مفهوم حدیث «لا تعادوا الأیام فتعادیکم» و زیارت حضرت رسول (ص) در روز شنبه
سیّد ابن طاووس در جمال الأُسبوع گفته: ابن بابویه رحمه الله مسنداً از صَقر بن اَبی دُلَف روایت کرده که چون متوکّل، حضرت امام علی النَّقی علی هالسلام را به سُرّ مَن رأی طلبید، روزی به خدمت آن حضرت رفتم خبری از احوال آن جناب بگیرم؛ و آن حضرت را نزد زراقی، حاجبِ متوکِّل محبوس کرده بودند. چون نزد او رفتم گفت: چه کار داری؟ گفتم: به دیدن شما آمده ام. ساعتی با هم نشستیم و از هر گونه صحبتی با هم کردیم تا آنکه مردم را متفرّق کرد و مجلس خلوت شد، باز پرسید که برای چه آمده ای؟ من همان جواب او.ّل را دادم، گفت: گویا آمده ای که خبری از مولای خود بگیری؟ من ترسیدم، گفتم: مولای من خلیفه استو گفت: ساکت شو که مولای تو بر حقّ است و من نیز اعتقاد تو را دارم. گفتم: اَلحَمدُ لِله . پس گفت: آی می خواهی نزد او بروی؟ گفتم: بلی. گفت: قدری بنشین تا صاحب البرید از نزد او بیرون آید. من نشستم تا وقتی که صاحب البرید بیرون شد. آن وقت پسرکی را مأمور کرد که مرا به نزد آن حضرت ببَرد، چون به خدمت آن جناب رسیدم، دیدم بر روی حصیری نشسته است و در برابرش قبری کنده اند، پس سلام کردم. حضرت جواب داد، فرمود: بنشین. پس فرمود که برای چه آمده ای؟ گفتم آمده ام که از احوال شما خبری گیرم. پس چون نظرم بر قبر افتاد گریستم. حضرت فرمود که گریه مکن که در این وقت از ایشان آسیبی به من نمی رسد. گفتم: اَلحَمدُ لِللهِ، پس گفتم: ای سیّد من، حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده که معنی آن را نمی فهمم. فرمود: چیست آن حدیث؟ عرض کردم: «لاَ تُعادُوا الأیَّامَ فَتُعَادِیَکُم»؛ یعنی: «دشمنی نکنید با روزها که آنها با شما دشمنی خواهند کرد». فرمود: مراد از ایّام و روزها ما هستیم مادامی که به پاست آسمانها و زمین؛ شنبه اسم رسول خدا صلی الله علیه و آله است و یکشنبه امیرالمؤمنین(علی) علیه السلام و دوشنبه حسن و حسین علیهما السلام و سه شنبه علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمد علیهما السلام و چهارشنبه موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی علیهم السلام و منم و پنج شنبه فرزندم حسن علیه السلام و جمعه فرزند فرزندم است و به سوی او جمع می شوند اهل حق. این است معنی ایّام، پس دشمنی نکنید با ایشان در دنیا که دشمنی کنند با شما در آخرت، پس فرمود: وداع کن و بیرون رو که ایمن نیستم بر تو و می ترسم اذیّتی به تو رسد. و بعد سیّد این حدیث را به سند دیگر از قطب راوندی نقل کرده آن گاه فرمود: ذکر زیارت حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله در روز خود که روز شنبه باشد:
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ
گواهى می دهم که هیچ خدایى جز خداى یکتا نیست که شریک و انباز ندارد
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ رَسُولُهُ وَ أَنَّکَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسَالاَتِ رَبِّکَ وَ نَصَحْتَ لِأُمَّتِکَ
و گواهى می دهم که تویى رسول او و تویى حضرت محمد بن عبد الله (ص) پیغمبر خدا و گواهى می دهم که تو محققا رسالت هاى خداى خود را تبلیغ کامل فرمودى و امتت را وعظ و نصیحت کردى
وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ أَدَّیْتَ الَّذِی عَلَیْکَ مِنَ الْحَقِ
و جهاد در راه خدا با زبان حکمت و موعظه نیکو نمودى و آنچه از جانب خدا به اداى آن مأمور شدى کاملا انجام دادى
وَ أَنَّکَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِینَ وَ غَلُظْتَ عَلَى الْکَافِرِینَ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ
و البته نهایت رأفت و محبت را با اهل ایمان و کمال خشونت و سختگیرى را بر کافران روا داشتى و بندگى خدا را به اخلاص نمودى تا به مقام یقین کامل رسیدى
فَبَلَغَ اللَّهُ بِکَ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَرَّمِینَ
پس خدا تو را به اشرف مقامات مکرمان و مقربان خود برساند
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اسْتَنْقَذَنَا بِکَ مِنَ الشِّرْکِ وَ الضَّلاَلِ
ستایش خداى را که به وجود تو ما را از شرک و ضلالت نجات داد
