دعای ابوحمزه ثمالی دعاییست که در کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی به نقل ازابو حمزه ثمالی آمده است که امام سجاد در تمام سحرگاهان ماه رمضان آن را پس از نماز می‌خوانده است.
دانلود متن و ترجمه دعای ابوحمزه ثمالی با فرمت PDF
إِلَهِی لاَ تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ وَ لاَ تَمْکُرْ بِی فِی حِیلَتِکَ مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ یَا رَبِ
خدایا مرا به عقاب خود ادب مفرماو به مجازات عملم به مکر و حیله ات به عقوبت ناگهانیت غافلگیر مکن و مبتلا مگردان اى خدا کجا خیرى توانم یافت
وَ لاَ یُوجَدُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِکَ وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاهُ وَ لاَ تُسْتَطَاعُ إِلاَّ بِکَ
در صورتى که خیر جز پیش تو نیست و از کجا راه نجاتى خواهم جست و حال آنکه جز به لطف تو نجات میسر نیست
لاَ الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْ عَوْنِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ لاَ الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیْکَ
اى خدا نه آنکس که نیکوکار است از یارى تو و لطف و رحمتت مستغنى است و نه آنکه بدکار است و بر حکم تو بى باکى کرده
وَ لَمْ یُرْضِکَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِکَ یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ
و به راه رضا و خوشنودیت نرفته از قدرتت بیرون است اى رب من اى رب من اى رب من
بگوید تا آنکه نفس قطع شود
بِکَ عَرَفْتُکَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْکَ وَ دَعَوْتَنِی إِلَیْکَ وَ لَوْ لاَ أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ
من تو را به تو شناختم و تو مرا بر وجود خود دلالت فرمودى و بسوى خود خواندى و اگر تو نبودى من نمی دانستم تو چیستى
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فَیُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی
ستایش خداى را که من او را می خوانم و او اجابت می کند و هر چند وقتى که او مرا می خواند کندى و کاهلى می کنم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی
و ستایش خداى را که چون از او چیزى درخواست کنم به من عطا می کند و هر چند هنگامی که او از من قرض می خواهد من بخل می ورزم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أُنَادِیهِ کُلَّمَا شِئْتُ لِحَاجَتِی وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ لِسِرِّی بِغَیْرِ شَفِیعٍ فَیَقْضِی لِی حَاجَتِی
و ستایش خداى را که براى هر حاجتى هرگاه او را خواستم ندا خواهم کرد و هر وقتى براى راز و نیاز با او خلوت توانم کرد و بدون هیچ واسطه و شفیع حاجتم را روا می سازد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لاَ أَدْعُو غَیْرَهُ وَ لَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ یَسْتَجِبْ لِی دُعَائِی
سپاس خداى را که تنها او را به دعا می خوانم نه غیر او را و اگر از غیر او حاجت می خواستم دعایم مستجاب نمی کرد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لاَ أَرْجُو غَیْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَیْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی
و سپاس خداى را که به او چشم امید دارم نه به غیر او و اگر به غیرش امید می داشتم مرا ناامید می گردانید
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی وَ لَمْ یَکِلْنِی إِلَى النَّاسِ فَیُهِینُونِی
ستایش خداى را که کار مرا به حضرتش واگذاشت و گرامیم داشت و به غیرش وانگذاشت تا خوارم گرداند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنِّی
ستایش خداى را که با من اظهار کمال دوستى فرمود با آنکه از من بى نیاز بود
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَحْلُمُ عَنِّی حَتَّى کَأَنِّی لاَ ذَنْبَ لِی فَرَبِّی أَحْمَدُ شَیْءٍ عِنْدِی وَ أَحَقُّ بِحَمْدِی
و سپاس خداى را که از خطا و گناهانم حلم و بردبارى کرد چنانکه گویى گناهى از من سر نزده است پس خداى من پیشم محبوب ترین موجود است و به حمد و ستایش من او را سزاوارتر از همه عالم است
اللَّهُمَّ إِنِّی أَجِدُ سُبُلَ الْمَطَالِبِ إِلَیْکَ مُشْرَعَهً وَ مَنَاهِلَ الرَّجَاءِ إِلَیْکَ (لَدَیْکَ) مُتْرَعَهً
اى خدا من راه حوایج خلق را بسوى تو باز می بینم و چشم هاى امید بندگان را به درگاهت پر آب می یابم
وَ الاِسْتِعَانَهَ بِفَضْلِکَ لِمَنْ أَمَّلَکَ مُبَاحَهً وَ أَبْوَابَ الدُّعَاءِ إِلَیْکَ لِلصَّارِخِینَ مَفْتُوحَهً
و یارى جستن به فضل و کرمت بر هر کس به تو آرزومند است مباح و آسان است و درهاى دعاى فریاد خواهان بسوى تو باز است
وَ أَعْلَمُ أَنَّکَ لِلرَّاجِی (لِلرَّاجِینَ) بِمَوْضِعِ إِجَابَهٍ وَ لِلْمَلْهُوفِینَ (لِلْمَلْهُوفِ) بِمَرْصَدِ إِغَاثَهٍ
و محققا می دانم که تو آماده اى براى حاجت امیدوارانى و مراقب حال پریشان خاطران
وَ أَنَّ فِی اللَّهْفِ إِلَى جُودِکَ وَ الرِّضَا بِقَضَائِکَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْبَاخِلِینَ وَ مَنْدُوحَهً عَمَّا فِی أَیْدِی الْمُسْتَأْثِرِینَ
و می دانم که در نالیدن به درگاه جود و احسانت و در رضاى به قضا و قدرت بهترین عوضى است از بخل مردم بخیل و بینیازى از اندوخته در دست دنیا طلبان است
وَ أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافَهِ وَ أَنَّکَ لاَ تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلاَّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ (الْآمَالُ) دُونَکَ
و هر که بسوى تو سفر کند راهش بسیار نزدیک و تو از نظر بصیرت خلق پنهان نیستى جز آنکه آمال و آرزوهایى که به غیر تو دارند حجاب آنها از شهود جمالت گردیده است
وَ قَدْ قَصَدْتُ إِلَیْکَ بِطَلِبَتِی وَ تَوَجَّهْتُ إِلَیْکَ بِحَاجَتِی
و من جویاى توام و در حوایجم رو به تو آورده ام
وَ جَعَلْتُ بِکَ اسْتِغَاثَتِی وَ بِدُعَائِکَ تَوَسُّلِی مِنْ غَیْرِ اسْتِحْقَاقٍ لاِسْتِمَاعِکَ مِنِّی
و به درگاه تو استغاثه کرده و پناه می جویم و در دعاى متوسل به لطف توام بدون آنکه لایق آن باشم که دعاى مرا مستجاب کنى
وَ لاَ اسْتِیجَابٍ لِعَفْوِکَ عَنِّی بَلْ لِثِقَتِی بِکَرَمِکَ وَ سُکُونِی إِلَى صِدْقِ وَعْدِکَ وَ لَجَئِی إِلَى الْإِیمَانِ بِتَوْحِیدِکَ
یا مستوجب عفو و بخششت گردانى بلکه توجهم به تو به صرف کرم و احسان توست و اطمینان خاطرم به صدق وعده (لطف) تو و پناهم بر ایمان به یکتایى توست
وَ یَقِینِی (وَ ثِقَتِی) بِمَعْرِفَتِکَ مِنِّی أَنْ لاَ رَبَّ لِی غَیْرُکَ وَ لاَ إِلَهَ (لِی) إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیکَ لَکَ
و یقینم به معرفت حضرتت که می دانم مرا پروردگارى غیر تو نیست و جز تو خدایى نخواهد بود تو یکتا و بیشریکى
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْقَائِلُ وَ قَوْلُکَ حَقٌّ وَ وَعْدُکَ صِدْقٌ (الصِّدْقُ) وَ اسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُمْ رَحِیماً
اى خدا تو خود فرمودى و سخن تو حق و وعده تو حقیقت است فرمودى هر چه می خواهید از خدا فضل و کرم بخواهید که خدا به شما بندگان همیشه مهربان است
وَ لَیْسَ مِنْ صِفَاتِکَ یَا سَیِّدِی أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِیَّهَ
و اى مولاى من این از صفاتت نیست که بندگان را امر به سؤال کنى و چون سؤال کنند عطاى خود را از آنها دریغ دارى
وَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِیَّاتِ عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِکَ وَ الْعَائِدُ عَلَیْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأْفَتِکَ (بِحُسْنِ نِعْمَتِکَ)
و حال آنکه تو را بر اهل مملکتت عطاهاى بیشمار است و بواسطه رأفت و محبتت بخلق نعمتت بآنهاپى در پى خواهد بود
إِلَهِی رَبَّیْتَنِی فِی نِعَمِکَ وَ إِحْسَانِکَ صَغِیراً وَ نَوَّهْتَ بِاسْمِی کَبِیراً فَیَا مَنْ رَبَّانِی فِی الدُّنْیَا بِإِحْسَانِهِ
اى خدا تویى که در انواع نعم و احسان هنگامی که کودکى بودم مرا پرورانیدى و در بزرگى هم سربلندى و نام نیکو دادى
وَ تَفَضُّلِهِ (بِفَضْلِهِ) وَ نِعَمِهِ وَ أَشَارَ لِی فِی الْآخِرَهِ إِلَى عَفْوِهِ وَ کَرَمِهِ
پس اى خدایى که مرا در دنیا به فضل و احسان و نعم بی پایان پرورش دادى و در آخرت اشارت به عفو و کرمت فرمودى
مَعْرِفَتِی یَا مَوْلاَیَ دَلِیلِی (دَلَّتْنِی) عَلَیْکَ وَ حُبِّی لَکَ شَفِیعِی إِلَیْکَ
معرفتم به تو اى مولاى من دلیل و رهبر من بسوى توست و محبتم نزد حضرتت واسطه و شفیع من است
وَ أَنَا وَاثِقٌ مِنْ دَلِیلِی بِدَلاَلَتِکَ وَ سَاکِنٌ مِنْ شَفِیعِی إِلَى شَفَاعَتِکَ
و من از دلیل خود چون تو راهنماى منى مطمئنم و از شفیعم چون تو می پذیرى دلم آرام است
أَدْعُوکَ یَا سَیِّدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ رَبِّ أُنَاجِیکَ بِقَلْبٍ قَدْ أَوْبَقَهُ جُرْمُهُ
اى سید من تو را میخوانم به زبانى که از فرط گناه لال گردیده اى پروردگار با تو راز و نیاز میکنم با دلى که از کثرت جرم به وادى هلاکت در افتاده
أَدْعُوکَ یَا رَبِّ رَاهِباً رَاغِباً رَاجِیاً خَائِفاً إِذَا رَأَیْتُ مَوْلاَیَ ذُنُوبِی فَزِعْتُ
