زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان (مفاتیح الجنان)
اعمال مخصوصه ماه شعبان: شب نیمه شعبان؛ شب بسیار مبارکى است، این شب چند عمل دارد: سوم زیارت حضرت امام حسین علیه السلام است که افضل اعمال این شب و باعث آمرزش گناهان است و هر که خواهد با او مصافحه کند روح صد و بیست و چهار هزار پیغمبر زیارت کند آن جناب را در این شب و اقل زیارت آن حضرت آن است که به بامی برآید و به جانب راست و چپ نظر کند پس سر به جانب آسمان کند پس زیارت کند آن حضرت را به این کلمات
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، درود و رحمت و برکات خدا بر تو
و هر کس در هر کجا باشد در هر وقت که آن حضرت را به این کیفیت زیارت کند امید است که ثواب حج و عمره براى او نوشته شود و ما زیارت مخصوصه این شب را در باب زیارات ذکر خواهیم نمود إن شاء الله تعالى
زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل زیاره الحسین ص لیله النصف من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل پنجاه و یکم، فضیلت زیارت امام حسین-صلوات اللّه علیه-در شب نیمه شعبان
اعلم أن سبب تأخیرنا ذکر هذه الزیاره فی هذا الموضع من فصول عمل لیله النصف من شعبان و هذه الزیاره من أهم مهمات هذه المیقات لأن الذین یحتاجون فی هذه اللیله إلى الصلوات و الدعوات أکثر ممن یتهیأ لهم زیاره الحسین ص من الجهات فقدمنا ما هو أعم نفعا للعباد فی سائر البلاد و ذخر ما یختص بالزیاره و ما یحصل بها فی هذه الخزانه المصونه لمن وفق لها کما ذخر محمد صلوات الله علیه و آله و على عترته الطاهرین و هو سید الأولین و الآخرین فی آخرهم و هو مقدم علیهم أجمعین
علّت این‌که زیارت امام حسین-علیه السّلام-را به عقب انداخته و در این بخش از اعمال شب نیمه‌ى شعبان ذکر می‌کنیم-در حالى که این زیارت از اعمال مهم این شب است- ، آن است که تعداد افرادى که در این شب به نمازها و دعاهاى این شب نیاز پیدا می‌کنند، بیشتر از کسانى است که رفتن به زیارت امام حسین-صلوات اللّه علیه و آله-از مکان‌هاى مختلف براى آنها فراهم است. از این‌رو، اعمالى را که نفع آن براى همه‌ى بندگان که در نواحى مختلف زندگى می‌کنند فراگیرتر است، پیش‌تر ذکر کرده و زیارت و عنایات خاص را که در گنجینه‌هاى محفوظ و مصون نهفته است و افراد اندک به انجام آن موفق می‌گردند، بعد از همه ذکر می‌کنیم؛ چنان‌که حضرت محمد -صلوات اللّه علیه و آله و على عترته الطّاهرین-که سرور پیشینیان و متأخران است در گنجینه‌هاى الهى مصون بود و بعد از همه‌ى انبیا-علیهم السّلام-مبعوث شد، در حالى که بر همه‌ى آنان مقدم بود. در هر حال، روایاتى که در این زمینه آمده است عبارت‌اند از:
فَنَقُولُ رَوَیْنَا بِإِسْنَادِنَا إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ دَاوُدَ الْقُمِّیِّ الْمُتَّفَقِ عَلَى صَلَاحِهِ وَ عِلْمِهِ وَ عَدَالَتِهِ تَغَمَّدَهُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ بِرَحْمَتِهِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ الثُّمَالِیِّ قَالَ سَمِعْتُ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ع یَقُولُ
«محمد بن احمد بن داوود قمی» -که همگان بر شایستگى، دانش و عدالت او اتفاق نظر دارند و خداوند-جلّ جلاله-او را غرقه‌ى رحمتش کند! -به نقل از «ابو حمزه ثمالى» آورده است که از حضرت على بن حسین- علیهما السّلام-شنیدم که می‌فرمود:
مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُصَافِحَهُ مِائَهُ أَلْفِ نَبِیٍّ وَ أَرْبَعَهٌ وَ عِشْرُونَ أَلْفَ نَبِیٍّ فَلْیَزُرِ الْحُسَیْنَ ع لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ
هر کس دوست دارد که صد و بیست و چهار هزار پیامبر با او مصافحه نموده و دست بدهند، در شب نیمه‌ى شعبان به زیارت امام حسین-علیه السّلام-برود؛
فَإِنَّ الْمَلَائِکَهَ وَ أَرْوَاحَ النَّبِیِّینَ یَسْتَأْذِنُونَ اللَّهَ فِی زِیَارَتِهِ فَیَأْذَنُ لَهُمْ فَطُوبَى لِمَنْ صَافَحَهُمْ وَ صَافَحُوهُ مِنْهُمْ خَمْسَهٌ أُولُو الْعَزْمِ
زیرا در آن شب فرشتگان و ارواح پیامبران براى زیارت آن حضرت از خدا اجازه می‌گیرند و خداوند به آنها اجازه می‌دهد. خوشا به حال کسى که با آنها مصافحه نماید و آنها با او مصافحه کنند، که پنج رسول اولو العزم؛
مِنَ الْمُرْسَلِینَ نُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ مُوسَى وَ عِیسَى وَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
یعنى حضرت نوح، ابراهیم، موسى، عیسى و حضرت محمد -صلّى اللّه علیه و علیهم اجمعین-نیز جزو آنان هستند.
قُلْتُ لِمَ سُمُّوا أُولُو الْعَزْمِ قَالَ لِأَنَّهُمْ بُعِثُوا إِلَى شَرْقِهَا وَ غَرْبِهَا وَ جِنِّهَا وَ إِنْسِهَا
عرض کردم: «چرا آنان اولو العزم نامیده شده‌اند؟» فرمود: «براى آنکه آنان بر شرق و غرب عالم و بر همه‌ى جنّیان و انسان‌ها مبعوث شده بودند.»
وَ مِنْ ذَلِکَ مَا رَوَیْنَاهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ دَاوُدَ الْقُمِّیِّ بِإِسْنَادِهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ الَّذِی مَا کَانَ فِی زَمَانِهِ مِثْلُهُ عَنْ مُعَاوِیَهَ بْنِ وَهْبٍ الْعَبْدِ الصَّالِحِ الْمُعَظَّمِ فِی زُهْدِهِ وَ فَضْلِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
«محمد بن داوود قمی» به سند خود از «ابن ابى عمیر» -که در زمان خود همتایى نداشت، به نقل از «معاویه بن وهب» -همان بنده‌ى شایسته و بزرگوار در زهد و فضل -آورده است که امام صادق-علیه السّلام-فرمود:
إِذَا کَانَ أَوَّلُ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ یَا وَفْدَ الْحُسَیْنِ
زمانى که روز اول شعبان فرا می‌رسد، منادى‌اى از زیر عرش ندا در می‌دهد: اى کسانى که به زیارت امام حسین-علیه السّلام- آمده‌اید،
لَا تُخْلُو لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ مِنْ زِیَارَهِ الْحُسَیْنِ ع فَلَوْ تَعْلَمُونَ مَا فِیهَا لَطَالَتْ عَلَیْکُمُ السَّنَهُ حَتَّى یَجِیءَ النِّصْفُ
مبادا شب نیمه‌ى شعبان از زیارت آن حضرت دست بدارید. اگر می‌دانستید که چه چیزهایى در آن نهفته است، حتى به مدت یک سال در کنار آن حضرت می‌ماندید تا شب نیمه‌ى شعبان سال آینده برسد.
