دعای اللهم انت ثقتی حین یسوء ظنی

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله السابعه و یومها و فیه ما نختاره من عده روایات فی الدعوات‏، فصل فیما یختص بالیوم السابع من دعاء غیر متکرر، دعاء الیوم السابع من شهر رمضان‏
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می باشد، (اولین) دعای روز هفتم ماه رمضان:

اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی حِینَ یَسُوءُ ظَنِّی بِأَعْمَالِی وَ أَنْتَ أَمَلِی عِنْدَ انْقِطَاعِ الْحِیَلِ مِنِّی
خداوندا، تویى تکیه‌گاه من آن‌گاه که گمان بد به اعمالم دارم و تویى آرزوى من آن‌گاه که بیچاره می‌گردم

وَ أَنْتَ رَجَائِی عِنْدَ تَضَایُقِ حُلُولِ الْبَلَاءِ عَلَیَّ وَ أَنْتَ عُدَّتِی فِی کُلِّ شَدِیدَهٍ نَزَلَتْ بِی
و تویى امید من هنگامی که بلا بر من وارد و تنگ می‌شود و تویى اندوخته‌ى من در هر بلایى که بر من فرو می‌آید

وَ فِی کُلِّ مُصِیبَهٍ دَخَلَتْ عَلَیَّ وَ فِی کُلِّ کُلْفَهٍ صَارَتْ عَلَیَّ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوَى وَ مُفَرِّجُ کُلِّ بَلْوَى
و در هر مصیبتى که بر من وارد می‌شود و در هر سختى که بدان دچار می‌شوم و تویى جایگاه تمام گله‌ها و گشاینده‌ى همه‌ى بلاها،

أَنْتَ لِکُلِّ عَظِیمَهٍ تُرْجَى وَ لِکُلِّ شَدِیدَهٍ تُدْعَى إِلَیْکَ الْمُشْتَکَى وَ أَنْتَ الْمُرْتَجَى لِلْآخِرَهِ وَ الْأُولَى
در امور بزرگ به تو امید بسته می‌شود و براى هر سختى خوانده و براى [حوایج]دنیا و آخرت آرزو می‌شوى.

اللَّهُمَّ مَا أَکْبَرَ هَمِّی إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ وَ أَطْوَلَ حُزْنِی إِنْ لَمْ تُخَلِّصْنِی وَ أَعْسَرَ [وَ أَعَزَّ] حَسَنَاتِی
خداوندا، چقدر ناراحتى‌ام بزرگ است اگر نگشایى و چقدر اندوهم طولانى است اگر از آن رهایم ندهى و چقدر نیکى‌هایم سخت [اندک]است

إِنْ لَمْ تُیَسِّرْهَا [تُوَفِّقْنِی‏] وَ أَخَفَّ مِیزَانِی إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ وَ أَزَلَّ لِسَانِی إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ
اگر آسان نکنى [موفق نگردانى]و چقدر ترازوى [اعمال]من سبک است اگر سنگین نگردانى و چقدر زبانم پرلغزش است اگر استوارش نکنى

وَ أَوْضَعَ جَدِّی إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِی أَنَا صَاحِبُ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ [الْکَثِیرِ] وَ الْجُرْمِ الْعَظِیمِ
و چقدر تلاش و عملم اندک است اگر لغزشم را نادیده نگیرى! من داراى گناه بزرگ [فراوان]و جرم سترگ هستم،

أَنَا الَّذِی بَلَغَتْ بِی سَوْأَتِی وَ کُشِفَ [کشف‏] قِنَاعِی وَ لَمْ یَکُنْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ حِجَابٌ یُوَارِینِی مِنْکَ
من کسى هستم که بدى‌ام به آخر رسیده و پرده‌ام برداشته شده و میان من و تو پرده‌اى که مرا از تو پوشیده دارد، نیست.

فَلَوْ عَاقَبْتَنِی عَلَى قَدْرِ جُرْمِی لَمَا فَرَّجْتَ عَنِّی طَرْفَهَ عَیْنٍ أَبَداً
از این‌رو، اگر به اندازه‌ى بزه‌ام کیفر دهى، هرگز به اندازه‌ى یک چشم برهم زدن گشایش در کارم نخواهى کرد.

اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِیلُ الَّذِی أَعْزَزْتَ وَ أَنَا الضَّعِیفُ الَّذِی قَوَّیْتَ
خدایا، من همان خوارى هستم که سرافرازم نمودى و ناتوانى هستم که نیرو بخشیدى

وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِی سَتَرْتَ فَمَا شَکَرْتُ نِعْمَتَکَ وَ لَا أَدَّیْتُ حَقَّکَ وَ لَا تَرَکْتُ مَعْصِیَتَکَ
و اقرارکننده‌اى هستم که [گناهم را]پوشیدى، ولى من نه در برابر نعمتت سپاسگزارى کردم و نه حقت را ادا نمودم و نه از معصیتت دست کشیدم.

یَا کَاشِفَ کَرْبِ أَیُّوبَ وَ سَامِعَ صَوْتِ یُونُسَ الْمَکْرُوبِ وَ فَالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ وَ مُنْجِیَ‏ (مُوسى‏ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ‏)[1]
اى برطرف‌کننده‌ى اندوه حضرت ایوب و شنونده‌ى صداى یونس اندوهگین و شکافنده‌ى دریا براى بنى اسرائیل و نجات‌دهنده‌ى حضرت موسى و همه‌ى همراهانش،

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ یُسْراً بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏
از تو درخواست می‌کنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و در کار من گشایش و راه نجات و راحتى قرار دهى، به رحمتت اى مهربان‌ترین مهربانان.