اى خدا تو را می خوانم با دلى که هراسان و ترسان است از قهر تو و امیدوار به کرم توست چون به گناهان خود اى مولاى من می نگرم زار می نالم
وَ إِذَا رَأَیْتُ کَرَمَکَ طَمِعْتُ فَإِنْ عَفَوْتَ (غَفَرْتَ) فَخَیْرُ رَاحِمٍ وَ إِنْ عَذَّبْتَ فَغَیْرُ ظَالِمٍ
و چون به کرم بى پایان تو نظر می کنم امیدوار می گردم پس اگر مرا ببخشى رواست که تو بهترین مهربانى و اگر عذاب کنى ستم نکرده اى
حُجَّتِی یَا اللَّهُ فِی جُرْأَتِی عَلَى مَسْأَلَتِکَ مَعَ إِتْیَانِی مَا تَکْرَهُ جُودُکَ وَ کَرَمُکَ
حجت من بر جرأت درخواست حاجت از تو با آنکه کردارم همه ناپسند بوده همانا بخاطر کرم و بخشش توست و پناه آوردنم
وَ عُدَّتِی فِی شِدَّتِی مَعَ قِلَّهِ حَیَائِی رَأْفَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ
در حال سختى به درگاه تو با بی حیایى و بى باکیم به موجب رأفت و مهربانى توست
وَ قَدْ رَجَوْتُ أَنْ لاَ تَخِیبَ بَیْنَ ذَیْنِ وَ ذَیْنِ مُنْیَتِی فَحَقِّقْ رَجَائِی وَ اسْمَعْ دُعَائِی
و البته امیدم آن است که با اینگونه قبایح و زشتی هایم باز از آرزوهایى که به تو دارم محرومم نگردانى پس امیدم برآور و دعایم اجابت فرما
یَا خَیْرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ
اى بهترین کسى که اهل دعا به درگاهش رو آورند و نیکوتر شخصى که امیدواران بر او عرض نیاز کنند
عَظُمَ یَا سَیِّدِی أَمَلِی وَ سَاءَ عَمَلِی فَأَعْطِنِی مِنْ عَفْوِکَ بِمِقْدَارِ أَمَلِی
آرزویم اى سید من بزرگ و کردارم زشت است پس تو به عفو و بخشش خود به قدر آرزویم عطا کن
وَ لاَ تُؤَاخِذْنِی بِأَسْوَإِ عَمَلِی فَإِنَّ کَرَمَکَ یَجِلُّ عَنْ مُجَازَاهِ الْمُذْنِبِینَ وَ حِلْمَکَ یَکْبُرُ عَنْ مُکَافَاهِ الْمُقَصِّرِینَ
و به اعمال زشتم مؤاخذه مفرما زیرا کرم و بزرگواریت برتر از آن است که گناهکاران را مجازات کنى و حلمت بیش از آنکه مقصرین را به کیفر رسانى
وَ أَنَا یَا سَیِّدِی عَائِذٌ بِفَضْلِکَ هَارِبٌ مِنْکَ إِلَیْکَ مُتَنَجِّزٌ مَا وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ أَحْسَنَ بِکَ ظَنّاً
و من اى سید من به فضلو کرمت پناه آورده و از قهر تو بسوى لطفت می گریزم وعده عفو و بخششت از کسى که به تو حسن ظن دارد مسلم و قطعى است
وَ مَا أَنَا یَا رَبِّ وَ مَا خَطَرِی هَبْنِی بِفَضْلِکَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ
و من ذره ناچیز اى خدا کیستم مرا به فضل و کرمت ببخش و به عفو و رحمتت بر من منت گذار
أَیْ رَبِّ جَلِّلْنِی بِسَتْرِکَ وَ اعْفُ عَنْ تَوْبِیخِی بِکَرَمِ وَجْهِکَ
اى پروردگار من کردار زشتم در پرده دار و از گناهانم به بزرگوارى ذاتت درگذر
فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلَى ذَنْبِی غَیْرُکَ مَا فَعَلْتُهُ وَ لَوْ خِفْتُ تَعْجِیلَ الْعُقُوبَهِ لاَجْتَنَبْتُهُ
که اگر بر گناهم کسى غیر از تو آگاه می شد البته آن گنه نمی کردم و اگر از تعجیل می ترسیدم هم از خطا اجتناب می نمودم
لاَ لِأَنَّکَ أَهْوَنُ النَّاظِرِینَ (إِلَیَّ) وَ أَخَفُّ الْمُطَّلِعِینَ (عَلَیَّ)
نه از این رو که تو از دیگران در نظرم بى قدر و اهمیت ترى
بَلْ لِأَنَّکَ یَا رَبِّ خَیْرُ السَّاتِرِینَ وَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ (وَ أَحْلَمُ الْأَحْلَمِینَ) وَ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ
بلکه بدین سبب که تو بهترین ستاران و پردهپوشان و نیکوترین حکم فرمایان و بزرگوارترین بزرگواران عالمی
سَتَّارُ الْعُیُوبِ غَفَّارُ الذُّنُوبِ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ تَسْتُرُ الذَّنْبَ بِکَرَمِکَ وَ تُؤَخِّرُ الْعُقُوبَهَ بِحِلْمِکَ
تویى که بر عیب هاى خلق پرده پوشى و بر گناهانشان ببخشایى و بر اسرار غیب آگاهى گناه بندگانت را به کرمت می پوشانى و کیفر آنها را از حلم و بردبارى به تأخیر می افکنى
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ وَ عَلَى عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ
پس ستایش تو را می کنم بر مقام حلمت بعد از علم ازلیت و بر صفت عفوت پس از قدرت کاملت
وَ یَحْمِلُنِی وَ یُجَرِّئُنِی عَلَى مَعْصِیَتِکَ حِلْمُکَ عَنِّی وَ یَدْعُونِی إِلَى قِلَّهِ الْحَیَاءِ سَتْرُکَ عَلَیَ
اى خدا حلم بى پایانت مرا بر معصیت تو وادار می کند و جرأت می دهد و پرده پوشى و ستاریت به بیشرم و حیایى می خواند
وَ یُسْرِعُنِی إِلَى التَّوَثُّبِ عَلَى مَحَارِمِکَ مَعْرِفَتِی بِسَعَهِ رَحْمَتِکَ وَ عَظِیمِ عَفْوِکَ
و معرفتم به رحمت بی انتهایت و عفو بی حسابت مرا جسور کرده و به سرعت بر آنچه حرام کردى می گمارد
یَا حَلِیمُ یَا کَرِیمُ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ یَا قَابِلَ التَّوْبِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا قَدِیمَ الْإِحْسَانِ
اى خداى بردبار بزرگوار اى زنده ابدى اى بخشنده گناه و اى پذیرنده توبه اى بزرگ نعمت و منت اى احسان کننده همیشگى
أَیْنَ سَتْرُکَ الْجَمِیلُ أَیْنَ عَفْوُکَ الْجَلِیلُ أَیْنَ فَرَجُکَ الْقَرِیبُ أَیْنَ غِیَاثُکَ السَّرِیعُ
کجاست پرده پوشى عظیم تو کجاست عفو بزرگوارانه تو کجاست گشایش نزدیک تو کجاست فریادرسى سریع تو
أَیْنَ رَحْمَتُکَ الْوَاسِعَهُ أَیْنَ عَطَایَاکَ الْفَاضِلَهُ أَیْنَ مَوَاهِبُکَ الْهَنِیئَهُ أَیْنَ صَنَائِعُکَ السَّنِیَّهُ
کجاست رحمت واسعه تو کجاست عطاهاى نیکوى تو کجاست موهبت هاى گواراو مرحمت هاى پر بهاى تو
أَیْنَ فَضْلُکَ الْعَظِیمُ أَیْنَ مَنُّکَ الْجَسِیمُ أَیْنَ إِحْسَانُکَ الْقَدِیمُ أَیْنَ کَرَمُکَ یَا کَرِیمُ
کجاست فضل و کرم بی حد تو کجاست نعمت بزرگ و احسان همیشگى تو کجاست کرم تو اى خداى کریم
بِهِ (وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ) فَاسْتَنْقِذْنِی وَ بِرَحْمَتِکَ فَخَلِّصْنِی یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ
به حق آن کرم که مرا نجات ده و به حق رحمتت که از ورطه هلاکتم خلاص کن اى خداى با احسان اى نیکوکار اى نعمت بخش اى با فضل و کرم
لَسْتُ أَتَّکِلُ فِی النَّجَاهِ مِنْ عِقَابِکَ عَلَى أَعْمَالِنَا بَلْ بِفَضْلِکَ عَلَیْنَا لِأَنَّکَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَهِ
من بر نجات از قهر و عقابت اعتماد بر اعمال خود نداریم بلکه تمام نظر ما به فضل و احسان توست زیرا که تو شایسته اى که خلق از تو بترسند و هم به مغفرتت امیدوار باشند
تُبْدِئُ بِالْإِحْسَانِ نِعَماً وَ تَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ کَرَماً
هم اول با خلق احسان می کنى هم به کرمت از گناهانشان می گذرى
فَمَا نَدْرِی مَا نَشْکُرُ أَ جَمِیلَ مَا تَنْشُرُ أَمْ قَبِیحَ مَا تَسْتُرُ
پس من نمی دانم شکر کدام را بجاى آرم آیا شکر نیکی هایى که از من معروف کردى یا زشتی هایى که پرده پوشى نمودى
أَمْ عَظِیمَ مَا أَبْلَیْتَ وَ أَوْلَیْتَ أَمْ کَثِیرَ مَا مِنْهُ نَجَّیْتَ وَ عَافَیْتَ
یا بلاها و امتحانات سختى که بر ما آسان ساختى و ما را بر آن فایق و مؤید داشتى یا بلاهاى بسیار که از آن نجات داده و عافیت بخشیدى
یَا حَبِیبَ مَنْ تَحَبَّبَ إِلَیْکَ وَ یَا قُرَّهَ عَیْنِ مَنْ لاَذَ بِکَ وَ انْقَطَعَ إِلَیْکَ
اى دوستدار کسى که با تو محبت ورزد اى شادى قلب کسى که رو به درگاه تو آرد و از همه بگسلد و با تو پیوندد
أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ نَحْنُ الْمُسِیئُونَ فَتَجَاوَزْ یَا رَبِّ عَنْ قَبِیحِ مَا عِنْدَنَا بِجَمِیلِ مَا عِنْدَکَ
تو نیکوکارى و ما زشت کرداریم پس تو اى پروردگار به نیکویى خود از قبایح ما درگذر
وَ أَیُّ جَهْلٍ یَا رَبِّ لاَ یَسَعُهُ جُودُکَ أَوْ أَیُّ زَمَانٍ أَطْوَلُ مِنْ أَنَاتِکَ
کدامین جهالت و بد کارى است که لطف و کرم تو آن را فرا نمی گیرد یا چه زمانى است که پیش از زمان حلم توست
وَ مَا قَدْرُ أَعْمَالِنَا فِی جَنْبِ نِعَمِکَ وَ کَیْفَ نَسْتَکْثِرُ أَعْمَالاً نُقَابِلُ بِهَا کَرَمَکَ (کَرَامَتَکَ)
و اعمال نیک ما در مقابل نعمت هاى تو چه ارزش دارد و چگونه اعمال زشتمان را با وجود لطف و کرم بى انتهایت بسیار بدانیم
بَلْ کَیْفَ یَضِیقُ عَلَى الْمُذْنِبِینَ مَا وَسِعَهُمْ مِنْ رَحْمَتِکَ
آرى چگونه مجال بر گناهکاران با وجود رحمت واسعه بی پایانت تنگ خواهد شد
یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَهِ
اى صاحب آمرزش بی حساب اى آنکه دست تو به رحمت مبسوط است
فَوَ عِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی لَوْ نَهَرْتَنِی (انْتَهَرْتَنِی) مَا بَرِحْتُ مِنْ بَابِکَ وَ لاَ کَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِکَ
بارى قسم به مقام عزت و بزرگیت اى سید من که اگر مرا از درگاهت برانى هرگز از این در به جایى نمی روم و از تملق و التماس به حضرتت دست برنمی دارم
لِمَا انْتَهَى إِلَیَّ مِنَ الْمَعْرِفَهِ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ
زیرا تو را به جود و کرم کامل شناخته ام و تو هر چه بخواهى به قدرت کامله می کنى
وَ أَنْتَ الْفَاعِلُ لِمَا تَشَاءُ تُعَذِّبُ مَنْ تَشَاءُ بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ وَ تَرْحَمُ مَنْ تَشَاءُ بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ
هر که را بخواهى به هر قدر و هر گونه عذاب کنى و هر که را بخواهى هر قدر و هر قسم ترحم فرمایى خواهى کرد