وَ مِنْ ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ دَاوُدَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
«محمد بن داوود» به نقل از «یونس بن یعقوب» آورده است که امام صادق -علیه السّلام-فرمود:
یَا یُونُسُ لَیْلَهُ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ یُغْفَرُ لِکُلِّ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع مِنَ الْمُؤْمِنِینَ مَا قَدَّمُوا مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَ قِیلَ لَهُمْ اسْتَأْنِفُوا الْعَمَلَ
«اى یونس، شب نیمه‌ى شعبان همه‌ى گناهان گذشته‌ى زایران مؤمن امام حسین-علیه السّلام-آمرزیده می‌گردد و به آنها گفته می‌شود: عمل از سر گیرید.»
قَالَ قُلْتُ هَذَا کُلُّهُ لِمَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع فِی لَیْلَهِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ
عرض کردم: «آیا این‌همه براى کسى است که آن حضرت را در شب نیمه‌ى شعبان زیارت کند؟»
قَالَ یَا یُونُسُ لَوْ خَبَّرْتُ النَّاسَ بِمَا فِیهَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع لَقَامَتْ ذُکُورٌ رِجَالٌ عَلَى الْخَشَبِ
فرمود: «اى یونس، اگر آنچه را که به زایران امام حسین-علیه السّلام- عنایت می‌شود به مردم می‌گفتم، سر افراد بر بالاى چوبه‌ى دار می‌رفت.»
أقول لعل معنى قوله ع لقامت ذکور رجال على الخشب أی کانوا قد صلبوا على الأخشاب لعظیم ما کانوا ینقلونه و یروونه فی فضل زیاره الحسین ع فی النصف من شعبان من عظیم فضل سلطان الحساب و عظیم نعیم دار الثواب الذی لا یقوم بتصدیقه ضعف الألباب و اعلم أن الذی استسلم له الحسین ع لما ادعی إلى الشهاده و بذله من نفسه العزیزه من الأمور الخارقه للعاده مع کونه عارفا بها قبل التعرض لها بما أخبر به جده و أبوه ص بتلک الأهوال على التفصیل لا یستکثر له مهما أعطاه الله جل جلاله و أعطى لأجله زائریه الساعین لله جل جلاله على ما یریده الحسین ع من التعظیم و التبجیل فالذی یستکثر العباد عند الله جل جلاله قلیل فإنه جل جلاله القادر لذاته الرحیم لذاته الکریم لذاته الذی لا ینقصه مهما أعطى من هباته بل یزید فی ملکه زیاده عطایاه و صلاته و من أهم المهمات إخلاص الزائرین فی هذه و تطهیر النیات و أن یکون الزیاره لمجرد أمر الله جل جلاله فالعباده له جل جلاله بها و الطاعه له فی الموافقه له فی التعظیم لها و یکون إذا زار مع کثره الزائرین فکأنه زار وحده دون الخلائق أجمعین فلا یکون ناظره و خاطره متعلقا بغیر رب العالمین و هذا أمر شهد به صریح العقول من العارفین و قال جل جلاله (وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ)[1]
شاید مراد از جمله‌ى اخیر این باشد که اگر فضایل زیارت امام حسین-علیه السّلام-در شب نیمه‌ى شعبان را می‌گفتم، افراد بسیار به واسطه‌ى نقل روایات مربوط به فضایل زیارت امام حسین-علیه السّلام-در شب نیمه‌ى شعبان، اعم از تفضل‌هاى سترگ پادشاه روز حساب و نعمت‌هاى بزرگ سراى ثواب و پاداش، که عقول ضعیف توان تصدیق آن را ندارند، به بالاى چوبه‌ى دار می‌رفتند. تسلیم امام حسین-علیه السّلام-در برابر امر خدا، آن‌گاه که به سوى شهادت فراخوانده شد و جان عزیز خود را بذل کرد، از امور خارق العاده است؛ زیرا آن حضرت به واسطه‌ى اطلاع دادن جدّ و پدر بزرگوارش-صلوات اللّه علیهم-به تفصیل از امور هولناکى که پیش آمد، آگاه بود. بنابراین، هر اندازه خداوند-جلّ جلاله-به آن حضرت عطا کند، و از زایران آن حضرت که براى خدا می‌کوشند، به هر اندازه که امام حسین-علیه السّلام-می‌خواهد تعظیم شود، نباید بسیار شمرده شود؛ زیرا آنچه بندگان بسیار می‌شمارند، در نزد خداوند-جلّ جلاله-اندک است؛ چرا که خداوند-جلّ جلاله-به خودى خود و ذاتا قادر، رحیم و کریم است و هر قدر عطا کند، عطایایش کاستى نمی‌پذیرد، بلکه افزونى عطایا و پاداش‌ها بر فرمانروایى و سلطنت او می‌افزاید. یکى از امور بسیار مهم، اخلاص زایران در زیارت و تطهیر نیت خویش است و این که زیارتشان فقط براى اجراى فرمان خداوند-جلّ جلاله-باشد و با انجام زیارت، خدا را عبادت کنند و با تعظیم زیارت، از او اطاعت کنند، به‌گونه‌اى که اگر انسان در کنار زایران بسیار به زیارت آن حضرت برود، گویى که به تنهایى و بدون حضور هیچ‌کس آن حضرت را زیارت می‌کند و دیده‌ى خاطرش به غیر پروردگار جهانیان تعلق نداشته باشد و این امرى است که عقول عارفان به صراحت بر آن گواهى می‌دهد؛ چنان‌که خداوند-جلّ جلاله-می‌فرماید: «و دستور داده نشده‌اند جز آنکه با اخلاص در عبادت، خدا را عبادت کنند.»
وَ مِنَ الْمَنْقُولِ مَا رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ دَاوُدَ الْقُمِّیِّ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِیِّ قَالَ
در حدیثى آمده است
سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ یُرِیدُ بِهِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَا عِنْدَهُ لَا عِنْدَ النَّاسِ
که از امام صادق-علیه السّلام-پرسیده شد: پاداش کسى که امام حسین-علیه السّلام-را در نیمه‌ى شعبان زیارت کند و مقصودش از زیارت فقط خدا و آنچه نزد او است باشد، نه نزد مردم، چیست؟
غَفَرَ اللَّهُ لَهُ فِی تِلْکَ اللَّیْلَهِ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ أَنَّهَا بِعَدَدِ شَعْرِ مِعْزَى کَلْبٍ ثُمَّ قِیلَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَغْفِرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ الذُّنُوبَ کُلَّهَا
فرمود: خداوند در آن شب گناهان او را می‌آمرزد، اگرچه به شماره‌ى بزهاى قبیله‌ى «کلب» باشد. کسى عرض کرد: فدایت گردم! آیا خداوند-عزّ و جلّ-همه‌ى گناهان او را می‌آمرزد؟
قَالَ أَ تَسْتَکْثِرُ لِزَائِرِ الْحُسَیْنِ ع هَذَا کَیْفَ لَا یَغْفِرُهَا وَ هُوَ فِی حَدِّ مَنْ زَارَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی عَرْشِهِ
فرمود: آیا این را براى زایر امام حسین-علیه السّلام-بسیار می‌شمارى؟ چگونه نیامرزد در حالى که زیارت او در حد زیارت خداوند-عزّ و جلّ-در عرش است.
