صحیفه سجادیه – مناجات توسل کنندگان

صحیفه سجادیه
10- مناجات توسل جویان

بسم الله الرّحمن الرّحیم
به نام خداى بخشاینده مهربان

اِلهى لَیْسَ لى وَسیلَهٌ اِلَیْکَ اِلاّ عَواطِفُ رَاْفَتِکَ وَلا لى ذَریعَهٌ
خدایا وسیله اى به درگاهت ندارم جز عواطف مهرت و به سویت دست آویزى ندارم

اِلَیْکَ اِلاّ عَوارِفُ رَحْمَتِکَ وَشَفاعَهُ نَبِیِّکَ نَبِىِّ الرَّحْمَهِ وَمُنْقِذِ الاُْمَّهِ
جز آنچه معروف است از رحمتت و شفاعت پیامبرت پیامبر رحمت و نجات ده امت را

مِنَ الْغُمَّهِ فَاجْعَلْهُما لى سَبَباً اِلى نَیْلِ غُفْرانِکَ وَصَیِّرْهُما لى وُصْلَهً
از غم و اندوه پس اى خدا همان دو را وسیله رسیدنم به آمرزشت قرار ده و سببى براى رسیدنم

اِلىَ الْفَوْزِ بِرِضْوانِکَ وَقَدْ حَلَّ رَجاَّئى بِحَرَمِ کَرَمِکَ وَحَطَّ طَمَعى
به سعادت خوشنودیت گردان زیرا که بار امیدم در حریم کرمت فرود آمده و مرکب طمعم به

بِفِناَّءِ جُودِکَ فَحَقِّقْ فیکَ اَمَلى وَاخْتِمْ بِالْخَیْرِ عَمَلى وَاجْعَلْنى مِنْ
آستانه جود تو زانو زده پس اى خدا به آرزوى من جامه عمل پوشان و پایان کارم را بخیر گردان و

صَفْوَتِکَ الَّذینَ اَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَهَ جنَّتِکَ وَبوَّاءْتَهُمْ دارَ کَرامَتِکَ
در زمره آن دسته از برگزیدگانت قرارم ده که در وسط بهشتت فرودشان آوردى و در خانه بزرگوارى خویش جاشان دادى

وَاَقْرَرْتَ اَعْیُنَهُمْ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ یَوْمَ لِقاَّئِکَ وَاَوْرَثْتَهُمْ مَنازِلَ الصِّدْقِ
و دیده آنها را در روز دیدار به همان نظر کردنشان بسویت روشن کردى و جایگاههاى راستى را در جوار خویش بدیشان

فى جِوارِکَ یا مَنْ لا یَفِدُ الْوافِدُونَ عَلى اَکْرَمَ مِنْهُ وَلا یَجِدُ
سپردى اى که واردین بر کریمتر از او وارد نشوند و قاصدان

الْقاصِدُونَ اَرْحَمَ مِنْهُ یا خَیْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحیدٌ وَیا اَعْطَفَ مَنْ اَوى
مهربانتر از او نیابند اى بهترین کسى که شخص در تنهایى با او خلوت کند و اى مهربانترین کسى که شخص آواره

اِلَیْهِ طَریدٌ اِلى سَعَهِ عَفْوِکَ مَدَدْتُ یَدى وَبِذَیْلِ کَرَمِکَ اَعْلَقْتُ کَفّى
به درگاهش جا و مسکن گیرد به سوى عفو وسیعت دست (نیاز) دراز کرده و به ذیل کرم تو چنگ (حاجت ) انداخته ام

فَلا تُولِنِى الْحِرْمانَ وَلا تُبْلِنى بِالْخَیْبَهِ وَالْخُسْرانِ یا سَمیعَ الدُّعاَّءِ
پس مرا محروم برمگردان و به زیان و خسران دچارم مساز اى شنواى دعا