لاَ تُسْأَلُ عَنْ فِعْلِکَ وَ لاَ تُنَازَعُ فِی مُلْکِکَ وَ لاَ تُشَارَکُ فِی أَمْرِکَ وَ لاَ تُضَادُّ فِی حُکْمِکَ
و کسى را نرسد که بر کار تو چون و چرا کند و در ملک هستى با تو گفتگو آغازد و در هر امر و فرمان با ذات یکتایت مشارکت کند و در حکم مبرمت مخالفت برانگیزد
وَ لاَ یَعْتَرِضُ عَلَیْکَ أَحَدٌ فِی تَدْبِیرِکَ لَکَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ
و احدى را نرسد که بر نظم و تدبیرت خورده گیرى و اعتراض کند خلق و آفرینش خاص تو و حکم و فرمان بر خلق مخصوص توست بزرگوار خدایى که پروردگار عالم است
یَا رَبِّ هَذَا مَقَامُ مَنْ لاَذَ بِکَ وَ اسْتَجَارَ بِکَرَمِکَ وَ أَلِفَ إِحْسَانَکَ وَ نِعَمَکَ
اى خدا این است مقام آنکس که به درگاه تو روى آورده و به لطف و کرمت پناه جسته و با نعم و احسانت الفت گرفته
وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الَّذِی لاَ یَضِیقُ عَفْوُکَ وَ لاَ یَنْقُصُ فَضْلُکَ وَ لاَ تَقِلُّ رَحْمَتُکَ
و تو آن ذات با جود و بخششى که جامه عفوت تنگ نیست و فضل و رحمتت نقصان پذیر نخواهد بود
وَ قَدْ تَوَثَّقْنَا مِنْکَ بِالصَّفْحِ الْقَدِیمِ وَ الْفَضْلِ الْعَظِیمِ وَ الرَّحْمَهِ الْوَاسِعَهِ
و ما هم تمام وثوق و اطمینان خاطرمان به عفو همیشگى و فضل و کرم بی حد و رحمت نامنتهاى توست
أَ فَتَرَاکَ (تُرَاکَ) یَا رَبِّ تُخْلِفُ ظُنُونَنَا أَوْ تُخَیِّبُ آمَالَنَا کَلاَّ یَا کَرِیمُ
اى پروردگار آیا چنین پنداریم که تو بر خلاف حسن ظنى که به حضرتت داریم با ما رفتار می کنى یا ما را از امید و آرزوهایى که به تو داریم محروم میسازى هرگز به تو اى خداى کریم
فَلَیْسَ هَذَا ظَنَّنَا (ظَنُّنَا) بِکَ وَ لاَ هَذَا فِیکَ طَمَعَنَا (طَمَعُنَا)
چنین گمان نمی بریم و اینگونه از کرمت انتظار نداریم
یَا رَبِّ إِنَّ لَنَا فِیکَ أَمَلاً طَوِیلاً کَثِیراً إِنَّ لَنَا فِیکَ رَجَاءً عَظِیماً
اى خدا ما را به حضرتت آمال و آرزوهاى بسیار و امید بزرگ است
عَصَیْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُرَ عَلَیْنَا وَ دَعَوْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتَجِیبَ لَنَا فَحَقِّقْ رَجَاءَنَا
تو را معصیت کردیم و امید پرده پوشى داریم تو را در دعا خواندیم و امید اجابت داریم پس اى مولاى ما ما را به امید و آرزویمان برسان
مَوْلاَنَا فَقَدْ عَلِمْنَا مَا نَسْتَوْجِبُ بِأَعْمَالِنَا وَ لَکِنْ عِلْمُکَ فِینَا وَ عِلْمُنَا بِأَنَّکَ لاَ تَصْرِفُنَا عَنْکَ
که ما می دانیم که به اعمال زشت خود چیزى جز محرومی از رحمتت مستحق نیستیم لیکن اینکه تو به احوال ما دانایى و به فقر و بیچارگى ما آگاهى و می دانیم که از درگاه فیضت محروم باز نمی گردیم
(حَثَّنَا عَلَى الرَّغْبَهِ إِلَیْکَ) وَ إِنْ کُنَّا غَیْرَ مُسْتَوْجِبِینَ لِرَحْمَتِکَ
ما را راغب و امیدوار بدرگاه کرمت آورد و با آنکه ما مستوجب رحمت نیستیم
فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیْنَا وَ عَلَى الْمُذْنِبِینَ بِفَضْلِ سَعَتِکَ فَامْنُنْ عَلَیْنَا بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ
تو شایسته آنى که بر ما و گناهکاران بفضل و رحمت وسیعت جود و بخشش کنى پس تو بآنچه لایق بزرگوارى توست به ما احسان فرما
وَ جُدْ عَلَیْنَا فَإِنَّا مُحْتَاجُونَ إِلَى نَیْلِکَ یَا غَفَّارُ بِنُورِکَ اهْتَدَیْنَا
و بر ما کرم کن که بسیار محتاج عطاى توایم اى خداى بخشنده ما را به نور معرفتت هدایت فرمودى
وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْنَا وَ بِنِعْمَتِکَ (فِی نِعَمِکَ) أَصْبَحْنَا وَ أَمْسَیْنَا
و به فضل و رحمتت از غیر بى نیاز گردانیدى و به نعمتت شب و روز پرورش یافتیم
ذُنُوبُنَا بَیْنَ یَدَیْکَ نَسْتَغْفِرُکَ اللَّهُمَّ مِنْهَا وَ نَتُوبُ إِلَیْکَ
گناهان ما پیش تو هویداست از تو اى خدا از آن گناهان طلب عفو و آمرزش می کنیم و بدرگاهت بتوبه باز می گردیم
تَتَحَبَّبُ إِلَیْنَا بِالنِّعَمِ وَ نُعَارِضُکَ بِالذُّنُوبِ خَیْرُکَ إِلَیْنَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلَیْکَ صَاعِدٌ
اى خدا تو در حق ما به نعمت هاى گوناگون محبت و مهربانى می کنى و ما در مقابل به نافرمانى و گناه می پردازیم خیر و برکات تو پیوسته بر ما نازل می شود و شر و بد کارى ما بسوى تو بالا می رود
وَ لَمْ یَزَلْ وَ لاَ یَزَالُ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَأْتِیکَ (عَنَّا) بِعَمَلٍ قَبِیحٍ فَلاَ یَمْنَعُکَ ذَلِکَ مِنْ أَنْ تَحُوطَنَا بِنِعَمِکَ
و تو همیشه از ازل تا ابد پادشاه با کرم و احسانى که اعمال زشت همیشگى ما مانع از آن نیست که ما را غرق نعمت هاى ظاهر و باطن
وَ تَتَفَضَّلَ عَلَیْنَا بِآلاَئِکَ فَسُبْحَانَکَ مَا أَحْلَمَکَ وَ أَعْظَمَکَ وَ أَکْرَمَکَ مُبْدِئاً وَ مُعِیداً
بفضل و احسان خود گردانى پس منزهى تو و چقدر حلم و بزرگى لطف و کرمت در آغاز و انجام آفرینش بی پایان است
تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ وَ کَرُمَ صَنَائِعُکَ وَ فِعَالُکَ
اى خدا نام هاى پاکت منزه و ثنا و ستایشت بزرگ و آثار و افعالت همه نیکو است
أَنْتَ إِلَهِی أَوْسَعُ فَضْلاً وَ أَعْظَمُ حِلْماً مِنْ أَنْ تُقَایِسَنِی بِفِعْلِی وَ خَطِیئَتِی
اى خداى من فضل وسیع بى پایان و حلم عظیم بى انتهایت برتر از آن است که مرا با فعل من و گناه من مقایسه نمایى
فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی
از من درگذر از من درگذر از من درگذر اى سید من اى سید من اى سید من
اللَّهُمَّ اشْغَلْنَا بِذِکْرِکَ وَ أَعِذْنَا مِنْ سَخَطِکَ وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِکَ وَ ارْزُقْنَا مِنْ مَوَاهِبِکَ وَ أَنْعِمْ عَلَیْنَا مِنْ فَضْلِکَ
خداوندا ما را به یاد خود مشغول ساز و از قهر و غضبت امان بخش و از عذابت در جوار رحمتت پناه ده و از عطاهاى بی حسابت روزى ما گردان و به فضل و کرم با ما نیکى و احسان فرما
وَ ارْزُقْنَا حَجَّ بَیْتِکَ وَ زِیَارَهَ قَبْرِ نَبِیِّکَ
و حج بیت الحرامت را نصیب ما گردان و پیغمبرت
صَلَوَاتُکَ وَ رَحْمَتُکَ وَ مَغْفِرَتُکَ وَ رِضْوَانُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ إِنَّکَ قَرِیبٌ مُجِیبٌ
که درود و رحمت و مغفرت و خوشنودیت بر او و بر اهل بیتش باد زیارت قبرش را روزى ما گردان که تو البته به خلق نزدیکى و از لطف دعایشان اجابت می کنى
وَ ارْزُقْنَا عَمَلاً بِطَاعَتِکَ وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِکَ وَ سُنَّهِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
اى خدا طاعتت را عوض هر کار نصیب ما گردان و ما را بر آیین خود و بر سنت پیغمبرت که درود بر او و بر آلش باد بمیران
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَیَّ وَ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیراً اجْزِهِمَا بِالْإِحْسَانِ إِحْسَاناً وَ بِالسَّیِّئَاتِ غُفْرَاناً
خدایا بیامرز مرا و پدر و مادر مرا و بر آنها رحمت فرست که آنان در خردسالى مربى من بودند و پاداش احسان هاى آنها که به من کرده اند در حقشان احسان فرماو گناهانشان ببخش
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ وَ تَابِعْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُمْ بِالْخَیْرَاتِ (فِی الْخَیْرَاتِ)
خدایا بر تمام مرد و زن اهل ایمان از زندگان و مردگان مغفرتت را شامل گردان و میان ما و آنها به خیر و احسانت پیوند ده
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِحَیِّنَا وَ مَیِّتِنَا وَ شَاهِدِنَا وَ غَائِبِنَا ذَکَرِنَا وَ أُنْثَانَا (إِنَاثِنَا) صَغِیرِنَا وَ کَبِیرِنَا حُرِّنَا وَ مَمْلُوکِنَا
بار الها زنده و مرده ما مسلمانان و حاضر و غایب و مرد و زن و صغیر و کبیر و آزاد و بنده ما همه را ببخش و بیامرز
کَذَبَ الْعَادِلُونَ بِاللَّهِ وَ ضَلُّوا ضَلاَلاً بَعِیداً وَ خَسِرُوا خُسْرَاناً مُبِیناً
آرى آنان که از خدا برگشتند به دورترین وادى ضلالت و گمراهى در افتادند و آشکار به زیان سخت گرفتار شدند
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِی بِخَیْرٍ
خدایا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و کارم را ختم به خیر گردان
وَ اکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی وَ لاَ تُسَلِّطْ عَلَیَّ مَنْ لاَ یَرْحَمُنِی
و مهمات امور دنیا و آخرتم را کفایت فرما و آنکه به حالم رحم نکند بر من مسلط مگردان
وَ اجْعَلْ عَلَیَّ مِنْکَ وَاقِیَهً بَاقِیَهً وَ لاَ تَسْلُبْنِی صَالِحَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَ
و بر من از جانب خود نگهبانى همیشه مقرر بدار و نعمتهاى شایسته اى که به من عطا کردى از من باز مگیر
وَ ارْزُقْنِی مِنْ فَضْلِکَ رِزْقاً وَاسِعاً حَلاَلاً طَیِّباً
و از فضل و کرمت به من روزى وسیع حلال پاکیزه روزى فرما
اللَّهُمَّ احْرُسْنِی بِحَرَاسَتِکَ وَ احْفَظْنِی بِحِفْظِکَ وَ اکْلَأْنِی بِکِلاَءَتِکَ
اى خدا مرا در پناه مراقبتت نگهدارى کن و در سایه محافظت و ظل حمایتت از هر بلا محفوظ دار
وَ ارْزُقْنِی حِجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِنَا هَذَا وَ فِی کُلِّ عَامٍ وَ زِیَارَهَ قَبْرِ نَبِیِّکَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
