اصحاب السفینه
یاران و ایمان آوردندگان به حضرت نوح علیه السلام. قوم نوح علیه السلام، پند و اندرز آن حضرت را نادیده گرفتند و به ییم دادن الهی نسبت به خود، اعتنایی نکردند و با دلایلی، پیامبری آن حضرت را انکار نمودند. نوح علیه السلام برای قانع ساختن قوم خود، دعوت خویش را ادامه داد و با آنان به گفتگو و بحث و مناقشه پرداخت. سخنان حضرت در دل مردم تأثیر نکرد؛ بلکه با کینه و عناد، دستِ ردّ بر سینه او گذاشتند. پس از آنکه نوح علیه السلام از کردار مردم به ستوه آمد، از پیشگاه خدا یاری طلیید و از سرپیچی و روگردانی قومش نزد او شکوه کرد. خداوند به نوح علیه السلام امر کرد که به تأیید و کمک الهی، کشتی بسازد. نوح علیه السلام هم در آن سرزمین که آبی در حوالی آن نبود، شروع به ساختن کشتی نمود. ساخت کشتی که تمام شد، از طرف خدا به نوح علیه السلام وحی شد که از هر حیوانی یک جفت (نر و ماده) در کشتی سوار کند. همچنین خانواده اش و تمام کسانی که به او ایمان آورده بودند ـ به غیر از زن خائن و پسرش ـ به کشتی سوار شدند. کم کم نشانه های عذاب پیدا و طوفان همه گیر شد و تمام آن مردم ستمکار را گرفت و مردم همه غرق شدند. فقط حضرت نوح علیه السلام و اصحاب و یارانی که به او ایمان آورده و همراه او به کشتی سوار شده بودند، نجات یافتند.(1)
____________________
1. نوح: 26 ـ 23؛ بیضاوی، انوار التنزیل، ج 1،ص 468؛ طبرسی، مجمع البیان، ج 5 ، ص 165؛ رشیدرضا، تفسیر المنار، ص 75.