وَ فِی حَدِیثٍ آخَرَ عَنِ الصَّادِقِ ع
در حدیث دیگر از امام صادق-علیه السّلام-آمده است:
یَغْفِرُ اللَّهُ لِزَائِرِ الْحُسَیْنِ ع فِی نِصْفِ شَعْبَانَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ
«خداوند گناهان گذشته و آینده‌ى زایران امام حسین-علیه السّلام-در نیمه‌ى شعبان را می‌آمرزد.»
زیارت امام حسین (ع) در نیمه شعبان (مصباح المتهجد)
لیله النصف من شعبان أفضل الأعمال فیها زیاره أبی عبد الله الحسین بن علی ع
بهترین عمل در شب نیمه شعبان زیارت امام حسین علیه السلام است.
رَوَى خِدَاشٌ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ ع قَالَ:
حضرت صادق علیه السلام فرمود:
مَنْ زَارَ قَبْرَ اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع ثَلاَثَ سِنِینَ مُتَوَالِیَاتٍ لاَ یَفْصِلُ بَیْنَهُنَّ فِی اَلنِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُهُ اَلْبَتَّهَ.
هرکس در سه سال متوالی قبرِ حسین بن علی علیه السلام را در نیمه شعبان زیارت کند ، قطعاً گناهانش آمرزیده می شود.
وَ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ مَارِدٍ اَلتَّمِیمِیُّ قَالَ قَالَ لَنَا أَبُو جَعْفَرٍ ع
محمّد بن مارد از حضرت باقر علیه السلام نقل می کند که فرمود:
مَنْ زَارَ قَبْرَ اَلْحُسَیْنِ ع فِی اَلنِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ تُکْتَبْ عَلَیْهِ سَیِّئَهٌ فِی سَنَتِهِ حَتَّى یَحُولَ عَلَیْهِ اَلْحَوْلُ فَإِنْ زَارَهُ فِی اَلسَّنَهِ اَلثَّانِیَهِ غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُهُ.
هرکس قبر حسین بن علی علیه السلام را در نیمه شعبان زیارت کند ، گناهانش آمرزیده می شود ، و از آن موقع تا یک سال عمل بدی برای وی نوشته نمی شود ، پس اگر در سال بعد نیز حسین بن علی را زیارت کند ، گناهانش(گناهان آن سال) آمرزیده می شود.
وَ رَوَى أَبُو بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ ع قَالَ:
حضرت صادق علیه السلام فرمود:
مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُصَافِحَهُ مِائَهُ أَلْفٍ وَ عِشْرُونَ أَلْفَ نَبِیٍّ فَلْیَزُرْ قَبْرَ اَلْحُسَیْنِ ع فِی نِصْفِ شَعْبَانَ فَإِنَّ أَرْوَاحَ اَلنَّبِیِّینَ یَسْتَأْذِنُ اَللَّهَ تَعَالَى فِی زِیَارَتِهِ فَیُؤْذَنُ لَهُمْ.
هرکس دوست دارد که دویست و بیست هزار پیامبر با او دست دهند ، باید قبر حسین بن علی علیه السلام را در نیمه شعبان زیارت کند. زیرا ارواح انبیاء برای زیارت حسین بن علی علیه السلام از خداوند اجازه می گیرند ، و به ایشان اجازه داده می شود.
وَ رَوَى هَارُونُ بْنُ خَارِجَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ ع قَالَ:
هارون بن خارجه، از حضرت صادق علیه السّلام نقل می کند که فرمود:
إِذَا کَانَ اَلنِّصْفُ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنَ اَلْأُفُقِ اَلْأَعْلَى زَائِرِی اَلْحُسَیْنِ اِرْجِعُوا مَغْفُوراً لَکُمْ ثَوَابُکُمْ عَلَى رَبِّکُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکُمْ.
هنگامی که شب نیمه شعبان می شود، منادى از افق اعلى نداء می کند: اى زائرین حسین، به سوی اهل خود برگردید در حالى که آمرزیده شده اید. پاداش شما بر عهده پروردگارتان و بر عهده محمّد صلّی الله علیه وآله ، نبیّ شما می باشد.
زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان (زاد المعاد)
و از جمله اعمال شب نیمه شعبان، زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام است. و از حضرت امام زین العابدین علیه السّلام منقول است که هرکه خواهد با او مصافحه کنند روح صد و بیست و چهار هزار پیغمبر، پس زیارت کند حضرت امام حسین علیه السّلام را در شب نصف شعبان، زیرا که ملائکه و پیغمبران در این شب از خدا رخصت می‌طلبند که به زیارت آن حضرت بیایند و رخصت می‌یابند پس خوشا به حال کسى که این بزرگواران با او مصافحه کنند و از جمله‌ى ایشان‌اند پنج پیغمبر اولو العزم نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و محمّد صلّى اللّه علیه و آله که مبعوث گردیده‌اند بر مشرق و مغرب زمین و جنیّان و آدمیان.
و از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که در شب نیمه‌ى شعبان می‌آمرزند جمیع گناهان کسى را که زیارت آن حضرت کند در آن شب و اقلّ زیارت آن حضرت آن است که به بامی یا به صحن گشاده درآید و به جانب راست و به جانب چپ آسمان و به بالاى سر نظر کند و به انگشت اشاره کند به جانب راست قبله و بگوید:
السّلام علیک یا ابا عبد اللّه، السّلام علیک یابن رسول اللّه، السّلام علیک و رحمه اللّه و برکاته.[1]
سلام بر تو باد اى ابا عبد اللّه، سلام بر تو اى پسر رسول خدا، سلام بر تو و رحمت خدا و برکات او بر تو باد.
[1] ) اقبال الاعمال، ج 2، ص 63 .
زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان (بلدالامین)
لَیْلَهَ اَلنِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ یُسْتَحَبُّ زِیَارَهُ اَلْحُسَیْنِ ع وَ فِی هَذِهِ اَللَّیْلَهِ وُلِدَ اَلْقَائِمُ ع
در شب نیمه شعبان، زیارت امام حسین علیه السلام مستحب است و در این شب، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف متولد شدند.
زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان (کامل الزیارات)
باب هفتاد و دوّم- ثواب زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام در نیمه شعبان: (در نیمه شعبان انبیاء به زیارت امام حسین علیه السلام می آیند)
باب هفتاد و دوم- ثواب زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام در نیمه شعبان
حدیث اول
حَدَّثَنِی أَبِی وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ ره جَمِیعاً عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
پدرم و على بن الحسین و محمّد بن یعقوب رحمه اللَّه علیهم جملگى از على ابن ابراهیم بن هاشم، از پدرش، از برخى اصحابش، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام، حضرت فرمودند:
إِذَا کَانَ النِّصْفُ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنَ الْأُفُقِ الْأَعْلَى زَائِرِی الْحُسَیْنِ ع ارْجِعُوا
هنگامی که نیمه شعبان می شود از افق اعلى منادى نداء می کند: اى زائرین حسین علیه السّلام به اهل خود برگردید
مَغْفُوراً لَکُمْ ثَوَابُکُمْ عَلَى اللَّهِ رَبِّکُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکُمْ.