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ صَلَوَاتِکَ وَ صَلَوَاتِ مَلاَئِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ الْمُرْسَلِینَ
خدایا درود فرست بر محمد (ص) و آل او و قرار ده درود خود را و درود فرشتگانو پیغمبران و رسولان
وَ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ وَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
و بندگان صالح خود را و همه اهل آسمانها و زمینها
وَ مَنْ سَبَّحَ لَکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ
و هر کس که تو را تسبیح می کند اى پروردگار عالم از اولین و آخرین خلق درود همه را بر حضرت محمد (ص) بنده خاص توست که رسول
وَ نَبِیِّکَ وَ أَمِینِکَ وَ نَجِیبِکَ وَ حَبِیبِکَ وَ صَفِیِّکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ خَاصَّتِکَ وَ خَالِصَتِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ
و پیغمبر و امین وحى و برگزیده و حبیب تو و بنده پاک و منزه و خاص و خالص تو و منتخب تو از تمام خلق
وَ أَعْطِهِ الْفَضْلَ وَ الْفَضِیلَهَ وَ الْوَسِیلَهَ وَ الدَّرَجَهَ الرَّفِیعَهَ وَ ابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوداً یَغْبِطُهُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ
و به او عطا فرما مقام برترى بر همه پیغمبران و مقام وساطت و درجه رفیع شفاعت را و او را به مقام محمود (شفاعت کبرى) که غبطه اولین و آخرین خلق است برسان
اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً
بار الها تو خود فرمودى به رسول گرامت که هرگاه بندگانى که بر نفس خود ستم کردند نزد تو به توبه باز آیند و از خدا مغفرت طلبند و رسول بر آنها آمرزش از خدا طلبد البته آن بندگان خدا را توبه پذیر و مهربان خواهند یافت
إِلَهِی فَقَدْ أَتَیْتُ نَبِیَّکَ مُسْتَغْفِراً تَائِباً مِنْ ذُنُوبِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اغْفِرْهَا لِی
پس بارالها به درگاه پیغمبر تو براى توبه و استغفار و بازگشت از گناه آمده ام تو هم درود فرست بر محمد و آلش و از گناهانم درگذر
یَا سَیِّدَنَا أَتَوَجَّهُ بِکَ وَ بِأَهْلِ بَیْتِکَ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى رَبِّکَ وَ رَبِّی لِیَغْفِرَ لِی
اى سید من بوسیله شما و اهل بیت شما به درگاه خدا رو آورده ام که پروردگار من و توست تا مرا ببخشد
پس سه مرتبه بگو
إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
البته ما همه از جانب خدا آمده و بسوى او باز می گردیم
پس بگو
أُصِبْنَا بِکَ یَا حَبِیبَ قُلُوبِنَا فَمَا أَعْظَمَ الْمُصِیبَهَ بِکَ حَیْثُ انْقَطَعَ عَنَّا الْوَحْیُ
ما بواسطه شما مصیبت دیده ایم اى محبوب دلهاى ما چه مصیبت بزرگى که از فقدان شما وحى از ما منقطع گردید
وَ حَیْثُ فَقَدْنَاکَ فَإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
و اکنون که به فراق شما مبتلا شدیم پس ما هم از جانب خدا و بسوى خدا باز خواهیم گشت
یَا سَیِّدَنَا یَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکَ وَ عَلَى آلِ بَیْتِکَ (الطَّیِّبِینَ) الطَّاهِرِینَ
اى سید ما اى رسول خدا درودهاى الهى بر تو و بر اهل بیت طاهرین تو باد
هَذَا یَوْمُ السَّبْتِ وَ هُوَ یَوْمُکَ وَ أَنَا فِیهِ ضَیْفُکَ وَ جَارُکَ فَأَضِفْنِی وَ أَجِرْنِی
این روز شنبه که متعلق به شماست و من در مهمانى تو و به همسایگى تو آمده ام مرا به مهمانى خود بپذیر و به درگاهت پناهم ده
فَإِنَّکَ کَرِیمٌ تُحِبُّ الضِّیَافَهَ وَ مَأْمُورٌ بِالْإِجَارَهِ
که تو بسیار کریمی و مهماندوست و از جانب خدا مأمورى به پناه دادن خلق
فَأَضِفْنِی وَ أَحْسِنْ ضِیَافَتِی وَ أَجِرْنَا وَ أَحْسِنْ إِجَارَتَنَا بِمَنْزِلَهِ اللَّهِ عِنْدَکَ وَ عِنْدَ آلِ بَیْتِکَ
پس مرا مهمان خود کن و نیکو ضیافتم فرما و در جوار خود مرا نیکو پناه ده به حق منزلت و مقام خدا نزد تو و نزد اهل بیت تو
وَ بِمَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَهُ وَ بِمَا اسْتَوْدَعَکُمْ مِنْ عِلْمِهِ فَإِنَّهُ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ
و به منزلت و مقام آنها نزد خدا و به اسرارى که از علمش به شما ودیعه سپرده است که البته خدا بزرگترین بزرگواران است.