و حج بیت الحرامت را در این سال و همه سال دیگر نصیبم گردان و زیارت قبر پیغمبر (ص) و ائمه هدى علیهم السلام را روزى کن
وَ لاَ تُخْلِنِی یَا رَبِّ مِنْ تِلْکَ الْمَشَاهِدِ الشَّرِیفَهِ وَ الْمَوَاقِفِ الْکَرِیمَهِ
و از آن مشاهده مشرفه و مواقف با کرامت دور مگردان
اللَّهُمَّ تُبْ عَلَیَّ حَتَّى لاَ أَعْصِیَکَ
اى خدا حال توبه اى به من عطا کن که دیگر هرگز معصیت نکنم
وَ أَلْهِمْنِی الْخَیْرَ وَ الْعَمَلَ بِهِ وَ خَشْیَتَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مَا أَبْقَیْتَنِی یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و تا هستم اى پروردگار عالم کار خیر را بقلبم الهام کن و در عملش موفقم ساز و شب و روز مرا خدا ترس گردان
اللَّهُمَّ إِنِّی کُلَّمَا قُلْتُ قَدْ تَهَیَّأْتُ وَ تَعَبَّأْتُ (تَعَبَّیْتُ) وَ قُمْتُ لِلصَّلاَهِ بَیْنَ یَدَیْکَ
اى خدا من چندان که به عزم و جزم با خود گفتم و خویش را مهیا و آماده طاعتت ساختم و در پیشگاه تو به نماز ایستادم
وَ نَاجَیْتُکَ أَلْقَیْتَ عَلَیَّ نُعَاساً إِذَا أَنَا صَلَّیْتُ وَ سَلَبْتَنِی مُنَاجَاتَکَ إِذَا أَنَا نَاجَیْتُ
آن هنگام مرا به خواب انداختی و حال راز و نیاز از من گاه مناجات باز گرفتى
مَا لِی کُلَّمَا قُلْتُ قَدْ صَلَحَتْ سَرِیرَتِی وَ قَرُبَ مِنْ مَجَالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِی
اى خدا چه شد که هر چه با خود عهد کرده و گفتم که از این پس سریرتم نیکو خواهد شد و به مجامع اهل توبه و مقام توابین نزدیک می شوم
عَرَضَتْ لِی بَلِیَّهٌ أَزَالَتْ قَدَمِی وَ حَالَتْ بَیْنِی وَ بَیْنَ خِدْمَتِکَ
بلیه و حادثه اى پیش آمد که به عهد ثابت قدم نماندم و آن بلیه میان من و خدمتت حایل گردید
سَیِّدِی لَعَلَّکَ عَنْ بَابِکَ طَرَدْتَنِی وَ عَنْ خِدْمَتِکَ نَحَّیْتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُسْتَخِفّاً بِحَقِّکَ فَأَقْصَیْتَنِی
اى سید من شاید تو از درگاه لطفت مرا رانده اى و از خدمت بندگیت دورم ساخته اى یا شاید دیدى من حق بندگیت را خفیف شمردم بدین جهت از درت مرا دور کردى
أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُعْرِضاً عَنْکَ فَقَلَیْتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ وَجَدْتَنِی فِی مَقَامِ الْکَاذِبِینَ (الْکَذَّابِینَ) فَرَفَضْتَنِی
یا آنکه دیدى من از تو روى گردانم بدین سبب بر من غضب فرمودى یا آنکه در مقام دروغ گویانم یافتى لذا از نظر عنایتت دور افکندى
أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی غَیْرَ شَاکِرٍ لِنَعْمَائِکَ فَحَرَمْتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ فَقَدْتَنِی مِنْ مَجَالِسِ الْعُلَمَاءِ فَخَذَلْتَنِی
یا شاید دیدى که من شکر گزارى از نعمت هایت نمی کنم مرا محروم ساختى یا شاید مرا در مجالس اهل علم نیافتى به خوارى و خذلانم انداختى
أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی فِی الْغَافِلِینَ فَمِنْ رَحْمَتِکَ آیَسْتَنِی
یا شاید مرا در میان اهل غفلت یافتى بدین جرم از رحمتت نومیدم کردى
أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی آلِفَ مَجَالِسِ الْبَطَّالِینَ فَبَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ خَلَّیْتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ لَمْ تُحِبَّ أَنْ تَسْمَعَ دُعَائِی فَبَاعَدْتَنِی
یا شاید دیدى در مجالس اهل باطل الفت گرفته ام مرا میان آنها وا گذاشتى یا شاید دوست نداشتى دعایم را بشنوى از درگاهت دورم کردى
أَوْ لَعَلَّکَ بِجُرْمِی وَ جَرِیرَتِی کَافَیْتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ بِقِلَّهِ حَیَائِی مِنْکَ جَازَیْتَنِی
یا شاید بجرم و گناهم مکافات کردى یا شاید به بی شرم و حیایى با حضرتت مجازاتم نمودى
فَإِنْ عَفَوْتَ یَا رَبِّ فَطَالَمَا عَفَوْتَ عَنِ الْمُذْنِبِینَ قَبْلِی لِأَنَّ کَرَمَکَ أَیْ رَبِّ یَجِلُّ عَنْ مُکَافَاهِ الْمُقَصِّرِینَ
به هر حال اگر اى خداى من عفو کنى شایسته است که پیش از من چه بسیار از گنه کاران را عفو کردهاى چرا که لطف و کرمت اى خدا برتر و بالاتر از آن است که بندگان مقصر را به کیفر رسانى
وَ أَنَا عَائِذٌ بِفَضْلِکَ هَارِبٌ مِنْکَ إِلَیْکَ مُتَنَجِّزٌ (مُنْتَجِزٌ) مَا وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ أَحْسَنَ بِکَ ظَنّاً
و من به فضل و رحمتت پناه آورده و از تو بسوى تو می گریزم که عفو و بخششت از کسى که به تو حسن ظن دارد وعده قطعى است
إِلَهِی أَنْتَ أَوْسَعُ فَضْلاً وَ أَعْظَمُ حِلْماً مِنْ أَنْ تُقَایِسَنِی بِعَمَلِی أَوْ أَنْ تَسْتَزِلَّنِی بِخَطِیئَتِی
اى خداى من فضل و رحمتت وسیعتر و حلم و بردباریت بزرگتر ازآن است که با من به عملم مقایسه کنى یا مرا به گناهم خوار گردانى
وَ مَا أَنَا یَا سَیِّدِی وَ مَا خَطَرِی
و من کیستم اى مولاى من و چه قابلیت دارم
هَبْنِی بِفَضْلِکَ سَیِّدِی وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَ جَلِّلْنِی بِسَتْرِکَ وَ اعْفُ عَنْ تَوْبِیخِی بِکَرَمِ وَجْهِکَ
مرا به فضل و کرمت ببخش اى سید من و به عفوت بر من منت گذار و به لطفت بر زشتیم پرده پوشى کن و از توبیخ و تهدیدم به ذات بزرگوارت درگذر
سَیِّدِی أَنَا الصَّغِیرُ الَّذِی رَبَّیْتَهُ وَ أَنَا الْجَاهِلُ الَّذِی عَلَّمْتَهُ
اى سید من من آن طفل صغیرم که توام پرورانیدى و آن نادانم که توام دانش بخشیدى
وَ أَنَا الضَّالُّ الَّذِی هَدَیْتَهُ وَ أَنَا الْوَضِیعُ الَّذِی رَفَعْتَهُ
و آن گمراهم که توام هدایت کردى و آن خوار و ذلیلم که توام عزت و رفعت دادى
وَ أَنَا الْخَائِفُ الَّذِی آمَنْتَهُ وَ الْجَائِعُ الَّذِی أَشْبَعْتَهُ وَ الْعَطْشَانُ الَّذِی أَرْوَیْتَهُ
و آن ترسانم که توام ایمن ساختى و آن گرسنه ام که توام سیر کردى و آن تشنه ام که توام سیراب کردى
وَ الْعَارِی الَّذِی کَسَوْتَهُ وَ الْفَقِیرُ الَّذِی أَغْنَیْتَهُ وَ الضَّعِیفُ الَّذِی قَوَّیْتَهُ
و برهنه ام که پوشانیدى و فقیرى که بی نیازش کردى و ناتوانى که توانائیش دادى
وَ الذَّلِیلُ الَّذِی أَعْزَزْتَهُ وَ السَّقِیمُ الَّذِی شَفَیْتَهُ وَ السَّائِلُ الَّذِی أَعْطَیْتَهُ
و ذلیلى که عزیزش گردانیدى و مریضى که شفا بخشیدى و سائلى که به او عطا کردى
وَ الْمُذْنِبُ الَّذِی سَتَرْتَهُ وَ الْخَاطِئُ الَّذِی أَقَلْتَهُ
و گنه کارى که بر گنهش پرده پوشیدى و خطا کارى که عذرش پذیرفتى
وَ أَنَا الْقَلِیلُ الَّذِی کَثَّرْتَهُ وَ الْمُسْتَضْعَفُ الَّذِی نَصَرْتَهُ وَ أَنَا الطَّرِیدُ الَّذِی آوَیْتَهُ
و اندکى که بسیارش نمودى و مغلوب و ناتوانى که یاریش کردى و گریخته و آواره اى که جایگاهش دادى
أَنَا یَا رَبِّ الَّذِی لَمْ أَسْتَحْیِکَ فِی الْخَلاَءِ وَ لَمْ أُرَاقِبْکَ فِی الْمَلَإِ أَنَا صَاحِبُ الدَّوَاهِی الْعُظْمَی
من اى خدا همان کسم که نه در خلوت از تو شرم و حیا کردم و نه در جمعیت مراقب وظایف بندگیت بودم منم که مصایب و حوادث بزرگ بر من روى آور است
أَنَا الَّذِی عَلَى سَیِّدِهِ اجْتَرَى أَنَا الَّذِی عَصَیْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ
منم آن بنده اى که بر مولاى خود جرأت و جسارت نموده منم آنکه خداى جبار آسمان را نافرمانى کرده
أَنَا الَّذِی أَعْطَیْتُ عَلَى مَعَاصِی الْجَلِیلِ (الْمَعَاصِی جَلِیلَ) الرُّشَا أَنَا الَّذِی حِینَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَیْهَا أَسْعَی
من آن کسم که بر معصیت هاى بزرگ رشوه داده من آن کسم که هنگامی که مژده پیش آمد گناهى به او دادند بسوى آن گناه شتابان میرفت
أَنَا الَّذِی أَمْهَلْتَنِی فَمَا ارْعَوَیْتُ وَ سَتَرْتَ عَلَیَّ فَمَا اسْتَحْیَیْتُ وَ عَمِلْتُ (عَلِمْتُ) بِالْمَعَاصِی فَتَعَدَّیْتُ
منم آنکه مهلتم در عصیان براى توبه دادى و من از گنه باز نگشتم و بر من پرده پوشى کردى باز هم شرم و حیا نکردم و به معصیت پرداخته و از حد تجاوز کردم
وَ أَسْقَطْتَنِی مِنْ عَیْنِکَ (عِنْدِکَ) فَمَا بَالَیْتُ فَبِحِلْمِکَ أَمْهَلْتَنِی وَ بِسِتْرِکَ سَتَرْتَنِی حَتَّى کَأَنَّکَ أَغْفَلْتَنِی
و مرا از نظر انداختى باز هم باک نداشتم و باز به حلم و بردباریت مهلتم دادى و از کرم زشتیم در پرده داشتى تا آنجا که گویى گناهانم را فراموش کرده اى
وَ مِنْ عُقُوبَاتِ الْمَعَاصِی جَنَّبْتَنِی حَتَّى کَأَنَّکَ اسْتَحْیَیْتَنِی
و از کیفر گناهان معافم داشته اى که گویا از من شرم کرده اى
إِلَهِی لَمْ أَعْصِکَ حِینَ عَصَیْتُکَ وَ أَنَا بِرُبُوبِیَّتِکَ جَاحِدٌ وَ لاَ بِأَمْرِکَ مُسْتَخِفٌّ وَ لاَ لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ وَ لاَ لِوَعِیدِکَ مُتَهَاوِنٌ
اى خدا من هنگامی که به معصیتت پرداختم عصیان از راه انکار خداوندیت نکردم و فرمانت را خفیف نشمردم و سینه در مقابل عقابت سپر نکردم و وعده مجازاتت را خوار و بی اهمیت ندانستم
لَکِنْ خَطِیئَهٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی وَ غَلَبَنِی هَوَایَ وَ أَعَانَنِی عَلَیْهَا شِقْوَتِی وَ غَرَّنِی سِتْرُکَ الْمُرْخَى عَلَیَ
بلکه عصیانم خطایى بود عارض شد و نفس زشت بر من شبهه کارى کرد و هوى و هوس غلبه کرد و بدبختى کمک نمود و ستارى و پرده پوشیت مغرورم ساخت
فَقَدْ عَصَیْتُکَ وَ خَالَفْتُکَ بِجُهْدِی فَالْآنَ مِنْ عَذَابِکَ مَنْ یَسْتَنْقِذُنِی