در حالى که آمرزیده شده اید، ثواب و اجر شما بر خدا است که پروردگار شما بوده و بر محمّد است که پیغمبر شما می باشد.
حدیث دوم
حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَهُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الزَّیْتُونِیِّ وَ غَیْرِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ ره عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالا
پدرم رحمه اللَّه علیه و جماعتى از مشایخ و اساتیدم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على زیتونى و غیرش، از احمد بن هلال، از محمّد بن ابى عمیر رحمه اللَّه علیه، از حمّاد بن عثمان، از ابى بصیر، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام.و حسن بن محبوب، از ابى حمزه، از حضرت على بن الحسین علیهما السّلام.این دو امام بزرگوار فرمودند:
قَالا مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُصَافِحَهُ مِائَهُ أَلْفِ نَبِیٍّ وَ أَرْبَعَهٌ وَ عِشْرُونَ أَلْفَ نَبِیٍّ فَلْیَزُرْ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ
کسى که دوست دارد صد و بیست و چهار هزار پیامبر با او مصافحه کنند باید قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام را در نیمه ماه شعبان زیارت کند
فَإِنَّ أَرْوَاحَ النَّبِیِّینَ ع یَسْتَأْذِنُونَ اللَّهَ فِی زِیَارَتِهِ فَیُؤْذَنُ لَهُمْ مِنْهُمْ خَمْسَهٌ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ
چه آنکه ارواح انبیاء علیهم السّلام از خدا اذن گرفته تا آن جناب را زیارت کنند پس به ایشان اذن داده می شود، پنج تن از ایشان اولو العزم هستند.
قُلْنَا مَنْ هُمْ قَالَ نُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ مُوسَى وَ عِیسَى وَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
عرض کردیم: ایشان چه کسانى هستند؟ امام علیه السّلام فرمودند: حضرات نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و محمّد صلى اللَّه علیهم اجمعین.
قُلْنَا لَهُ مَا مَعْنَى أُولِی الْعَزْمِ قَالَ بُعِثُوا إِلَى شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا جِنِّهَا وَ إِنْسِهَا.
محضر مبارکش عرضه داشتیم: معناى اولو العزم چیست؟ حضرت فرمودند: یعنى مبعوث شده اند به شرق و غرب زمین، به جنّ و انس.
مترجم گوید: از ذیل این حدیث این طور استفاده می شود که پیامبر اولو العزم یعنى پیامبرى که رسالتش محدود و منحصر به گروهى دون گروهى دیگر و سرزمینى دون سرزمین دیگر نبوده بلکه عمومی و گسترده می باشد.
حدیث سوم
حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَهُ مَشَایِخِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
پدرم رحمه اللَّه علیه و جماعتى از مشایخ و اساتید من، از محمّد بن یحیى عطّار، از محمّد بن الحسن، از ابراهیم بن هاشم، از صندل، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام، حضرت فرمودند:
إِذَا کَانَ النِّصْفُ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنَ الْأُفُقِ الْأَعْلَى زَائِرِی الْحُسَیْنِ ع ارْجِعُوا مَغْفُوراً لَکُمْ ثَوَابُکُمْ عَلَى رَبِّکُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکُمْ.
هنگامی که نیمه شعبان شود از افق اعلى منادى نداء می کند … تا آخر حدیث به شرحى که در حدیث اول گذشت.
حدیث چهارم
وَ رَوَاهُ صَافِی الْبَرْقِیُّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
صافى برقى، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام حضرت فرمودند:
مَنْ زَارَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع ثَلَاثَ سِنِینَ مُتَوَالِیَاتٍ لَا فَصْلَ فِیهَا فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ.
کسى که حضرت ابا عبد اللَّه علیه السّلام را سه سال پشت سر هم که بینشان فاصله نباشد در نیمه شعبان زیارت کند گناهانش آمرزیده می‌شود.
حدیث پنجم
وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ کَثِیرٍ الرَّقِّیِّ قَالَ قَالَ الْبَاقِرُ ع
و پدرم به اسنادش، از داود بن کثیر رقى، وى گفت: حضرت امام باقر علیه السّلام فرمودند:
زَائِرُ الْحُسَیْنِ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ یُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَنْ یُکْتَبَ عَلَیْهِ
گناهان کسى که در نیمه شعبان امام حسین علیه السّلام را زیارت کند آمرزیده می شود و در آن سال گناه و لغزشى برایش نوشته نمی شود
سَیِّئَهٌ فِی سَنَهٍ حَتَّى یَحُولَ عَلَیْهِ الْحَوْلُ فَإِنْ زَارَ فِی السَّنَهِ الْمُقْبِلَهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ.
تا سال تمام گردد و اگر در سال آینده حضرت را زیارت کرد گناهانش آمرزیده می گردد.
حدیث ششم
حَدَّثَنِی جَمَاعَهُ مَشَایِخِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى الْعَطَّارِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی سَارَهَ الْمَدَائِنِیِّ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ أَوْ غَیْرِهِ اسْمُهُ 3 الْحُسَیْنُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
جماعتى از مشایخ و اساتیدم، از محمّد بن یحیى عطّار، از حسین بن ابى ساره المدائنى، از یعقوب بن یزید، از ابن ابى عمیر، از عبد الرحمن بن حجّاج یا غیر او که اسمش حسین میباشد، وى گفت حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع لَیْلَهً مِنْ ثَلَاثِ لَیَالٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ
کسى که قبر حضرت امام حسین علیه السّلام را در یکى از سه شب زیارت کندخداوند منّان گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزد
قَالَ قُلْتُ أَیَّ اللَّیَالِی جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ لَیْلَهَ الْفِطْرِ وَ لَیْلَهَ الْأَضْحَى وَ لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ.
راوى گفت: عرض کردم: فدایت شوم آن سه شب کدام می باشد:حضرت فرمود: شب عید فطر، شب عید قربان، شب نیمه ماه شعبان.
حدیث هفتم
وَ حَدَّثَنِی أَبِی وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْن وَ جَمَاعَهُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیَى عَنْ جَدِّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ یُونُسَ بْنِ ظَبْیَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
پدرم و على بن الحسین و جماعتى از مشایخ و اساتیدم، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسى، از محمّد بن خالد، از قاسم بن یحیى، از جدّش حسن بن راشد، از یونس بن ظبیان، وى میگوید:حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ وَ لَیْلَهَ الْفِطْرِ وَ لَیْلَهَ عَرَفَهَ فِی سَنَهٍ وَاحِدَهٍ
کسى که حضرت امام حسین علیه السّلام را شب نیمه شعبان و شب عید فطر و شب عرفه در یک سال زیارت کند
کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّهٍ مَبْرُورَهٍ وَ أَلْفَ عُمْرَهٍ مُتَقَبَّلَهٍ وَ قُضِیَتْ لَهُ أَلْفُ حَاجَهٍ مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ.
خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره قبول شده برایش می نویسد، و هزار حاجت از حوائج دنیا و آخرش روا می گردد.
