزد تو
سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِیدٌ وَ کُلِّ صَامَتٍ عِلْمٌ مِنْهُ [به] بَاطِنٌ مُحِیطٌ مَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَةُ
گوش شنوا و پاسخ آماده‌اى فراهم است و براى هر خاموش، آگاهى‌اى نهفته و فراگیر وجود دارد، وعده‌هایت راست،
وَ أَیَادِیکَ النَّاطِقَةُ وَ نِعَمُکَ السَّابِغَةُ وَ أَیَادِیکَ الْفَاضِلَةُ وَ رَحْمَتُکَ الْوَاسِعَةُ
داده‌هایت گویا، نعمت‌هایت کامل، فراگیر و برتر و رحمتت گسترده است.
إِلَهِی خَلَقْتَنِی وَ لَمْ أَکُ شَیْئاً مَذْکُوراً وَ أَنَا عَائِذُکَ [عائذ بک] وَ عَائِذٌ إِلَیْکَ
معبودا، مرا آفریدى در حالى که چیزى درخور یاد نبودم و من اکنون پناهنده‌ى توام و به درگاهت پناه آورده‌ام
وَ قَدْ ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ أَنَا مُقِرٌّ لَکَ بِالْعُبُودِیَّةِ مُعْتَرِفٌ لَکَ بِالرُّبُوبِیَّةِ مُسْتَغْفِرٌ مِنْ ذُنُوبِی
و به خویشتن ستم کرده‌ام و در درگاه تو به بندگى خود اقرار و به ربوبیت تو اعتراف دارم و از گناهانم آمرزش می‌طلبم،
فَأَسْأَلُکَ أَنْ تَغْفِرَ لِی یَا مَنْ (لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ)[1]
پس از تو درخواست می‌کنم که مرا بیامرزى، اى کسى که هیچ‌چیز همانند تو نیست و شنوا و بینایى،
یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ
اى بزرگ و اى بزرگوار، اى مهرورز اى بخشنده، اى خدایى که زیبا را آشکار ساختى و زشت را پوشیدى
وَ [یَا مَنْ] لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَةِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ
و اى خدایى که انسان را به واسطه‌ى جنایتش کیفر نمی‌کنى و پرده او نمی‌درى، اى کسى که عفوت بزرگ و گذشتت زیبا است اى خدایى که آمرزشت گسترده است
یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَشِیَّةِ وَ الْقُدْرَةِ وَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
و دو دست خود را با رحمت، مشیت، قدرت و تاریکى‌ها و نور گشوده‌اى
یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى وَ مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى وَ وَلِیَّ کُلِّ حَسَنَةٍ وَ نِعْمَةٍ یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ
اى همدم هر نجوا و منتهاى همه‌ى گله‌گزارى‌ها و سرپرست هر کار نیک و نعمت، اى صاحب گذشت کریمانه و بخشش بزرگ
یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا مُبْتَدِئَ النِّعَمِ [یا مبتدئا بالنعم] قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا یَا رَبَّاهْ
اى خدایى که پیش از استحقاق، نعمت‌هایت را آغاز نموده و ارزانى می‌دارى، اى پروردگار من
یَا غِیَاثَاهْ یَا سَیِّدَاهْ یَا مَوْلَاهْ یَا غَایَةَ رَغْبَتَاهْ أَسْأَلُکَ بِکَ یَا اللَّهُ أَلَّا تُشَوِّهَ خَلْقِی بِالنَّارِ
اى فریادرس من، اى سرور من، اى مولاى من، اى منتهاى خواسته‌ى من، اى خدا، به [وسیله‌ى]تو، از تو درخواست می‌کنم که چهره‌ى مرا با آتش جهنم زشت نگردانى،
فَإِنِّی ضَعِیفٌ مِسْکِینٌ مَهِینٌ وَ (آتِنِی فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا)[2] بِرَحْمَتِکَ عَذابَ النَّارِ
زیرا من ناتوان، بیچاره و خوارم و نیکى دنیا و آخرت را به من ارزانى دار و به رحمتت از عذاب آتش جهنم نگاه دار،
یَا جَامِعَ (النَّاسِ لِیَوْمٍ لا رَیْبَ فِیهِ)[3] اجْمَعْ لِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
اى کسى که مردم را در روزى که تردیدى در آن نیست گرد هم می‌آورى، خیر دنیا و آخرت را براى من گرد آور،
بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
به رحمتت اى مهربان‌ترین مهربانان و هیچ دگرگونى و نیرویى جز به وسیله‌ى خداوند بلندپایه و بزرگ تحقق نمی‌یابد.
وَ تَقْرَأُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ مَرَّةً
و آن‌گاه این دو آیه را 12 بار بخوان:
(قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها
بگو: خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید، هرکدام را بخوانید، براى او نام‌هاى نیکوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسیار آهسته‌اش مکن
وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبِیلًا وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً)[4]
و میان این و آن، راهى میانه بجوى و بگو: ستایش خدایى را که نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شریکى دارد و نه خوار بوده که نیاز به دوستى داشته باشد و او را بسیار بزرگ شمار.
