دعای أسالک مسأله المسکین المستکین و أبتهل إلیک
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب السابع و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الثالثه و العشرین منه و یومها، و من دعاء لیله ثلاث و عشرین
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هفتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و سوم ماه، (دعاى هفتم شب بیست و سوّم) دعاى دیگر در شب بیست و سوّم:
أَسْأَلُکَ مَسْأَلَهَ الْمِسْکِینِ الْمُسْتَکِینِ وَ أَبْتَهِلُ إِلَیْکَ ابْتِهَالَ الْمُذْنِبِ الْبَائِسِ الذَّلِیلِ مَسْأَلَهَ مَنْ خَضَعَتْ لَکَ نَاصِیَتُهُ
خداوندا، از تو مانند بیچاره‌ى افتاده درخواست می‌کنم و بسان گناه‌کار نیازمند و ذلیل به درگاهت تضرّع می‌نمایم و چونان کسى تو را می‌خوانم که نفس او فروتن گردیده
وَ اعْتَرَفَ بِخَطِیئَتِهِ وَ فَاضَتْ [فَفَاضَتْ] لَکَ عَبْرَتُهُ وَ هَمَلَتْ لَکَ دُمُوعُهُ وَ ضَلَّتْ حِیلَتُهُ
و به گناه خود اعتراف دارد و در اثر آن چشمانش پر از اشک شده و سرشک از دیده می‌ریزد و بیچاره گردیده است
وَ انْقَطَعَتْ حُجَّتُهُ أَنْ تُعْطِیَنِی فِی لَیْلَتِی هَذِهِ مَغْفِرَهَ مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِی وَ اعْصِمْنِی فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمُرِی
و دلیلى ندارد، که در این شب تمام گناهان گذشته‌ى مرا بیامرزى و در باقى‌مانده از عمرم مرا از گناه نگاه دارى
وَ ارْزُقْنِی الْحَجَّ وَ الْعُمْرَهَ فِی عَامِی هَذَا وَ اجْعَلْهَا حَجَّهً مَبْرُورَهً خَالِصَهً لِوَجْهِکَ وَ ارْزُقْنِیهِ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِی
و حجّ و عمره را در این سال روزى‌ام کن و آن را نیک و خالص براى روى [ذات یا اسما و صفات]خود قرار ده و براى همیشه تا زمانى که زنده‌ام نگاه داشته‌اى، روزى‌ام کن
وَ لَا تُخْلِنِی [تُخْلِفْنِی] مِنْ [عَنْ] زِیَارَتِکَ وَ زِیَارَهِ قَبْرِ نَبِیِّکَ [مُحَمَّدٍ] صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و مرا از زیارت خود و قبر پیامبرت [حضرت محمّد]-درودهاى تو بر او و خاندان او-بى‌نصیب مفرما.
إِلَهِی وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَکْفِیَنِی مَئُونَهَ خَلْقِکَ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ
معبودا، نیز از تو درخواست می‌کنم که مرا از شرّ همه‌ى آفریده‌هایت اعمّ از جنّیان و انسان‌ها و عرب و عجم
وَ مِنْ کُلِّ دَابَّهٍ أَنْتَ (آخِذٌ بِناصِیَتِها)[1] إِنَّکَ عَلى صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ
و هر جنبنده‌اى که زمام امور آن به دست تو است، کفایت نمایى. به راستى که تو بر راه راست استوار هستى.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ مِمَّا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ فِی الْقَضَاءِ
خداوندا، جزو قضا و قدرهاى محتوم خود و جزو امور استوار خود که در این شب فیصله می‌دهى و جزو سرنوشت حتمی خود
الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ لَا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمُ
که برگشت و تبدیل در آن راه ندارد، نام مرا جزو حاجیان خانه‌ى محترمت بنویس، حاجیانى که حجّشان نیک و کوشش و عملشان مورد سپاس
الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ أَنْ تُطِیلَ عُمُرِی وَ أَنْ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی وَ ارْزُقْنِی وَلَداً بَارّاً إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ (بِکُلِّ شَیْءٍ مُحِیط)[2]
و گناهانشان بخشوده و بدى‌هایشان پوشیده است و عمر مرا طولانى نموده و روزى گسترده به من عطا کن و فرزند نیک به من روزى کن. به راستى که تو بر هر چیز توانایى و به همه‌ى اشیا احاطه دارى.
[1]) سوره هود، آیه 56
[2]) سوره الفصلت، آیه 54