حدیث هشتم
سَالِمُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
سالم بن عبد الرحمن، از حضرت ابا عبد اللَّه علیه السّلام، آن حضرت فرمودند:
مَنْ بَاتَ لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ بِأَرْضِ کَرْبَلَاءَ فَقَرَأَ أَلْفَ مَرَّهٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ یَسْتَغْفِرُ اللَّهَ أَلْفَ مَرَّهٍ وَ یَحْمَدُ اللَّهَ أَلْفَ مَرَّهٍ
کسى که شب نیمه شعبان به زمین کربلاء رفته و در آنجا هزار مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ خوانده و هزار مرتبه استغفار نموده و هزار مرتبه الحمد للَّه بگوید
ثُمَّ یَقُومُ فَیُصَلِّی أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ أَلْفَ مَرَّهٍ آیَهَ الْکُرْسِیِّ
سپس ایستاده و چهار رکعت نماز خوانده و در هر رکعت هزار مرتبه آیه الکرسى قرائت نماید
وَکَّلَ اللَّهُ تَعَالَى بِهِ مَلَکَیْنِ یَحْفَظَانِهِ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ شَیْطَانٍ وَ سُلْطَانٍ
خداوند متعال دو فرشته را بر او موکّل کند که وى را از هر سوء و بدى و از شرّ هر شیطان و سلطانى حفظ کنند
وَ یَکْتُبَانِ لَهُ حَسَنَاتِهِ وَ لَا تُکْتَبُ عَلَیْهِ سَیِّئَهٌ وَ یَسْتَغْفِرَانِ لَهُ مَا دَامَا مَعَهُ [مَا شَاءَ اللَّهُ].
و حسنات او را نوشته ولى گناهانش را نمی نویسند و تا زمانى که با وى می باشند براى او طلب آموزش می نمایند.
حدیث نهم
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیرى از پدرش، از یعقوب بن زید از محمّد بن ابا عمیر، از زید شحّام، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام، حضرت فرمودند:
مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.
کسى که قبر مطهّر حضرت امام حسین علیه السّلام را در نیمه شعبان زیارت کند حقتعالى گناهان گذشته و آیندهاش را می آمرزد.
حدیث دهم
حَدَّثَنِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ یَعْقُوبَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِیدِ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
ابو عبد اللَّه محمّد بن احمد بن یعقوب بن اسحاق بن عمّار، از على بن الحسن ابن على بن فضّال، از محمّد بن ولید، از یونس بن یعقوب، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
یَا یُونُسُ لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ یَغْفِرُ اللَّهُ لِکُلِّ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع مِنَ الْمُؤْمِنِینَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَ مَا تَأَخَّرَ
اى یونس، در شب نیمه شعبان خداوند متعال گناهان گذشته و آینده هر مؤمنى که قبر حضرت امام حسین علیه السّلام را در آن شب زیارت کند می آمرزد
وَ قِیلَ لَهُمُ اسْتَقْبِلُوا الْعَمَلَ قَالَ قُلْتُ هَذَا کُلُّهُ لِمَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ
و به ایشان گفته می شود:شروع به انجام عمل کنید.راوى می گوید: محضر مبارکش عرض کردم: این همه عنایت و لطف براى کسى است که امام حسین علیه السّلام را در نیمه شعبان زیارت کند؟
فَقَالَ یَا یُونُسُ لَوْ أَخْبَرْتُ النَّاسَ بِمَا فِیهَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع لَقَامَتْ ذُکُورُ الرِّجَالِ عَلَى الْخُشُبِ.
حضرت فرمودند:اى یونس اگر مردم را خبر دهم به فضیلتى که در زیارت این شب است قطعا مردان بر چوب سوار شده و خود را به سر قبر مطهّرش می رسانند.
حدیث یازدهم
حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِیکٍ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ:
جعفر بن محمّد بن عبد اللَّه بن موسى، از عبد اللَّه بن نهیک، از ابن ابى عمیر، از زید شحّام، از حضرت جعفر بن محمّد علیهما السّلام آن حضرت فرمودند:
مَنْ زَارَ [قَبْرَ] الْحُسَیْنِ ع لَیْلَهَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ
کسى که در شب نیمه شعبان قبر حضرت امام حسین علیه السّلام را زیارت کند خداوند متعال گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد
وَ مَنْ زَارَهُ یَوْمَ عَرَفَهَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَوَابَ أَلْفِ حِجَّهٍ مُتَقَبَّلَهٍ وَ أَلْفِ عُمْرَهٍ مَبْرُورَهٍ
و کسى که قبر مطهّرش را روز عرفه زیارت کند خداوند منّان ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول را برایش مینویسد
وَ مَنْ زَارَهُ یَوْمَ عَاشُورَاءَ فَکَأَنَّمَا زَارَ اللَّهَ [فِی] فَوْقَ عَرْشِهِ.
و کسى که در روز عاشوراء آن حضرت را زیارت کند مانند کسى است که حق تعالى را بالاى عرشش زیارت کرده است.
باب یب و هشتم- زیارت حسین بن على علیهما السّلام توسط انبیاء علیه السّلام
حدیث اول
حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ
حسن بن عبد اللَّه، از پدرش، از حسن بن محبوب از اسحق بن عمّار وى می گوید: از امام صادق علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
لَیْسَ نَبِیٌّ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا یَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَهِ الْحُسَیْنِ ع فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَصْعَدُ [یَعْرُجُ].
نیست پیغمبرى در آسمانها و زمین مگر آنکه از خداوند متعال درخواست دارند که به ایشان اذن داده شود تا حضرت حسین بن على علیهما السّلام را زیارت کنند پس فوجى از آسمان نازل شده و به زیارت آن جناب رفته و فوجى پس از زیارت به آسمان می روند.
حدیث دوم
وَ عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ بِنْتِ أَبِی حَمْزَهَ الثُّمَالِیِّ قَالَ:
حسن بن عبد اللَّه، از پدرش، از حسن بن محبوب، از حسین بن بنت ابى حمزه الثّمالى، وى می گوید:
خَرَجْتُ فِی آخِرِ زَمَانِ بَنِی مَرْوَانَ إِلَى زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مُسْتَخْفِیاً مِنْ أَهْلِ الشَّامِ حَتَّى انْتَهَیْتُ إِلَى کَرْبَلَاءَ
اواخر حکومت بنى مردان بود که من براى زیارت قبر حضرت حسین بن علىّ علیهما السّلام در حالى که از اهل شام پنهان می داشتم از شهر کوفه خارج شده تا به کربلاء رسیدم.