تا آنکه به کوشش و اختیار به عصیان و مخالفت پرداختم اکنون از عذاب تو که مرا نجات خواهد داد؟
وَ مِنْ أَیْدِی الْخُصَمَاءِ غَداً مَنْ یُخَلِّصُنِی وَ بِحَبْلِ مَنْ أَتَّصِلُ إِنْ أَنْتَ قَطَعْتَ حَبْلَکَ عَنِّی
و فردا از دست دشمنان که خلاصم تواند کرد؟ و اگر تو رشته محبت را از من بریدى دیگر به رشته که چنگ زنم؟
فَوَا سَوْأَتَا (أَسَفَا) عَلَى مَا أَحْصَى کِتَابُکَ مِنْ عَمَلِیَ الَّذِی لَوْ لاَ مَا أَرْجُو مِنْ کَرَمِکَ وَ سَعَهِ رَحْمَتِکَ
پس واى به رسوائیم در آن هنگام که کتاب تو تمام اعمالم را به شمار آورده که اگر امیدم کرم و رحمت بى انتهایت نبود
وَ نَهْیِکَ إِیَّایَ عَنِ الْقُنُوطِ لَقَنَطْتُ عِنْدَ مَا أَتَذَکَّرُهَا یَا خَیْرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ
و نهى تو از نومیدى گنه کاران وقتى که متذکر اعمال زشت خود می شدم به کلى ناامید می گردیدم اى بهترین کسى که او را به دعا بخوانند و نیکوترین کسى که به کرمش امیدوار باشند
اللَّهُمَّ بِذِمَّهِ الْإِسْلاَمِ أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ وَ بِحُرْمَهِ الْقُرْآنِ أَعْتَمِدُ إِلَیْکَ
اى خدا به عهد و پیمان اسلام بسوى تو توسل جسته و به حرمت قرآن و ایمان به آن درگاهت اعتماد می طلبم
وَ بِحُبِّی النَّبِیَّ ااَلْأُمِّیَّ الْقُرَشِیَّ الْهَاشِمِیَّ الْعَرَبِیَّ التِّهَامِیَّ الْمَکِّیَّ الْمَدَنِیَّ أَرْجُو الزُّلْفَهَ لَدَیْکَ
و به دوستیم نسبت به پیغمبر امی قرشى هاشمی عربى تهامی مکى مدنى نزد تو تقرب می جویم
فَلاَ تُوحِشْ اسْتِینَاسَ إِیمَانِی وَ لاَ تَجْعَلْ ثَوَابِی ثَوَابَ مَنْ عَبَدَ سِوَاکَ
پس تو لطفى کن و انس مرا بواسطه ایمانم به تو بدل به وحشت مگردان و پاداشم را پاداش آنکه غیر تو را پرستیده قرار مده
فَإِنَّ قَوْماً آمَنُوا بِأَلْسِنَتِهِمْ لِیَحْقِنُوا بِهِ دِمَاءَهُمْ فَأَدْرَکُوا مَا أَمَّلُوا
زیرا قومی به زبان ایمان آوردند تا از شمشیر اسلام خونشان محفوظ ماند و به این آرزو رسیدند
وَ إِنَّا آمَنَّا بِکَ بِأَلْسِنَتِنَا وَ قُلُوبِنَا لِتَعْفُوَ عَنَّا فَأَدْرِکْنَا (فَأَدْرِکْ بِنَا) مَا أَمَّلْنَا وَ ثَبِّتْ رَجَاءَکَ فِی صُدُورِنَا
و ما هم با دل و زبان به تو ایمان آوردیم تا از گناهانمان درگذرى ما را هم به آرزویمان برسان و امیدوارى به کرم خود را بر ما ثابت و محقق گردان
وَ لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
و دلهاى ما را پس از آنکه هدایت یافتیم به تاریکى و گمراهى میفکن و از جانب خود بر ما رحمت فرست که همانا تویى بخشنده بی عوض
فَوَ عِزَّتِکَ لَوِ انْتَهَرْتَنِی مَا بَرِحْتُ مِنْ بَابِکَ
بارى بمقام عزتت قسم که اگر مرا از در لطف برانى هرگز از درگاهت به جایى نخواهم رفت
وَ لاَ کَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِکَ لِمَا أُلْهِمَ قَلْبِی (یَا سَیِّدِی) مِنَ الْمَعْرِفَهِ بِکَرَمِکَ وَ سَعَهِ رَحْمَتِکَ
و از تملق و التماس به حضرتت دست نخواهم کشید چرا که قلبم شناسا و گواه کرم و رحمت بی پایان توست
إِلَى مَنْ یَذْهَبُ الْعَبْدُ إِلاَّ إِلَى مَوْلاَهُ وَ إِلَى مَنْ یَلْتَجِئُ الْمَخْلُوقُ إِلاَّ إِلَى خَالِقِهِ
آرى بنده جز به درگاه مولایش کجا رود و مخلوق به که پناهنده شود جز به خالقش
إِلَهِی لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفَادِ وَ مَنَعْتَنِی سَیْبَکَ مِنْ بَیْنِ الْأَشْهَادِ وَ دَلَلْتَ عَلَى فَضَائِحِی عُیُونَ الْعِبَادِ
اى خدا اگر گردنم را به زنجیره اى قهرت می بندى و عطایت را از میان همه خلق از من منع کنى و فضیحت و رسوایی هایم به چشم بندگانت عیان سازى
وَ أَمَرْتَ بِی إِلَى النَّارِ وَ حُلْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْأَبْرَارِ مَا قَطَعْتُ رَجَائِی مِنْکَ
و فرمان دهى که مرا به آتش دوزخ کشند و میان من و نیکان جدایى افکنى باز هرگز رشته امیدم از تو قطع نخواهد شد
وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْکَ وَ لاَ خَرَجَ حُبُّکَ مِنْ قَلْبِی
و از امیدى که به عفو و بخششت دارم منصرف نمی شوم و محبتت از دلم بیرون نخواهد رفت
أَنَا لاَ أَنْسَى أَیَادِیَکَ عِنْدِی وَ سَتْرَکَ عَلَیَّ فِی دَارِ الدُّنْیَا سَیِّدِی أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِی
من اى خدا عطا و بخشش ها و پرده پوشی هایت را بر من در دار دنیا هرگز فراموش نخواهم کرد اى سید من حب دنیا را از دلم بیرون
وَ اجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْمُصْطَفَى وَ آلِهِ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
بر و میان من و حضرت مصطفى (ص) منتخب از تمام خلق و خاتم پیغمبرانت محمد که درود خدا بر او و آلش باد جمع گردان
وَ انْقُلْنِی إِلَى دَرَجَهِ التَّوْبَهِ إِلَیْکَ وَ أَعِنِّی بِالْبُکَاءِ عَلَى نَفْسِی فَقَدْ أَفْنَیْتُ بِالتَّسْوِیفِ وَ الْآمَالِ عُمُرِی
و مرا به درجه و مقام اهل توبه و بازگشت به درگاهت برسان و مرا بر گریه به حال خود یارى کن که سخت عمرم را به تسویف و آرزوهاى باطل از دست دادم
وَ قَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَهَ الْآیِسِینَ مِنْ خَیْرِی (حَیَاتِی) فَمَنْ یَکُونُ أَسْوَأَ حَالاً مِنِّی
و اینک به جایى رسیده ام که از خوبى و اصلاح نفس خود به کلى ناامیدم پس از من بدحال به روزگارتر کیست
إِنْ أَنَا نُقِلْتُ عَلَى مِثْلِ حَالِی إِلَى قَبْرِی (قَبْرٍ) لَمْ أُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتِی وَ لَمْ أَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ لِضَجْعَتِی
واى اگر من با چنین حال منتقل شوم به جانب قبرى که براى خوابگاه خود مهیا نکرده و با عمل صالح فرش در آن بستر نگستردم
وَ مَا لِی لاَ أَبْکِی وَ لاَ أَدْرِی إِلَى مَا یَکُونُ مَصِیرِی
و چرا نگریم در صورتى که نمی دانم مصیرم تا کجاست
وَ أَرَى نَفْسِی تُخَادِعُنِی وَ أَیَّامِی تُخَاتِلُنِی وَ قَدْ خَفَقَتْ عِنْدَ (فَوْقَ) رَأْسِی أَجْنِحَهُ الْمَوْتِ
و به کجا می روم و اکنون می بینم که نفس با من خدعه می کند و روزگار با من مکر می ورزد در حالى که عقاب مرگ بر سرم پر و بال گشوده است
فَمَا لِی لاَ أَبْکِی أَبْکِی لِخُرُوجِ نَفْسِی أَبْکِی لِظُلْمَهِ قَبْرِی أَبْکِی لِضِیقِ لَحْدِی أَبْکِی لِسُؤَالِ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ إِیَّایَ
پس چرا نگریم می گریم بر جان دادنم می گریم بر تاریکى قبرم می گریم بر تنگى جاى ابدى خودم می گریم براى سؤال منکر و نکیر از من می گریم
أَبْکِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیَاناً ذَلِیلاً حَامِلاً ثِقْلِی عَلَى ظَهْرِی
بر آن حالتى که از قبر برهنه و خوار و ذلیل بیرون آمده و بار سنگین اعمالم را بر پشت گرفته ام
أَنْظُرُ مَرَّهً عَنْ یَمِینِی وَ أُخْرَى عَنْ شِمَالِی إِذِ الْخَلاَئِقُ فِی شَأْنٍ غَیْرِ شَأْنِی لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ
گاهى به جانب راست خود می نگرم و گاهى به جانب چپ در آن حال که خلایق هر کسى به کارى غیر کار من مشغولند و هر شخص در آن روز محتاج کار خویش است و از توجه به غیر بی نیاز
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ ضَاحِکَهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَهٌ تَرْهَقُهَا قَتَرَهٌ وَ ذِلَّهٌ
در آن روز گروهى رو سفید و خندان لب و دلشادند و گروهى رخسارشان گرد آلود عصیان و در غبار ذلت و خوارى مستور است
سَیِّدِی عَلَیْکَ مُعَوَّلِی وَ مُعْتَمَدِی وَ رَجَائِی وَ تَوَکُّلِی وَ بِرَحْمَتِکَ تَعَلُّقِی
اى سید من همه اطمینان و اعتماد من و تمام امید و توکلم به تو و علاقه خاطرم به رحمت و لطف توست
تُصِیبُ بِرَحْمَتِکَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَهْدِی بِکَرَامَتِکَ مَنْ تُحِبُ
تویى که هر که را بخواهى به رحمتت نایل می سازى و هر که را دوست دارى به کرامتت هدایت می کنى
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا نَقَّیْتَ مِنَ الشِّرْکِ قَلْبِی
پس تو را ستایش می کنم براى آنکه قلب مرا از لوث شرک پاکیزه ساختى
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى بَسْطِ لِسَانِی أَ فَبِلِسَانِی هَذَا الْکَالِّ أَشْکُرُکَ أَمْ بِغَایَهِ جُهْدِی (جَهْدِی) فِی عَمَلِی أُرْضِیکَ
و تو را سپاس می کنم براى آنکه زبانم را بذکرت گشودى آیا من بدین زبان لال شکر و سپاس تو توانم گفت یا با کمال جهد و کوشش در عمل رضا و خوشنودیت به دست توانم آورد
وَ مَا قَدْرُ لِسَانِی یَا رَبِّ فِی جَنْبِ شُکْرِکَ وَ مَا قَدْرُ عَمَلِی فِی جَنْبِ نِعَمِکَ وَ إِحْسَانِکَ (إِلَیَّ)
زبان من در قبال شکر تو بی قدرو عملم در جنب نعمت و احسانت ناچیز است
إِلَهِی إِنَّ (إِلاَّ أَنَّ) جُودَکَ بَسَطَ أَمَلِی وَ شُکْرَکَ قَبِلَ عَمَلِی سَیِّدِی إِلَیْکَ رَغْبَتِی وَ إِلَیْکَ (مِنْکَ) رَهْبَتِی
اى خدا همانا جود و کرم تو دست امید و آرزویم را دراز گشوده و بخشش تو عمل (ناقابلم) را پذیرفته اى سید من شوق و رغبتم همه بسوى توست
وَ إِلَیْکَ تَأْمِیلِی وَ قَدْ سَاقَنِی إِلَیْکَ أَمَلِی
و بیم و هراسم هم از توست آرزویم به تو منتهى است و امید من مرا به درگاه تو می کشد
وَ عَلَیْکَ (إِلَیْکَ) یَا وَاحِدِی عَکَفَتْ (عَلِقَتْ) هِمَّتِی وَ فِیمَا عِنْدَکَ انْبَسَطَتْ رَغْبَتِی وَ لَکَ خَالِصُ رَجَائِی وَ خَوْفِی
