دو کتاب بزرگ شیعه

از منابع مهمی که جزء میراثهای مهم شیعه محسوب می‏شود،نهج البلاغه است که مرحوم شریف رضی حدود یک هزار سال قبل از کلمات علی (ع) در سه بخش خطبه‏ها،نامه‏ها و کلمات قصار تنظیم کرده است،و به قدری محتوای آن بالا و الفاظ زیباست که هر کس پیرو هر مکتب و آیینی باشد این کتاب را مطالعه کند،تحت تاثیر محتوای عالی آن قرار می‏گیرد،و ای کاش نه تنها مسلمانان که غیر مسلمانان نیز با آن آشنا می‏شدند،تا به معارف بلند اسلام در توحید و مبدا و معاد و مسائل سیاسی و اخلاقی و اجتماعی آشنا شوند.یکی دیگر از این میراثهای بزرگ،کتاب صحیفه سجادیه است که مجموعه‏ای است از بهترین و فصیحترین و زیباترین دعاها،با محتوای بسیار بلند و بالا و عمیق که در واقع کار همان خطبه‏های نهج البلاغه را از طریق دیگری می‏کند و جمله به جمله آن درس تازه‏ای به انسان می‏آموزد،و به راستی طرز نیایش و مناجات با خداوند را به هر انسانی می‏آموزد،و روح و جان آدمی را نور و صفا می‏بخشد.این مجموعه چنان که از نامش پیداست از دعاهای چهارمین پیشوای مکتب شیعه،امام علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب،مشهور به‏«سجاد» (ع) است و ما هر وقت‏بخواهیم روح دعا و نیایش و توجه بیشتر به درگاه خداوند و عشق به ذات پاکش در ما پیدا شود به سراغ این دعاها می‏رویم و همچون گیاهان نو رس که از ابر پر برکت‏بهاری سیراب می‏شوند از آن سیراب می‏گردیم.بیشترین احادیث‏شیعه که بالغ بر دهها هزار حدیث می‏شود از پنجمین و ششمین امام،یعنی محمد بن علی الباقر،و جعفر بن محمد الصادق-علیهما السلام-نقل شده،و قسمت مهمی نیز از هشتمین امام،علی بن موسی الرضا (ع) است،و این به خاطر آن است که این سه بزرگوار در شرایطی از زمان و مکان بودند که فشار دشمنان و حکام بنی امیه و بنی عباس بر آنها کمتر بود،به همین دلیل توانستند احادیث زیادی که از رسول خدا (ص) به وسیله پدران و اجدادشان به آنها رسیده بود،در تمام ابواب معارف و احکام فقه اسلام از خود به یادگار بگذارند و این که مذهب شیعه را مذهب جعفری می‏گویند به خاطر همین است که بیشترین روایات آنها از امام ششم جعفر بن محمد الصادق (ع) نقل شده است که در دورانی می‏زیسته که بنی امیه رو به ضعف می‏رفتند و بنی عباس نیز قدرت کافی برای فشار بر مردم پیدا نکرده بودند،و در کتب ما معروف است که آن حضرت چهار هزار شاگرد در حدیث و معارف و فقه تربیت کرد.ابو حنیفه امام و پیشوای معروف حنفیه در سخن کوتاهی در توصیف امام جعفر بن محمد الصادق (ع) می‏گوید:«ما رایت افقه من جعفر بن محمد،من فقیه‏تر از جعفر بن محمد (ع) ندیدم!» (42)مالک بن انس پیشوای دیگر فقه اهل سنت در یکی از سخنان خود چنین می‏گوید:«من مدتی نزد جعفر بن محمد (ع) رفت و آمد داشتم،او را همواره در یکی از سه حالت دیدم،یا نماز می‏خواند یا روزه می‏گرفت،یا مشغول تلاوت قرآن بود،و به اعتقاد من مردی با فضیلت‏تر از جعفر بن محمد الصادق از نظر علم و عبادت کسی ندیده و نشنیده است!» (43) و چون بنا بر نهایت اختصار و فشردگی مطالب است،از سخنان سایر علمای اسلام درباره امامان اهل بیت-علیهم السلام-چشم پوشی می‏کنیم. اعتقاد ما ص 120 استاد مکارم شیرازی