وقایع روز پانزدهم ذیحجه
15 ذی الحجه
ولادت با سعادت امام هادى علیه السلام
روز پـانزدهــم ذی‌حــجـه سال 212 هـ .ق. ولادت بـا سـعادت امـام هادى(علیه السلام) در روستاى «صریا» در نزدیکى مدینه به وقوع پیوست نام مبارک آن حضرت على و کنیه شریفش ابوالحسن ثالث بود. القاب ایشان: نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤتمن، طیب، عسکرى و ابن الرضا بود. پدر بزرگوار آن حضرت امام جواد (علیه السلام) و مادر گرامیشان سمانه معروف به سیده بود.
در مورد چهره ظاهری امام هادى(علیه السلام) نوشته‌اند که او قامتى معتدل، چهره‌اى سفید متمایل به سرخی، چشم‌هاى درشت، ابروهاى گشاده،سیمایى شاداب و دلى آرام و قامتى پرشکوه و وقار و هیبتى چشمگیر داشت؛ به گونه‌اى که خود به خود حاضران و بینندگان را به خضوع و تعظیم در برابرش فرا می‌خواند، لذا در وصفش چنین گفته شده است: « او پاکیزه ترین و خوشبو‌ترین انسان‌ها از نظر روح و روان و راست‌گوترین زبان را داشت. از نزدیک بانمک‌ترین و از دور کامل‌ترین انسان‌ها بود. هرگاه سکوت می‌کرد هیبت و شکوهش آشکار و هرگاه سخن می‌گفت، مقامش چشمگیر می‌گردید. نشانه خاندان رسالت از سیمایش می‌درخشید؛ چرا که او میوه درخت رسالت و شاخه‌اى از باغسـتان نبـوت و گزیده‌اى از دودمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود» .
دوران زندگى امام هادى (علیه السلام) مقارن با خلافت شش تن از بدترین خلفاى عباسى بود: معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز.
امام هادى(علیه السلام) پس از شهادت پدر بزرگوارشان در هشت سالگى به امامت رسیدند . آن حضرت در همان دوران خردسالى آن چنان از علم و هوشیارى و کمالات فوق‌العاده برخوردار بود که اطرافیان را حیران می‌کرد. امام دهم همچنین در راستاى انتشار مکتب تشیع به تربیت شاگردان متعددى پرداخت که حضرت عبدالعظیم حسنى(علیه السلام)، ابن سکیت اهوازی، ابوهاشم جعفری، جعفر بن سهیل و اسماعیل بن مهران از آن جمله‌اند.
آن حضرت در تحکیم و استوارى فقه اهل بیت(علیهم السلام)، عقاید و فرهنگ گران سنگ تشیع، همت جدى و وسیع نمود و در این راستا، با فرقه‌هاى مختلفى همچون: صوفیه، واقفیه، غلات، جبریه و … که در آن زمان به ترویج عقاید انحرافى خویش می‌پرداختند، مبارزات جدى کرد .