سپس بگو:
اللَّهُمَّ هَبْنِی [هب لی] بِکَرَامَتِکَ وَ أَتِمَّ عَلَیَّ نِعْمَتَکَ وَ أَلْبِسْنِی عَفْوَکَ وَ عَافِیَتَکَ وَ أَمْنَکَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
خدایا، به کرامت خود بر من ارزانى دار و نعمتت را بر من تمام کن و عفو، عافیت و ایمنى‌ات را در دنیا آخرت به من بپوش.
اللَّهُمَّ لَا تُسَلِّمْنِی بِجَرِیرَتِی وَ لَا تُخْزِنِی بِخَطِیئَتِی وَ لَا تُشْمِتْ بِی أَعْدَائِی وَ لَا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی فِی دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی
خدایا، مرا به واسطه‌ى جنایتم رها مکن و به واسطه‌ى خطایم رسوا مساز و مرا دشمن‌شاد مکن و در دنیا و آخرت به خویشتن واگذار مکن.
اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ مَاضٍ فِیَّ حُکْمُکَ عَدْلٌ فِیَّ قَضَاؤُکَ
خدایا، من بنده و پسر دو بنده‌ى [پدر و مادرم]و در قبضه‌ى توام و [موى]پیشانى و زمام اختیارم به دست تو است و فرمان تو در مورد من گذرا است و سرنوشت حتمی‌ات درباره‌ى من عدل و داد است.
أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ أَوْ سَمَّاکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ أَوْ مَلَائِکَتِکَ وَ رُسُلِکَ
به هر اسمی که خود را به آن نامیده‌اى یا یکى از آفریده‌ها یا فرشتگان و فرستادگانت تو را بدان نامیده‌اند
وَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْمَرْفُوعِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الَّذِی هُوَ حَقٌّ عَلَیْکَ
و به هر اسم اندوخته و بلند تو که در علم غیب نزد تو است و به اسم بزرگ‌تر و بزرگ‌تر تو که بر تو است هرکس تو را با آن خواند،
أَنْ تَسْتَجِیبَ لِمَنْ دَعَاکَ بِهِ وَ بِکُلِّ حَرْفٍ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِیِّکَ مُوسَى وَ بِکُلِّ دَعْوَةٍ دَعَاکَ بِهَا أَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ
دعایش را اجابت نمایى و به هر حرفى که بر پیامبرت حضرت موسى فروفرستادى و به هر دعایى که یکى از آفریده‌هایت تو را بدان خوانده است
وَ بِکُلِّ حَرْفٍ أَنْزَلْتَهُ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ أَنْ تَسْتَجِیبَ لِی وَ أَنْ تَجْعَلَنِی فِی عِبَادِکَ وَ حِفْظِکَ وَ کَنَفِکَ
و هر حرفى که بر پیامبرت حضرت محمد فروفرستادى، از تو درخواست می‌کنم که دعاى مرا اجابت کنى و در سایه‌ى پناه، حفظ، حمایت،
وَ سَتْرِکَ وَ حِصْنِکَ وَ فِی فَضْلِکَ الْوَاسِعِ الْعَمِیمِ إِنَّکَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ أَنْتَ الْحَیُّ الَّذِی لَا یَمُوتُ
پوشش، نگاه دارى و تفضل [فراگیر]خود قرار دهى؛ زیرا تو [خداى رحمت‌گستر، مهربان]، زنده و پاینده‌اى هستى که هرگز نمی‌میرى
وَ أَنَا خَلْقٌ أَمُوتُ فَاغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی وَ أَعْطِنِی سُؤْلِی فِی دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی وَ اغْفِرْ لِی
و من آفریده‌اى هستم که می‌میرم؛ پس مرا بیامرز و بر من رحم آر و خواسته‌هاى دنیوى و اخروى‌ام را به من عطا کن و من
وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ
و همه‌ى مردان و زنان مؤمن و مسلمان، اعم از زنده و مرده‌ى آنان را بیامرز.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ اجْعَلْ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ أَکْرَمَ خَلْقِکَ عَلَیْکَ
خداوندا، بر حضرت محمد، بنده و فرستاده‌ات درود فرست و آن بنده و رسولت را گرامی‌ترین،
وَ أَفْضَلَهُمْ لَدَیْکَ وَ أَعْلَاهُمْ مَنْزِلَةً عِنْدَکَ وَ أَشْرَفَهُمْ مَکَاناً وَ أَفْسَحَهُمْ فِی الْجَنَّةِ مَنْزِلًا
برترین، بلندمرتبه‌ترین، والامقام‌ترین آفریده و کسى که جاى او در بهشت از همه‌ى آفریده‌ها وسیع‌تر است، قرار ده
وَ (آتِنا [آتنی] فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا [قنی])[5] بِرَحْمَتِکَ عَذابَ النَّارِ
و نیکى دنیا و آخرت را به من [ما]ارزانى دار و به رحمتت از عذاب آتش جهنم نگاه دار؛
فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِکَ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَام
زیرا هیچ دگرگونى و نیرویى جز به تو تحقق نمی‌یابد، اى بزرگ و بزرگوار.
[1]) سوره الشوری، آیه 11 [2]) سوره البقره، آیه 201 [3]) سوره آل عمران، آیه 9 [4]) سوره اسراء، آیه 110 و 111
[5]) سوره البقره، آیه 201