و بر درگاه تو اى یگانه ام همتم معتکف شده و در آنچه به حضور توست شوقم گشاده و تمام امید و هراسم از تو
وَ بِکَ أَنِسَتْ مَحَبَّتِی وَ إِلَیْکَ أَلْقَیْتُ بِیَدِی وَ بِحَبْلِ طَاعَتِکَ مَدَدْتُ رَهْبَتِی
و انس و محبتم منحصر به تو و بسوى تو دو دست امید گشوده ام و به رشته طاعتت با هراس درآویخته ام
(یَا) مَوْلاَیَ بِذِکْرِکَ عَاشَ قَلْبِی وَ بِمُنَاجَاتِکَ بَرَّدْتُ أَلَمَ الْخَوْفِ عَنِّی فَیَا مَوْلاَیَ وَ یَا مُؤَمَّلِی وَ یَا مُنْتَهَى سُؤْلِی
اى مولاى من به یاد تو دلم زنده است و به مناجاتت الم ترس (فراق) را از خود تسکین می دهم پس اى مولاى من و اى آرزوى دل من و اى منتهاى مقصودم
فَرِّقْ بَیْنِی وَ بَیْنَ ذَنْبِیَ الْمَانِعِ لِی مِنْ لُزُومِ طَاعَتِکَ
تو میان من و گناهانم که مانع ملازمت طاعتت می شود جدایى افکن
فَإِنَّمَا أَسْأَلُکَ لِقَدِیمِ الرَّجَاءِ فِیکَ وَ عَظِیمِ الطَّمَعِ مِنْکَ الَّذِی أَوْجَبْتَهُ عَلَى نَفْسِکَ مِنَ الرَّأْفَهِ وَ الرَّحْمَهِ
که من به امید همیشگى و آز و طمع بزرگ که به حضرتت داشته ام از تو درخواست حاجت می کنم که تو بر ذات خویش رأفت و رحمت به بندگان را لازم کرده اى
فَالْأَمْرُ لَکَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیکَ لَکَ وَ الْخَلْقُ کُلُّهُمْ عِیَالُکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ
پس اى خدا فرمان در همه عالم با توست و تو را شریکى نیست و خلق همه عیال و ریزه خور خوان احسان تواند و در قبضه قدرت تو
وَ کُلُّ شَیْءٍ خَاضِعٌ لَکَ تَبَارَکْتَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و همه موجودات عالم پیش حضرتت خاضع و فروتنند بزرگوار خدایى اى پروردگار عالمیان
إِلَهِی ارْحَمْنِی إِذَا انْقَطَعَتْ حُجَّتِی وَ کَلَّ عَنْ جَوَابِکَ لِسَانِی وَ طَاشَ عِنْدَ سُؤَالِکَ إِیَّایَ لُبِّی
اى خدا در آن هنگام که حجتم قطع می شود و زبانم از جوابت لال و عقل و هوشم مضطرب می گردد در آن حال بر من ترحم فرما
فَیَا عَظِیمَ رَجَائِی لاَ تُخَیِّبْنِی إِذَا اشْتَدَّتْ فَاقَتِی وَ لاَ تَرُدَّنِی لِجَهْلِی
اى امید بزرگ من گاه فقر و فاقه سخت مرا از کرمت محروم مساز و بواسطه جهل و نادانیم از درگاهت مران
وَ لاَ تَمْنَعْنِی لِقِلَّهِ صَبْرِی أَعْطِنِی لِفَقْرِی وَ ارْحَمْنِی لِضَعْفِی
و به کم صبرى منعم از لطفت مکن و چون فقیرم عطایم بخش و چون ناتوانم به حالم ترحم کن
سَیِّدِی عَلَیْکَ مُعْتَمَدِی وَ مُعَوَّلِی وَ رَجَائِی وَ تَوَکُّلِی وَ بِرَحْمَتِکَ تَعَلُّقِی
اى سید من تمام اعتماد و اطمینان خاطر و امیدو توکل من به توست و به رحمت بى پایانت دل بسته ام
وَ بِفِنَائِکَ أَحُطُّ رَحْلِی وَ بِجُودِکَ أَقْصِدُ (أَقْصُرُ) طَلِبَتِی وَ بِکَرَمِکَ أَیْ رَبِّ أَسْتَفْتِحُ دُعَائِی
و به درگاه احسانت بار افکنده ام و به جود و بخششت از تو مقصودم را می طلبم و به امید کرمت اى پروردگار دست دعا بسویت می گشایم
وَ لَدَیْکَ أَرْجُو فَاقَتِی (ضِیَافَتِی) وَ بِغِنَاکَ أَجْبُرُ عَیْلَتِی
و فقر و بی نواییم را نزد تو آورده و پریشانى و نداریم را به غنا و بی نیازى تو جبران می کنم
وَ تَحْتَ ظِلِّ عَفْوِکَ قِیَامِی وَ إِلَى جُودِکَ وَ کَرَمِکَ أَرْفَعُ بَصَرِی وَ إِلَى مَعْرُوفِکَ أُدِیمُ نَظَرِی
و زیر سایه عفوت ایستاده ام و به جود و کرمت چشم گشوده و به احسان قدیمت همیشه نظر دارم
فَلاَ تُحْرِقْنِی بِالنَّارِ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ أَمَلِی وَ لاَ تُسْکِنِّی الْهَاوِیَهَ فَإِنَّکَ قُرَّهُ عَیْنِی
پس مرا به آتش (قهرت) مسوزان که تو محل امیدوارى منى و در هاویه دوزخم جاى مده که تو روشنى چشمم و نشاط قلب منى
یَا سَیِّدِی لاَ تُکَذِّبْ ظَنِّی بِإِحْسَانِکَ وَ مَعْرُوفِکَ فَإِنَّکَ ثِقَتِی وَ لاَ تَحْرِمْنِی ثَوَابَکَ فَإِنَّکَ الْعَارِفُ بِفَقْرِی
اى سید من حسن ظنم را به عطا و احسانت ثابت گردان که تو محل وثوق منى و از ثواب خود محرومم مساز چرا که از فقر و پریشانیم آگاهى
إِلَهِی إِنْ کَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِی وَ لَمْ یُقَرِّبْنِی مِنْکَ عَمَلِی فَقَدْ جَعَلْتُ الاِعْتِرَافَ إِلَیْکَ بِذَنْبِی وَسَائِلَ عِلَلِی
اى خدا اگر اجل من نزدیک شده و عملم مرا به مقام قرب تو نرسانید من هم اعتراف به گناهم را اسباب عذر گردانیده ام
إِلَهِی إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَى مِنْکَ بِالْعَفْوِ
اى خدا اگر تو عفو کردى که سزاوارتر از تو به عفو است
وَ إِنْ عَذَّبْتَ فَمَنْ أَعْدَلُ مِنْکَ فِی الْحُکْمِ ارْحَمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا غُرْبَتِی
و اگر عذاب کردى که از تو در حکم عادل تر است خدا در این دنیا به حال غربتم رحم کن
وَ عِنْدَ الْمَوْتِ کُرْبَتِی وَ فِی الْقَبْرِ وَحْدَتِی وَ فِی اللَّحْدِ وَحْشَتِی وَ إِذَا نُشِرْتُ لِلْحِسَابِ بَیْنَ یَدَیْکَ ذُلَّ مَوْقِفِی
و هنگام مرگ بر غم و حسرتم و در لحد به تنهایى و وحشتم رحم کن و چون براى حساب نامه عملم گشوده شود به حال ذلتم در پیشگاه عظمتت ترحم فرما
وَ اغْفِرْ لِی مَا خَفِیَ عَلَى الْآدَمِیِّینَ مِنْ عَمَلِی وَ أَدِمْ لِی مَا بِهِ سَتَرْتَنِی
و گناهانى را که از چشم مردم پنهان است بر من ببخش و لطفى که به آن گناهم را مستور کرده اى برقرار دار
وَ ارْحَمْنِی صَرِیعاً عَلَى الْفِرَاشِ تُقَلِّبُنِی أَیْدِی أَحِبَّتِی
باز هم ترحم کن آنگاه که در بستر مرگ افتاده ام و قادر بر حرکت نیستم و دست دوستان مرا حرکت می دهد
وَ تَفَضَّلْ عَلَیَّ مَمْدُوداً عَلَى الْمُغْتَسَلِ یُقَلِّبُنِی (یُغَسِّلُنِی) صَالِحُ جِیرَتِی
و تفضل فرما آنگاه که در وقت غسل دادن دست همسایگان صالح به راست و چپم می گرداند
وَ تَحَنَّنْ عَلَیَّ مَحْمُولاً قَدْ تَنَاوَلَ الْأَقْرِبَاءُ أَطْرَافَ جَنَازَتِی وَ جُدْ عَلَیَّ مَنْقُولاً قَدْ نَزَلْتُ بِکَ وَحِیداً فِی حُفْرَتِی
و لطف و مهربانى کن آنگاه که خویشانم اطراف جنازه ام را برگرفته اند و آنگاه که از این جهان رخت بر بستم و در قبر بر حضرتت غریب و تنها وارد شدم
وَ ارْحَمْ فِی ذَلِکَ الْبَیْتِ الْجَدِیدِ غُرْبَتِی حَتَّى لاَ أَسْتَأْنِسَ بِغَیْرِکَ
بر من ببخش و در آن منزل تازه بر غربتم ترحم فرما تا آنجا هم انس و الفت به غیر تو نگیرم
یَا سَیِّدِی إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى نَفْسِی هَلَکْتُ سَیِّدِی فَبِمَنْ أَسْتَغِیثُ إِنْ لَمْ تُقِلْنِی عَثْرَتِی
اى سید من اگر تو مرا به خود واگذارى هلاک خواهم شد اى آقاى من اگر تو از لغزش هایم درنگذرى پس من بسوى که پناه برم و به درگاه که زارى کنم
فَإِلَى مَنْ أَفْزَعُ إِنْ فَقَدْتُ عِنَایَتَکَ فِی ضَجْعَتِی وَ إِلَى مَنْ أَلْتَجِئُ إِنْ لَمْ تُنَفِّسْ کُرْبَتِی
و اگر عنایتت در خوابگاه مرگ شامل حالم نشود به کدام در پناهنده شوم اگر تو غم و اندوهم زایل نگردانى
سَیِّدِی مَنْ لِی وَ مَنْ یَرْحَمُنِی إِنْ لَمْ تَرْحَمْنِی وَ فَضْلَ مَنْ أُؤَمِّلُ إِنْ عَدِمْتُ فَضْلَکَ یَوْمَ فَاقَتِی
اى آقاى من اگر تو به من رحم نکنى من که را دارم و که به من رحم خواهد کرد و اگر فضل تو شاملم نگردد به فضل و کرم که روز بیچارگى امیدوار باشم
وَ إِلَى مَنِ الْفِرَارُ مِنَ الذُّنُوبِ إِذَا انْقَضَى أَجَلِی سَیِّدِی لاَ تُعَذِّبْنِی وَ أَنَا أَرْجُوکَ
و بسوى که از گناهانم آنگاه که اجلم فرا رسد توانم گریخت اى آقاى من مرا عذاب مکن چرا که به تو امیدوارم
إِلَهِی (اللَّهُمَّ) حَقِّقْ رَجَائِی وَ آمِنْ خَوْفِی فَإِنَّ کَثْرَهَ ذُنُوبِی لاَ أَرْجُو فِیهَا (لَهَا) إِلاَّ عَفْوَکَ
اى خدا امیدم را به حضرت کریمت ثابت و محقق ساز و ترسم را به ایمنى مبدل گردان که از بسیارى گناهان جز به عفو و بخششت به جایى امید ندارم
سَیِّدِی أَنَا أَسْأَلُکَ مَا لاَ أَسْتَحِقُّ وَ أَنْتَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَهِ
اى سید من از تو چیزى می طلبم که استحقاق آن ندارم اما تو اهل تقوى و آمرزشى
فَاغْفِرْ لِی وَ أَلْبِسْنِی مِنْ نَظَرِکَ ثَوْباً یُغَطِّی عَلَیَّ التَّبِعَاتِ
پس تو از من درگذر و به نظر لطفت لباسى که زشتی هایم بپوشاند در پوشان
وَ تَغْفِرُهَا لِی وَ لاَ أُطَالَبُ بِهَا إِنَّکَ ذُو مَنٍّ قَدِیمٍ وَ صَفْحٍ عَظِیمٍ وَ تَجَاوُزٍ کَرِیمٍ
و از آن اعمال زشت درگذر که دیگر مؤاخذه ام نفرمایى چرا که تو صاحب احسان همیشگى و بخشش عظیم و گذشت بزرگوارانه اى
إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی تُفِیضُ سَیْبَکَ عَلَى مَنْ لاَ یَسْأَلُکَ وَ عَلَى الْجَاحِدِینَ بِرُبُوبِیَّتِکَ
اى خدا تو آن کریمی که احسانت بر آنکس هم که از تو درخواست نکند افاضه می شود بلکه بر منکران خدائیت هم می رسد
فَکَیْفَ سَیِّدِی بِمَنْ سَأَلَکَ وَ أَیْقَنَ أَنَّ الْخَلْقَ لَکَ وَ الْأَمْرَ إِلَیْکَ تَبَارَکْتَ وَ تَعَالَیْتَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
پس چگونه بر آنکس که از تو مسئلت کرده و بیقین کامل می داند که خلق همه از تو و فرمان بر خلق مختص توست نخواهد رسید بزرگوار و بلند مرتبه اى اى پروردگار عالم
سَیِّدِی عَبْدُکَ بِبَابِکَ أَقَامَتْهُ الْخَصَاصَهُ بَیْنَ یَدَیْکَ یَقْرَعُ بَابَ إِحْسَانِکَ بِدُعَائِهِ
اى آقاى من بنده مسکین تو را فقر و بیچارگى به درگاه کرم تو باز داشته و حلقه بر در احسانت به دعا می زند