فَاخْتَفَیْتُ فِی نَاحِیَهِ الْقَرْیَهِ حَتَّى إِذَا ذَهَبَ مِنَ اللَّیْلِ نِصْفُهُ أَقْبَلْتُ نَحْوَ الْقَبْرِ فَلَمَّا دَنَوْتُ مِنْهُ أَقْبَلَ نَحْوِی رَجُلٌ فَقَالَ لِی
پس در جایى مخفى شدم تا نیمی از شب گذشت سپس از مکان خود بیرون آمده و به طرف قبر رفتم و وقتى نزدیک شدم مردى بطرف من آمد و گفت:
انْصَرِفْ مَأْجُوراً فَإِنَّکَ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ فَرَجَعْتُ فَزِعاً حَتَّى إِذَا کَادَ یَطْلُعُ الْفَجْرُ أَقْبَلْتُ نَحْوَهُ حَتَّى إِذَا دَنَوْتُ مِنْهُ خَرَجَ إِلَیَّ الرَّجُلُ فَقَالَ لِی
برگرد که مأجور و مثاب می باشى و تو به قبر دسترسى ندارى. پس نالان و با فزع و جزع برگشته تا نزدیک طلوع صبح شد سپس به طرف قبر بازگشته تا نزدیک آن شدم باز همان شخص به طرف من آمد و گفت:
یَا هَذَا إِنَّکَ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ فَقُلْتُ لَهُ عَافَاکَ اللَّهُ وَ لِمَ لَا أَصِلُ إِلَیْهِ وَ قَدْ أَقْبَلْتُ مِنَ الْکُوفَهِ أُرِیدُ زِیَارَتَهُ
اى شخص تو دسترسى به قبر ندارى. به او گفتم: خدا سلامتت بدارد چرا من به قبر دسترسى ندارم؟ در حالى که من از کوفه به نیّت زیارت آن حضرت آمده ام
فَلَا تَحُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ عَافَاکَ اللَّهُ وَ أَنَا أَخَافُ إِنْ أَصْبَحَ فَیَقْتُلُونِّی أَهْلُ الشَّامِ إِنْ أَدْرَکُونِی هَاهُنَا
بنابراین تقاضا دارم بین من و بین قبر حائل نشوى تا زیارت کرده و سریع برگردم زیرا هراس دارم صبح شود و اهل شام من را در اینجا دیده و اقدام به کشتنم کنند.
قَالَ فَقَالَ لِیَ اصْبِرْ قَلِیلًا فَإِنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ ع سَأَلَ اللَّهَ أَنْ یَأْذَنَ لَهُ فِی زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ
راوى می گوید: آن شخص به من گفت: کمی صبر کن زیرا حضرت موسى بن عمران علیه السّلام از خداوند متعال درخواست نموده که به او اذن زیارت قبر حسین بن على علیهما السّلام را بدهد
فَأَذِنَ لَهُ فَهَبَطَ مِنَ السَّمَاءِ فِی سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ فَهُمْ بِحَضْرَتِهِ مِنْ أَوَّلِ اللَّیْلِ یَنْتَظِرُونَ طُلُوعَ الْفَجْرِ ثُمَّ یَعْرُجُونَ إِلَى السَّمَاءِ
و حق تعالى به وى اذن داده لذا وى با هفتاد هزار فرشته از آسمان به زیر آمده و هم اکنون در محضر امام علیه السّلام بوده و آن جناب را زیارت کرده و انتظار می کشند صبح طلوع کرده تا به آسمان بروند.
قَالَ فَقُلْتُ لَهُ فَمَنْ أَنْتَ عَافَاکَ اللَّهُ قَالَ أَنَا مِنَ الْمَلَائِکَهِ الَّذِینَ أُمِرُوا بِحَرَسِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع وَ الِاسْتِغْفَارِ لِزُوَّارِهِ
راوى می گوید: به آن شخص گفتم: خدا سلامتت بدارد کیستى؟ گفت: من از فرشتگانى هستم که مأمور حفاظت و حراست قبر حسین بن علىّ علیهما السّلام و طلب آمرزش براى زوّار آن جناب می باشند.
فَانْصَرَفْتُ وَ قَدْ کَادَ أَنْ یَطِیرَ عَقْلِی لِمَا سَمِعْتُ مِنْهُ قَالَ فَأَقْبَلْتُ لَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ نَحْوَهُ فَلَمْ یَحُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ أَحَدٌ .
پس برگشتم و نزدیک بود بخاطر آنچه از او شنیده بودم عقلم بپرد. وى می گوید: هنگامی که صبح طلوع کرد جلو رفته کسى حائل و مانع نشد
فَدَنَوْتُ مِنَ الْقَبْرِ وَ سَلَّمْتُ عَلَیْهِ وَ دَعَوْتُ اللَّهَ عَلَى قَتَلَتِهِ وَ صَلَّیْتُ الصُّبْحَ وَ أَقْبَلْتُ مُسْرِعاً مَخَافَهَ أَهْلِ الشَّامِ
پس نزدیک به قبر شده و سلام نمودم و کشنده گان آن حضرت را نفرین کرده و در همان جا نماز صبح را بجا آورده و بجهت خوف و هراسى که از اهل شام داشتم سریع برگشتم.
حدیث سوم
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْأَشْعَثِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِیِّ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ
محمّد بن عبد اللَّه حمیرى از پدرش، از هارون بن مسلم، از عبد الرحمن بن عمرو اشعث، از عبد اللَّه بن حماد الانصارى، از ابن سنان، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده، وى می گوید: از آن حضرت شنیدم که می فرمودند:
قَبْرُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص عِشْرُونَ ذِرَاعاً فِی عِشْرِینَ ذِرَاعاً مُکَسَّراً رَوْضَهٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهِ وَ فِیهِ [وَ مِنْهُ] مِعْرَاجُ الْمَلَائِکَهِ إِلَى السَّمَاءِ
مساحت قبر حسین بن على صلوات اللَّه علیهما بیست ذراع در بیت ذراع بوده و آن باغى است از باغ هاى بهشت و از آنجا فرشتگان به آسمان عروج می کنند
وَ لَیْسَ مِنْ مَلَکٍ مُقَرَّبٍ وَ لَا نَبِیٍّ مُرْسَلٍ إِلَّا وَ هُوَ یَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یَزُورَهُ فَفَوْجٌ یَهْبِطُ وَ فَوْجٌ یَصْعَدُ.
و هیچ فرشته مقرّبى و نبىّ مرسلى نیست مگر آنکه از خدا طلب زیارت آن را می کند لذا فوجى از آسمان به زمین آمده تا آن زیارت کرده و فوجى پس از زیارت از زمین به آسمان می روند.
حدیث چهارم
حَدَّثَنِی أَبِی وَ أَخِی وَ جَمَاعَهُمَشَایِخِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَیْمَانَ النَّیْسَابُورِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْیَمَانِیِّ عَنْ مَنِیعِ بْنِ حَجَّاجٍ عَنْ یُونُسَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ:
پدر و برادر و جماعتى از اساتیدم، از محمّد بن یحیى و احمد بن ادریس، از حمدان بن سلیمان نیشابورى از عبد اللَّه بن محمّد الیمانى، از منیع بن حجّاج، از یونس، از صفوان جمّال نقل کرده اند که وى گفت:
قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَمَّا أَتَى الْحِیرَهَ هَلْ لَکَ فِی قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قُلْتُ وَ تَزُورُهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ
وقتى حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام به حیره تشریف آوردند به من فرمودند: آیا مایل به زیارت قبر حسین علیه السّلام هستى؟ عرض کردم: فدایت شوم آیا قبر آن حضرت را زیارت می کنى؟
قَالَ وَ کَیْفَ لَا أَزُورُهُ وَ اللَّهُ یَزُورُهُ فِی کُلِّ لَیْلَهِ جُمُعَهٍ یَهْبِطُ مَعَ الْمَلَائِکَهِ إِلَیْهِ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْأَوْصِیَاءُ
حضرت فرمودند: چگونه آن را زیارت نکنم و حال آنکه خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و انبیاء و اوصیاء به زمین هبوط کرده و او را زیارت می کنند.
