فضیلت چهار روز روزه داری در ماه شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل صوم أربعه أیام من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل هجدهم، فضیلت چهار روز روزه‌دارى در ماه شعبان:
رَوَیْنَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ فِی کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى النَّبِیِّ ص قَالَ
«ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» به نقل از پیامبر اکرم-صلوات اللّه علیه و آله-آورده است:
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَیْهِ فِی الرِّزْق
«هرکس چهار روز از شعبان را روزه بدارد، خداوند روزى او را وسیع می‌گرداند.»[1]
[1]) ثواب الاعمال، ص 86؛ امالى صدوق، ص 29