دعای یا ذا الذی کان قبل کل شی

دعای یا ذا الذی کان قبل کل شیء (مفاتیح الجنان)

اعمال مشترکه ماه رمضان: قسم چهارم در اعمال روزهای ماه رمضان است؛ ششم شیخ مفید در کتاب مقنعه روایت کرده از ثقه جلیل على بن مهزیار از حضرت امام محمد تقى علیه السلام که مستحب است آنکه بسیار بگویى در هر وقت از شب و روز ماه رمضان از اول ماه تا آخر

یَا ذَا الَّذِی کَانَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ ثُمَّ خَلَقَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ ثُمَّ یَبْقَى وَ یَفْنَى کُلُّ شَیْ‏ءٍ

اى آنکه پیش از هر چیز بوده سپس هر چیز را آفرید و او باقى است و هر چیز فانى شود

یَا ذَا الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ یَا ذَا الَّذِی لَیْسَ فِی السَّمَاوَاتِ الْعُلَى وَ لاَ فِی الْأَرَضِینَ السُّفْلَى‏

اى آنکه بمانند او چیزى نیست اى آنکه در آسمانهاى بلند و نه در زمینهاى پست

وَ لاَ فَوْقَهُنَّ وَ لاَ تَحْتَهُنَّ وَ لاَ بَیْنَهُنَّ إِلَهٌ یُعْبَدُ غَیْرُهُ‏

و نه بالاى آنها و نه در زیر آنها و نه در میان آنها معبود به حقى که پرستش شود جز او نیست

لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهِ إِلاَّ أَنْتَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلاَهً لاَ یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا إِلاَّ أَنْتَ‏

حمد مر تر است آن سپاس که جز تو کس نتواند آن را شمرد پس درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد درودى که جز تو کس نتواند آن را شمرد

دعای یا ذا الذی کان قبل کل شیء (اقبال الاعمال)

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثالث و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات و صلوات فی اللیله التاسعه عشر منه و یومها،
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و سوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز نوزدهم ماه، دعاهای مخصوص شب نوزدهم رمضان، (دعای دوم):
دعاء آخر فی اللیله التاسعه عشر منه رویناه بإسنادنا إلى محمد بن أبی قره من کتابه فی عمل شهر رمضان‏

آنچه که از کتاب عمل شهر رمضان نوشته محمّد بن ابى قرّه روایت شده است:
یَا ذَا الَّذِی کَانَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ [یَا خَالِقَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ] ثُمَّ خَلَقَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ ثُمَّ یَبْقَى وَ یَفْنَى کُلُّ شَیْ‏ءٍ
اى خدایى که پیش از هر چیز وجود داشتى و آن‌گاه همه‌ى موجودات را آفریدى [اى آفریننده‌ى همه‌ى موجودات]و سرانجام تو می‌مانى و همه‌ى اشیا نابود می‌گردند

[وَ] یَا ذَا الَّذِی لَیْسَ‏ فِی السَّمَاوَاتِ الْعُلَى وَ لَا فِی الْأَرَضِینَ السُّفْلَى
[و]اى خدایى که در آسمان‌هاى برتر و زمین‌هاى زیرین

وَ لَا فَوْقَهُنَّ وَ لَا بَیْنَهُنَّ وَ لَا تَحْتَهُنَّ إِلَهٌ یُعْبَدُ غَیْرُهُ
و در بالا و میان و زیر آن‌ها معبودى که پرسیده شود، جز تو وجود ندارد.

لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا یَقْدِرُ عَلَى إِحْصَائِهِ إِلَّا أَنْتَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاهً لَا یَقْدِرُ عَلَى إِحْصَائِهَا إِلَّا أَنْت‏
ستایش تو را، ستایشى که هیچ‌کس جز تو بر شمارش آن قادر نباشد. پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست، درودى که جز تو نتواند آن را بشمارد.