وَ مُحَمَّدٌ أَفْضَلُ الْأَنْبِیَاءِ وَ نَحْنُ أَفْضَلُ الْأَوْصِیَاءِ فَقَالَ صَفْوَانُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَتَزُورُهُ فِی کُلِّ جُمُعَهٍ حَتَّى تُدْرِکَ زِیَارَهَ الرَّبِّ
البتّه حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم افضل انبیاء و ما افضل اوصیاء هستیم. (طبق فرموده مرحوم مجلسى مقصود از زیارت حق تعالى، انزال رحمت هاى خاصه اش بر آن حضرت و زوّار آن جناب می باشد). سپس صفوان عرض کرد: فدایت شوم پس، هر شب جمعه قبر آن حضرت را زیارت کرده تا بدین وسیله زیارت پروردگار را کرده باشی.
قَالَ نَعَمْ یَا صَفْوَانُ الْزَمْ ذَلِکَ یُکْتَبْ لَکَ زِیَارَهُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع وَ ذَلِکَ تَفْضِیلٌ وَ ذَلِکَ تَفْضِیلٌ
فرمود: بلى، اى صفوان ملازم این باش برایت زیارت قبر حسین علیه السّلام را می نویسند و این تفضیلى است و این تفضیلى است (یعنى زیارت قبر حسین علیه السّلام این فضیلت را دارد که در آن زیارت پروردگار نیز می باشد).
وَ حَدَّثَنِی الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْهَمَدَانِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِیِّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی حَمْزَهَ قَالَ: خَرَجْتُ فِی آخِرِ زَمَانِ بَنِی أُمَیَّهَ وَ ذَکَرَ مِثْلَ الْحَدِیثِ الْمُتَقَدِّمِ فِی الْبَابِ
قاسم بن محمّد بن على بن ابراهیم همدانى از پدرش، از جدّش از عبد اللَّه بن حمّاد انصارى از حسین بن ابى حمزه نقل کرده که وى گفت: در اواخر حکومت بنى امیّه من از شهر خود خارج شدم و سپس مثل حدیثى را که قبلا نقل کردیم (حدیث دوّم از همین باب) نقل نموده است.
وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَهُ مَشَایِخِی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ عَنِ الْعَمْرَکِیِّ بْنِ عَلِیٍّ الْبُوفَکِیِّ عَنِ عِدَّهٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ ابْنَهِ أَبِی حَمْزَهَ الثُّمَالِیِّ قَالَ:خَرَجْتُ فِی آخِرِ زَمَانِ بَنِی مَرْوَانَ وَ ذَکَرَ مِثْلَ حَدِیثِهِ الَّذِی مَرَّ فِی أَوَّلِ الْبَابِ سَوَاء
و پدرم رحمه اللَّه علیه و جماعتى از مشایخ و اساتیدم از احمد بن ادریس از عمرکى بن علىّ بوفکى، از عدّهاى اصحاب از حسن بن محبوب، از حسین بن ابنه ابى حمزه الثمالى نقل کرده اند که وى گفت: در اواخر حکومت بنى مروان از شهر خود خارج شدم و سپس نظیر حدیثى را که قبلا نقل نمودیم (حدیث دوّم از همین باب) نقل کرده است.
باب سی و نهم- زیارت حسین بن على علیهما السّلام توسط فرشتگان
حدیث اول
حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ
حسین بن عبد اللَّه بن محمّد بن عیسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از اسحاق بن عمّار، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام وى می گوید: از آن حضرت شنیدم که می فرمودند:
لَیْسَ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا وَ هُمْ یَسْأَلُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَعْرُجُ.
هیچ فرشته اى در آسمانها نیست مگر آنکه از خداوند عزّ و جلّ در خواست دارد که حق تعالى به او اذن دهد که قبر حضرت حسین علیه السّلام را زیارت کند لذا فوجى از آسمان به زیر آمده و به زیارت حضرتش رفته و فوجى از زیارت برگشته و به آسمان عروج می کنند.
حدیث دوم
وَ عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ
حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عیسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از داود رقّى نقل کرده، وى گفت: از حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام شنیدم که می فرمود:
مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً أَکْثَرَ مِنَ الْمَلَائِکَهِ وَ إِنَّهُ یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ کُلَّ مَسَاءٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ یَطُوفُونَ بِالْبَیْتِ الْحَرَامِ لَیْلَتَهُمْ
خداوند متعال مخلوقى زیادتر از فرشتگان نیافریده، در هر شب هفتاد هزار فرشته از آسمان نازل شده و از اوّل شب تا طلوع صبح بیت اللَّه الحرام را طواف می کنند
حَتَّى إِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ انْصَرَفُوا إِلَى قَبْرِ النَّبِیِّ ص فَیُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ ثُمَّ یَأْتُونَ قَبْرَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فَیُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ
و پس از طلوع صبح به طرف قبر نبى اکرم صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم برگشته و به آنجا که رسیدند به حضرتش سلام نموده و بعدا به نزد قبر امیر المؤمنین علیه السّلام رفته و به آن جناب سلام کرده
ثُمَّ یَأْتُونَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَیُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ ثُمَّ یَعْرُجُونَ إِلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ
و پس از آن به نزد قبر حسین علیه السّلام آمده و بر آن وجود مبارک سلام داده و قبل از طلوع آفتاب به آسمان عروج می کنند
ثُمَّ تَنْزِلُ مَلَائِکَهُ النَّهَارِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ فَیَطُوفُونَ بِالْبَیْتِ الْحَرَامِ نَهَارَهُمْ
و پس از ایشان فرشتگان روز که آنها نیز هفتاد هزار نفر هستند به زمین آمده ابتداء بیت اللَّه الحرام را طواف کرده و طول روز به آن اشتغال دارند
حَتَّى إِذَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ انْصَرَفُوا إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَیُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ ثُمَّ یَأْتُونَ قَبْرَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فَیُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ
و پس از غروب آفتاب به طرف قبر رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم رفته و بر آن جناب سلام داده و پس از آن نزد قبر امیر المؤمنین علیه السّلام می آیند و بر آن حضرت سلام کرده
ثُمَّ یَأْتُونَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَیُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ ثُمَّ یَعْرُجُونَ إِلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أَنْ تَغِیبَ الشَّمْسُ.
و بعد به نزد قبر حسین علیه السّلام حاضر شده و بر آن جناب سلام داده و سپس پیش از غروب آفتاب به آسمان می روند.
حدیث سوم
حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَهُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی عُثْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
پدرم رحمه اللَّه علیه و جماعتى از مشایخ و اساتیدم از سعد بن عبد اللَّه، از حسین بن عبد اللَّه، از حسن بن علىّ بن ابى عثمان از محمّد بن فضیل، از اسحاق بن عمار نقل کرده اند که وى گفت: امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَا بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع إِلَى السَّمَاءِ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَهِ.
