تهلیل در ماه شعبان (مفاتیح الجنان)
اعمال مشترکه ماه شعبان: چهارم در تمام این ماه هزار بار بگوید:
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِیَّاهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ
معبودى جز خدا نیست، و نپرستیم جز او را درحالى که عبادت را براى او خالص می کنیم، گرچه مشرکان را خوش نیاید.
که ثواب بسیار دارد از جمله آنکه عبادت هزار ساله در نامه عملش بنویسند
تهلیل در ماه شعبان (زاد المعاد)
و از حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله منقول است که هرکه در مجموع ماه شعبان هزار مرتبه بگوید:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَا نَعْبُدُ إِلَّا إِیَّاهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینُ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ [1]
نیست معبودى جز خدا و نپرستم جز او را خالصانه باشم در دین براى او، گرچه مکروه دارند مشرکین.
حق تعالى عبادت هزار ساله در نامه‌ى عمل او بنویسد و گناه هزار سال از او محو کند و از قبر بیرون آید با روى نورانى، مانند ماه شب چهارده و او را صدّیق بنویسند.
[1] ) اقبال الاعمال ص 685؛ مفاتیح الجنان، ص 12.
تهلیل در ماه شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل التهلیل و لفظ الاستغفار فی شهر شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل نهم، فضیلت تهلیل و لفظ استغفار در ماه شعبان:
وَجَدْنَا ذَلِکَ فِی کُتُبِ الْعِبَادَاتِ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ
در برخى کتاب‌هاى عبادات به نقل از پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آمده است:
[وَ] مَنْ قَالَ فِی شَعْبَانَ أَلْفَ مَرَّهٍ
هر کس در ماه شعبان هزار بار بگوید:
لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَا نَعْبُدُ إِلَّا إِیَّاهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ
معبودى جز خدا نیست و ما جز او را نمی‌پرستیم در حالى که عبادات خود را خالصانه براى او انجام می‌دهیم، هرچند مشرکان بدشان بیاید.
کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِبَادَهَ أَلْفِ سَنَهٍ وَ مَحَا عَنْهُ ذَنْبَ أَلْفِ سَنَهٍ وَ یَخْرُجُ مِنْ قَبْرِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ وَجْهُهُ یَتَلَأْلَأُ مِثْلَ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْرِ وَ کُتِبَ عِنْدَ اللَّهِ صِدِّیقا
خداوند عبادت هزار ساله را براى او می‌نویسد و گناه هزار ساله را از او می‌زداید و در روز قیامت از قبر بیرون می‌آید، در حالى که صورتش مانند ماه شب چهاردهم می‌درخشد و نیز خداوند او را در نزد خود صدیق می‌نویسد.