دعای روز چهاردهم رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الرابعه عشر منه و یومها و فیها عده روایات، فصل فیما نذکره مما یختص بالیوم الرابع عشر من دعاء غیر متکرر، دعاء آخر فی الیوم الرابع عشر من مجموعه مولانا زین العابدین ص
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای سوم) دعاى دیگر روز چهارشنبه از مجموعه مولى امام زین العابدین-صلوات اللّه علیه:
إِلَهِی وَ سَیِّدِی بِکَ عَرَفْتُکَ وَ بِکَ اهْتَدَیْتُ إِلَى سَبِیلِکَ وَ أَنْتَ دَلِیلٌ عَلَى مَعْرِفَتِکَ
اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و به‌وسیله‌ى تو به راهت رهنمون گردیدم و تویى راهنماى من بر شناختت
وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا عَرَفْتُ تَوْحِیدَکَ وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَیْتُ إِلَى عِبَادَتِکَ
و اگر تو نبودى، هرگز به یگانگى‌ات راه پیدا نمی‌کردم و تو را نمی‌شناختم و به پرستش تو هدایت نمی‌شدم.
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا هَدَیْتَ وَ عَلَّمْتَ وَ بَصَّرْتَ وَ فَهَّمْتَ وَ أَوْضَحْتَ مِنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ
پس ستایش خدا را در برابر این‌که مرا هدایت نمود و آموخت و بینا کرد و فهماند و راه راست را روشن کرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فِیُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی
ستایش خدا را که به درگاه او دعا می‌کنم و دعایم را مستجاب می‌کند، اگرچه هنگامی که او مرا می‌خواند، سستم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلًا حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی
و ستایش خدا را که از او درخواست می‌کنم و عطایم می‌کند، اگرچه وقتى او از من قرض می‌طلبد، بخیل و تنگ‌چشمم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أُنَاجِیهِ لِحَاجَتِی إِذَا شِئْتُ وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ بِسِرِّی فَیَقْضِی حَاجَتِی
و ستایش خدا را که هرگاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات می‌کنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در میان می‌گذارم و او حاجتم را برمی‌آورد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا أَرْجُو غَیْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَیْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی
و ستایش خدا را که به غیر او امید ندارم و اگر به غیر او امید بسته بودم، امیدم را ناامید می‌کرد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی وَ لَمْ یَکِلْنِی إِلَى النَّاسِ فَیُهِینُونِی
و ستایش خدا را که مرا به خود واگذار نمود و گرامی داشت و به مردم واگذار نکرد تا به من اهانت و مرا خوار کنند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنِّی
و ستایش خدا را که باوجود بى‌نیازى از من، با من اظهار دوستى کرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَلَّمَ عَنِّی حَتَّى کَأَنِّی لَا ذَنْبَ لِی فَرَبِّی أَحْمَدُ وَ هُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِی
ستایش خدا را که چنان بردبارى کرد و مرا عفو نمود که گویى گناهى نکرده‌ام. بنابراین، پروردگار من ستوده‌ترین و زیبنده‌ترین کس به ستایش است.
یَا ذَا الْمَنِّ وَ لَا یُمَنُّ عَلَیْکَ یَا ذَا الطَّوْلِ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ
اى خداى بخشنده اى که هیچ‌کس نمی‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامی،
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرُ اللَّاجِینَ وَ جَارُ الْمُسْتَجِیرِینَ وَ أَمَانُ الْخَائِفِینَ
معبودى جز تو وجود ندارد و تویى پشتوانه‌ى پناهندگان و همسایه‌ى پناه‌جویان و ایمنى‌بخش بیمناکان،
إِلَیْکَ فَرَرْتُ بِنَفْسِی یَا مَلْجَأَ الْخَائِفِینَ وَ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَیْکَ
به درگاه تو گریخته‌ام اى پناهگاه هراسناکان و به درگاه تو شفاعت‌کننده‌اى
إِلَّا مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَیْهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ أَمَلُ [آمَلُ] مَنْ لَجَأَ إِلَیْهِ الْخَائِفُونَ
جز شناخت من به این‌که تو برترین کسى هستى که کوتاهى‌کنندگان آهنگ تو را کرده‌اند و آرزومندترین کسى هستى که بیمناکان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم.
أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الطَّوْلَ وَ الْقُدْرَهَ وَ الْحَوْلَ وَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّی وِزْرِی وَ تَعْصِمَنِی
به این‌که بخشش و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم که بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى
وَ تَجْعَلَنِی مِنَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِکَ وَ أَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فِی سَعَهِ رَحْمَتِکَ وَ رِضْوَانِکَ
و از کسانى بگردانى که براى طاعتت برگزیده‌اى و به واسطه‌ى پرهیزکارى در رحمت گسترده و خشنودى‌ات وارد کرده‌اى،
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
اى مهربان‌ترین مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او.