(وَ یَسْتَعْطِفُ جَمِیلَ نَظَرِکَ بِمَکْنُونِ رَجَائِکَ) فَلاَ تُعْرِضْ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ عَنِّی
پس تو به بزرگوارى و کرم روى از وى مگردان
وَ اقْبَلْ مِنِّی مَا أَقُولُ فَقَدْ دَعَوْتُ (دَعْوَتُکَ) بِهَذَا الدُّعَاءِ
و تقاضاهایم قبول فرما که من به این دعاى (مفصل) تو را خواندم
وَ أَنَا أَرْجُو أَنْ لاَ تَرُدَّنِی مَعْرِفَهً مِنِّی بِرَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ
و امید آن دارم که دعایم رد نفرمایى چرا که من به رأفت و مهربانى تو آگاهم
إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی لاَ یُحْفِیکَ سَائِلٌ وَ لاَ یَنْقُصُکَ نَائِلٌ أَنْتَ کَمَا تَقُولُ وَ فَوْقَ مَا نَقُولُ
اى خدا تو آن کریمی که سائل تو را خسته نمی کند و از عطا و بخشش تو را نقصانى نمی رسد تو در اوصاف کمال بمقامی که خود ستایش خویش توانى کرد و برترى از آنچه ما بگوییم
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ صَبْراً جَمِیلاً وَ فَرَجاً قَرِیباً وَ قَوْلاً صَادِقاً وَ أَجْراً عَظِیماً
اى خدا من از تو درخواست می کنم صبرى نیکو و گشایشى نزدیک و زبانى گویاى بصدق و حقیقت و پاداشى بزرگ از تو درخواست می کنم
أَسْأَلُکَ یَا رَبِّ مِنَ الْخَیْرِ کُلِّهِ مَا عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مَا لَمْ أَعْلَمْ
اى پروردگار از خیر و خوبی ها همه را آنچه دانسته و آنچه را ندانسته ام باز درخواست می کنم
أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ مِنْ خَیْرِ مَا سَأَلَکَ مِنْهُ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ یَا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ وَ أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَی
اى خدا از بهترین آنچه بندگان صالحت از تو درخواست کردند اى بهترین کسى که از او درخواست توان کرد و اى بهترین عطا بخش
أَعْطِنِی سُؤْلِی فِی نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ وَالِدَیَّ وَ وُلْدِی (وَلَدِی) وَ أَهْلِ حُزَانَتِی وَ إِخْوَانِی فِیکَ
درخواست مرا درباره شخص خود و اهل بیتم و والدینم و خاندانم و برادران خدا پرستم همه را عطا فرما
(وَ) أَرْغِدْ عَیْشِی وَ أَظْهِرْ مُرُوَّتِی وَ أَصْلِحْ جَمِیعَ أَحْوَالِی
و عیشم را خوش و مروت و فتوتم را محکم و آشکارا گردان و جمیع احوالم را اصلاح فرما
وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ أَطَلْتَ عُمُرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ أَتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ وَ رَضِیتَ عَنْهُ
و مرا از آنان قرار ده که عمرش طولانى و عملش نیکو و نعمتت را بر او کامل گردانیده اى و از او خوشنودى
وَ أَحْیَیْتَهُ حَیَاهً طَیِّبَهً فِی أَدْوَمِ السُّرُورِ وَ أَسْبَغِ الْکَرَامَهِ وَ أَتَمِّ الْعَیْشِ
و حیات خوش با نشاط دایم ابدى با نیکوترین مکرمت و تمام ترین زندگانى به او مرحمت فرموده اى
إِنَّکَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ وَ لاَ تَفْعَلُ (یَفْعَلُ) مَا یَشَاءُ غَیْرُکَ
که تو خدایى و هر چه بخواهى به قدرت کامله می کنى و غیر تو کسى هر چه بخواهد نتواند کرد
اللَّهُمَّ خُصَّنِی مِنْکَ بِخَاصَّهِ ذِکْرِکَ وَ لاَ تَجْعَلْ شَیْئًا مِمَّا أَتَقَرَّبُ بِهِ فِی آنَاءِ اللَّیْلِ
اى خداى من مرا به ذکر خاص خود مخصوص گردان و هر عمل که براى تقرب به حضرتت بجاى آرم در ساعات شب
وَ أَطْرَافِ النَّهَارِ رِیَاءً وَ لاَ سُمْعَهً وَ لاَ أَشَراً وَ لاَ بَطَراً وَ اجْعَلْنِی لَکَ مِنَ الْخَاشِعِینَ
و اطراف روز ریاء و خودنمایى و بطالت و عیاشى قرار مده و مرا از بندگان خاشع خود بگردان
اللَّهُمَّ أَعْطِنِی السَّعَهَ فِی الرِّزْقِ وَ الْأَمْنَ فِی الْوَطَنِ وَ قُرَّهَ الْعَیْنِ فِی الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ
خدایا مرا روزى وسیع عطا کن و نعمت امنیت بخش و اهل و مال و فرزندم را مایه روشنى چشم و شادى خاطر گردان
وَ الْمُقَامَ فِی نِعَمِکَ عِنْدِی وَ الصِّحَّهَ فِی الْجِسْمِ وَ الْقُوَّهَ فِی الْبَدَنِ وَ السَّلاَمَهَ فِی الدِّینِ
و نعمت هایى که مرا عطا کرده اى پاینده ساز و تنم را سالم و نیرومند و دینم را (از دست شیطان) محفوظ دار
وَ اسْتَعْمِلْنِی بِطَاعَتِکَ وَ طَاعَهِ رَسُولِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَبَداً مَا اسْتَعْمَرْتَنِی
و پیوسته عمرم را به کار طاعت خود و رسولت محمد صلى الله علیه و آله بدار
وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَوْفَرِ عِبَادِکَ عِنْدَکَ نَصِیباً فِی کُلِّ خَیْرٍ أَنْزَلْتَهُ وَ تُنْزِلُهُ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ
و مرا از آن بندگان که نزد تو نصیبشان از همه وافرتر است مقرر فرما هم در خیر و برکتى که نازل کرده اى و می کنى در ماه مبارک رمضان در شب قدر
وَ مَا أَنْتَ مُنْزِلُهُ فِی کُلِّ سَنَهٍ مِنْ رَحْمَهٍ تَنْشُرُهَا وَ عَافِیَهٍ تُلْبِسُهَا
و هم آنچه در هر سال نازل خواهى کرد و از رحمتت که منتشر بر خلق می گردانى نصیبم ده و هم لباس عافیتى که به بندگان می پوشانى بر من بپوشان
وَ بَلِیَّهٍ تَدْفَعُهَا وَ حَسَنَاتٍ تَتَقَبَّلُهَا وَ سَیِّئَاتٍ تَتَجَاوَزُ عَنْهَا
و هر بلیه و آلامی که برطرف می کنى و خوبی ها که می گردانى و گناهانى که از آن در می گذرى مرا بهره مند ساز
وَ ارْزُقْنِی حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِنَا (عَامِی) هَذَا وَ فِی کُلِّ عَامٍ وَ ارْزُقْنِی رِزْقاً وَاسِعاً مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ
و هم اى خدا حج بیت الحرامت را در این سال و همه سال دیگر و رزق وسیع از فضل و کرم بى پایانت نصیبم فرما
وَ اصْرِفْ عَنِّی یَا سَیِّدِی الْأَسْوَاءَ وَ اقْضِ عَنِّی الدَّیْنَ وَ الظُّلاَمَاتِ حَتَّى لاَ أَتَأَذَّى بِشَیْءٍ مِنْهُ
و شر و بدی ها را اى آقاى من از من دفع گردان و دین و مظالمم را به کرمت ادا ساز تا دیگر در اذیت و رنج و غم از قبل هیچ یک از آنها نباشم
وَ خُذْ عَنِّی بِأَسْمَاعِ وَ أَبْصَارِ أَعْدَائِی وَ حُسَّادِی وَ الْبَاغِینَ عَلَیَ
و چشم و گوش دشمنان و حسودان و بیدادگران را بر من ببند
وَ انْصُرْنِی عَلَیْهِمْ وَ أَقِرَّ عَیْنِی (وَ حَقِّقْ ظَنِّی) وَ فَرِّحْ قَلْبِی
و مرا بر آنها منصور و غالب گردان و دیده ام روشن و دلم شاد فرما
وَ اجْعَلْ لِی مِنْ هَمِّی وَ کَرْبِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ اجْعَلْ مَنْ أَرَادَنِی بِسُوءٍ مِنْ جَمِیعِ خَلْقِکَ تَحْتَ قَدَمَیَ
و از هر هم و غم و پریشانیم گشایش و رهایى بخش و هر که از قصد با من سوء قصدى کند زیر قدم قدرتم پایمالش ساز
وَ اکْفِنِی شَرَّ الشَّیْطَانِ وَ شَرَّ السُّلْطَانِ وَ سَیِّئَاتِ عَمَلِی وَ طَهِّرْنِی مِنَ الذُّنُوبِ کُلِّهَا
و شر شیطان و شر سلطان و شر اعمال بدم را از من کفایت فرما و از تمام گناهان مرا پاک گردان
وَ أَجِرْنِی مِنَ النَّارِ بِعَفْوِکَ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَ زَوِّجْنِی مِنَ الْحُورِ الْعِینِ بِفَضْلِکَ
و به عفو و کرمت از آتش دوزخم نجات بخش و به لطف و رحمتت به بهشت ابدم داخل گردان و به فضلت با حور العینم قرین ساز
وَ أَلْحِقْنِی بِأَوْلِیَائِکَ الصَّالِحِینَ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَبْرَارِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الْأَخْیَارِ
و مرا با اولیاء صالح خود یعنى محمد و آلش محشور گردان که آنان نیکویان و پاکان و پاکیزگان و برگزیدگان عالمند
صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى أَجْسَادِهِمْ وَ أَرْوَاحِهِمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
درود و رحمت و برکاتت بر آنها باد و بر جسم و جان آنان باد
إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ عِزَّتِکَ وَ جَلاَلِکَ لَئِنْ طَالَبْتَنِی بِذُنُوبِی لَأُطَالِبَنَّکَ بِعَفْوِکَ
اى خداى من و سید من بعزت و جلالت قسم که اگر تو از من به گناهانم بازخواست کنى من هم بعفو و بخششت از تو باز خواست خواهم کرد
وَ لَئِنْ طَالَبْتَنِی بِلُؤْمِی لَأُطَالِبَنَّکَ بِکَرَمِکَ وَ لَئِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ لَأُخْبِرَنَّ أَهْلَ النَّارِ بِحُبِّی لَکَ
و اگر از من به خواریم بازخواست کنى من هم به کرم و بزرگواریت از تو باز خواست خواهم کرد و اگر به دوزخم داخل سازى اهل آتش را از محبتم به تو آگاه می سازم
إِلَهِی وَ سَیِّدِی إِنْ کُنْتَ لاَ تَغْفِرُ إِلاَّ لِأَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ فَإِلَى مَنْ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ
اى خداى من و سید من اگر تو بر غیر اولیاء خود و اهل طاعت خویش نبخشایى پس گناهکاران به درگاه که تضرع و زارى کنند
وَ إِنْ کُنْتَ لاَ تُکْرِمُ إِلاَّ أَهْلَ الْوَفَاءِ بِکَ فَبِمَنْ یَسْتَغِیثُ الْمُسِیئُونَ
و اگر تو با غیر وفادارانت اکرام و احسان نفرمایى پس بد کاران به درگاه که پناهنده شوند
إِلَهِی إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ عَدُوِّکَ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی الْجَنَّهَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ نَبِیِّکَ