بین قبر امام حسین علیه السّلام تا آسمان ملائکه و فرشتگان در آمد و شد و نزول و صعود می باشند
حدیث چهارم
حَدَّثَنِی الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ
قاسم بن محمّد بن على بن ابراهیم از پدرش، از جدّش، از عبد اللَّه بن حمّاد انصارى، از عبد اللَّه بن سنان وى می گوید: از امام صادق علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
قَبْرُ الْحُسَیْنِ ع عِشْرُونَ ذِرَاعاً فِی عِشْرِینَ ذِرَاعاً مُکَسَّراً رَوْضَهٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهِ مِنْهُ مِعْرَاجٌ إِلَى السَّمَاءِ
مساحت قبر حسین بن علىّ علیهما السّلام بیست ذراع در بیست ذراع می باشد، این محل باغى است از باغ هاى بهشت، از آنجا عروج به آسمان صورت می گیرد،
فَلَیْسَ مِنْ مَلَکٍ مُقَرَّبٍ وَ لَا نَبِیٍّ مُرْسَلٍ إِلَّا وَ هُوَ یَسْأَلُ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ یَزُورَ الْحُسَیْنَ ع فَفَوْجٌ یَهْبِطُ وَ فَوْجٌ یَصْعَدُ.
و هیچ فرشته مقرّب و نبىّ مرسلى نیست مگر آنکه از حق تعالى درخواست می کند که به زیارت حسین علیه السّلام برود پس فوجى از آسمان به زمین فرود آمده و به زیارت آن حضرت رفته و فوجى پس از زیارت به آسمان می روند.
حدیث پنجم
وَ عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ:
و از قاسم بن محمّد بن على بن ابراهیم، از پدرش، از جدّش، از عبد اللَّه بن حمّاد، از اسحاق بن عمّار نقل کرده که وى گفت:
قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ کُنْتُ فِی الْحِیرَهِ لَیْلَهَ عَرَفَهَ فَرَأَیْتُ نَحْواً مِنْ ثَلَاثَهِ أَلْفٍ أَوْ أَرْبَعَهِ أَلْفِ رَجُلٍ جَمِیلَهٍ وُجُوهُهُمْ طَیِّبَهٍ رِیحُهُمْ شَدِیدَهٍ بَیَاضُ ثِیَابِهِمْ
محضر مبارک حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام عرض کردم: اى پسر رسول خدا فدایت شوم شب عرفه در حیره بودم، قریب سه، چهار هزار مردانى دیدم که صورت هایشان زیبا و بویشان خوش و لباس هاى بسیار سفید به تن داشتند
یُصَلُّونَ اللَّیْلَ أَجْمَعَ فَلَقَدْ کُنْتُ أُرِیدُ أَنْ آتِیَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع وَ أُقَبِّلَهُ وَ أَدْعُوَ بِدَعَوَاتِی فَمَا کُنْتُ أَصِلُ إِلَیْهِ مِنْ کَثْرَهِ الْخَلْقِ
و طول شب در آنجا به نماز خواندن مشغول بودند، اراده کردم به نزدیک قبر شریف رفته و آن را بوسیده و دعاهائى نزدیک قبر بخوانم ولى از کثرت خلق و ازدحام جمعیّت نتوانستم خود را به قبر برسانم
فَلَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ سَجَدْتُ سَجْدَهً فَرَفَعْتُ رَأْسِی فَلَمْ أَرَ مِنْهُمْ أَحَداً فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ تَدْرِی مَنْ هَؤُلَاءِ
و وقتى صبح طلوع نمود به سجده رفته و وقتى سر از سجده برداشتم احدى از آن مردان را ندیدم. امام علیه السّلام به من فرمودند: آیا دانستى آنها چه کسانى بودند؟
قُلْتُ لَا جُعِلْتُ فِدَاکَ فَقَالَ أَخْبَرَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ قَالَ مَرَّ بِالْحُسَیْنِ ع أَرْبَعَهُ آلَافِ مَلَکٍ وَ هُوَ یُقْتَلُ
عرضه داشتم: فدایت شوم، خیر. امام علیه السّلام فرمودند: پدرم از پدرشان به من خبر دادند که چهار هزار فرشته به حضرت امام حسین علیه السّلام مرور کردند در حالى که آن حضرت شهید شده بودند
فَعَرَجُوا إِلَى السَّمَاءِ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِمْ یَا مَعْشَرَ الْمَلَائِکَهِ مَرَرْتُمْ بِابْنِ حَبِیبِی وَ صَفِیِّی مُحَمَّدٍ ص وَ هُوَ یُقْتَلُ وَ یُضْطَهَدُ مَظْلُوماً فَلَمْ تَنْصُرُوهُ
پس آن فرشتگان به آسمان عروج کردند و حقتعالى به ایشان وحى فرمود:اى گروه فرشتگان به پسر حبیب و برگزیده ام حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مرور نمودید در حالى که او کشته و مقهور و مظلوم بود پس چرا او را کمک نکردید؟
فَانْزِلُوا إِلَى الْأَرْضِ إِلَى قَبْرِهِ فَابْکُوهُ شُعْثاً غُبْراً إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ فَهُمْ عِنْدَهُ إِلَى أَنْ تَقُومَ الْقِیَامَهُ [السَّاعَهُ].
پس به زمین فرود آئید و ملازم قبرش بوده و با حالى ژولیده و گرفته تا روز قیامت بر او بگریید، پس این فرشتگان نزد قبر بوده تا قیامت به پا شود
حدیث ششم
حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ قُتَیْبَهَ الْهَمْدَانِیِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ:
پدرم رحمه اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از برخى اصحابش، از احمد بن قتیبه همدانى، از اسحاق بن عمّار نقل کرده که وى گفت:
قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّی کُنْتُ بِالْحَائِرِ لَیْلَهَ عَرَفَهَ وَ کُنْتُ أُصَلِّی
محضر مبارک حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام عرض کردم شب عرفه در حائر بوده و نماز می خواندم
وَ ثَمَّ نَحْوٌ مِنْ خَمْسِینَ أَلْفاً مِنَ النَّاسِ جَمِیلَهٍ وُجُوهُهُمْ طَیِّبَهٍ رَوَائِحُهُمْ وَ أَقْبَلُوا یُصَلُّونَ اللَّیْلَهَ [اللَّیْلَ] أَجْمَعَ
و در آنجا قریب پنجاه هزار نفر از مردمی دیدم زیبا روى و خوشبو که طول مدّت شب را در آنجا نماز می خواندند
فَلَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ سَجَدْتُ ثُمَّ رَفَعْتُ رَأْسِی فَلَمْ أَرَ مِنْهُمْ أَحَداً
و هنگامی که صبح طلوع نمود به سجده رفتم و پس از برداشتن سر احدى از ایشان را ندیدم.
فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّهُ مَرَّ بِالْحُسَیْنِ ع خَمْسُونَ أَلْفَ مَلَکٍ وَ هُوَ یُقْتَلُ فَعَرَجُوا إِلَى السَّمَاءِ
امام علیه السّلام به من فرمودند: پنجاه هزار فرشته به حسین علیه السّلام عبور کرده و در حالى که آن حضرت کشته شده بودند پس به آسمان بالا رفتند
فَأَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَیْهِمْ مَرَرْتُمْ بِابْنِ حَبِیبِی وَ هُوَ یُقْتَلُ فَلَمْ تَنْصُرُوهُ
و خداوند متعال به ایشان وحى فرستاد: به پسر حبیبم مرور کردید در حالى که او کشته شده بود، پس چرا کمک و یارى او نکردید؟
فَاهْبِطُوا إِلَى الْأَرْضِ فَاسْکُنُوا عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثاً غُبْراً إِلَى یَوْمِ تَقُومُ السَّاعَهُ.
حال به زمین فرو روید و نزد قبرش ساکن شوید و با هیئتى ژولیده و حالى غمگین باقى بمانید تا قیامت بپا شود.