دعای گشودن قرآن در شب های قدر (مفاتیح الجنان)
اعمال مخصوصه ماه رمضان: اعمالی که در هر سه شب قدر باید انجام داد؛ سوم- قرآن مجید را بگشاید و بگذارد در مقابل خود و بگوید
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ
بار خدایا من از تو درخواست می کنم به کتاب نازل شده تو و به حق آنچه در آن است
وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ
و در آن نام بزرگ و نامهاى نیکوى توست و آنچه بیم و امید است که مرا از آزادشدگان خود از آتش قرار دهى.
پس هر حاجت که دارد بخواهد
دعای گشودن قرآن در شب های قدر (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثالث و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات و صلوات فی اللیله التاسعه عشر منه و یومها ، ذکر نشر مصحف الشریف و دعائه
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و سوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز نوزدهم ماه، از جمله ذکر و دعای هنگام گشودن قرآن:
رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى حَرِیزِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ السِّجِسْتَانِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ
در حدیثى از امام باقر-علیه السّلام-آمده است:
تَأْخُذُ الْمُصْحَفَ فِی ثَلَاثِ لَیَالٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَتَنْشُرُهُ وَ تَضَعُهُ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ تَقُولُ
در سه شب [قدر]ماه رمضان قرآن را به دست بگیر و آن را باز کن و در جلوى خود بگذار و بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ
خداوندا، به کتابى که فروفرستادهاى و آنچه در آن است،
وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَعْظَمُ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ [طُلَقَائِکَ] مِنَ النَّارِ
که بزرگترین اسم تو و زیباترین اسماى تو و آنچه از آن بیمناک و بدان امیدوار میگردند در آن است، از تو میخواهم که مرا از آزادشدگان از آتش جهنّم قرار دهى.
وَ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَکَ مِنْ حَاجَه
و بعد از آن دربارهى هر حاجتى که داشتى، دعا کن
دعای گشودن قرآن در شب های قدر (زاد المعاد)
و مستحب است در این شبها که قرآن مجید را به دست بگیرد و بگشاید و این دعا بخواند:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ
بار خدایا! من از تو درخواست میکنم به کتاب نازلشدۀ تو و به آنچه در آن است
وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى
و در آن نام بزرگ و نامهاى نیکوى توست و آنچه بیم و امید است
أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ وَ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ [1]
که مرا از آزادشدگان خود از آتش قرار دهى و حوایج دنیا و آخرتم را روا سازى.