اى خدا اگر مرا در آتش برى در این صورت دشمنت (شیطان) شاد می شود و اگر در بهشت برى پیغمبرت شاد خواهد شد
وَ أَنَا وَ اللَّهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُرُورَ نَبِیِّکَ أَحَبُّ إِلَیْکَ مِنْ سُرُورِ عَدُوِّکَ
و من قسم به خدا یقین دارم که تو سرور پیغمبرت را دوست تر دارى از سرور دشمنت
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی حُبّاً لَکَ وَ خَشْیَهً مِنْکَ وَ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ
اى خدا از تو درخواست می کنم که دلم را مملو از دوستى خود گردانى و سراسر قلبم را پر خوف و خشیت خود و تصدیق بکتاب خود
وَ إِیمَاناً بِکَ وَ فَرَقاً مِنْکَ وَ شَوْقاً إِلَیْکَ
و ایمان کامل بحضرتت گردانى و دلم را پر غم و اندوه خود و شوق لقاى خویش سازى
یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ حَبِّبْ إِلَیَّ لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی وَ اجْعَلْ لِی فِی لِقَائِکَ الرَّاحَهَ وَ الْفَرَجَ وَ الْکَرَامَهَ
اى خداى صاحب جلال و بزرگوارى ملاقات خود را محبوب منو ملاقات مرا محبوب خود گردان و در هنگام لقاى خویش برایم راحتى و گشایش و کرامت مقرر فرما
اللَّهُمَّ أَلْحِقْنِی بِصَالِحِ مَنْ مَضَى وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَالِحِ مَنْ بَقِیَ وَ خُذْ بِی سَبِیلَ الصَّالِحِینَ
اى خدا مرا به صالحان گذشته در پیوند و از صالحان باقى قرار ده و به راه صالحانم رهوار سازد
وَ أَعِنِّی عَلَى نَفْسِی بِمَا تُعِینُ بِهِ الصَّالِحِینَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ اخْتِمْ عَمَلِی بِأَحْسَنِهِ
و مرا بر مخالفت هواى نفس خود به آنچه صالحان را یارى کردى مدد فرما و ختم کارم را نیکوترین عمل گردان
وَ اجْعَلْ ثَوَابِی مِنْهُ الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَ أَعِنِّی عَلَى صَالِحِ مَا أَعْطَیْتَنِی
و پاداشم را از آن عمل نیک به رحمتت بهشت ابد قرار ده و مرا یارى کن که هر نعمتى که به من عطا کرده اى به شایستگى و صلاح کار بندم
وَ ثَبِّتْنِی یَا رَبِّ وَ لاَ تَرُدَّنِی فِی سُوءٍ اسْتَنْقَذْتَنِی مِنْهُ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و مرا اى خدا ثابت قدم بدار و بسوى بلا و مهلکهاى که از آنم نجات داده اى بر مگردان اى پروردگار عالم
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَاناً لاَ أَجَلَ لَهُ دُونَ لِقَائِکَ أَحْیِنِی مَا أَحْیَیْتَنِی عَلَیْهِ وَ تَوَفَّنِی إِذَا تَوَفَّیْتَنِی عَلَیْهِ
اى خدا از تو درخواست می کنم ایمان ثابتى که تا روز لقاى تو باقى ماند و بر آن ایمان تا زنده ام مرا باقى دار و بر آن بمیران
وَ ابْعَثْنِی إِذَا بَعَثْتَنِی عَلَیْهِ وَ أَبْرِئْ قَلْبِی مِنَ الرِّیَاءِ وَ الشَّکِّ وَ السُّمْعَهِ فِی دِینِکَ حَتَّى یَکُونَ عَمَلِی خَالِصاً لَکَ
و بر آن ایمانم در قیامت برانگیز و دلم را از ریا و خود نمایى و شک و ظاهر سازى در دینت بیزار گردان تا عملم خالص براى تو باشد
اللَّهُمَّ أَعْطِنِی بَصِیرَهً فِی دِینِکَ وَ فَهْماً فِی حُکْمِکَ وَ فِقْهاً فِی عِلْمِکَ وَ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِکَ
اى خدا مرا بصیرتى در دین خود و فراستى در حکم خود و فهم و هوشى در علم کتاب خویش عطا فرما و کفلین از رحمتت بخش
وَ وَرَعاً یَحْجُزُنِی عَنْ مَعَاصِیکَ وَ بَیِّضْ وَجْهِی بِنُورِکَ وَ اجْعَلْ رَغْبَتِی فِیمَا عِنْدَکَ
و مقام ورعى بخش که مانع از هر چه عصیان توست شود و به نور معرفتت رو سفیدم کن و میل و رغبتم را به آنچه در جهان باقى نزد توست معطوف گردان
وَ تَوَفَّنِی فِی سَبِیلِکَ وَ عَلَى مِلَّهِ رَسُولِکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و مرا به راه (رضاى) خود و بر آیین پیغمبرت صلى الله علیه و آله بمیران
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَسَلِ وَ الْفَشَلِ وَ الْهَمِّ وَ الْجُبْنِ وَ الْبُخْلِ وَ الْغَفْلَهِ وَ الْقَسْوَهِ
اى خدا پناه می برم به تو از صفات رذیله ترس و بد دلى و کسالت و مهملى و اندوه و هراس و بخل و غفلت و قساوت قلب
(وَ الذِّلَّهِ) وَ الْمَسْکَنَهِ وَ الْفَقْرِ وَ الْفَاقَهِ وَ کُلِّ بَلِیَّهٍ وَ الْفَوَاحِشِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ
و فقر و بیچارگى و هر بلیه و رنج و هر زشتى ظاهر و باطن
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لاَ تَقْنَعُ وَ بَطْنٍ لاَ یَشْبَعُ وَ قَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ وَ دُعَاءٍ لاَ یُسْمَعُ وَ عَمَلٍ لاَ یَنْفَعُ
و نیز پناه می برم به تو از نفسى که قناعت نکند و شکمی که از دنیا سیر نشود و دلى که از تو خاشع و ترسان نباشد و از دعایى که مستجاب نشود و عملى که سود نبخشد
وَ أَعُوذُ بِکَ یَا رَبِّ عَلَى نَفْسِی وَ دِینِی وَ مَالِی وَ عَلَى جَمِیعِ مَا رَزَقْتَنِی مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
و نیز پناه می برم به تو اى خدا که جان و دین و مال و هر نعمتى روزیم کردى همه را از دستبرد دیو رجیم محفوظ دارى که البته تو شنواى دانایى
اللَّهُمَّ إِنَّهُ لاَ یُجِیرُنِی مِنْکَ أَحَدٌ وَ لاَ أَجِدُ مِنْ دُونِکَ مُلْتَحَداً فَلاَ تَجْعَلْ نَفْسِی فِی شَیْءٍ مِنْ عَذَابِکَ
اى خدا هیچکس مرا از قهر تو پناه نتواند داد و جز تو ملجأ و پناهى ندارم پس مرا در دنیا و عقبى به هیچ یک از عقوبت هایت مبتلا مگردان
وَ لاَ تَرُدَّنِی بِهَلَکَهٍ وَ لاَ تَرُدَّنِی بِعَذَابٍ أَلِیمٍ
و به هیچ مهلکه و عذاب دردناک باز میفکن
اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّی وَ أَعْلِ (کَعْبِی وَ) ذِکْرِی وَ ارْفَعْ دَرَجَتِی وَ حُطَّ وِزْرِی وَ لاَ تَذْکُرْنِی بِخَطِیئَتِی
اى خدا عملم بپذیر و نامم بلند گردان و درجه ام رفیع ساز و گناهم بریز و خطایم را یاد آورم مساز
وَ اجْعَلْ ثَوَابَ مَجْلِسِی وَ ثَوَابَ مَنْطِقِی وَ ثَوَابَ دُعَائِی رِضَاکَ وَ الْجَنَّهَ
و پاداش نشستن و سخن گفتن و دعا و تضرعم را رضا و خوشنودیت و بهشت ابدت قرار ده
وَ أَعْطِنِی یَا رَبِّ جَمِیعَ مَا سَأَلْتُکَ وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِکَ إِنِّی إِلَیْکَ رَاغِبٌ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و اى خدا به کرمت هر چه درخواست کردم همه را عطا فرما و زیاده بر آن از فضل و رحمتت ببخش که دل من اى پروردگار عالم بسوى تو مایل و مشتاق است
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَنْزَلْتَ فِی کِتَابِکَ (الْعَفْوَ وَ أَمَرْتَنَا) أَنْ نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنَا
اى خدا تو در کتابت آیاتى نازل فرمودى که ما از هر کس در حقمان ظلم و ستم کرده عفو کنیم
وَ قَدْ ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا فَاعْفُ عَنَّا فَإِنَّکَ أَوْلَى بِذَلِکَ مِنَّا
و ما در حق نفس خود ظلم کردیم تو هم از ظلم ما عفو فرما که تو در این عفو و بخشش از ما سزاوارترى
وَ أَمَرْتَنَا أَنْ لاَ نَرُدَّ سَائِلاً عَنْ أَبْوَابِنَا وَ قَدْ جِئْتُکَ سَائِلاً فَلاَ تَرُدَّنِی إِلاَّ بِقَضَاءِ حَاجَتِی
و باز به ما امر فرمودى که سائلى را از درگاه خود محروم برنگردانیم و من هم سائلم بدرگاه کرمت پس مرا تا حاجتم روا نسازى باز مگردان
وَ أَمَرْتَنَا بِالْإِحْسَانِ إِلَى مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُنَا وَ نَحْنُ أَرِقَّاؤُکَ فَأَعْتِقْ رِقَابَنَا مِنَ النَّارِ
و باز امر فرمودى که در حق هر که در ملک و تصرف ماست نیکى و احسان کنیم و ما بندگان توایم تو هم در حق ما نیکى کن و از آتش قهرت آزادمان ساز
یَا مَفْزَعِی عِنْدَ کُرْبَتِی وَ یَا غَوْثِی عِنْدَ شِدَّتِی
اى آنکه هنگام بلا و رنج ملجأ و پناه و در سختیها فریادرس مایى
إِلَیْکَ فَزِعْتُ وَ بِکَ اسْتَغَثْتُ وَ لُذْتُ لاَ أَلُوذُ بِسِوَاکَ وَ لاَ أَطْلُبُ الْفَرَجَ إِلاَّ مِنْکَ
من به درگاه تو می نالم و تو را فریادرس می دانم و به تو پناه آورده ام نه به کسى دیگر جز تو و از دریجز درگاهت گشایشى نمی طلبم
فَأَغِثْنِی وَ فَرِّجْ عَنِّی یَا مَنْ یَفُکُّ الْأَسِیرَ (یَقْبَلُ الْیَسِیرَ) وَ یَعْفُو عَنِ الْکَثِیرِ
پس تو اى خدا بفریادم رس و عقده هاى قلبم بگشا اى آنکه اسیران را آزاد می کنى و از گناهکاران بسیار در می گذرى
اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ وَ اعْفُ عَنِّی الْکَثِیرَ إِنَّکَ أَنْتَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ
از من هم این عمل کم بپذیر و از گناهان بسیارم درگذر که تو بسیار مهربان و آمرزنده اى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَاناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ یَقِیناً (صَادِقاً) حَتَّى أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ یُصِیبَنِی إِلاَّ مَا کَتَبْتَ لِی
اى خدا من از تو درخواست می کنم ایمانى ثابت که همیشه در قلبم برقرار باشد و یقینى کامل تا بدانم که به من جز آنچه قلم تقدیر تو نگاشته نخواهد رسید
وَ رَضِّنِی مِنَ الْعَیْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و مرا در زندگانى به هر چه قسمتم کردى راضى و خشنود سازى اى مهربان ترین مهربانان عالم.